သူမခါးက ထမိန်ကို ဖြေချွတ်ချလိုက်သည် ပိုးပျော့ထမိန်လေး ဟုတ်ကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို အပုံလိုက် ကျသွားသည် “ ဒီတခါ မမ အပေါ်က နေမယ် …”

စိုင်းမောင်မောင်နဲ့သူ ဦးကျင်ဟုတ်အိမ်ကို ရောက်သွားသည် ။ တံခါးခေါက်တော့ လူငယ်တယောက် လာဖွင့်ပေးသည် ။ တံခါးကို ဟတယ်ဆိုရုံလေး .. သုန်မှုန်တဲ့ မျက်နှာထားနဲ့ ဒီလူငယ်လေးကို သူ့စိတ်ထဲမှာ မနှစ်မြို့ဘူး ။ “ ဆရာဟုတ်ရှိလား ..” “ မရှိဘူး..ခရီးသွားတယ် …” “ ဆရာကတော်ကော…” “ ဟိုဖက်သွားတယ်..” လူငယ်လေးက မေးတာတွေကို ဖြေချင်ပုံမရ ။ ကပ်ရက် တဖက်နိုင်ငံဖက်ကို ညွှန်ပြပြီး တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ “ အဲဒီချာတိတ်က ဘယ်သူလဲ..” သူမေးတာကို စိုင်းမောင်မောင်က “ ဆရာဟုတ်ရဲ့တူတယောက်ဘဲ …ဟင်းဟင်း…လေသံကတော့ တွေ့တဲ့အတိုင်းဘဲ..ခပ်မာမာ…ဒီချာတိတ်က ဒေါင့်မကျိုးဘူး…ဟိုစကားလိုပေါ့..ကျားလဲကြောက်ရ ကျားချီးလဲ ကြောက်ရ ..ဆိုတာလေ …” “ ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ..” စိုင်းမောင်မောင်က သူ့ကို “ ဆရာဟုတ်..ချင်းမိုင်သွားနေပုံရတယ်…ဆရာမကတော့ တဖက်ကမ်းမှာ တဲ့..ဘရိတ်ဖပ်စ်သွားစားတာနေမှာပေါ့..ကဲ..ကျနော်တို့ လိုက်သွားရအောင်…” လို့ ပြောသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက် တံတားရှိရာကို လျောက်ခဲ့ကြသည် ။ နှစ်နိုင်ငံ နယ်နမိတ်တံတားကြီး ဆီမှာ စည်ကားနေသည် ။ တံတားအလည်ခေါင်မှာ နှစ်နိုင်ငံအလံတွေ တဖျတ်ဖျတ် လွင့်နေသည် ။ တံတားကြီးပေါ်မှာ ဖြတ်သန်းကူးလာနေတဲ့လူတွေ ဆိုင်ကယ်တွေ အပြည့်ဘဲ ။ အကောက်ဂိတ်ကင်းတဲလေးက ယူနီဖေါင်းဝတ်တွေက စိုင်းမောင်မောင်ကို လက်လှမ်းပြကာ နုတ်ဆက်ကြသည် ။ စိုင်းမောင်မောင်က ပြန်လက်ပြ နုတ်ဆက်ရင်း သူ့ဖက်ကိုလှည့်ပြီး…“ ကျနော့်ကို ခင်မင်ကြတယ်…” လို့ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားတဲ့ပုံနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ တဖက်ကိုရောက်တော့ စိုင်းမောင်မောင်က ဆရာမရှိတဲ့ဆိုင်ကို သူသိတယ် ဆိုပြီး ဈေးထဲကိုဝင်ချသွားသည် ။ သူပြောသလိုဘဲ မှန်နေသည် ။ သူခေါ်သွားတဲ့ ကြက်ဆီထမင်းဆိုင်မှာ ဆရာဟုတ်ရဲ့ မိန်းမ ဆရာကတော် ဒေါ်ရှယ်လီရှိနေသည် ။

သူတို့ကို မြင်သွားသည် ။ သူ့ထက် အသက်နဲနဲကြီးလိမ့်မည် ။ အသားဝင်းဝင်း. လုံးကြီးပေါက်လှလို့ ခေါ်ရမယ့် ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့် မိန်းမ ..။ ရှမ်းတရုတ်..ဒါမှမဟုတ် တရုတ်ကပြား ဖြစ်မည် ။ စိုပြေတောင့်တင်းတဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ ဖီးလိမ်းပြင်ဆင် ဝတ်စားထားတာတွေက ဆန့်ကျင်ဖက်ယောကျ်ားတွေကို ရှိတာတွေ ထုတ်ကြွားထားသလိုဖြစ်နေသည်။ မြင်လိုက်တာနဲ့ ရာဂစိတ်တွေ ဝုန်းကနဲကြွထသွားစေနိုင်တဲ့ ခပ်ထယ်ထယ်စော်ကြီး ။ “ ဆရာမ …” “ဟင်..စိုင်းမောင် ..” “ ဆရာဟုတ်ခရီးသွားတယ်ဆို..ဆရာမတို့အိမ်ကို ရောက်ခဲ့တယ်…” “ အေး…ဟုတ်တယ် …သူမရှိဘူး ..ကဲဆို..ဘာလဲ..စိုင်းမောင်…” “ ကျနော်ပြောထားတဲ့ ကျနော့်သူငယ်ချင်းလေ…ကိုပေါက်…” ဆရာမဒေါ်ရှယ်လီက သူ့ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်သည် ။ “ အော်..အေးအေး….ဟုတ်ပြီ..ကိုကျင်ဟုတ်…ငါ့ကို ပြောထားတယ်….အိုကေလေ ..အိုကေအိုကေ ..လာ..လာ.. တခုခုစားကြအုံး…” “ ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ ..” စိုင်းမောင်မောင်နဲ့ သူ ဒေါ်ရှယ်လီ့ဘေးက ခုံတွေမှာ ဝင်ထိုင်ကြသည် ။ စားသောက်နေတုံး ဒေါ်ရှယ်လီက စိုင်းမောင်မောင်ကို “ မင်းဆရာက မင်းခေါ်လာတဲ့ လူမို့ အစစ စိတ်ချတယ်.. စိုင်းမောင်..မင်းလူက မင်းနံမည်ကိုတော့ ဖျက်မယ် မထင်ဘူးနော…” လို့ ပြောသည် ။ စိုင်းမောင်မောင်က “ စိတ်ချပါ ဆရာမ…..ကိုပေါက်က လူကောင်းပါ ..ကျနော်အာမခံပါတယ်…ဆရာမတို့ စမ်းသုံးကြည့်ပါ …” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီက ရယ်သည် ။ “ အေးပါ..ယုံပါတယ်….ငါက မင်းကို နောက်တာပါ…” စိုင်းမောင်မောင်က သူ့ကို ဦးကျင်ဟုတ်ဒေါ်ရှယ်လီတို့အိမ်မှာ ထားခဲ့ပြီး ကျိုင်းတုံကို ပြန်သွားသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီက သူ့ကို သူတို့အိမ်အောက်ထပ်က အခန်းတခန်းမှာ နေရာချထားပေးသည်။ စိုင်းမောင်မောင်ကို ဦးကျင်ဟုတ်နဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီက စိတ်ချရတဲ့လူရှာခိုင်းထားခဲ့တာကြာပြီ ။ သူသည် ဦးကျင်ဟုတ်ရဲ့တူဆိုတဲ့ မျက်နှာထားတင်းမာတဲ့လူငယ်လေးရဲ့ အခန်းဘေးက အခန်းလွတ်မှာ နေရတာ ဖြစ်သည် ။

ဒီကောင်လေးရဲ့နံမည်က “ စိုင်းဟတ်”… ။ ရောက်တဲ့ညက ညဖက်ကြီး စိုင်းဟတ်သည် သူ့အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး သူ့ကုတင်ပေါ်ကို သေနတ်တလက်လာတင် သည် ။ ဘရက်တာအမျိုးအစား ကိုးမမ ပစ္စတိုတလက် ။ ကျည်ကပ်က အပိုတကပ် ။ “ ခင်ဗျားအတွက် …” စကား အပို ဘာမှမပြောဘဲ မျက်နှာပုတ်ပုတ်နဲ့ ထွက်သွားသည် ။“ ကိုပေါက် ..” “ ဟုတ်..ဆရာမ …” စိုင်းမောင်မောင်တို့ ခေါ်သလိုဘဲ ဆရာမလို့ သူခေါ်လိုက်သည် ။ “ ဒီကို ဘယ်ကနေလာခဲ့တာလဲ…” “ ကျနော် ကွတ်ခိုင်က လာခဲ့တာပါ…” “ အော် ..ဘယ်သူနဲ့အလုပ်လုပ်နေတာလဲ …” “ ဦးစွတ်ထင်းနဲ့ပါ…ဆရာမတို့နဲ့ သိလားမသိဘူး…” “ ဟင့်အင်း မသိပါဘူး ..ကြားဖူးတယ်…သူ့အကြောင်း…….” ဒေါ်ရှယ်လီက ကော်ဖီတခွက် သူ့ကိုလှမ်းပေးသည် ။ “ ကိုပေါက် . .” “ ကော်ဖီသောက်လိုက်အုံး….” “ ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ ..” လည်ဟိုက်တီရှပ်ကြောင့် ဘရာစီယာအထက်က လျံထွက်နေတဲ့ မို့မို့မောက်မောက် ဝင်းဝင်းကြီးတွေကို မကြည့် မိအောင် မျက်စိလွှဲထားနေရသည် ။ “ ကိုပေါက် …ကော်ဖီကောင်းလားဟင်…” “ ဟုတ်..ဆရာမ…” “ ကိုပေါက်လဲ ဟုတ်ဆရာမ ကလွဲလို့ စကားမပြောတတ်တော့ဘူးလား..ဟင်းဟင်း …” ကော်ဖီက တကယ်ဘဲကောင်းသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီနဲ့ မီးဖိုခန်းထဲ နှစ်ယောက်ထဲနေရတာ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားလာသည် ။ “ မိန်းမ ရှိလား …” “ ဗျာ….” “ အော်..ကိုပေါက်မှာ မိန်းမရှိလားလို့ …” ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ မျက်လုံးတွေက သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသလို ဆိုးဆေးနီနီရဲရဲနဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူတွေက မပွင့်တပွင့်နဲ့…။ “ မရှိဘူး..ဆရာမ …” “ ရီးစားကော….” သူရယ်လိုက်သည် ။ “ မရှိပါဘူး..ဆရာမ …” “ ဟုတ်လို့လား …. မလိမ်နဲ့….” “ တကယ်ပါ..မရှိပါဘူး …” ဒေါ်ရှယ်လီက မခို့တရို့အမူအရာနဲ့ စိုက်ကြည့်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲက တလှမ်းချင်း လျောက်ထွက်သွားသည် ။ သေးကျဉ်တဲ့ခါးအောက်က ဝိုက်ကားကော့ထွက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တုန်ခါလှုပ်သွားနေတာတွေကို ကြည့် မိနေတော့ သူ့သွေးသားတွေ ဆူဝေကုန်သည် ။

သည်အချိန်မှာ စိုင်းဟတ်ဆိုတဲ့ မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ ကောင်လေး သည် မီးဖိုခန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။ သူ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ တင်ပါးလှလှကြီးတွေကို တပ်မက်စွာနဲ့ ငေးစိုက် ကြည့်မိနေတာကို စိုင်းဟတ် မြင်သွားသလား မသိဘူး ။ ဒီနေ့မနက် အိမ်ကကားကို ရေဆေး ပြီး အဝတ်နဲ့ ပြောင်အောင်သုတ်နေခိုက် ဒေါ်ရှယ်လီ အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက် ကနေ ကော်ဖီလာသောက်ဖို့ လှမ်းခေါ်သည် ။ မနက်စောစော အိပ်ရာက ထလာတဲ့အချိန်မို့လား ..။ ဒေါ်ရှယ်လီသည် ဘလောက်စ်အင်္ကျ ီကို အတွင်းက အခုအခံမပါဘဲ ဘရာလက်စ် ဝတ်ထားသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ နို့သီးခေါင်းဖုလေးတွေက အင်္ကျ ီသားမှာဖုပြီး သိ သိသာသာ တွေ့မြင်နေရသည် ။ စွပ်ကြယ်ဝတ်ထားလို့ တွေ့နေရတဲ့ သူ့လက်မောင်းသားတွေကို ဒေါ်ရှယ်လီ ရုတ်တရက် လာကိုင်ညှစ်လိုက်လို့ သူ တော်တော်ဘဲ စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည် ။ “ မင်းဗလတော်တော်တောင့်တာဘဲ..ကိုပေါက် ..” ဒေါ်ရှယ်လီဆီက ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းလေး ရနေသည် ။ နီးနီးကပ်ကပ်ရှိနေတာကြောင့် သူ့စိတ်တွေ တဟုန်ထိုး နိုးကြွလာရသည် ။ “ ကော်ဖီသောက်လေ..ကြိုက်လား …” ပြုံးစိစိနဲ့မေးသည် ။ ကော်ဖီကိုမေးတာလား…ဒါမှမဟုတ်..ဖုထင်းနေတဲ့ ရင်သီးလေးတွေကို ပြောတာလား..မသဲကွဲ ဘူး ။ “ ခဏကြာရင် ဒို့နဲ့လိုက်ခဲ့..ဟိုဖက်ကမ်း အတွင်းဖက် နေရာကိုသွားစရာရှိတယ် ..” “ ဟုတ်..ဆရာမ . .” ဒေါ်ရှယ်လီ အလုပ်ကိစ္စသွားတိုင်း ခါးကြားမှာ သေနတ်ထိုးပြီး သူလိုက်ပါရသည် ။ ဒီတခေါက် စိုင်းဟတ်နဲ့ စိုင်းမောင်မောင်ပါ ပါသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီတို့သည် စီးပွားရေးလုပ်တဲ့အခါ ပြိုင်ဖက်တွေ ရှိသလို မနာလိုသူတွေ ရှိတာမို့ လက်နက်ဆောင်တဲ့ တပည့်လက်သားတွေ အမြဲအတူပါရသည်လို့ စိုင်းမောင်မောင်က သူ့ကို ဟိုးတုံးထဲက ပြောပြထားခဲ့သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီသည် စိုင်းဟတ်နဲ့ စိုင်းမောင်မောင်တို့ရှေ့မှာ သူ့ကို သိပ်အရောတဝင်မနေဘဲ နှစ်ယောက်ချင်းရှိနေချိန်တွေမှာဆို ညုတုတုနဲ့ မြှူသလိုလိုကြူသလိုလို လုပ်တတ်ကြောင်း သူသတိထားမိလာသည် ။

