မေ့လို့မရတဲ့ည

ကျနော် ကွန်ပြူတာ ဆားဗစ်စင်တာ တစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်နေတုန်းကပေါ့…။ အဲ့ဒီ့မှာ အဝေးသင်တက်ရင်း အလုပ်သင် အဖြစ် OJT လာဆင်းတဲ့ အောင်ကြီး ဆိုတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ခင်မင်ခဲ့တယ်။ သင်္ကြန် ရုံးပိတ်ရက်ရောက်တော့ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်မှာ ရှိတဲ့ သူ့ရဲ့မြို့ မြန်အောင် ကိုပြန်မယ်ဆိုတော့ ကျနော့်ကို အလည်လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း သင်္ကြန်မှာ ဘာအစီအစဉ်မှ လည်းရှိတာမဟုတ်၊ မြန်အောင်ဆိုတာလည်း မရောက်ဖူးတော့ လိုက်မယ်ကွာ ဆိုပြီး လိုက်သွားဖြစ်တယ်။ အောင်ကြီးရဲ့ အဖေနဲ့ အမေက ကွဲနေတာ ၁ နှစ်လောက်ရှိပြီ။

အိမ်မှာ သူ့အမရယ်၊ သူ့ အမေရယ်ပဲရှိတယ်။ သူ့အမေက အသက် ၄၀ – ၄၅ လောက်ပဲရှိသေးတယ်။ကျနော်က ကွန်ပြူတာပြင်ရတာဆိုပေမယ့် Customer တွေနဲ့ ပြောဆို ဆက်ဆံရတာများတော့ လူမှုရေးဆက်ဆံရေးကို ကောင်းကောင်း နားလည်နေပြီ။ ရောက်တဲ့ညနေပဲ အောင်ကြီးရဲ့မိသားစုနဲ့ ခင်ခင်မင်မင် ဖြစ်သွားတယ်။ နောက်တနေ့မနက် ရေချိုးဖို့အတွက် ရေချိုးခန်းအသွား အဝတ်ဟောင်းတောင်းထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ မိန်းမဝတ်အတွင်းခံဘောင်းဘီ နှစ်ထည်တွေ့တယ်။ အမေနဲ့ သမီးရဲ့ အတွင်းခံတွေ ဖြစ်မယ်။တထည်က အသက်ငယ်ငယ် မိန်းကလေး တွေ ဝတ်တဲ့ ပုံစံမျိုး။

အဖြူပေါ်မှာ အစိမ်းရောက် ပန်းပွင့်သေးသေးလေးတွေ။ နောက်တစ်ထည်ကတော့ ဇာဖြူအတွင်းခံ ဆိုဒ်ကခပ်ကြီးကြီးပဲ။ အဲ့ဒါက အောင်ကြီးအမေရဲ့ အတွင်းခံဖြစ်မယ်။ ကျနော့်မှာ စိတ်စွဲလန်းမူတစ်ခုရှိတယ်ဗျ။ အဲ့ဒါက မိန်းမဝတ် အတွင်းခံတွေ တွေ့ရင် စိတ်ကြွလာရော။ လူလစ်တယ် ဆိုလို့ကတော့ လျှော်ပြီးသားဖြစ်ဖြစ်၊ မလျှော်ရသေးတာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ခိုးနမ်းတတ်တယ်။ အခုလည်း လူလစ်တယ်ဆိုတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ နှစ်ထည် စလုံးကို မျက်နှာမှာအပ်ပြီး မွှေးကြည့်လိုက်တယ်။ အဖုတ်နံတွေကို ခပ်ပြင်းပြင်း ရူပစ်လိုက်တယ်။

အထူးသဖြင့် အန်တီကြီးရဲ့ အတွင်းခံ ပူစီနေရာလေးကို နှာခေါင်းထိပ်ကပ်ပြီး တဝကြီးကို ရူပစ်လိုက်တာ။ အောက်က ငပဲကြီးကလည်း ရူလိုက်တာနဲ့ တင်းခနဲ တင်းခနဲ ကြွတက်လာရော။ အန်တီရဲ့အတွင်းခံကို နမ်းပြီးနောက်ပိုင်း သူ့ကို ကျနော် တော်တော်စွဲလန်းသွားတယ်။ နောက်ရက်တွေမှာ သူနဲ့စကားပြောတဲ့အခါတိုင်း သူ့အဖုတ်ကို စိတ်ကူးနေတာ မဖျောက်နိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့် ကျနော် သူ့ကို အီစီကလီ လုပ်ကြည့်တယ်။ ချက်ပြုတ်ချိန်မှာ ဝင်ကူတာမျိုး။ အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာပြီး သူ့နားမှာ စကားသွားပြောတာမျိုး လုပ်ကြည့်တယ်။ အခြေအနေမကောင်းဘူးဗျ။

