ကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်ပြီ ဖြစ်၍ မေရီ ကျောင်းတက်ရန် မိုးကုတ်မှ မန္တလေးသို့ ဆင်းလာသည်။ လိုင်းကားဖြင့် သွားမည်ကို စိတ်မချ၍ ဖေဖေကိုယ်တိုင် ကားမောင်းပြီး လိုက်ပို့သည်။ လမ်း တစ်လျှောက်လုံး လိမ်လိမ်မာမာ နေရန်၊ အပေါင်းအသင်း ဂရုစိုက်ရန်၊ ရည်းစား မထားရန် ဖေဖေ ခရားရေလွှတ် တတွတ်တွတ် ပြောဆိုလာခဲ့သည်။ ဖေဖေ စိတ်ပူမည် ဆိုလည်း စိတ်ပူစရာပင်။ မေရီက လှသည်။ လှတယ် ဆိုသည်ထက် ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစား က အရွယ်မရွေး ပုရိသ အပေါင်း ပစ်မှားခြင်စရာ တောင့်တင်း ပြေပစ်သည်။ မိုးကုတ်သူ ပီပီ အသား အရည်က နို့နှစ်ရောင် သန်းပြီး ပြုံး လိုက်တိုင်း ချစ်စဖွယ် ပါးချိုင့်လေးများ ခွက်ဝင်သွားတတ်သည်။
မေရီက အနေအထိုင် တက်သော်လည်း လူငယ်ပီပီ ချုပ်ချယ်မှုကို မကြိုက်။ သူမကိုယ် သူမ ကာကွယ်နိုင်သည်ဟု ခံယူထားသည်။ 1st year တက်စပင် အပျိုပေါက် ပီပီ ရည်းစား တစ်ယောက် ရခဲ့သည်။ ဖခင်ကြီး စိုးရိမ်သည့် အပိုင်းတွင် အခြား အချက်တစ်ခုက အဓိက ဖြစ်သည်။ ဖေဖေ့ ညီမ အန်တီလေး ဝေဝေနှင့် မေရီက အသက် 4 နှစ်ခန့်သာ ကွာသည်။ ဖေဖေ့ မိဘတွေ ဆုံးပီးကတည်းက ဖေဖေက သူ့ညီမ ဝေဝေကို ဖခင်သဖွယ် ဆောင့်ရှောက် လာခဲ့သည်။ မေရီနဲ့က အသက် သိပ် မကွာသဖြင့် အဒေါ်နှင့် တူမ ဆတ်ဆံရေးက ညီအမ ပုံစံ ဖြစ်သည်။
လွန်ခဲ့သော 2 နှစ်က မမဝေ Final ဖြေပီး ဖေဖေ သဘောမတူသော ယောက်ျားနောက် လိုက်ပြေးရင်း ကား accident ဖြင့် ဆုံးသွားသည်။ ထိုအချိန် ကတည်းက ဖေဖေ မေရီ့ကို အရိပ် တကြည့်ကြည့် စောင့်ကြည့်သည်။ ညီမကို ဆုံးရှုံးပြီး နောက်ပိုင်း သမီးကိုပါ အဆုံးရှုံး မခံနိုင်တော့။ ထို့ကြောင့် ဦးအောင်ပိုင် သမီး ကျောင်းတက်စဉ် တလျှောက် တပည့်များအား စောင့်ကျပ် ခိုင်းထားသည်။ 1st year တွင် ကောင်လေး တစ်ယောက်နှင့် တွဲနေသည့် အကြောင်း သိသွားရာ ချက်ခြင်း မန်းလေးသို့ လိုက်လာပြီး ကျောင်းမှ ထုတ်၍ ပြန်ခေါ်မည် လုပ်သည်။ ရီးစား မဟုတ်ကြောင်း သူငယ်ချင်းတွေသာ ဖြစ်ကြောင်း ဖေဖေ ယုံအောင် ချွဲနွဲ့ကာ စိတ်ချရန် အကြိမ်ကြိမ် ကတိပေးလိုက်မှ အစဉ်ပြေသွားသည်။
မေရီ့ ရီးစား နေစိုးက မေရီနှင့် major မတူပေ။ မေရီ့ သူငယ်ချင်း နှင်းနှင်း နှင့် ပတ်သတ်ပီး ခင်မင်ရာမှ နှင်းနှင်း အောင်သွယ်ကောင်း၍ ရီးစား ဖြစ်ခဲ့သည်။ ရီးစား သက်တမ်း တစ်လျှောက် နေစိုးမှာ မေရီ့အား အခွင့်အရေး ယူဖို့ နေနေသာသာ ပါးလေးပင် နမ်းရှိုက်ခွင့် မရခဲ့။ လက်တွဲ၍ လမ်းလျှောက်ခွင့်သာ ရရှိပြီး ပုခုံးပင် အဖက် မခံခဲ့ပေ။ ဒါကလည်း မေရီ၏ မိမိကိုယ်ကို ကာကွယ်ခြင်း တမျိုးပင်။ မေရီ့ သူငယ်ချင်း နှင်းနှင်း ကတော့ ပွေရှုပ်သူ တစ်ယောက် ဖြစ်ကာ ရီးစား ထည်လည်း တွဲသည်။ တွဲသမျှ ရီးစားတိုင်းနှင့်လည်း မအိပ်ဖူးသူ မရှိ။