ဦးကျင်ဟုတ်အကြောင်း စိုင်းမောင်မောင်ကို မသိမသာ စပ်စုကြည့်လိုက်တော့ ဦးကျင်ဟုတ်သည် ဘန်ကောက်ကို ရောက်နေတာဖြစ်ပြီး အရေးကြီးတဲ့ စီးပွားကိစ္စတွေနဲ့ အလုပ်များနေတဲ့အကြောင်း စိုင်းမောင်မောင်က ပြောပြသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီသည် သည်နယ်မြေတဝိုက်မှာ မြန်မာဖက်က အစိုးရ ဝန်ထမ်းတွေ နဲ့ရော တဖက်ကမ်းက အာဏာပိုင်တွေနဲ့ရော သြဇာညောင်းတာကို တွေ့ရသည် ။ ခင်မင်ရင်းနှီးတာကို တွေ့ရသည် ။ ဒီနေ့တော့ အိမ်မှာနေတဲ့ စိုင်းဟတ်ဆိုတဲ့ကောင်လေး မရှိဘူး ..။ တဖက်ကမ်းက ရုပ်ရှင်ရုံမှာ ဇာတ်ကားကောင်းလို့ သွားကြည့်သည် ။ သူ ညဖက် ပြန်လာချင်မှ လာမည် လို့လည်း ဒေါ်ရှယ်လီကို ပြောသွားတာ ကြားလိုက်ရသည် ။ ညစာစားတော့ သူနဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီ နှစ်ယောက်ထဲ ။ “ ဒီနေ့ ရှယ်ချက်ထားတယ်….ဒို့နဲ့ ကိုပေါက် စားကြဖို့ …” ဒေါ်ရှယ်လီသည် ညဝတ်ဂါဝန်ရှည်အနက်ရောင်ကို ဝတ်ထားသည် ။ မီးဖိုခန်းထဲ ဟိုလျောက်ဒီလျောက် လုပ်နေတဲ့အချိန် သူမရဲ့စွင့်ကားကော့ထွက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေကြသည် ။ ဟင်း …ဒါကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး သူ့ကာမစိတ်တွေက တဒိုင်းဒိုင်း တက်ကြွလို့ လာနေသည် ။ “ ကိုပေါက်..လာလေ..ထမင်းလာထည့်..ဘာငေးနေတာလဲလို့ …” “ ဟုတ်..ဆရာမ …” ဒေါ်ရှယ်လီနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရတာ သူ့စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်နေသည် ။ “ ကိုပေါက် …” “ ဗျာ..ဆရာမ …” “ မင်း ပုံစံတမျို ုးကြီး ဖြစ်နေတယ် …မင်း နေကောင်းရဲ့လား …” “ ကောင်းပါတယ်..ဆရာမ …”ဒေါ်ရှယ်လီက ဝိုင်သောက်သည် ။ သူက ဘီယာသောက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ ချက်တဲ့ မုန်ညင်းချဉ်နဲ့ ဝက်သား ..ကြက်သားသုတ် ..သီးစုံပဲကုလားဟင်းက အရသာထူးလှပေမယ့် တကယ်တမ်း သူစားချင်နေတာက အဲဒါတွေ မဟုတ်ဘူး ။ “ ကိုပေါက်..ဒို့ယောကျ်ား ကိုကျင်ဟုတ် ဟာ ဘယ်လိုလူလဲ ဆိုတာ ကြားဖူလားဟင် ..” “ မကြားဖူးဘူး ဆရာမ ..” “ သူ့အကြောင်းကို မင်း လုံးလုံးမသိဘူးပေါ့..ဟုတ်လားကိုပေါက် ..” “ ဟုတ်..မသိဘူးဆရာမ …” “ မသိရင် ဒို့ ပြောပြမယ်..နားထောင် … သူက စီးပွားအရှာကောင်းတယ်..ငွေရမယ်ဆိုရင် ဘနဖူးသိုက်တူးမယ့်လူစား…ရက်စက်တယ်…ပြတ်သားတယ် .. ဂလဲ့စားခြေတတ်တယ် ..အဆက်အသွယ်ကောင်းတယ် ..အပေါင်းအသင်းတတ်တယ် ..ဒီမြို့ဒီနယ်မှာတော့ သူ့ကို မသိတဲ့လူ မရှိသလောက်ဘဲ ..ဒါပေမယ့် သူက မိန်းမကို ပစ်ထားတယ်…မိန်းမကို ဂရုမစိုက်တဲ့လူ ..ဒို့လေ.. သူ့ကို စိတ်နာတယ် …ဒို့..ဒို့ဘ၀ ဘယ်လောက် အထီးကျန်ဆန်နေသလဲ သူမသိဘူး …ကိုပေါက်ရယ် …” ဒေါ်ရှယ်လီ ပုလဲခပြီ ..။

မျက်ရည်ပေါက်တွေ က တတောက်တောက် နဲ့ ပါးပြင်ဖွေးဖွေးနုနုပေါ် လိမ့်ဆင်းကျလာကြသည် ။ “ အိုး..မငိုပါနဲ့ ဆရာမရယ် …” “ မင်းမသိဘူး..ကိုပေါက် …ဒို့ဘယ်လောက် စိတ်ဆင်းရဲသလဲဆိုတာ …ဒို့လေ..ကိုကျင်ဟုတ်ကို ချစ်လို့ ယူခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး …သိလား …သူက…ဒို့ကို အကြွေးနဲ့ သိမ်းယူခဲ့တာ…အင်္ဂလိပ်ခေတ်က ချစ်တီးကုလားတွေ လုပ်သလိုပေါ့ …ပြီးတော့..လူကိုပါယူသည် ဆိုတာမျိ ုး …ဒို့အမေနဲ့ အဖေက သူ့အကြွေးတွေကိုမဆပ်နိုင်လို့ ဒို့ကို သိမ်းပိုက်လိုက်တာ….” ဒေါ်ရှယ်လီသည် ပြောလဲပြော ငိုလဲငိုသည် ။ “ သူ့ကြောင့်ဒို့ ငွေကို ရေလိုသုံးလာနိုင်တာတော့ မှန်ပါတယ်..ဒါပေမယ့် ဒို့ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာကြီး…ဒို့အခု ဘဲကြည့်လေ…သူက သွားချင်ရာသွားနေတယ်..ဒို့က ညမပျော်ရတဲ့ညတွေ များနေတယ် …” “ ဆရာမစိတ်မချမ်းသာတာ မြင်ရတော့ ကျနော်လဲ စိတ်မကောင်းပါဘူး ..ကျနော် ဆရာမကို စိတ်ချမ်းသာစေချင် တယ် ဆရာမ ..” ဒေါ်ရှယ်လီ သူ့ကို မော့ကြည့်သည် ။ “ မင်း….မင်း…မင်းတကယ်ပြောတာလား..ကိုပေါက် …” “ ဟုတ်ဆရာမ…ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင် …. ” “ မင်း တကယ်မသိလို့မေးတာလား ကိုပေါက်..ဒို့ပါးစပ်က ထုတ်ပြောစေချင်လို့လား ဟင်….” “ ကျနော် တကယ်မသိတာပါ..ဆရာမ စိတ်ချမ်းသာဖို့ဆို ကျနော် ဘာဖြစ်ဖြစ် အကုန်လုပ်ပေးမှာ…” ဒေါ်ရှယ်လီ ပြုံးသွားသည် ။ “ တကယ်လား ..” “ ဟုတ်..ဆရာမ …” “ ကိုပေါက်…မင်း ဒို့ကို ဆရာမ..ဆရာမနဲ့ မခေါ်စမ်းနဲ့ကွာ…မမ လို့ ခေါ်….” “ ဟုတ်….မမ ..” “ လာ..လိုက်ခဲ့…” ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ အနောက်က အိမ်အပေါ်ထပ်ကို သူလိုက်ပါသွားရသည် ။ လှေခါးကအတက် သူ့အရှေ့က တက်နေတဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက သူ့စိတ်တွေကို တဟုန်ထိုး ထ ကြွစေသည် ။ ဦးကျင်ဟုတ်နဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီတို့ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်သွားသောအခါ ဒေါ်ရှယ်လီက “ ကိုပေါက် ..မင်း အဝတ်အ စားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကွာ…” လို့ ပြောရင်း ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားပါသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ အမိန့်အတိုင်း သူ အဝတ်တွေကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီ ရေ ချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်အလာကို သူ စောင့်နေသည် ။ မကြာခင် တွေ့ကြုံလာတော့မယ့် အတွေ့အကြုံတွေ ကို စဉ်းစားလိုက်တာနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားက လိင်တန်က မာကျောထောင်ထလာရသည် ။

ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာပြီ ။ ဒေါ်ရှယ်လီသည် ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံလေးနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာသည် ။ ညဝတ် ဝတ်ရုံလေးက ပါးလွန်းတာမို့ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ အတွင်းပစ္စည်းတွေကို အတိုင်းသား မြင်တွေ့နေရသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီသည် သူ့ပေါင်ကြားက မတ်ထောင်နေတဲ့ လက်နက်ကြီးကို စူးစိုက်ကာ ကြည့်ရင်း…“ အင်း…ဒို့ထင် ထားတဲ့အတိုင်းဘဲ..မင်းက ဆိုက်ကောင်းကောင်းနဲ့ လူဘဲ …ဟင်း…လာလေ …မမဆီကို …” လို့ ပြောလိုက်တာ ကြောင့် သူမဆီကို တိုးကပ်သွားလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီက သူ့လက်တဖက်ကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။ “ ကိုပေါက် ..မမကို ကြည့်ပါအုံး….မင်းသဘောကျလားဟင် …” “ ကျတယ်မမ..မမအရမ်းလှတာဘဲ..တောင့်လဲတောင့်တယ်….” တုန်ရီတဲ့အသံနဲ့ ပြောလိုက်တော့ ဒေါ်ရှယ်လီ သဘောကျစွာနဲ့ ရယ်မောလိုက်ရင်း သူမ ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံလေးကို ခါးစည်းကြိုး ဖြေဖြုတ်ပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည် ။ “ အို …” ဝင်းမွတ်တဲ့ ရင်သားစိုင်တစုံက အိပ်ခန်းထဲက မီးတိုင်တွေရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ လှလွန်းနေကြသည် ။ ရင်သားဖွေးဖွေးတွေရဲ့ ထိပ်မှာ ပန်းရောင်နို့သီးလေးတွေက ထင်းနေကြသည် ။ “ မင်းကြိုက်လားဟင် ….. ကိုပေါက် …” “ ကြိုက်….အ…..အ…..အရမ်းကြိုက်တယ်…မမ..” “ ဒါဆို မင်းဘာကြောင်ကြည့်နေတာလဲ …စို့လေ…မမနို့သီးခေါင်းတွေကို စို့…စို့ပေးကွာ…” အငမ်းမရဘဲ နို့သီးခေါင်းလေးတဖက်ကို စို့ပစ်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီလဲ “ အင်ဟင်…..အို…..”လို့ အသံလေး ထွက်ညည်းရင်း မျက်လုံးတွေ မှေးစင်းကျသွားသည် ။ စို့ကောင်းကောင်းနဲ့ စို့ပေးနေချိန် “ နောက်တဖက်ကို စို့ အုံး..” လို့ ဒေါ်ရှယ်လီက ထပ်ပြောလိုက်ပြန်တာနဲ့ နို့သီးခေါင်းနောက်တဖက်ကို စို့ရပြန်သည် ။ “ ကြိုက်လား ..ကိုပေါက် …” နို့စို့ပေးနေလို့ ပါးစပ်က မဖြေအားတာနဲ့ သူ့ခေါင်းကို ဆတ်ပြလိုက်သည် ။ “ မင်း ဘာဂျာကော မှုတ်ဘူးလား ..” ခေါင်းညှိမ့်ကာ အဖြေပေးရင်း နို့သီးခေါင်းမာမာလေးကို လျာနဲ့ သိမ်းသိမ်း ယက်ပေးနေသည် ။

“ အင်း….ဟင်……ယုံတယ်..ယုံတယ်….မင်းနှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေကို မမ တွေ့ကထဲက စတွေ့တွေ့ချင်းထဲက မင်း ဟာ ဘာဂျာအမှုတ်ကောင်းမယ့်လူဘဲ လို့ သိလိုက်တယ် …” ဒေါ်ရှယ်လီက ဘာဂျာမှုတ်စေချင်နေပြီမို့ အလှည့်ကျရင် မနွဲ့စတမ်း ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီးတွေကြားထဲ ကို ခေါင်းထိုးသွင်းပြီး အမွှေးရိပ်ထားလို့ ပြောင်ခုံးဖွေးနေတဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ မုန့်ပေါင်းကြီးနဲ့တူတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို စပြီး နမ်းရှုံ့လိုက်ရပါသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီလဲ ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးရင်း “ မမ အဖုတ်ကို မင်းကြိုက်လားဟင်..ကိုပေါက် ..” လို့ ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်ပါသည် ။ “ ကြိုက်တယ်…မမ…မမအဖုတ်က သိပ်လှတာဘဲ …” လို့ သူဖြေကြားရင်း ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ဖိကာ ဖိကာနဲ့ ယက်ပေးပါတော့သည် ။ “ အို..အိ..ကိုပေါက်ရယ် ….အမလေး…ဟင်းဟင်း……”ဒေါ်ရှယ်လီလည်း သူ့ခေါင်းကို တအားဆုပ်ကိုင်ပြီး တအားအားနဲ့ အော်ညည်းသည် ။ ဆူဖြိုးတဲ့ ရင်သားလုံးကြီးတွေကို အား၇ပါးရ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ရင်း အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်း နီညိုညိုကြီးကို လျာအပြားလိုက်နဲ့ တပြတ်ပြတ် ယက်ပေး သည် ။ “ အင်ဟင်…အင်..ကိုပေါက်..ကိုပေါက်..သူ..သူ သိပ်လုပ်တတ်ကိုင်တတ်တာဘဲ …ကြိုက်လား..မမအဖုတ်ကို…” “ ကြိုက်တယ်…မမ….မမအဖုတ်ကို အရမ်းကြိုက်တယ် …” ပြောလဲပြော ယက်လဲယက် ..တပြတ်ပြတ်အသံတွေ နဲ့ ညည်းငြူသံတွေ ဆူညံနေသည် ။ “ မမ…အနောက်ကနေ ယက်ချင်လို့..မမ ဖင်ကုန်းပေးပါလားဟင် …” “ အင်း..အင်း…” ဒေါ်ရှယ်လီသည် လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်သည် ။ ဖြူဖွေးတဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေ ကြားက အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်း အမြောင်းနီညိုညိုကြီးက ထင်းနေသည် ။ လျာနဲ့ အောက်ကနေ အထက် ပင့်ယက်တင်ကာ စယက်ပေးလိုက်သည် ။ “ အို့…ဟင့်…..” ဆက်တိုက် ယက်ပြီ ..။