သူကိုသာ ကျနော်က စွဲလန်းနေတာ။ သူကတော့ အိန္ဒြေရရ ပဲနေတယ်။ သားဖြစ်သူရဲ့သူငယ်ချင်း အဖြစ်ထက်ပိုပြီးမဆက်ဆံခဲ့ဘူး။ ကျနော်သူ့နားမှာ အကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာပြီး လာလာနေတာကိုတော့ ရိပ်မိတယ်ထင်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ သင်္ကြန်ရုံးပိတ်ရက်ကုန်ခါနီးလို့ ကျနော်တို့လည်း ပြန်ရတော့မယ်။ မနက်ဖြန်လို့ ပြန်ရတော့မယ်ဆိုရင် ဒီနေ့လိုနေ့မျိုးမှာ အောင်ကြီးအမက အရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုနဲ့ ဟင်္သာတကိုသွားရမယ်တဲ့။ အဲ့ဒါကို အောင်ကြီးက မြန်အောင်ကနေ ဟင်္သာတကို ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ပို့ပေးရတယ်။ ညနေဘက်က ထွက်သွားလိုက်တာ ညကျတော့ ဖုန်းလာတယ်။

အောင်ကြီးက ကျောင်းကသူ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့လို့ မနက်ဖြန် ကားဂိတ်မဆင်းခင်မှ ပြန်လာမယ်တဲ့။ အဲ့ဒါသူ့အမေကို စိတ်ပူမှာစိုးလို့ ဆိုပြီးဖုန်းလှမ်းဆက်တာ။အဲ့ဒီ့ညကတော့ အန်တီနဲ့ ကျနော်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲအိမ်မှာပေါ့။ ညစာစားပြီးတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ရေနွေးကြမ်းသောက်ရင်း စကားပြောဖြစ်တယ်။ သူ့ယောက်ျားက သူ့ကို သစ္စာဖောက်သွားတဲ့အကြောင်း။ အောင်ကြီးက လူငယ်လည်း လူငယ်၊ ယောက်ျားလေးလည်းဖြစ်ပြန်တော့ အိမ်ကိုသံယောဇဉ်မရှိတဲ့အကြောင်း။ရန်ကုန်ပြန်ခါနီးတောင် အမေနဲ့မနေပဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ညသွားအိပ်ကြောင်း။

စသဖြင့် သူ့စိတ်ထဲခံစားနေရတာတွေကို ကျနော့်ကို ရင်ဖွင့်ပါတယ်။ ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်ပါတယ်လေ။ မိသားစုက သုံးယောက်ပဲရှိတာ။ သားလုပ်တဲ့သူ ပြန်ခါနီးမှာ သူနဲ့အတူရှိစေချင်မှာပေါ့။ အကြာကြီးခွဲနေရဦးမှာလေ။ပြောရင်းနဲ့မျက်ရည်တွေကျလာတော့ ကျနော်လည်း နည်းနည်း ညစ်လာတယ်။ အပျော်လာပါတယ် ဆိုမှ စိတ်ညစ်စရာနဲ့တိုးနေပါရောလား။ အဲ့ဒါနဲ့ သူစိတ်ပြောင်းသွားအောင်လို့ “အန်တီတို့ အရင်တုန်းက ရိုက်ထားတဲ့ မိသားစုပုံတွေ ပြပါလား။ ကျနော်ကြည့်ချင်လို့” ဆိုတော့ “အဲ့ဒါတွေက အိပ်ခန်းထဲက ဗီဒိုထဲမှာ… နေဦး။ မင်းကြည့်ချင်တယ်ဆို အန်တီသွားယူပေးမယ်” ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားတယ်။