1st year မှာပင် သုံးယောက်ခန့် ထားကာ ရိုးအီလာလျှင် အသစ်တွဲသူ ဖြစ်သည်။ အဆောင်သို့ ကားလေး ရောက်ရှိ လာသည်။ အဆောင်မှူးထံ အခန်းသော့ တောင်းကာ ပစ္စည်းများကို ဖခင်နှင့် အတူ နေရာ ချလိုက်သည်။ အခန်းတွင်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေချိန် ဖခင်က ထုံးစံ အတိုင်း အဆောင် ပိုင်ရှင်ထံ သမီး အတွက် တတွတ်တွတ် အမှာစကား ပြောကာ ပြန်သွားသည်။ အဆောင်မှာ တိုက်ခန်း ဖြစ်ပြီး မေရီက အေးအေး ဆေးဆေး နေလိုသဖြင့် တဦးတည်း နေသည်။ နှင်းနှင်းကတော့ သူသူ ဆိုသည့် အခြား အခန်းဖေါ် တစ်ယောက်နှင့် အတူ တွဲနေသည်။
ယခုလည်း နှင်းနှင်း မနေ့ကတည်းက အဆောင် ရောက်နေပြီဟု သိရပြီး အခန်း တံခါး သော့ပိတ်ထားသည်။ မေရီ ရေချိုးပြီး အိပ်ယာပေါ် လှည်းလိုက်ရင်း နှင်းနှင်းအား ဖုန်း ဆက်လိုက်သည်။ “Hello နှင်းနှင်းလား” “Hello အင်းးး မေရီလား” “အေး ငါ အခု အဆောင် ရောက်နေဘီ နင် ဘယ်သွားနေတာလည်း” “အအ ဟာ ခဏကြာ” “နှင်းနှင်း နင် ဘာဖြစ်နေတာလည်း ” “ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မေရီ၊ ငါ ညနေ ပြန်လာခဲ့မယ်။ အခု သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ တွေ့နေလို့ ဒါဘဲနော်” နှင်းနှင်း ဖုန်း ချသွားသည်။ မေရီကတော့ နှင်းနှင်း ဘာဖြစ်တာလည်း တွေးနေရင်း အိပ်ပျော်သွားသည်။
နှင်းနှင်း တယောက် ကတော့ဖြင့် “ဟာ ကိုကလည်းကွာ သူများ ဖုန်း ဆက်နေတုန်းလေး ခနကို အငြိမ်မနေဘူး ကလိနေတာဘဲ” “ချစ်တာကိုး နှင်းရဲ့ ဟဲဟဲ” “သွား လူဆိုး သူ ဘာကို ချစ်တယ် ဆိုတာ မသိဘူး မှတ်နေလား အ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်” နှင်းနှင်း၏ ရီးစား ဝင်းကိုက နှင်းနှင်းအား ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်သည်။1st year ဖြေခါနီး ဖြစ်ခဲ့သော ရီးစားဖြစ်ပြီး ရောက်ရောက်ခြင်း ဖုန်းဆက်ကာ တည်းခိုခန်း တခုတွင် တွေ့နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း နှုတ်ခမ်းအား စုပ်နမ်းရင်း ပါးစပ်ထဲ လျှာ ထိုးထဲ့ကာ ကလိလိုက်သည်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်း” သိုင်းဖက်ထားသည့် လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ။ နှင်းနှင်း ကျောပြင် တလျှောက် ပွတ်သပ်နေသည်။ နှင်းနှင်းကလည်း ဝင်းကို လည်ပင်းအား သိုင်းဖတ်ထားရင်း ပြန်လည် နမ်းရှိုက်နေသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း ကိုယ်လုံးလေးအား ကုတင်ပေါ် အသာလေး လှဲချလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းနှင်း T-Shirt အား လည်ပင်း အထိ ပင့်တင်ကာ ဘော်လီ အင်္ကျီအား ဆွဲ မလိုက်ရာ ကြီးမားသော နို့အုံများ ပေါ်လာသည်။ နို့သီးခေါင်း တစ်ဖက်ကို လက်မနှင့် လက်ညှိုး ညှပ်၍ ဖွဖွလေး ချေပေးရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်၊ လျှာဖြင့် ကလိပေးလိုက်ရာ နို့သီး ခေါင်းလေးများ မာ လာသည်။ “အင်းးးဟင်းးးဟင်းးဟင်းးးကျွတ်စ် ကိုရယ်”။