“ အား…အား…..အား….အား…..အား……” ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ အင်္ဂါစပ် အတွင်းထဲကို သူ့လျာကို ထိုးသွင်းမွှေနှောက်ပေးသလို အစိကို စုတ်ပေးတော့ ဒေါ်ရှယ်လီ တအားထိမိသွားပြီး ဆက်မခံနိုင်တော့ဘူး..ကိုပေါက်..ဒို့ကို လုပ်ပေးပါတော့လို့ ပြောလာသည် ။ ယက်တာကို ရပ်ပြီး ဒေါ်ရှယ်လီ့ပေါင်တန်တွေအကြား နေရာယူလိုက်သောအခါ ဒေါ်ရှယ်လီသည် ခြေထောက်တွေကို ထောင်မြှောက်ခါ ခါးကိုကော့ထားပေးသည် ။ အင်္ဂါစပ်ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးသည် ကော့ထားလို့ ပိုမို့မောက်နေသလိုဘဲ ..။ အရေတွေ စိုပြောင်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်အပေါက်ထဲကို လိင်တန်ကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။ “ အမေ့..ဖြေးဖြေး…..ဟင့်..ကြီးလိုက်တဲ့လီး…….” လိင်တန်ကြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ စီးပိုင်စွာ ဝင်သွားသည် ။ “ မကြိုက်လို့လား….မမ…” “ ဟင်း..ကြိုက်တယ်….တင်ပြည့်ကြပ်ပြည့်ကြီး…” “ လုပ်မယ်နော် ..” “ အင်း..လုပ်….” ရင်သားစိုင်ထွားထွားကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ကစားရင်း တချက်ချင်းမှန်မှန် ထိုးသွင်းပေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီလဲ တအင်းအင်းနဲ့ ခြေထောက်တွေကိုထောင်ကာ ကော့ကော့ပေးပြီး သူ ထိုးထည့်သမျှကို တုန့်ပြန်ပေးသည် ။ သူမ အင်္ဂါစပ်ကိုလည်း ဆွဲဆွဲညှစ်ယူပေးနေတော့ သူ့လိင်တန်သည် ပိုပြီးတင်းကြပ်တဲ့ အရသာထူးကို ခံစားနေရသည် ။ “မြန်မယ်နော်..မမ….” “ အင်း..အင်း..” ဒေါ်ရှယ်လီ့ခြေထောက်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး သူ အားနဲ့ ဆောင့်ထည့်ပြီ ..။ အရေတွေက တအား ရွှဲစိုနေတော့ ဆောင့်ချက်တွေက တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ ထွက်လာသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ မျက်နှာလေး မဲ့ပြီး တအင်းအင်းနဲ့ ခံယူနေသည် ။ တော်တော်ကြာကြာ ဆောင့်ပေးနေပြီးမှ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ရက် လုပ်ချင်လာမိပြီး ပုံစံပြောင်းရအောင်လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီက..“ အင်း..အင်း…ဘာလုပ်ပေးရမလဲ…” လို့ မေးသည် ။ သူ့လိင်တန်ကို ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ “ ဖင်ထောင်ကုန်းပေးမလား..မမ….” “ အင်း..အင်း….” ဖင်ပူးတောင်းထောင်တဲ့ ပုံစံကျအောင် ဒေါ်ရှယ်လီ့ခါးကို ဖိချပေးပြီး တင်ပါးကြီးတွေကို ကော့ထောင်စေပြီး ဒီတင်ပါးဖြူဖြူ လှလှကြီးတွေ အနောက်မှာ သူ နေရာဝင်ယူလိုက်သည် ။ ဖင်စအိုပေါက်နီညိုညိုလေးကို ကြည့်ပြီး ဒီစော်ကြီးကို အနောက်ပေါက် ဖွင့်ဖြစ်အောင်ကို ဖွင့်မည် လို့ သူ့စိတ်ထဲ တွေးလိုက်မိသည် ။ “ မမ..သွင်းမယ်နော်…” “ အင်း..သွင်း..” သူ့လိင်တန်က ခြောက်သလိုလို ဖြစ်နေတာကြောင့် လက်ဝါးထဲ တံတွေး ထွေးထည့်လိုက်ပြီး တံတွေးနဲ့ လိင်တန်ထိပ်ပိုင်းကို သုတ်လူးလိမ်းကျံလိုက်ပြီးမှ ပြူးထွက်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး ထဲကို လိင်တန်ထိပ်ကို ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။

“ အီး…..ရှီး….ကိုပေါက်လီးက တအား လုံးပတ်တုတ်တာဘဲ…” လိင်တန်ကြီးကို တဝက်လောက်ဝင်သည်အထိ သွင်းထည့်ပြီးမှ အသွင်းအထုတ် စလုပ်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးသည် အလတ်ကြီး ရှိနေသေးသည် ။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အရသာတွေ ပေးစွမ်းနေသေးသည် ။ ခါးကို ကိုင်ဆုပ်ပြီး ခပ်သွက်သွက် သူဆောင့်လေပြီ ။ ဖိုးဖိုးဖတ်ဖတ် အသံတွေ ထွက်လာပြန်သည် ။ သူ့ဥနှစ်လုံးက တဖတ်ဖတ်နဲ့ ရိုက်ခတ်နေသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ တအားအော်သည် ။ ညည်းသည် ။ ရေရေလည်လည် ကိုင်ပြီ..။ ဆွဲပြီ …။ ဒလစပ်ဘဲ ..။ အားအားအား နဲ့ အော်ပေမယ့် ဒေါ်ရှယ်လီ ကျေနပ်နေတာ သိသာသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ ပြီးအောင် နှိပ်ပေးလိုက်ပြီးမှ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ ပါးစပ်ပြဲပြဲကိ ကြည့်ပြီး အစုတ်ခံချင်လာလို့..“ မမ…စုတ်ပေးပါလား…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီက ပြီးအောင် လုပ်ပေးထားလို့ ကျေနပ်နေပြီး..“ တအားကောင်းသွားတာဘဲကွယ်…မမလေ..ဒါမျိုး တခါမှ မရဘူးပါဘူး …မမလင်ကြီးက အဆော်မကောင်းဘူး ကိုပေါက်ရဲ့..” လို့ ပြောပြီး သူ့လိင်တန်ကို ငုံကာ စုတ်ပေးပါတော့သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေကြားထဲ သူ့လိင်တန်ညိုညိုကြီး ရောက်နေပြီ ..။ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်ပေးလိုက် လျာနဲ့ ကလိပေးလိုက်နဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီသည် သူမဟာ အစုတ်ကောင်းတဲ့ မိန်းမတယောက် ဆိုတာ ပြသနေပြီ …။ အစုတ်ကျွမ်းတဲ့ ပုလွေမမ ဘဲ …။ လိင်တန်အရင်းအထိ ငုံငုံ စုတ်ပေးနေသည် ။ လက်တဖက်ကလဲ သူ့ဥတွေကို ချေနယ်ပေးနေသည် ။ ဖွဖွလေး ချေနယ်တာမျိ ုး ..။ စိတ်ထလာပြီး စုတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ သူမ ပါးစပ်ထဲ ကော့ကော့ထိုးထည့်မိသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီက လျာနဲ့ လိင်တန်ထိပ်ခေါင်းကို ထိုးလှိမ့်လှည့်ပတ်ပေးနေလို့ အရသာတွေ အရမ်းကို ထူးကဲလာရပြီး ပြီးချင်သလိုလို ဖြစ်လာလို့..“ မမ..ပြီးလိုက်ရမလား…” လို့ မေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီက ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်လို့ စိတ်ကို လျော့ပြီး သုတ်ရေတွေ တအား လွှတ်ပန်းထည့် ကာ ကောင်းခြင်းလမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီလည်း သုတ်ရေတွေကို ထွေးမထုတ်ဘဲ တကွပ်ကွပ်နဲ့ မြိုချလိုက်တာကို တွေ့ရသည် ။

“ ကောင်းလား..ကိုပေါက် …” “ တအား အရမ်းပေါ့..မမ…မမက တကယ်တော်တာဘဲ…” “ ဟွန်း…တော်ပါ..သူကရော..တကယ် အမှုတ်ကောင်းတဲ့ ဘာဂျာသမားလေး ….” ဒေါ်ရှယ်လီနဲ့ အိပ်ရာထဲ ခဏ အနားယူလိုက်ကြပြီး ခဏအကြာ ဝိုင်..ဘီယာနဲ့ ဒိန်ခဲ စားသောက်ကြသည် ။ ပွတ်သပ်ကျည်ဆယ်ကြရင်း စိတ်တွေ ပြန်လည်ထကြွလာကြပြန်တော့ နောက်တချီတမောင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကာမပွဲကလေးတပွဲ ထပ် နွှဲလိုက်ကြပြန်သည် ။ဒေါ်ရှယ်လီသည် တဏှာရာဂအား အရမ်းကြီးမားတဲ့ မိန်းမတယောက်ဆိုတာ သူ ဒီညမျာ ကောင်းကောင်းကြီး သိ လိုက်ရသည် ။ တချီပြီးတချီ ပွဲတွေကြမ်းကြတာ မိုးစင်စင်လင်းရော ..။ မနက်ပိုင်း စိုင်းဟတ် ပြန်လာတဲ့အချိန် သူ သူ့အခန်းမှာ အိပ်ပျော်နေတာကို စိုင်းဟတ်တွေ့ပြီး နေ့လည်လောက် သူနိုးထလာတဲ့အချိန်..“ ဘယ်လိုလဲ..ခင်ဗျား အိပ်လှချည်လား..ညက မအိပ်ဘူးလား…” လို့ သူ့ကို စိုင်းဟတ်က မေးသည် ။ “ အေးကွာ..စာဖတ်တာများသွားတယ်…” လို့သူဖြေလိုက်သည် ။ ညနေပိုင်းမှာ ဒေါ်ရှယ်လီက တဖက်ကမ်းကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားမယ်..ကိုပေါက်လိုက်ခဲ့..လို့ ခေါ်သည် ။ စိုင်းဟတ်ကို မခေါ်ဘူး ။ စိုင်းဟတ်က “ ကျနော်လိုက်ခဲ့ရမလား..အန်တီ ” လို့မေးသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီက “ စိုင်းဟတ် မလိုက်တဲ့တော့..ဒီနားတင် သွားမှာ…အိမ်ကို လီထယ်တို့ ကြွေးလာပေးချင်ပေးမယ် ..အိမ်မှာ လူမရှိ ရင် ကြွေးမပေးဘဲ ပြန်သွားနေအုံးမယ် ..မင်း အိမ်မှာစောင့်နေလိုက်..” လို့ ပြောသံ ကြားလိုက်ရသည် ။ ထုံးစံအတိုင်း သူ သေနတ် နောက်ကျောဘောင်းဘီကြားမှာ ထိုးညှပ်ပြီး ဒေါ်ရှယ်လီ အနောက်ကို လိုက်သွားရသည် ။ တဖက်ကမ်း က အိမ်တအိမ်ကို ဒေါ်ရှယ်လီ အလုပ်ကိစ္စ သွားတာ အဲဒီအိမ် မရောက်ခင် သူ့ကို “ သေနတ် ပါခဲ့လား..ကိုပေါက်..” လို့ မေးသည် ။ သူက ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် ။ “ လိုတယ်လို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး…လိုလိုမယ်မယ်ပေါ့…သတိတော့ထား…” “ ဟုတ် ဆရာမ …” ဒေါ်ရှယ်လီက တဟင်းဟင်းနဲ့ ရယ်သည် ။ “ လာပြန်ပြီလား..ဒီဆရာမ …” အလုပ်ကိစ္စ စကားပြောတာက ဆယ်မိနစ်လောက်ဘဲ ကြာတာပါ ..။ ဒေါ်ရှယ်လီ က “ ကိုပေါက်..ဟိုးရှေ့က ဟိုတယ်မှာ အခန်းသွားယူလိုက်..ပြီးရင် မမကို အခန်းနံပါတ် ဖုန်းနဲ့ ဆက်ပြော..မမ လာခဲ့မယ် …မမ အနေနဲ့မငှားချင်ဘူး..သူတို့ အားလုံးက မမနဲ့ မမလင်ကို သိနေကြလို့….” လို့ ပြောလေသည် ။