သူ့အိပ်ခန်းက တံခါးရှိပေမယ့် မြန်မာအိမ်ဆိုတော့ တံခါးပိတ်နေတတ်တဲ့အကျင့်မရှိဘူး။ လိုက်ကာလေးပဲချထားတယ်။ ခဏနေတော့ ဒုန်းဆိုတဲ့အသံ အိပ်ခန်းထဲက ကြားလိုက်တယ်။ ဘာများဖြစ်သလဲလို့ ကျနော် ပြေးဝင်သွားပြီးကြည့်လိုက်တော့ အဝတ်တွေ အောက်မှာ ထားထားတဲ့ အယ်လ်ဘမ်ကို ဆွဲထုတ်ရင်း အပေါ်က စာအုပ်တွေက ပြုတ်ကြလာတာ။ ကြမ်းပေါ်ကျနေတာတွေကို အန်တီက ကောက်နေတော့ ကျနော်လည်း ဝင်ကောက်ပေးမလို့ပါပဲ။ အမှတ်မထင်ပဲ အယ်လ်ဘမ် တစ်အုပ်ကို သူ့ကအကောက် ကျနော်ကလည်း အငုံဆိုတော့ နှစ်ယောက်သားနှဖူးခြင်းဆောင့်မိတာ ခွပ်ခနဲပဲ။

အရှိန်နဲ့ဆိုတော့ သူကနောက်ကို ဖင်ထိုင်ကြသွားရော။ ငိုအားထက်ရယ်အားဆိုသလိုပါပဲ။ သူကတဟားဟား ရယ်ရင်း “အမယ်လေးဟဲ့။ ငါမှာ ဝမ်းနည်းနေရတဲ့အထဲ နဖူးပါ ယောင်တော့မယ်” တဲ့။ မထင်မှတ်တဲ့အဖြစ်အပျက်လေးကြောင့် ရယ်မောရင်း ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ရင်းနှီးမူ ပိုသွားသလိုပဲ။ ဖင်ထိုင်ချရင်း နှဖူးပွတ်နေတဲ့သူ့ကို ကြည့်ရင်း မမျှော်လင့်ထားတာ တစ်ခု ကျနော် လုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျောဘက်ကနေ သိုင်းပြီး သူ့ပုခုံးကို ကိုင်၊ ခေါင်းကို ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ “ဒီည အန်တီ တစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေမယ့်အစား အန်တီ့နားမှာ ကျနော်နေပေးပါရစေ” လို့ပြောလိုက်တယ်။

ဟုတ်တယ်လေ မထူးတော့ဘူး။ မနက်ဖြန်ပြန်ရတော့မယ်။ ဒီညမှ မလှုပ်ရှားရင် နောက်တွေ့ဖို့ကမလွယ်ဘူး။ ပါးရိုက်ပြီး အိမ်ပေါ်ကနှင်ချရင်လည်း တည်းခိုခန်းတစ်ခုကို ဆင်းပြေရုံပေါ့။ ဒါပေမယ့် သူကျနော့်ကို ပါးမရိုက်ပါဘူး။ ကျနော်ဖက်ထားတာကိုလည်း မရုန်းဘူး။ ညိမ်ညိမ်လေးပဲနေနေတယ်။ သူ ငိုနေပါတယ်။ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး။ သူကိုဖက်ထားရင်း သူ့ကျောကို ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ ခဏအကြာမှာ ငိုလို့ဝသွားတယ် ထင်ပါတယ်။ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တစ်ချက်ဆောင့်တွန်းပြီး ထလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျနော့်ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ဘာများလုပ်မလဲလို့ ကျနော်လည်း မော့ကြည့်နေတုန်း “ထ” ဆိုပြီးသူ့လက်ကို ကမ်းပေးတယ်။ “မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက် ရအောင်” တဲ့။ ကျနော့်လက်ကို ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ ဘေစင်ရှေ့မှာရပ်ပြီးသူကသွားတိုက်နေတုန်း ကျနော် သူ့နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ သူ့လည်ပင်းလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းရင် လုံးတင်းတဲ့တင်သားတွေကို ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ဖိပွတ်ထားတယ်။ သူ့လည်ပင်းကို နမ်းပြီး မှန်ထဲကနေ သူ့ကို ကြည့်လိုက်တော့ သူကလည်း ကျနော့်ကို ပြန်ကြည့်နေတယ်။

သူသွားတိုက်ပြီးသွားတော့ သွားပွတ်တံကိုရေးဆေးပြီး သွားတိုက်ဆေးအသစ်ထည့်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ကို လှည့်ပေးပြီး “ရော့… တိုက်” တဲ့။ ကျနော် သူများတွေ သုံးပြီးသားသွားပွတ်တံကို တစ်ခါမှ မသုံးဖူးဘူး။ သူကရေဆေးပြီးမှ ပေးတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီး။ သွားပွတ်တံကို ကျနော့်ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တော့ စိတ်ထဲက ယားကျိ ယားကျိဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့်ပါးစပ်ထဲ ထည့်တဲ့၊ တိုက်တဲ့အချိန် သူကကျနော့်မျက်နှာ ပေါ်က အမူအရာအပြောင်းအလဲကို သေချာစိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်ကပထမပိုင်းတော့ မကြုံဖူးလို့ ဆန်းနေပေမယ့်။