တညလုံး ကဲပြီးတာတောင် မကျေနပ်နိုင်သေးတဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီသည် ဘယ်လောက်တောင် ကာမကိစ္စ ငတ်ပြတ်ဆာလောင်နေသလဲ မသိဘူး ။ သူ့အနေနဲ့ကတော့ ဒေါ်ရှယ်လီ ကျေနပ်သည်အထိ ဖြုတ်ပေးမှာပါဘဲ ။ ဟိုတယ်အခန်းငှားပြီး ဒေါ်ရှယ်လီကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။ “ ရပြီ…မမ…အခန်းနံပါတ် ၇၀၀ …” “ မမ လာခဲ့မယ်..အေးဆေး နားနေလိုက်..စားစရာလဲ ဝယ်ခဲ့မယ် …” ဒေါ်ရှယ်လီ ရောက်လာတဲ့အခါ အဆင်သင့်ဖြစ်ဖို့ သူရေချိုးလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ မကြာခင်ရောက်လာရင်ပွဲကြမ်းကြရမည်မို့ ဆပ်ပြာနဲ့သူ့တကိုယ်လုံးကို ကျကျနန တိုက်ချွတ်ဆေးကြောသည် ။ မနေ့ညက အကြိမ်ကြိမ် ကာမပွဲကြမ်းတွေနွှဲခဲ့ကြတာတွေကို ပြန်လည်စဉ်းစား မြင်ယောင်တော့ သူ့တန်ဆာ မာကျောကြီးထွား လာသည် ။ တကိုယ်လုံးကို ရေပူနဲ့ အကြာကြီး ချိုးလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီက သူ့တန်ဆာကို အပီအပြင်စုတ်ပေးတော့မှာမို့ တန်ဆာကို ဆပ်ပြာနဲ့ ကျကျနန ပွတ်တိုက်ဆေးကြောတော့ တန်ဆာကြီးသည် ပိုလို့ပိုလို့ ကြီးထွားမာကျောကာ မတ်မတ်ကြီးထောင်လာတော့သည် ။ ဒီအချိန်မှာ အပြင်က ခြေသံကြားရသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ လာတာဖြစ်မည် ။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ခါးမှာ ပတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကာ အပြင်ကို လှမ်းထွက်လိုက်သည် ။ သူ့အထင် လွဲမှားသွားတာကို သိလိုက်ရသည် ။ ဟိုတယ်ခန်းထဲကို ဝင်ရောက်လာတာ ဒေါ်ရှယ်လီ မဟုတ်ဘူး ။ ပိန်ပိန်ပါးပါး အသားဖြူဖြူ မျက်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းနဲ့ လူတယောက် ။ စပို့ရှပ် အနက်..ဂျင်းဘောင်းဘီအနက် ဝတ်ထားသည် ။ ဒီလူ့လက်ထဲမှာ သေနတ်မဲမဲကြီးတလက် ။ သာမန်သေနတ်တလက်ရဲ့ပြောင်းထက် ပိုတုတ်ပိုရှည်နေသည် ။ အသံထိန်းပြောင်းပိုတပ်ထားတာ ..။ “ ခုခံဖို့ မကြိုးစားနဲ့…အသေပစ်သတ်မှာ….” အသံကတိုးပေမယ့် မာကျောပြတ်သားသည် ။ ပြောတဲ့အတိုင်း တကယ်လုပ်မယ့်ပုံ ..။ သူသေနတ်ကိုင်ထားပုံက သေနတ်နဲ့ အကျွမ်းဝင် လုပ်ကိုင်စားနေတဲ့ပုံပေါက်သည် ။ “ မင်း ဘယ်သူလဲ…” ဒီလူက သူ့ကို သေနတ်နဲ့ တည့်တည့်မတ်မတ် ချိန်ရွယ်ထားရင်း မေးသည် ။

“ ငါ့နံမည် ကိုပေါက် …” “ မင်း မလိမ်နဲ့..မင်း ဘယ်သူလဲ..ဘယ်အဖွဲ့ကလဲ…” “ ငါပြောပြီးပြီလေ ..ငါ့နံမည် ကိုပေါက်..ငါက ကွတ်ခိုင်က လာတာ ..ဦးစွတ်ထင်းရဲ့လူ ..” “ ဟားဟားဟား…..ရယ်ရတယ်ကိုယ့်လူ …မင်း ညာနေတယ်…မင်း အစိုးရဖက်ကလူလား…ဒါမှမဟုတ် တိုင်းရင်း သား လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့တခုခုကလား ..” “ ငါမညာဘူး ..” ဒီလူရဲ့ရယ်မောနေတာ ချက်ချင်း ရပ်ဆိုင်းသွားသည် ။ “ သေပေတော့ …. ” သေနတ်မောင်းခလုပ်ကိုကွေးညှစ်တော့မယ့်အချိန် ဟိုတယ်အခန်းတံခါး ရုတ်တရက် ပွင့်သွားသည် ။သေနတ်သ မား အခန်းဝကို လှည့်အကြည့် သူ ခုန်ဝင်ပူးကပ်ပြီး သေနတ်သမားရဲ့ သေနတ်ကိုင်လက်ကို သူ့လက်ဖျန်နဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်သည် ။ သေနတ် သည် သေနတ်သမား လက်ထဲက လွတ်အသွား တချိန်ထဲမှာဘဲ သူ့ညာလက်သီးက သေနတ်သမားရဲ့ မျက်ခွက်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိုးနှက်လိုက်သည် ။ သေနတ်သမား ကြမ်းပြင်ကို ပက်လက်အကျ သူ့ညာခြေက ဒင်းရဲ့ နားထင်ကို ပြင်းထန်စွာ ကန်ထည့်လိုက်သည် ။ နာကျင်စွာညည်းငြူသံ နဲ့အတူ သေနတ်သမား သူ့မျက်နှာကိုသူလက်နဲ့အုပ်ကိုင်လိုက်ချိန် သူ့ဘယ်ခြေက ဒင်း မျက်နှာကို ထပ်ကန်ထည့်လိုက်ပြန်သည် ။ အားးးးး….။ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ဝင်လာတဲ့သူက ဒေါ်ရှယ်လီ ။ “ဟင်..ကိုပေါက်..ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ..သူက..သူက..ဘယ်သူလဲ” …။ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျနေတဲ့ သေနတ်ကို သူကောက်ယူလိုက်သည် ။ သေနတ်သမားသည် ဒူးထောက်ရက်နဲ့ ညည်း ငြူနေသည် ။ သူ သေနတ်သမားရဲ့ နဖူးကို ချိန်ရွယ်ခါ မောင်းဖြုတ်ဖို့လုပ်တော့ ဒေါ်ရှယ်လီက တားသည် ။ “ မလုပ်နဲ့ကိုပေါက် ..သူက မမတို့နဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်အဖွဲ့တဖွဲ့ဖွဲ့ကနေမယ်…ဒင်းကို စစ်မေးရမယ်….” သေနတ်မဲ့သွားတဲ့ သေနတ်သမားသည် သူ့အလှည့်ကျတော့ ကြောက်တတ်သား ။

ဒေါ်ရှယ်လီက ဖုန်းထုတ်ပြီး သူ့လူတွေကို ခေါ်လိုက်သည် ။ဒေါ်ရှယ်လီလဲ သူနဲ့ဟိုတယ်ခန်းမှာ ပွဲကြီးပွဲကောင်း ကြုံ ပြီလို့ မှန်းထားပေမယ့် သေနတ်သမား ဝင်ရှုပ်လိုက်တာနဲ့ အလုပ်မဖြစ်တော့လို့ စိတ်ပျက်သွားပုံရသည် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့လဲ စိုင်းဟတ်က ဒီနေ့ည ဘယ်မှမထွက်တော့ဘဲ ဒီဗီဒီထိုင်ကြည့်နေတော့ ဘာမှလုပ်လို့မရဘူး ။ စိုင်းဟတ် အိမ်သာတက်နေတုံး ဒေါ်ရှယ်လီက သူ့ကို ကပ်ပြီး “ မနက်ဖန်ကျရင် တနေရာရာမှာ တွေ့ကြရအောင်ကွာ…ကိုပေါက်ကို မမ အရမ်းတွေ့ချင်နေတယ်…” လို့ ရမက်ပြင်းတဲ့အသံ နဲ့ ပြောသည် ။ သို့ပေမယ့် ဒေါ်ရှယ်လီ ဆုတောင်းမပြည့်ရှာဘူး ။ နောက်နေ့မနက်ပိုင်းမှာ လင်းရိုဘာကားကြီးတစီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မောင်းလာပြီး အိမ်ရှေ့မှာ ထိုးဆိုက်လာသည် ။ ဦးကျင်ဟုတ်က ဒေါ်ရှယ်လီ နဲ့အတူ သူတို့ တပည့်တွေကို တဖက်ကမ်းက တရုတ်စားသောက်ဆိုင်ကြီးမှာ ညစာကျွေးသည် ။ ဦးကျင်ဟုတ်က လက်မြန်သွေးအေးစွာနဲ့ ဟန်လုလုကို ရှင်းပစ် လိုက်တဲ့ သူ့ကို သဘောကျတယ်လို့ ထပ်ပြီး ချီးမွမ်းလိုက်လို့ အားလုံးက လက်ခုပ်တွေ တဖြောင်းဖြောင်း တီးလိုက်ကြသည် ။ “ သောက်ကြ..စားကြ..ငါ့တပည့်တွေ ..မင်းတို့ကို ဂုဏ်ပြုတာ ….” ဦးကျင်ဟုတ်လဲ အရက်ကို တစွတ်စွတ်သောက်သည် ။ ယိမ်းထိုးနေအောင်ကို မူးသွားသည် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဒေါ်ရှယ်လီက မင်းတို့ ဘောစိကို တွဲကြပါအုံး လို့ အကူတောင်းလို့ သူဦးကျင်ဟုတ်ကို ဖေးမပြီးအိမ်ကို ပြန်ခေါ်သွားရသည် ။ ကျန်တဲ့တပည့်တွေကတော့ တော်တော့်ကို မူးနေကြတော့ မလိုက်လာကြတော့ဘူး ..။ သူက အိပ်ခန်းထဲအထိ လိုက်ပို့ပေးရသည် ။ ပက်လက်ကြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ လင်ကြီးကို ဒေါ်ရှယ်လီ စိတ်ပျက်တဲ့ ပုံနဲ့ ကြည့်လိုက်သည် ။ ဦးကျင်ဟုတ် ပြန်ရောက်လာလို့ စိုင်းဟတ် လစ်ပြီ ..။

သူက ဘော်ဒါတွေနဲ့ လစ်ချင်နေတာကြာပြီ ။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ..။ ဒေါ်ရှယ်လီက “ ခဏကြာ မမ ဆင်းခဲ့မယ် …” လို့ သူ့ကို တိုးတိုးပြောလိုက်သည် ။ ကြည့်ရတာ ဒေါ်ရှယ်လီ တအားထန်ပြီး အရမ်းလိုချင်နေပြီ ။ သူ့လင်ကြီး ရှိနေတဲ့အချိန်တောင် ကုန်းမယ့်သဘော .. ။ ခဏကြာတော့ ဒေါ်ရှယ်လီ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာသည် ။ သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။ “ မမလေ…ကိုပေါက်ကို မတွေ့ဘဲ မနေနိုင်တော့ဘူး ….” ဒေါ်ရှယ်လီလည်း သူ့ဘောင်းဘီက ခါးပတ်ကို ဖြုတ် ..ဇစ်ကိုဆွဲချ ..ဘောင်းဘီကို အောက်ကို ချွတ်ချပြီး မာကျောစပြုနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကို သူမလက်တွေနဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်သည် ။ “ ကြိုက်တယ်ကွာ..မမလေ..ကိုပေါက်ဟာကြီးကို ရေရေလည်လည် ကြိုက်တယ် …” ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးမှုကြောင့် သူ့ပစ္စည်းကြီးသည် တမဟုတ်ခြင်း ကြီးထွားသန်မာ လာလေပြီ ။ “ အားရစရာ ကောင်းလိုက်တာ ကိုပေါက်ရယ် …” ထိပ်ဖူးအထစ်ကြီးကို နှုတ်ခမ်းထူထူတွေနဲ့ ပြွတ်ကနဲ စုတ်လိုက်ပြီး ဥနှစ်လုံးကို လက်တဖက်က ဆုပ်နယ်နေသည် ။ “ စုတ်မယ်နော်…” “ အင်း …” ဒေါ်ရှယ်လီ လိင်တန်အရင်းထိ ဖမ်းဆွဲငုံလိုက်ပြီး အငမ်းမရ စုတ်တော့တာဘဲ ..။ ပြွတ်ပြွတ်ပြတ်ပြတ် အသံတွေ ထွက်လာသည် ။ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအချိန်မို့ ဒေါ်ရှယ်လီ စုတ်တဲ့အသံတွေက ကျယ်လောင်နေတယ်လို့ ထင်ရသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ့လျာက တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ိ ထိပ်ဖူးကြားထဲကို ထိုးဆွပွတ်လှိမ့်နေသည် ။ လောဘတကြီး ကို စုတ်နေသည် ။ ယက်နေသည် ။ လင်ကြီး အိမ်မှာ ရှိနေတဲ့အချိန် လုပ်ရတာမို့ ဒေါ်ရှယ်လီသည် အချိန်ဆွဲမှုတ်မနေတော့ဘဲ သူ့ကို မှုတ်တာ ရပ်လိုက်ပြီး “ မမ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ..ဖင်ကုန်းပေးရမလား…” လို့ မေးလဲမေး..ထမိန်ကို ခါးအထိ လှန်တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်ခါ ကုန်းပေးသည် ။

သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီ့ခြေထောက်တွေကို ဘေးတဖက်တချက်ကို ချဲကားလိုက်ပြီး ခါးကို ဖိနှိမ့်ကာ တင်ပါးကြီးတွေကို ကော့ထောင်စေပြီး ဖူးခုံးနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်အိအိကြီးထဲကို သူ့ထိပ်ဖူးနီနီကြီးကို ဖိသွင်းထည်ှုလေသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးထဲကို တင်းစည်းစည်းနဲ့ ဝင်ရောက်သွားတဲ့ သူ့လိင်တန်သည် စိုအိအိ အင်္ဂါစပ်အတွင်းသားနုနုတွေနဲ့ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်တဲ့ အ၇သာထူးတေါကို ခံစားလိုက်ရသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ ဖင်စအိုပေါက်ညိုညိုလေးကို သူ လက်ချောင်းတွေနဲ့ စတင်ပြီး ထိုးဆွ ကလိသလို တဝက်ခန့် အင်္ဂါစပ်အတွင်းရောက်နေတဲ့ သူ့တန်ဆာကို ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အဖျားနားရောက်ခါနီးမှာ ပြန်ထိုးသွင်းသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ အင်္ဂါစပ်သည် တင်းကြပ်စီးပိုင်နေသည် ။ ကောင်းလွန်းတဲ့အရသာ ကြောင့် သူ ဖိဖိသွင်းထည့်နေသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ ညည်းထွက်လာသည် ။ “ ကောင်းလားဟင်..မမ” “ အီး….ဟင်း..တအားကောင်းတယ် …” “ လုပ်မယ်နော် …” “ လုပ်..လုပ်….” ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန်လုပ်ရာက အရှိန်အဟုန်တိုးမြှင့်လိုက်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်သည် ။ ဖတ်ဖတ် ပတ်ပတ် အသံတွေ ညံသွားသည် ။ “ အင်း…အင်း….အင်း..အား…အား…..အား……” ဒေါ်ရှယ်လီ တင်ပါးကြီးတွေကို နောက်ပြန်ကော့ကော့ပေးနေသည် ။ တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းရင်း အရသာခံနေသည် ။ သူလည်း ခပ်မြန်မြန်ဘဲ အဆုံးသတ်လိုက်သည် .။ တင်ပါးဖွေးဖွေး ကြီးတွေ အပေါ်ကို သုတ်ရေတွေ ထုတ်လွှတ်လိုက်ပြီး ကောင်းခြင်းကို တက်လှမ်းသွားရသည် ။ “ မမကော ကောင်းလားဟင်..ပြီးလား…” “ အင်း..ပြီးတယ်..၂ခါတောင်….ကောင်းလဲ တအားကောင်းတယ်ကွာ….” ဒေါ်ရှယ်လီ သိပ်ကြာကြာမနေဘဲ အိမ်အပေါ်ထပ် ပြန်တက်သွားပါသည် ။ “ အင်း…လုပ်ရတာ အန္တရာယ်များလိုက်တာ..မိသွားရင် မလွယ်ဘူး ….” ဒေါ်ရှယ်လီ ကို ညာလိုက်သည် ။