တစ်ချက်နှစ်ချက် တိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာတော့ အသားကျသွားပြီ။ သူက ရုတ်တရက်ဆိုသလို ကျနော့်ရင်ဘတ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ခါးကိုသိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ ရင်ဘတ်ကို လာထိတဲ့သူ့အသားဆိုင် နှစ်လုံးက အိခနဲပါလား။ အားနေတဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့တင်ပါးလုံးလုံးကျစ်ကျစ်တစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့မရဲတရဲ ညစ်လိုက်မိတယ်။ ….မှန်ထဲက ကျနော့် ပုံရိပ်ကို ကျနော်ကြည့်ရင်း တွေးမိတယ်။ အခုလိုသွားပွတ်တံ တစ်ချောင်းထဲ ကို နှစ်ယောက် အတူတူသုံးလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကျနော်တို့ရဲ့အချစ်စိတ်တွေ တိုးသွားသလိုပဲ။ ရင်းရင်းနှီးနှီးဖြစ်သွားသလိုလည်း ခံစားရတယ်။

သူ့ကို ကျနော်က ကြောင်ခံတွင်းပျက်နဲ့ ဇရက်တောင်ပံကျိုး လိုသဘောထားလား သိချင်လို့ သူတမင်လုပ်ခိုင်းလိုက်တာ ဖြစ်မယ်။ မထင်မှတ်တဲ့ အပြုအမူလေးကလည်း လူနှစ်ယောက်ရဲ့ ရင်းနှီးမူကို တိုးသွားစေတယ်။ သွားတိုက်ပြီးတော့ ကျနော် အိပ်ခန်းထဲက ပြန်ဝင်လာချိန်မှာ သူက ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တယ်။ ကျနော် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့ အိပ်ယာပေါ် တက်လှဲနေလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ သူရေချိုးခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်လာတယ်။ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး မျက်နှာသုတ်ပဝါကို ရင်ရှားထားပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်နေတဲ့ ကျနော့်ဘေးမှာ လာရပ်တယ်။

ကျနော်သူ့လက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဘာက စလုပ်ရင်ကောင်းမလဲ တွေးနေတုန်းသူက ကျနော့်ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်နမ်းခမ်းကို ဖွဖွလေးတစ်ချက်နမ်းပြီး လည်းပင်းကို စုပ်တယ်။ အား… သွေးတွေ နွေးခနဲပန်းထွက်လာမလားထင်ရတယ်။ လည်ပင်းကနေ ကျနော့် နို့တလုံးကို ပြောင်းပြီး စို့တယ်။ သူ့နမ်းခမ်းနဲ့ထိတဲ့နေရာမှန်သမျှက အရသာရှိနေတာချည်းပဲ။ နို့တစ်ဖက်ပြီးတော့ နောက်တစ်ဖက်ကို တဇက်ဇက်နဲ့ကိုက်ပြန်ရော။ ကျနော်မနေနိုင်တော့ဘူး။ မျက်နှာသုတ်ပဝါကို လှမ်းချွတ်လိုက်တော့ ပေါင်ကြားက အမည်းရောင်တြိဂံပုံလေး လှစ်ခနဲပေါ်လာတယ်။

လက်နဲ့အသာ စမ်းလိုက်တော့ အမွှေးတွေ ကြားထဲက အသားဆိုင်တွေက နွေးနွေးပြော့ပြော့။ ကျနော့လက်မှာလည်း အရင်တွေ စိုလာတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီ ထဲက ထောင်မတ်နေတဲ့ မောင်းတံကြီးကို ကျနော် အပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။ လွတ်လပ်သွားတော့ ငပဲကြီးက ပျော်သွားတဲ့ပုံနဲ့ ခေါင်းတရမ်းရမ်း။ ဒါကို သူ က ဆွဲကိုင်ပြီး ညိမ်အောင်ထိန်းလိုက်တယ်။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးရင်း အရည်ပြားကို အောက်ထိ ရောက်အောင် ဆွဲဆွဲချပေးတော့ လူတစ်ကိုယ်လုံး ဖြင်းခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတယ်။ဒုတ်အရင်းနဲ့ ဥနှစ်လုံးပါအောင် လက်တစ်ဖက်ထဲနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ သူအဖုတ်ဝမှ တေ့ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ တဝက်လောက် အဝင်မှာ ထိပ်ဝထိ ပြန်ထုတ်တယ်။ ပြီးတော့ တအိအိနဲ့ ပြန်ထိုင်ချလိုက်တာ တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားတဲ့အထိပဲ။ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှာ မျက်စိမှိတ်ထားရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်နေလိုက်တာ။ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မဟုတ်ပဲ ဖီးလ်ခံရင်းစောင့်နေတဲ့ ပုံစံမျိုး။ မျက်လုံးကမှေးပြီးစင်းထားတယ်။ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် သပ်တင်လိုက်သေးရဲ့။ သူ့ကို ကြည့်နေရင်း ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ သုတ်ရည်တွေ ကို သူ့အဖုတ်အတွင်းထဲထိ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။