စိုင်းဟတ်ရော ဦးကျင်ဟုတ်ရော အိမ်မှာ မရှိခိုက် ဒေါ်ရှယ်လီ သည် သူ့အခန်းကို ရောက်လာသည် ။ “ ကိုပေါက် ..မမ..မမလေ..မင်းကို အရမ်း သတိရနေတာ …ကိုပေါက်ရော မမကို သတိမရဘူးလားဟင် …” “ မမ…ဆရာ အချိန်မရွေး ပြန်ရောက်လာနိုင်တယ်..မမ …မကောင်းဘူးထင်တယ် ….” “ ကိုပေါက် …ဟင့်အင်းကွာ…မမ….မမ…တအားလိုချင်နေတယ်….ချစ်ပေး..ချစ်ပေး …..” တအားဖက်ရင်း သူ့မျက်နှာအနှံ့လိုက်နမ်းနေတဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီကြောင့် သူ ခက်နေသည် ။ ဦးကျင်ဟုတ် ပြန်ရောက်လာလို့ သိသွားရင် အကြီးအကျယ် ဒုက္ခများကုန်မည် ။ “ မမ ..မကောင်းဘူးထင်တယ် ….” “ရပါတယ်ကွာ..သူ ပြန်မလာသေးပါဘူး ..သူက သိတဲ့အတိုင်းဘဲ လေရှည်တယ်…ကြာအုံးမှာပါ ….” ဒေါ်ရှယ်လီ့လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ကြားကို ရောက်လာသည် ။ ရေချိ ုးမလို့ ပြင်နေခိုက်မို့ သူပုဆိုးကို တထပ်ထဲ ဝတ်ထားချိန် ဖြစ်နေသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ့လက်ချောင်းတွေက ပုဆိုးပေါ်က နေ သူ့လိင်တန်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ သူလဲ စိတ်တွေ ထိန်းချု ုပ်လို့ မရတော့ဘူး ။ သူမရင်သားစိုင် ထွားထွားတွေကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်မိလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီက အချိန်ဆွဲမနေ ။ သူ့ပုဆိုးစကို ဆွဲဖြုတ်သည် ။ ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ထောင်ထလာတဲ့ ငေါငေကြီး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်သည် ။ ဖျတ်ကနဲ သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး လိင်တန်ကို ဖမ်း ငုံလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ လျာလေးနဲ့ ကလိပေးတာကြောင့် တောင်ခါစ သူ့လိင်တန်သည် တဖြေးဖြေး ကြီးသထက်ကြီး..မာသထက်မာလာသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ စုတ်ပြီ ။ အငမ်းမရကို စုတ်တာ …။ ပြွတ်ပြတ်ပြွတ်ပြတ် အသံဗလံတွေ ထွက်နေသည် ။ အားဟား…..အား…ကောင်းတယ်..မမ….ကောင်းတယ်…စုတ်..စုတ် …..” ဒေါ်ရှယ်လီ့ပါးစပ်ထဲကို ကော့ကော့ညှောင့်မိနေသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ ကြာကြာ မစုတ်ဘူး ..။ သူ့လိင်တန်ကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး သူမထမိန်ကို ခါးအထိမတင်လှန်ထည့်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ကုန်းပေးသည် ။

သူ့လင်ကြီး ပြန်မလာခင် အပြီးဆော်ကြရမှာမို့ ဖင်ကုန်းပေးနေတဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီ့ဖင်အနောက်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး ပထမဆုံး သူ့လိင်တန်ကို သူ့တံတွေးတွေနဲ့ သုတ်လိမ်းလိုက်သည် ဖေါင်းပြူးထွက်နေတဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီ့အဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့လိင်တန် ထိုးနှစ်ပေးလိုက်သည် ။ “ အိုး…ရှီး…အမလေး…..ဟင်းဟင်း………” ဒေါ်ရှယ်လီ ပါးစပ်လေးဟပြီး အော်ညည်းလိုက်သည် ။ သူ့လိင်တန်ကြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး အတွင်သားနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး အင်္ဂါစပ်အထဲကို တဆုံးဝင်သွားသည် ။ “ အီး….အီဆိမ့်သွားတာဘဲကွာ…လိုးမောင်လေး …မမကို တအားလိုးစမ်းကွာ….” ဒေါ်ရှယ်လီ ခါးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူဆောင့်ထည့်ပြီ ။ တဖပ်ဖပ်အသံတွေ မြည်လာသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ အူးအဲအားနဲ့ အော်ရင်း သူမဖင်ကြီးတွေကို လှုပ်ခါပေးရင်း သူဆောင့်တာတွေကို အရသာတွေ့နေသည် ။ “ အား…အား…အား…ကောင်းလိုက်တာ..လိုး…လိုး …..” အမြန်ဆွဲပစ်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ့ဖင်တုံးဖြူဖြူကြီးတွေ အပေါ်ကို သူ့သုတ်ရေတွေ ထုတ်ပန်းပစ်လိုက်ရင်း သူပြီးသွားရသည် ။ အင်္ဂါစပ်အိအိကြီးထဲ သူ့အတန်ကို တဆုံး ထိုးသွင်းထားရင်း ကောင်းသွားတဲ့ အရသာကို ခံစားနေချိန် “ ကိုပေါက် ..” လို့ ဒေါ်ရှယ်လီက ခေါ်လိုက်သည် ။ “ အင်…မမ ….” “ မင်းလိုးနေတုံး မမဖင်ပေါက်ကို လက်နဲ့ ကလိနေတာ ဘာလို့လဲ..မမဖင်ကို လိုးချင်လို့လား …” သူဘာမှ ပြန်မဖြေဖြစ်ဘူး ။ “ ကိုပေါက်..ပြောလေ…မင်း မမဖင်ကို လိုးချင်နေတာလား ….” “ အင်း …” “ လူဆိုး..ဒီလောက်စောက်ပတ်ပေးတာတောင် မကျေနပ်သေးဘူး..ဖင်ကိုလာရန်ရှာနေတယ် …” ဒေါ်ရှယ်လီလဲ ထမိန်လေးမထားရင်း ဆေးကြောသုတ်သင်ဖို့ ရေချိ ုးခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားသည် ။ သူလဲ သူ့လိင်တန်ကို ဆေးကြောဖို့ ဒေါ်ရှယ်လီ့အနောက်ကနေ ရေချိ ုးခန်းထဲကို လိုက်ဝင်သွားလိုက်သည် ။ “ ကိုပေါက် …ကိုကျင်ဟုတ်ရဲ့ ညီမ မိသားစု ဒီကို လာလည်မယ့်အကြောင်း သိပြီးပြီလား …” “ အင်း..သိပြီးပြီ..မမ …” ဒေါ်ရှယ်လီသည် အိမ်သာခွက်မှာ ထိုင်ရင်း သေးပေါက်နေသည် ။

သူ့လိင်တန်ကို သူဆေးကြောနေတာကို စိုက်ကြည့်ပြီး…“ ကိုပေါက်က လီးတော်တော်ကြီးတယ်..တကယ့်ဟာကြီး ဘဲ…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ “ မမကြိုက်လား…” လို့ သူမေးတော့..“ အင်း…ကြိုက်တယ် ..” လို့ သူမဖြေသည် ။ ဟော…ကားသံကြားတယ် ….ကိုကျင်ဟုတ် ပြန်ရောက်ပြီလားမသိဘူး …။ ဒေါ်ရှယ်လီ ရေချိ ုးခန်းထဲက ပြေးထွက်သွားသည် ။ညနေပိုင်းမှာ ဒေါ်ရှယ်လီက သူ ဒေါ်မိုးပုလဲနဲ့ ရွဲတို့အတွက် ပစ္စည်းမှာထားတာ ဟိုဖက်ခြမ်းမြို့မှာ သွားယူလိုက်အုံးမယ် လို့ ပြောပြီး ဦးကျင်ဟုတ်က ဒေါ်ရှယ်လီ တယောက်ထဲ သွားမှာကို စိတ်မချဘဲ သူ့ကို ဒေါ်ရှယ်လီနဲ့ အဖေါ်လိုက်သွားဖို့ ပြောသည် ။ သူလိုက်သွားရတော့ ထင်ထားတဲ့အတိုင်းဘဲ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့လုပ်ကွက်တကွက် ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားရသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီသည် သူ့ကို လူမနေတဲ့ အိမ်တလုံးဆီကို ခေါ်သွားတာ ဖြစ် နေသည် ။ အိမ်ထဲကို ရောက်တာနဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရကို ကိုင်တော့တာဘဲ..။ “ ကိုပေါက်..မမ သိပ်ထန်နေတယ်ကွယ်….မမကို ချစ်ပေးစမ်းပါ ….” လို့ ဖီလင်သံနဲ့ ပြောလာတဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီကို သူ စိတ်မရှိပေမယ့် ဆန္ဒဖြည့်ဆည်းပေးရအုံးမည် ။ သူ့ရည်ရွယ်ချက် အောင်မြင်ဖို့အတွက် လုပ်စရာတွေကို ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပါ လို့ သူ့ကို အဖွဲ့အစည်း ရဲ့ အကြီးအကဲက မှာကြားခဲ့သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီသည် တုန်နေတဲ့ လက်တွေနဲ့ သူ့ဘောင်းဘီ ကြယ်သီးကို ဖြုတ်နေသည် ။ ပြီးတော့ ဇစ်ကို ဆွဲချသည် ။ သူ့ဖွားဖက်တော်ကလည်း ဒေါ်ရှယ်လီ ကိုင်ဆုပ်လိုက်ကထဲက ဒိုင်းကနဲ ထောင်ထ မာကျောနေခဲ့သည် ။ “ ကိုပေါက်ဟာကြီးကို မမ မြင်တာနဲ့တောင် အရည်တွေက ပေါင်ကြားမှာ တသွင်သွင် စီးဆင်းနေပြီကွာ….မမလေ..ဒါကြီးကို အသဲခိုက်အောင် သူ့ဖွားဖက်တော် ကို ဒေါ်ရှယ်လီ ပွတ်သပ်ကြည့်နေသည် ။ သူ့ဖွားဖက်တော်ထိပ်ခေါင်းက အပေါက်လေးကလည်း အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်နေသည် ။ “ မမ စုတ်မယ်နော် …” ဒေါ်ရှယ်လီက သူ့ကို အိမ်ကလေးထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ကုတင်ပေါ် ထိုင်စေပြီး သူ့အရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်သည် ။ လိင်တန် တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးကို စစချင်း လျာလေးနဲ့ ယက်ပေးသည် ။

“ အား…ဟား …..”ဒေါ်ရှယ်လီ လည်း ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက အဝတ်တွေ ကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်လို့ ရင်သားစိုင်ထွားထွားကြီး နှစ်ခိုင် ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ကိုင်ပါတော့ နယ်ဖတ်ပါတော့လို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုဘဲ ။ “ စုတ်..စုတ်…မမ …” ဒေါ်ရှယ်လီ ပြွတ်ပြတ်တွေ မြည်အောင် အားရပါးရ စုတ်ပေးနေသည် ။ သူ့ဥနှစ်လုံးက လှုပ်တုပ်တုပ် ဖြစ်နေတာကို ဒေါ်ရှယ်လီ ကြည့်လို့ မျက်စိနောက်လာပုံရသည် ။ သူမလက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး လိင်တန်တဆုံး ငုံကာ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုတ်ပေးသည် ။ နှုတ်ခမ်းထူထူနှစ်ချပ်ကြားထဲကို သူ့လိင်တန်နီညိုညိုကြီး ဝင်ထွက်နေတာကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ဒေါ်ရှယ်လီ့ ရင်ထွားထွားနှစ်မွှာကိုလှမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ နို့သီးခေါင်းနီညိုညိုလေးတွေက တင်းမာပြီး စူထောင်ထွက်နေကြသည် ။ ဒီနို့သီးခေါင်းလေးတွေကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ချေပေးတော့ စုတ်ပေးနေတဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ မျက်လုံးတွေ မှေးစင်းကာ သွားပြီး ကိုင်ထားတဲ့ သူ့ဥနှစ်လုံးကို အားကျမခံ ပြန်လည်ကာ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်လေသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ လျာက သူ့ထိပ်ဖူးအထစ်ကြားထဲကို ဝေ့ဝိုက်ပတ်လှည့်ပေးနေလို့ အရသာထူးကို ခံစားရင်း ဒေါ်ရှယ်လီ့ပါးစပ်ထဲကို လိင်တန်နဲ့ ထိုးထိုးထည့်မိသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီကလဲ ဝင်လာတဲ့ လိင်တန်ကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေသည် ။ ဒီအတိုင်းဆိုရင် ဒေါ်ရှယ်လီ့ပါးစပ်ထဲမှာပြီးသွားနိုင်သည် ။ ပြီးသွားရင် ဒေါ်ရှယ်လီ လိုလားနေတဲ့ လိင်ဆက်ဆံမှုကို ချက်ချင်းမလုပ်ပေးနိုင်ဘဲ ဖြစ်သွားမည် ။ “ တော်ပြီ…မမ…..တော်ပြီ..ကျနော်တို့ လုပ်ကြရအောင် …” ဒေါ်ရှယ်လီလဲ အမှန်တကယ်မှာ ကိုပေါက်ရဲ့ လုပ်ပေးတာကို ခံချင်လှပြီ ။ လင်ရော ဧည့်သည်တွေရော ရှိနေပြီး အလုပ်များနေတာတောင် ခံချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရဘဲ တအားယားနေတာ ကြောင့် အလုပ်ကိစ္စ ဘန်းပြပြီး ကိုပေါက်ကို ခေါ်လာပြီး လုပ်ခိုင်းရတာ ..။ အချိန်ရှိခိုက် လိုလားတာလေးတွေ လုပ်ရမည် ။ စုတ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲက လိင်တန်ချောင်း တုတ်တုတ် ကြီးကို မထုတ်ချင် ထုတ်ချင်နဲ့ ထုတ်လိုက်ရသည် ။

“ ကိုပေါက်..မမ တအားကို လိုချင်နေပြီကွာ…မမ အဖုတ်ထဲက လှိုက်လှိုက်ပြီးကို ယားနေတာ …” ဒေါ်ရှယ်လီက သူ့ကို လက်ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ကျကျနန ခင်းကျင်းထားတဲ့ ကုတင်တလုံး ရှိနေသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီက သူ့ကို ကုတင်ပေါ်ကို တွန်းချလိုက်သည် ။ ပက်လက်အနေအထား နဲ့ ရှိနေတဲ့ သူသည် လိင်တန်ကြီး မတ်မတ်ထောင်လျက် ရှိနေတာကို ဒေါ်ရှယ်လီ စိုက်ကြည့်ပြီး သဘောကျစွာနဲ့ တခစ်ခစ် ရယ်လိုက်သည် ။ သူမ ခါးက ထမိန်ကို ဖြေချွတ်ချလိုက်သည် ။ ပိုးပျော့ထမိန်လေး ဟုတ်ကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို အပုံလိုက် ကျသွားသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ ပင်တီဘောင်းဘီရဲ့ ပေါင်ဂွဆုံနေရာက စိုကွက်နေသည် ။ “ ဒီတခါ မမ အပေါ်က နေမယ် …” ပင်တီလေးကို အမြန်ချွတ်ချပစ်လိုက်ပြီး ဒေါ်ရှယ်လီ သူ့ကိုယ်ပေါ်က်ု ခွတက်လာသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ တကိုယ်လုံး အဝတ်မဲ့နေသည် ။ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်တွေကို သူ ငေးစိုက်ကြည့်မိတော့ သူ့လိင်စိတ်တွေ နိုးကြွပြင်းထန်လာပြန်သည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီလဲ ကျွမ်းကျင်စွာနဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်းနေရာမှာ ကိုယ်ကို ခွထိုင်လိုက်ပြီး လိင်တန်ထိပ်ဖူးပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမ အင်္ဂါစပ်ပေါက်ကို တေ့ထောက်လိုက်သည် ။ စိုစိစိ အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကြားထဲကို လိင်တန်ထိပ်ပိုင်း ထိုးထောက်မိနေတဲ့အချိန် ဒေါ်ရှယ်လီသည် ခပ်ဖြေးဖြေး ဖိထိုင်ချလိုက်သည် ။ “ အီး…..တုတ်လိုက်တဲ့ လုံးပတ်….မမစောက်ပတ်တော့ ကွဲပလား မသိဘူး ….” “ မကွဲပါဘူးမမရယ် …စောက်ပတ်နဲ့ လီး မတော်ဘူး မရှိပါဘူး ….” ဒေါ်ရှယ်လီ ဖိဖိချပြီ …။ မြင်းစီးကောင်းဘွိုင်တယောက်လိုဘဲ .သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ခွစီးညှောင့်နေပြီ ..။ ပါးစပ်ကလည်း တအင်းအင်းတဟင်းဟင်းနဲ့ ။ အပေါ်က ဖိဖိချ တက်ဆောင့်ပေးနေတဲ့ သူမ ရင်သားစိုင် ထွားထွားကြီးတွေ တုံခါနေသည် ။ ခုံနေသည် ။ သူမခါးကို လက်တွေနဲ့ ထိန်းကိုင်ပြီး အောက်ကနေ ပင့်ထိုးပေးသည် ။ မြိုင်ဆိုင်လှတဲ့ ကာမပွဲကြမ်းလေးတခုပါဘဲ …။ သူမစိတ်တိုင်ကျ တက်ဆောင့်ပြီး ပွဲသိမ်းတာဝန်ကိုတော့ ကိုပေါက်..အပြီးသပ်ပေးပါအုံး ဆိုပြီး ခိုင်းသည် ။ “ မမ လေးဖက်ကုန်းပေးမလား …” လို့ မေးလိုက်တော့ ရှောရှောရှူရှူ ဘဲ “ ရတယ်လေ..” ဆိုပြီး ဖင်ပူးတောင်းထောင် ပေးသည် ။

ဒေါ်ဂှယ်လီ့အင်္ဂါစပ်ကြီးက တဏှာအရှိန်ကြောင့် ဖြစ်မည် ။ ဖူးကြွခုံးမောက်နေသည် ။ အရေတွေကလဲ စိုပြောင်နေသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ့အင်္ဂါစပ်က အရေတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပွတ်သပ်ယူလိုက်ပြီး သူ့လိင်တန်ထိပ်ကို သုတ်လိမ်းလိုက်သည် ။အင်္ဂါစပ်ထဲကို ဖိသွင်းလိုက်သောအခါ ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ အီး…ဆိုတဲ့ အသံ ထွက်လာသည် ။ သူ့လိင်တန်နီညိုညိုကြီး အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး ဝင်ရောက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း အသွင်းအထုတ်တွေ လုပ်သည် ။ “ အီး..ရှီး..ကောင်းလိုက်တာ..ကိုပေါက်ရယ်…လိုး…လိုး ….” ဒေါ်ရှယ်လီ တောင်းဆိုနေပြီ ။ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးလိုက်သည် ။ “ အီးဟီး…..ဆောင့်…ဆောင့်..တအားဆောင့်ကွယ် …..” တဖတ်ဖတ်တဖန်းဖန်းအသံတွေ ဆူညံနေပြီ ။ အားထည့်ပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးသည် ။ တင်ကားကားကြီးနဲ့ ဖင်ပေါက်နီညိုညိုလေးကို ကိုင်တွယ်ကလိပြီး လုပ်ရတာ တော်တော် အရသာရှိသည် ။ ဒေါ်ရှယ်လီ အရင်ပြီးအောင် လုပ်ပြီးမှ သူက ဒေါ်ရှယ်လီရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို သုတ်ရေတွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး လမ်းဆုံး ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားသည် ။ အိမ်အပြန်မှာ ဒေါ်ရှယ်လီက သူမလိုတာ ရသွားလို့ ကျေနပ်ပြီး မျက်စိပိတ်ခါ ထိုင်လိုက်လာသည် ။“ ကိုပေါက် …” ဒေါ်ရှယ်လီ နိုးလာသည် ။ “ ဟင်..မမ ..” “ ကိုပေါက်..ရွဲတို့မိသားစုနဲ့ ရန်ကုန်ကို လိုက်သွားမှာလား …” “ မသိသေးပါဘူး ..တကယ်လို့ ဆရာက လိုက်သွားခိုင်းရင်တော့ ကျနော်လဲ မငြင်းချင်ဘူး …” “ ကိုကျင်ဟုတ်ကတော့ သူ့ယောက်ဖ အတွက် ဆိုရင် သူလုပ်ပေးနိုင်တာ လုပ်ပေးမှာဘဲ ….အင်း..ကိုပေါက်ကို မမပြောချင်တာ တခု က မိုးပုလဲကို သတိထား..သူက ကိုပေါက်အကြောင်း ကို မေးမေးနေတာ ၂ခါလောက် ရှိပြီ ….သူ ကိုပေါက်ကို သဘောကျနေလားမသိဘူး ..မိုးပုလဲက နံမည်ကြီးတယ်…ကောင်လေးတွေနဲ့ ဖြစ်တာ …” အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးကျင်ဟုတ်နဲ့ ရွဲရဲ့ မိဘတွေ ဘီယာနဲ့ ဝိုင် ထိုင်သောက်ရင်း စကားပြောနေကြတာ တွေ့ရသည် ။ “ ရှယ်လီ …အလုပ်အဆင်ပြေခဲ့လား ….လောခေါင်တို့ဆီက ရစရာ ရခဲ့လား ….” “ ရခဲ့တယ် ..အားလုံး အိုကေပါတယ် ….” ဦးကျင်ဟုတ်က ခေါင်းတညှိမ့်ညှိမ့် လုပ်နေသည် ။သူလဲ ဟိုတယ်ကို ပြန်ခဲ့သည် ..။

ရန်ကုန်ကို သူ ပါသွားပြီ ။ညနေ ခြောက်နာရီ တိတိ ..။ ဦးသုတ မရှိဘူး ။ သူဌေးကတော် ဒေါ်မိုးပုလဲကို ဧည့်ခံပွဲတခု လိုက်မောင်းပို့ရသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲသည် တခါတရံလောက်ဘဲ ကိုယ်တိုင် ကားမောင်းသည် ။ များသောအားဖြင့် ယာဉ်မောင်း တယောက်ယောက်ကို မောင်းခိုင်းသည် ။ ဒီမှာ ဦးသုတအပြင် ယာဉ်မောင်း နှစ်ယောက် ရှိသေးသည် ။ သူတို့က အိမ်မှာ မနေဘူး ..။ မနက်ဆို အလုပ်လာဆင်းပြီး ညနေပိုင်းမှာ ပြန်သည် ။ အိမ်ဖေါ်မလေး ယုယု သူ့အခန်းကို ရောက်လာသည် ။ အသားမဲမဲ အရုပ်ဆိုးဆိုး ယုယု ကို တမင်ကလာ သူဌေးကတော် က ရှာဖွေပြီး ခန့်ထားတာ လို့ စားသောက်ရေးတာဝန်ခံ ဒေါ်စိုးစိုး က သူ့ကို တမနက် ဘရိတ်ဖာ့စ်သွားစားတဲ့အချိန် ပြောပြဖူးသည် ။ “ ဘာလို့လဲ ဒေါ်စိုးစိုး…” လို့ သူက မေးကြည့်တော့..ဒေါ်စိုးစိုးက “ သူဌေး ရန်ကြောက်လို့ပေါ့..ကိုပေါက်…ယုယုကျတော့ သူဌေးက လှည့်ကို မကြည့်ဘူးလေ…အရင်က အိမ်ဖေါ်တွေ တုံးက ဘိုက်ကြီးလို့ တောပြန်ပို့ ငွေထုပ်နဲ့ ဖြေရှင်းခဲ့ရတာ…” လို့ ပြောပြခဲ့သည် ။သူ့အခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ တဖက်ခန်းက ဦးသုတ က “ မောင်ပေါက်ရေ..ခဏ …” လို့ လှမ်းခေါ်သည် ။ “ ဘာလဲ အဘ….ဘာကျွေးမလို့လဲ ….” ဦးသုတ က သူ့ရွာ က စားစရာတွေ လူကြုံနဲ့ ပို့ပေးလို့ ရလာတဲ့အခါ သူ့ကို ခေါ်ကျွေးနေကျမို့ မေးလိုက်တာ ..။ ဦးသုတတို့ ရွာက အုန်းထညက်သည် သူစားဘူးသမျှတွေထဲမှာ အကောင်းဆုံးဘဲလေ ..။ “ ဘာမှ ကျွေးစရာ မရှိပါဘူးကွာ….မင်းကို တခု ပြောပြမလို့…သူဌေးက မန္တလေးကို နေ့လည်ထဲက ထွက်သွားတယ်…ဟို အန်းကူ ဆိုတဲ့ ယဉ်မောင်းအသစ်လေးကို မောင်းခိုင်းပြီး… အဘက သူဌေးရဲ့ ညီမ မိသားစုကို ညဒင်နာတခု လိုက်ပို့ရမယ် …သူဌေးကတော် က ဒီည အပြင်သွားစရာ ရှိတယ် လို့ အဘကို မနေ့က ပြောထားတယ်..အကယ်လို့များ သူဌေးကတော် အပြင်သွားခဲ့ရင် မောင်ပေါက်ဘဲ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါ လို့…” “ ဟုတ်ပြီ..အဘ..စိတ်ချ …ကျနော် ပို့ပေးလိုက်မယ် ..” “ အေး..အေး…ဒါဆို အဘ သွားမယ်နော် ..မောင်ပေါက် …” “ ဟုတ်ကဲ့ အဘ….” သူ့အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ကုလားထိုင်လေးမှာ ထိုင်လိုက်ရင်း စိတ်တွေက နယ်မြို့လေးမှာ တယောက်ထဲ ရှိနေမယ့် အမေ့ဆီကို ရောက်သွားသည် ။

အမေ နေကောင်းရဲ့လားမသိဘူး ..။ သည် စစ်ဆင်ရေးကို လုပ်ဖို့ တာဝန်ပေးခံရတဲ့အချိန် အထက်လူကြီးက အမေနဲ့ ခဏ မဆက်သွယ်ဘဲ နေဖို့..အဖွဲ့အစည်းကနေပြီး အမေ့ကို လိုအပ်တာ အစစ တာဝန်ယူစောင့်ရှောက်ပေး ကြမည် လို့ ပြောသည် ။ သူ့ရဲ့ ဘဝမှန်ကို ဖုံးကွယ်ထားရမှာကြောင့် အမေနဲ့ စစ်ဆင်ရေး အတွင်း စာမရေး သွားမတွေ့ဖို့ သေသေချာချာ မှာခဲ့သည် ။ သူနဲ့ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ဇင်မင်း ကိုတော့အမေ့ကို လိုတာ ကူညီဖို့ သူ မှာထားခဲ့သည် ။ အဘဦးသုတ ထင်တာ မှန်သည် ။ ခြေသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်ဖေါ်မလေး ယုယု လာတာ..။ “ အန်တီ က သူအပြင်သွားချင်လို့ ကိုပေါက် ကားမောင်းပေးပါ….တဲ့..” “ ဟုတ်ပြီ….ဘာကားနဲ့ သွားမယ် ပြောသေးလား …” “ ပြောတယ်…ကားအသစ်နဲ့ သွားမယ်…တဲ့ ” “ ဟုတ်ပြီ…ဘယ်အချိန်တဲ့လဲ….” “ အချိန်တော့ မပြောဘူး..မကြာခင်…တဲ့..” “ ကောင်းပြီ….” သူ ထိုင်ရာက ထသည် ။ သူတို့မိသားစုက ရန်သူပေါများကြသည်မို့ ဖိုက်ပွဲတွေများ လာလေအုံးမလား ဆိုပြီး ပေါ့ပါးစွာ ခုန်နိုင် ကန်နိုင်တဲ့ ဘောာင်းဘီမျိ ုး ပြောင်းလဲ ဝတ်ဆင်လိုက်သည် ။ ရန်ကုန်မြို့မှာ သေနတ် ကိုင်ဆောင်ရတာ အင်မတန်မှ အန္တရာယ်များပေမယ့် လောလောလတ်လတ် ဦးကျော်သူရ ရဲ့ လူလေးယောက် ကို သူတို့ ဆော်ပစ်ခဲ့တာမို့ ရန်စက ကြီးမားနေဆဲ ဆိုတော့ အချိန်မရွေး ရန်သူရှိနိုင်သည် ။ သေနတ်ကို ဖွက်ယူခဲ့လိုက်သည် ။ ကားအသစ် ဆိုတာ ဘယ်ကားကို ပြောမှန်း မသိဘူး ..။ ဂိုဒေါင်ထဲကို ရောက်တော့ သဘောပေါက်သွားသည် ။ ကားအသစ်ကြီးတစီး ဂိုဒေါင်ထဲမှာ ရောက်နေသည် ။ ဒီနေ့ဘဲ ယူလာတာ ဖြစ်မည် ။ ပြောင်လက်တောက်ပနေတဲ့ ကက်ဒလက်ကားကြီး …။ အသစ်ချပ်ချွတ်မှန်း သိသာသည် ။ ရန်သူများလို့ ကားပြောင်းစီးသလားတော့ မပြောတတ်ဘူး ။ ကားကြီးကိုစစ်ဆေး စက်နှိုးပြီး တိုက်ကြီးအရှေ့ တံခါးပေါက် တည့်တည့်မှာ ရပ်လိုက်သည် ။ ကားပေါ်က ဆင်းပြီး ကားမှာ ထင်နေတဲ့ လက်ရာတွေကို အဝတ်စတခု နဲ့ သုတ်ပစ်နေ တဲ့အချိန် သူဌေးကတော် ဒေါ်မိုးပုလဲ တိုက်ထဲက ထွက်လာသည် ။ သူ ကားအနောက်ခန်း တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ဒေါ်မိုးပုလဲ ကားထဲ ဝင်ထိုင်ပြီးတဲ့အချိန် တံခါးကို ပိတ်သည် ။