သူက ဆောင့်နေတာကို ရပ်ပြီး ကျနော့်ကို ကြည့်ရင်း “ပြီးသွားပြီလား” လို့မေးတော့ ကျနော် ဘာဖြေရမှန်းမသိတော့ဘူး။ အရမ်းမြန်လွန်းတော့ မစွမ်းဆောင်နိုင်သလို ဖြစ်ပြီး အိုးတိုးအန်းတမ်းကြီး ဖြစ်သွားတာပေါ့။ “မင်းအရင်က မိန်းမတွေနဲ့ ဆက်ဆံဖူးလား” အရမ်းမြန်တော့ ကျနော့်ကို အူရိုင်းများထင်သွားလားမသိဘူး။ “စိတ်မပူပါနဲ့… မင်း တို့နဲ့ ဒီညလုံး နေပေးမယ် ပြောထားတာပဲ အချိန်တွေ အများကြီး ကျန်ပါသေးတယ်” သူက ကျနော် အနေရခက်နေတာကို သက်သာသွားအောင် ပြောပါတယ်။ဟုတ်တယ် အချိန်တွေ အများကြီးရှိတယ်။

အသက်ကြီးကြီး အမျိုးသမီးကြီးတွေ ကျနော့် လီးကို စုပ်ပေးတာ ခံကြည့်ချင်တယ်။ တခါမှ မခံဘူးတော့ဘယ်လိုနေမလဲ တွေးကြည့်ရင်း စိတ်တောင် ပြန်ထလာတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ကိုအရင် ဦးစားပေးရမယ်လေ။ ကျနော်က တစ်ခေါက်ပြီးထားပြီးသား။ သူ့ရဲ့ မို့ဖောင်းနေတဲ့ အဖုတ်ထဲကို မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။ ချွေးနံလေးက အောက်သိုးသိုးနဲ့။ ပုတ်စော်နံတာမဟုတ်ဘူး။ တမျိုးပဲ ပြောရခက်တယ်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲက ကိုယ့်ငွေ့ကြောင့် ကျနော့် မျက်နှာလည်း ပူနွေးနွေး ဖြစ်နေတယ်။ အမွေးတွေကတော့သန်မာပါတယ်။ လျှာနဲ့လျက်လိုက်ရင် အမွှေးသန်တွေကို သွားထိတာကြောင့် အသားဆိုင်ကို မထိဘူးဖြစ်နေတယ်။

ဒါနဲ့ပဲ လက်တစ်ဖက်နဲ့ အမွှေးတွေကို အပေါ်ပင့်လိုက်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ အသားတွေကို လျှာနဲ့သပ်လိုက်တယ်။ အင်း… အခုလိုကျတော့ ပျော့ပျော့လေးပါလား။ ကျနော်မြန်မြန်ပြီးသွားလို့ မစို့မပို့ဖြစ်ကျန်ခဲ့တဲ့သူ့ကို ပြန်လည်ပေးဆပ်ဖို့ ကျနော့်မှာ တာဝန်ရှိတယ်လေ။ ဒါကြောင့် မျက်စိအောက်မှာ ဟစိဟစိ ဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ ပြုစုဖို့ ကျနော် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဖင်ဝ ကို လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးလိုက်ရုံရှိသေးတယ် သူတစ်ချက်ညီးလိုက်တယ်။ အပေါ်ကဆောင့်တော့လည်းမညီး၊ အဖုတ်လျက်ပေးတော့လည်း မညီး ဖင်ဝကို လျှာထိတာနဲ့ အသံထွက်လာတာပဲ။

ဖင်ပေါက်အဝိုင်း တလျှောက်ကို လျှာနဲ့ပတ်ပြီး မွှေရင်း လက်ညိုးကို တံတွေးဆွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လက်နှစ်သစ်စာလောက် ထိုးသွင်းလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ညီးသံတွေက ပိုကျယ်လာတယ်။ဘယ်လိုပဲအတွေ့အကြုံရှိရှိပေါ့။ လူ့ကိုယ်ခန္ဓာဖွဲ့စည်းပုံတွေက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အတူတူပါပဲ။ ခံစားလွယ်တဲ့ ဖင်ကျတော့ ဘယ်ခံနိုင်မလဲ အသံထွက်ရပြီပေါ့။ ဒီထဲကို ကျနော့်လီးသာ ထည့်ကြည့်လိုက်ရရင် ဘယ်လိုနေမလဲလို့ တွေးမိတော့ အောက်က ငပဲကြီးက ထောက်ခံတဲအနေနဲ့ တင်းခနဲ တင်းခနဲ နှစ်ချက်တိတိ ကြွတက်ပြတယ်။

သူက ကျနော့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး “မင်း စိတ်ပါရင် အဲ့ဒါကို လုပ်လို့ရတယ်” တဲ့။ ကြည့်စမ်း အလိုက်သိလိုက်တာ။ ကျနော့် အအိုတွေကို ဒါကြောင့်သဘောကျတာ။ သူတို့နဲ့ အတူရှိနေတဲ့သူ ဘာကို လိုချင်လဲ ဆိုတာ နားလည်တယ်။ မလိုအပ်ပဲ ရှက်ပြကြောက်ပြနေတာမျိုးလည်း မလုပ်တော့ဘူး။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ။ ဒါနဲ့ကျနော်လည်း သူ့ကို ဖင်ထောင်တဲ့ပုံစံမျိုးဖြစ်အောင် နေရာပြောင်းပေးလိုက်တယ်။ သူက ကုတင်ဘေးက ဂျယ်ဘူး တစ်ဗူးထုတ်ပြီး ဖင်ဝမှာသုတ်လိမ်းလိုက်တယ်။ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ရှေ့မှာ ထောက်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက် ပေါ်မှာ မျက်နှာအပ်လိုက်ပြီးတော့ “ရပြီ။

ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းနော်”တဲ့။ ကျနော်လည်းလီးကို ဖင်ဝမှာတေ့ပြီး သူ့ခါးကနေကိုင်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်တယ်။ လီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားပြီးတော့ ဆက်သွင်းလို့မရတော့ဘူး။ အရမ်းကြပ်နေပြီ။ ကျနော်လည်း ထိပ်ဝအထိ ပြန်ထုတ်နောက်တစ်ခေါက်ထပ်သွင်း။ သုံးလေးကြိမ်လောက်လုပ်ပြီး တအိအိနဲ့ ဖိသွင်းတာ အဆုံးအထိ ဝင်သွားတယ်။ ပြန်မထုတ်သေးပဲ ခဏလောက်ညိမ်နေတော့ ဖင်ထဲက လီးက သွေးတွေ တဒုတ်ဒုတ် နဲ့တိုးနေတာ ခံစားရတယ်။ လီးကို နေရာလပ် မကျန်ဆွဲဆုပ်ထား သလိုပါပဲ။

အဲ့ဒီ့ညက သူနဲ့ကျနော် တစ်ညလုံး နည်းမျိုးစုံနဲ့ နွှဲဖြစ်ကြတယ်။ မိုးလင်းခါစမှာ သူ့က ကျနော့ကို ကျောပေးပြီး ဘေးစောင်းအိပ်နေတော့ အနောက်ကနေ ဒုတ်ကြီး ထိုးသွင်းထားရင်း အိပ်ပျော်သွားလိုက် နိုးလာရင် တစ်ချက် နှစ်ချက် ညှောင့်လိုက်နဲ့ ပေါ့ဗျာ။ သူနဲ့ကျနော် အဲ့ဒီ့တစ်ညပဲ တွေ့ကြတာပါ။ နောက်ထပ် ထက်မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ဘူး။ တစ်ညပဲဆိုပေမယ့် အပေးအယူတဲ့ပြီး ပျော်စရာကောင်းခဲ့တဲ့ ည တစ်ညဆိုတာတော့ ကျနော် ဘယ်တော့မှ မေ့လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး….. ပြီး။

Related Articles

မနေနိုင်တော့ဘူးကိုရယ်

အပျိုအအိုတခုလပ်

ကိုယ့်ဆန္ဒပြည့်အောင်