ကားထဲဝင်ထိုင်ပြီး စက်နှိုးသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲ ဘာပြောမလဲ နားထောင်သည် ။ “ ကိုပေါက် …” “ ဟုတ်..” “ မောင်း …” “ ဟုတ်…” ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ ဒေါ်မိုးပုလဲ မပြောသေး …။ သူ ကားကို ခြံပေါက်ဝဖက်ကို မောင်းထွက်ခဲ့သည် ။ ခြံစောင့်တယောက်က ခြံတံခါးကို ပြေးဖွင့်ပေးသည် ။ လမ်းမကြီးပေါ်ရောက်တော့ ဒေါ်မိုးပုလဲက “ ဘယ်လိုလဲ..ကားမောင်းလို့ကောင်းလား….မင်း ဘော့စ်က မမ အတွက် ဝယ်ပေးတာ..အမေရိကားက မှာတာလေ …” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ “ အရမ်းကောင်းပါတယ်…မမ….” လို့ သူဖြေလိုက်သည် ။ “ ကိုပေါက်..” “ ဟုတ်..မမ …” “ မမလေ…ကိုပေါက်နဲ့အေး အေး ဆေးဆေး တွေ့ချင်နေတာ ကြာပြီ..ဟိုးနယ်စပ် မှာ စတွေ့ဖူးကထဲကဘဲ ဆိုပါတော့…ကိုပေါက်က ထူးခြားတယ် …ဒေါ်ရှယ်လီတို့ အိမ်မှာ နိမ့်နိမ့်ကျကျ လုပ်ကိုင်ပေးနေရတာကို မမ စိတ်မကောင်းဘူး …” ဒေါ်မိုးပုလဲ ပြောတာကို သူ နားထောင်နေသည် ။ သူ ဘယ်ကို မောင်းပို့ရမယ် ဆိုတာကို ဒေါ်မိုးပုလဲ မပြောသေးဘူး ။ “ ကိုပေါက် က အရမ်းပုံစံမိုက်တယ် …ကြည်ကောင်းတယ်…ပါးနပ်တယ်..သွက်လက်တယ် ….မမ ကိုပေါက်တို့ ဘော့စ်ကို ပြောရတော့တာဘဲ..ကိုပေါက်ကို ရန်ကုန်ကို ခေါ်ခဲ့ဘို့ ..” “ မမ ကျနော် ဘယ်ကို မေင်းရမလဲ….” “ အော်..အေးအေး..ဟုတ်သားဘဲ..မမ က ပြောဖို့ မေ့နေတာ..ဆောရီး…ဟို ..ဘာလဲ..ဘောက်ထော် ပြည်သာယာ ကို မောင်း..မမရဲ့ သူငယ်ချင်း ရွှေစင်အေးတို့ အိမ်ကို …” ပြည်သာယာ ရပ်ကွက်ထဲက အသစ်ဆောက်လုပ်ထားတဲ့ ကြီးမားခန့်ထယ်တဲ့ အိမ်ကြီးတွေ ဆီကို သူ ရောက်သွားသည် ။ “ ဟိုရှေ့က အိမ်ဘဲ..တံခါး အနက်ကြီးနဲ့….” သူတို့ကားကြီး ခြံဝရောက်တာနဲ့ ခြံတံခါးကို ဖွင့်ပေးလို့ မောင်းဝင်ခဲ့သည် ။ ကားဆီကို ဖြူဖြူ ခန့်ခန့် မိန်းမတယောက် ဝမ်းသာအားရပုံနဲ့ ပြေးလာသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲက သူ တံခါး ဖွင့်ပေးတာကို မစောင့်တော့ဘဲ သူမဖါသာ တံခါးဖွင့်ဆင်းပြီး ပြေးကြိုတဲ့ မိန်းမနဲ့ တအား ဖက်သိုင်း နုတ်ဆက်သည် ။ “ မိုးပုလဲ ရယ်….မတွေ့တာ ကြာပြီ…လာ..အိမ်ထဲသွားရအောင် ….” ဒေါ်မိုးပုလဲ နဲ့ အိမ်ရှင် ဒေါ်ရွှေစင်အေးတို့ အိမ်ထဲ ဝင်သွားတော့ သူ ကားကြီးကို လွတ်ရာတနေရာမှာ ထိုးထားလိုက် သည် ။ “ အကို …” အသက်၂၀လောက် မိန်းကလေးတယောက် သူ့ကားနားကို လျောက်လာပြီး သူ့ကို ခေါ်လိုက်တာ ..။ “ အန်တီတို့က အိမ်ထဲ လာခဲ့ပါ …တဲ့…” “ အေးေး..ကောင်းပြီ ….” မိန်းကလေး က ဦးဆောင်ပြီး တိုက်ကြီးထဲကို ဝင်သည် ။

သူက မိန်းကလေးရဲ့ နောက်ပိုင်း အလှအပတွေကို မသိမသာ အကဲခတ်ရင်း လိုက်ဝင်သည် ။ အိမ်ရှင်တွေရဲ့ ချမ်းသာကြွယ်ဝမှု တွေကို အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ သိလိုက်သည် ။ နန်းတော်ကြီးတခုကို ရောက်သွားသလိုဘဲ …။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဒေါ်မိုးပုလဲ နဲ့ ဒေါ်ရွှေစင်အေးတို့ ထိုင် စကားပြောနေကြတာ တွေ့ရသည် ။ “ လာ..ကိုပေါက် ..မိတ်ဆက်ပေးမလို့ …” ဒေါ်မိုးပုလဲက သူသည် သူတို့လင်မယားရဲ့ လုံခြုံရေး တာဝန်ခံ လို့ ဒေါ်ရွှေစင်အေးကို ပြောပြသည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်အေးက “ဘော်ဒီဂတ်ပေါ့နော် ..ဟင်း..မိုးပုလဲရဲ့ ဘော်ဒီဂတ်ကလည်း အမိုက်စား ပါလား ..ဒို့လဲ အဲလို ဘော်ဒီဂတ် တယောက်လောက် လိုချင်လိုက်တာ …” လို့ သူ့ကို ခေါင်းက ခြေထောက် ထိ သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲ က “ ရှားရှားပါးပါး ရထားတာ..ခဏတောင် မငှားနိုင်ပေါင် ..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်အေး သည် အရမ်း ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးမ အပျိ ု ကြီး လို့ ဒေါ်မိုးပုလဲက မိတ်ဆက်ပေးသည် ။ “ ကဲ..လာ ..မိုးပုလဲ…ထမင်းစားခန်းထဲ သွားရအောင် ..တခုခု သောက်ကြမယ်…” ဒေါ်ရွှေစင်အေး က သူနဲ့ ဒေါ်မိုးပုလဲကို ဧည့်ခန်းကြီး ဘေးက ကျယ်ဝန်း ခန်းနားတဲ့ ထမင်းစားခန်းကြီး ဆီကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲ နဲ့ ဒေါ်ရွှေစင်အေးတို့သည် အလှချင်းပြိုင်နေတဲ့ မိန်းမချောတွေ လို့ ပြောရမည် ။ ချမ်းသာပေမယ့် ပျင်းမနေဘဲ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ဂရုစိုက်ကြပြီး ထိန်းသိမ်းကြပုံရသည် ။ နှစ်ယောက်စလုံး ကောက်ကြောင်းတွေက လှပနေသည် ။ ခါးသေးသေးအောက်က တင်ပါးကြီးတွေက စွင့်ကား တင်းတောင့်နေကြသည် ။ “ ဘာသောက်မလဲ..ကိုပေါက် …ကြိုက်တာသောက် …” အရက်ဘားလေး မှာ တန်ဖိုးကြီး နိုင်ငံခြားဖြစ် အရက်တွေ စုံနေသည် ။ “ ကျနော် က ကားမောင်းရမှာမို့ ဘီယာလောက်ပါဘဲ..မမ..” ဒေါ်ရွှေစင်အေးက ရေခဲသေတ္တာကြီးထဲက တိုက်ဂါးဘီယာ တပုလင်းကို ထုတ်ယူပေးသည် ။ သူမနဲ့ ဒေါ်မိုးပုလဲတို့ကတော့ အကောင်းစား နိုင်ငံခြားဖြစ် ဝိုင်တလုံးကို သောက်ဖို့ ပြင်သည် ။ သူက အလိုက်တသိ ပုလင်းဖေါ့ဆို့ကို ဖေါက်တန်နဲ့ ရစ်ဆွဲယူကာ ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး မိန်းမချောနှစ်ယောက်ရဲ့ ဖန်ခွက်လှလှ ရှည်ရှည်တွေထဲကို လောင်းထည့်ပေးလိုက်သည် ။

“ သိုင့်စ်..ကိုပေါက် ….” သူ့ကို အထဲဝင်ဖို့ လာခေါ်တဲ့ မိန်းကလေး က ဒိန်ခဲတုံး ဝါဝါလေးတွေကို ပုဂံပြား လှလှထဲ ထည့်ယူလာကာ သူတို့ရှေ့မှာ ချပေးသည် ။ “ အေးဘုံ …ဝက်ပေါင်ခြောက် လဲ ယူခဲ့အုံးနော် ..” “ ဟုတ်ကဲ့..အန်တီ ….” ခိုင်းတဲ့ကောင်မလေးကလဲ အလန်းစား အဖြောင့်စား….။ အင်း..ငါလဲ မိန်းမလှကျွန်းပေါ် ရောက်နေသလား မသိတော့ပါဘူး …။ တွေ့ကြုံပတ်သက်သမျှ မိန်းမတွေက သူ့ဟာနဲ့ သူ လှနေ ကြသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲ နဲ့ ဒေါ်ရွှေစင်အေးတို့သည် စကားတပြောပြောနဲ့ ဝိုင်တပုလင်း ထပ်ဖေါက်ကြရပြီ ..။ သူကလဲ တတိယမြောက် တိုက်ဂါးဘီယာ ကို ဖေါက်သည် ။ “ ကိုပေါက်ရေ..ပျော်ရဲ့လား …” “ ပျော်တယ်..မမ …” ဒုတိယပုလင်းခါလီပြသွားတဲ့ အချိန် ဒေါ်ရွှေစင်အေး က “ မိုးပုလဲရေ…တနေရာရာကို ကားလျောက်မောင်းကြရအောင်ကွာ….” လို့ ပြောလာသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲကလဲ “ ကောင်းတယ် .. ကိုယ်လဲ တော်တော့်ကို ဖီလင်တက်နေပြီ …ထွက်ကြရအောင်..ကိုပေါက်..ကားမောင်းနိုင်တယ် မဟုတ်လား …” “ မောင်းနိုင်ပါတယ်..မမ.ဘီယာလေး သုံးလုံးထဲပါ …..” စီးရတာ တအားငြိမ့်တဲ့ ကက်ဒလက်ကားကြီးထဲ အသက်လေးဆယ်အရွယ် မိန်းမချောနှစ်ယောက် နဲ့ သူ ရောက်ရှိသွားသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲက သူ့ဘေးက ခုံမှာ ထိုင်သည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်အေး က နောက်ခန်းမှာ ထိုင်သည် ။ “ ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ.မမ ….” ဒေါ်ရွှေစင်အေး လဲ တော်တော့်ကို ရေချိန်ကိုက်နေပုံရသည် ။ တခစ်ခစ်တဟားဟား အော်ရယ်ရင်း.“ .မောင်းချင်တဲ့နေရာကို မောင်းကွာ…လူမရှိတဲ့ တနေရာဆို ပိုကောင်းတယ် …”လို့ ပြောသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲက ..“ ယူ့လှော်ကားက ခြံကို သွားမလား ….” လို့ ဒေါ်ရွှေစင်အေးကို နောက်လှည့်မေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်အေးက ..“ ဟင့်အင်း..ခြံစောင့် ဖိုးထောင်တို့ လင်မယား ရှိနေတယ်…မလွတ်လပ်ဘူး …လွတ်လွတ်လပ်လပ် တနေရကို သွားချင်တာ …” လို့ ပြောသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲက တဟားဟားနဲ့ သဘောကျသည် ။ “ ဘာလဲ..ယူက ဒို့ ဘော်ဒီဂတ်ကို ခဏငှားမလို့လား ….” လို့ နောက်သည် ။ သူ ခုထိ ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ မသိသေးဘူး …။

ဒေါ်မိုးပုလဲက..“ အင်း..ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့နေရာ… .စဉ်းစား..စဉ်းစား …..အင်း..ဟုတ်ပြီ …..မြောက်ဒဂုံကို မောင်း..အဲဒီမှာ..ဒို့ ခြံတခြံ ဝယ်ထားတယ်..လူစောင့် မရှိဘူး …တိုက်ကတော့ သိပ် မသားနားဘူး..နောက်မှ ပြန်ပြင်မလို့…အဲ့ကို သွားလိုက်..ကိုပေါက် …” ဒီစော်ကြီးတွေ လူမရှိတဲ့ နေရာကို သွားချင်နေကြသည် ။ သူတို့က နှစ်ယောက် ..သူက တယောက် ..။ တူးအင် ဝမ်း …။ နှစ်ယောက် တယောက် တော့ တွေ့ကြပြီ …။ မြောက်ဒဂုံကို ဦးတည်လိုက်သည် ။ဒေါ်မိုးပုလဲ နဲ့ ဒေါ်ရွှေစင်အေး တော်တော်လေးကို အရှိန်ရနေသည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်အေး က ဒေါ်မိုးပုလဲ ရဲ့ တိုက်လေးကို လိုက်ကြည့်နေသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲက တိုက်ထဲမှာ ပူလောင်နေသလိုဘဲ လို့ ညည်းရင်း အဲကွန်းစက်ကို ဖွင့်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်အေး က “ ဘယ်လိုလဲ..ထပ်သောက်ကြအုံးမလား သူငယ်ချင်း …” လို့ မေးသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲက ရယ်သည် ။ “ ကိုယ်တော့တော်ပြီ..သူငယ်ချင်း ထပ်သောက်ချင်သောက်လေ… ဒီအိမ်မှာလဲ ဝိုင်ပုလင်းတွေ ထားထားတယ်….ဖရစ်ဂျ်ထဲမှာ..ရှိတယ် …” လို့ ပြောသည် ။ သူကတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ဘာများခိုင်းမလဲ လို့ အမိန့်ကို နာခံလျက် ရပ်နေသည် ။ ဒေါ်မိုးပုလဲက “ သူငယ်ချင်း ယူအေးအေးဆေးဆေး နားချင်ရင် ဟိုအခန်းထဲ သွားနား..ညောင်းညာရင် လဲ ကိုပေါက်ကို နှိပ်ခိုင်း…သူက ကောင်းကောင်း နှိပ်တတ်တယ် ….” လို့ ဒေါ်ရွှေစင်အေးကို ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်ေအေးလဲ..ပြုံးလျက် “ ကောင်းသားဘဲ…ယူလဲ လာခဲ့လေ…စကားလေးဘာလေး အေးအေးဆေးဆေး ပြောရအောင်..အိမ်မှာက အိမ်ဖေါ်တွေ နဲ့ ဆိုတော့ သိပ် မလွတ်လပ်ဘူး..” လို့ ပြန်ပြောကာ ဒေါ်မိုးပုလဲ ညွှန်ပြတဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားသည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်အေးရဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က တင်ပါးလှလှကြီးတွေ တလုံးချင်း အပေါ်အောာက် လှုပ်သွားတာတွေကို သူငေးမောနေမိခိုက် ဒေါ်မိုးပုလဲက“ ကိုပေါက်..လိုက်သွားလေ ..မမရွှေစင်အေး ကို နဲနဲပါးပါး နှိပ်ပေးလိုက်ပါလား…” လို့ ပြောလို့ အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သွားလိုက်သည် ။

“ ကိုပေါက်..မမကို တကယ် နှိပ်ပေးမှာလား …” ဒေါ်ရွှေစင်အေး က ကုတင်ပေါ်မှာ တင်ပုလွှဲထိုင်လိုက်ပြီး အခန်းထဲကို ဝင်လာတဲ့ သူ့ကို ပြောလိုက်တော့ သူလဲ “ ဟုတ်ကဲ့ မမ …” လို့ ဖြေရင်း ဒေါ်ရွှေစင်အေး ထိုင်နေတဲ့ အနောက်မှာ သူမလိုဘဲ တစောင်းဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ “ မမ က တနေကုန် ကုမ္ပဏီမှာစာရင်းဇယားတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာ ဇက်ကျော်တွေ တင်းနေတယ်..ကိုပေါက်ရယ် …နှိပ်ပေးရင်တော့ ကျေးဇူး အထူးပါ…” “ ဟုတ်ကဲ့မမ ..ရပါတယ် …” ဒေါ်ရွှေစင်အေး သည် လက်ပြတ် လည်ဟိုက် အကျ ၤ ီလေး ဝတ်ထားသည် ဒေါ်ရွှေစင်အေး သည် အသက်လေးဆယ်အရွယ်ပေမယ့် ချောမော စိုပြေတုံးဘဲ ။ တောင့်တင်းတုံးဘဲ ..။ လက်မောင်းသား ပြည့်ပြည့်ဝင်းဝင်းလေးတွေနဲ့ လည်တိုင်ဖွေးဖွေး တွေက သူ့ကို စိတ်တွေ လှုပ်ရှား ဖေါက်ပြန်လာစေသည် ။ ကျောပေးထားလို့ ခါးသိမ်သိမ် အောက်က တင်ပါးကြီးတွေကို နီးနီးကပ်ကပ် တွေ့နေရတာကလည်း စိတ်တွေ ထကြွစရာ…။ ပုခုံးသား နှစ်ဖက်ကို စပြီး နှိပ်ပေးလိုက်သည် ။ “ အင်း..အင်း….ကောင်းလိုက်ထာ …” ဒေါ်ရွှေစင်အေး ရဲ့ အသံလေးက တော်တော့်ကို ချိ ုသည် ။ ဧည့်ခန်းဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်မိုးပုလဲ ကို မတွေ့တော့ ..။ သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူမ ဘယ်ရောက်သွားသလဲ မသိ ..။ ဒေါ်ရွှေစင်အေး သည် တအင်းအင်းနဲ့ သူနှိပ်တာကို သဘောကျနေသည် ။ ပုလုံးတေါကနေ ကျောပြင်ကို ဆင်းလာပြီး လက်သီးဆုပ်တွေနဲ့ ဖိပေး တွန်းပေးသည် ။ “ ထိလိုက်တာ..အဲဒီနေရာဘဲ..ကိုပေါက်..ညောင်းနေတာ ….” ဒေါ်ရွှေစင်အေးက အိုအိုအင်းအင်း နဲ့ သူနှိပ်တာကို ကြိုက်ကြောင်း တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောနေသည် ။ “ မမ…အိပ်ရာပေါ် မှောက်လှဲလိုက်ပါလား..မမ ခါးကို နှိပ်ပေးမယ် …” “ အင်း..အင်း ….” ခေါင်းအုံးပေါ် မျက်နှာအပ်ရင်း ဒေါ်ရွှေစင်အေး မှောက်ရက် အိပ်ပေးလိုက်သည် ။

သူမခါးကို သူ တံတောင်ဆစ်နဲ့ ဖိဖိထောင်းပေး သည် ။ “ အိုး…အင်း…ထိလိုက်တာ..ထိလိုက်တာ…..အားပါး..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ် . . . .” ဇက်ပိုးနေရာကနေ ခါးအထိ လက်ဖနောင့်နဲ့ ပွတ်ခါ ဖိဆွဲပေးလိုက်ပြန်တော့ ဒေါ်ရွှေစင်အဖို့ ခံလို့ကောင်းလွန်းလို့ ထပ်ထပ် လုပ်ပေးါအုံးလို့ တောင်းဆိုရသည် ။ တော်တော်လေးကြာအောင် ကျောလည်ကို ပွတ်ဆွဲအပြီး..“ မမ..ပေါင်နဲ့ ခြေသလုံးတွေကိုရော နှိပ်ပေးရမလားဟင် …” လို့ သူမေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်အေး က ချက်ချင်းဘဲ..“ နှိပ်.. နှိပ်…မင်း သဘောရှိ နှိပ်ပေး….မမကို မေးစရာ မလိုဘူး…” လို့ ပြောသည် ။ ပေါင်တန်လှလှကြီးတွေနဲ့ ခြေသလုံးတွေကို နှိပ်ပေးနေတဲ့အချိန် သူ့လက်ဖျန်နဲ့ တတောင်ဆစ်တွေက ဒေါ်ရွှေစင်အေးရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေနဲ့ ပွတ်တိုက် ထိတွေ့မိနေသည် ။ ဒီ အထိအတွေ့ကြောင့် သူ့စိတ်တွေ ပိုမို ထကြွလာရသည် ။ ပေါင်ရင်းပိုင်းကို လက်နဲ့ဆုပ်ညှစ်ပြီး နှိပ်ကေးရင်း တင်ပါးကြီးတွေကို ပါ ကိုင်ဆုပ်မိသည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်အေး က ဘာမှ မပြော မငြင်း ဘဲ ငြိမ်နေတာကြောင့် တင်ပါးကြီးတွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ ကိုင်တွယ် ဆုပ်ညှစ်လိုက်..ပွတ်သပ်လိုက်နဲ့ လုပ်လိုက်သည် ။ “ မမ..ပက်လက်လှန်ပေးမလားဟင် …” သူပြောလိုက်တာနဲ့ဒေါ်ရွှေစင်အေးက “ အေး..အေး…ရတယ်လေ…” ဆိုပြီး ပက်လက်လှန်ပေးသည် ။ သူမ မျက်လုံးအစုံကိုတော့ ပိတ်ထားသည် ။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ သူမပေါင်တွေကို နှိပ်ပေးတော့ သူ့လက်ချောင်းတွေဟာ ဒေါ်ရွှေစင်အေး ရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါစပ်နဲ့ အရမ်းကို နီးကပ်စွာ ရှိနေပြီ ..။ ဝမ်းဘိုက်သားချပ်ချပ်လေးတွေကို ပွတ်လိုက် ပေါင်ရင်းကို နှိပ်လိုက်နဲ့ သူမရဲ့ ကာမခလုပ်တွေကို တခုပြီး တခု နှိပ်နေတော့ ဒေါ်ရွှေစင်အေး အခုလောက်ဆိုရင် မုချ စိတ်တွေ နိုးကြွနေလောက်ပြီ …။

ပေါင်ရင်းတဖက်ကို ဖိနှိပ်နေရင်း သူ့လက်သန်းလေး က မို့ဖေါင်းဖေါင်း အင်္ဂါစပ်ကြီးပေါ်ကို ထိပွတ်နေသည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်အေး နုတ်ဖျားက “ အင်းဟင် …” ဆိုတဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည် ။ သူက သွေးတိုးစမ်းတဲ့သဘော ..။ ဒေါ်ရွှေစင်အေး က ဘာမှ မတား မငြင်း..မရုန်းဖယ်တော့ လက်သန်းတချောင်းထဲကနေ လက်လေးချောင်းနဲ့ သူ ပွတ်စမ်းပြီ …။ “ အင်းဟင်း…အင်းဟင်း…….” ဒေါ်ရွှေစင်အေး ပေါင်တန်တွေ ထောင်လိုက် လှဲလိုက် ဖြစ်လာသည် ။ “ အင်..ကိုပေါက်..ဘယ်တွေ နှိပ်ပေးနေတာလဲဟင်….” လို့ မေးပေမယ့် မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်ဘူး…။ ရုန်းလဲ မရုန်းဘူး ..။ အခြေအနေကောင်းနေတာနဲ့ ထမိန်စလေးကို ဆွဲဖြေလိုက်သည် ။ သူမ ဘာမှ မပြောတာနဲ့ လက်သွင်းပြီး ဝမ်းဘိုက်သားလေးကို ပွတ်သပ်လိုက်သည် ။ ဟင်းဟင်းနဲ့ဘဲ ညည်းနေသည် ။ နှုတ်ခမ်းထူထူတစုံက ဟတတလေး ..။ လျောကနဲ အောက်ဖက်ကို လက်ဖဝါးက ဆင်းချသွားပြီး ဆီးခုံမို့မို့အပေါ်မှာ စမ်းမိတဲ့ အမွှေးလေးတွေကို ပွတ်သပ်ကြည့်နေသည် ။ “ ဟင့်..ဟင့်…သူ…သူ….ဘာတွေ..ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ…..” အပျိ ုု ကြီး မမသည် အင်္ဂါစပ်နား ရစ်ဝဲနေတဲ့ သူ့လက်ဖဝါးကြောင့် ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်လာသည် ။ “ မမ တင်းကြပ်နေတဲ့ အပူတွေကို ထုတ်ပစ်ပေးမလို့ပါ….” “ ကွယ်..အဲလို အပူထုတ်ရလို့လား …..” “ အင်း..မမ တင်းနေတာတွေ ကို ကျနော် လျော့ပေးလိုက်မယ် …..” သူကိုင်ပြီ …။ ဒေါ်ရွှေစင်အေးရဲ့ အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်းကြီးကို မိမိရရ ပွတ်ပြီ …။ နှုတ်ခမ်းသား နုနုတွန့်တွန့်လေးတွေကို စမ်းပွတ်လိုက်သည် ။ အရေတွေ စိမ့်ထွက်လာသည် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေမှာ ဒေါ်ရွှေစင်အေးရဲ့ ကာမရှေ့ပြေး အရေတွေ စိုစွတ်နေပြီ …။ အချိန်တန်ပြီမို့ ပြေနေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ “ ဟယ် ….” သူမကိုယ် အောက်ပိုင်း အဝတ်မရှိတော့ ဒေါ်ရွှေစင်အေးသည် တြိဂံပုံ အင်္ဂါစပ်ခုံးခုံးကြီးအပေါ် လက်ဖဝါးလေး ကာလိုက်သည် ။ “ ရှက်တယ်ကွာ…” “ မရှက်နဲ့..မမ ကို နမ်းပေးမလို့ …” “ ဘယ်နေရာကို နမ်းမှာလဲကွာ…..” “ မမ ပန်းပွင့်လေး ကို…” ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အကြား နေရာ ယူလိုက်ပြီး ဒေါ်ရွှေစင်အေး ရဲ့ ဖေါင်းမို့နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို နမ်းရှံ့လိုက်သည် ။ “ အို..ကိုပေါက်ရယ် . . .”အရေတွေ ရွှဲနေတဲ့ ဒေါ်ရွှေစင်အေးရဲ့ ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ ပစ္စည်းကြီးရဲ့ အကွဲကြောင်းကြီးကို သူ့နှခေါင်းနဲ့ အပေါ်အောက် စုံချီ ဆန်ချီ လိုင်းဆွဲပေးသောအခါ ဒေါ်ရွှေစင်အေးသည် လူးလွန့် တုန်ခါ ပြီး…“ ကိုပေါက်ရယ် ….မမ..မမ ..မနေတတ်ဘူး….” လို့ ပြောရင်း သူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းသည် ။ ဒေါ်ရွှေစင်အေးရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေအောက်ကို လက်တွေ ထိုးသွင်းကာ ဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြီး လျာဖျားနဲ့ အစိလေးကို ထိုးထိုး ကလိပေး ပြန်တော့ “ အို့..အင်…အာ…အ…….အ….” နဲ့ အသံတွေ ထွက်ရင်း ဒေါ်ရွှေစင်အေး အကြိုက်တွေ့နေလေတော့သည် ။