ဝင်းကို နှင်းနှင်း ဗိုက်သားအား နမ်းရှိုက်ရင်း လက် တစ်ဖက်က ထမိန်စအား ဆွဲလှန်ကာ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အပေါ်မှ နေ၍ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်ဆွဲနေသည်။ “အအအ ကို အအအ” တစ်ချက်တချက် စောက်စိအား ပွတ်ဆွဲပေးရာ နှင်းနှင်း ကိုယ်လေး တွန့်တွန့်သွားသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာပြီး အောက်ခံ ဘောင်းဘီလေး ဆိုရွှဲလာသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အား ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင် ခြေရင်းသို့ လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ထမိန်အား ခါးအထက် ဆွဲလှန်လိုက်ရာ စောက်မွှေး မဲမဲများ ဝန်းရံပြီး အရည်များ စိုရွှဲနေသော စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ပေါ်လာသည်။
ဝင်းကို နှင်းနှင်း ပေါင်အား ဆွဲ ကားလိုက်ကာ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ သူ၏ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်၍ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးအား လီးဒစ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲနေသည်။ “အအအအ ဟားးးးးး” နှင်းနှင်း ကိုယ်လုံးလေး ကော့တက် လာသည်။ လီးဒစ်အား စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းနှင်း ဒူးခေါင်း နှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ခါးကို ကော့ထဲ့လိုက်သည်။ “ဇှိဇှိဇှိ အ” လီးဒစ် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ဝင်းကို ခါးကို ကော့ကော့ထိုးရင်း လီးအား စောက်ပတ်ထဲ ညှင်သာစွာ သွင်းနေသည်။
“ဗျိဗျိ ပြွတ်ပြွတ် အအအအ” လီး တစ်ဝက်ခန့် ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေရာ အရည်များ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးမှာ ရှောကနဲ ရှောကနဲ ဝင်ထွက်နေသည်။ 10 mins ခန့်ကြာသော် နှင်းနှင်း ဖင်ကြီး ကော့ကော့လာသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း ခါးကို ကိုင်ကာ အားရပါးရ စောင့်ချလိုက်သည်။ “ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် အားးဟားးးဟားးးဟား” လီး တဆုံး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ “စောင့်မယ်နော် နှင်း” “အွန်းးးး” “အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဖတ် ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ ကို ရယ် စောင့်စောင့် နှင်းကို အားမနာတမ်း စောင့် အအအအ အားးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးး ကိုရယ် ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ …”။
ဝင်းကို လီးမှ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် နှင်းနှင်း ကိုယ်လေး တဆက်ဆက် တွန့်လိမ်ကာ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ထွက်လာပြီး အတူတူ ပြီးသွားသည်။ ဝင်းကိုနှင့် နှင်းနှင်း သုံးချီခန့် လိုးပြီး ညနေ 5:00 pm ခန့်တွင် နှင်းနှင်းအား အဆောင်သို့ ပြန်ပို့သည်။ “ကောင်မ ဘယ်က ပြန်လာတာလည်း” “အဟီး မေရီကလည်း၊ ငါ့ ချစ်ချစ်ကြီးနဲ့ ရုပ်ရှင် သွားကြည့်နေတာပါ ကွ၊ ဒါနဲ့ သူသူ ရော” “ရေ မိုးချိုး အလှပြင်ပီး ထွက်သွားပြီ၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး နှင်းနှင်း၊ ငါက သူသူ့ကို ခင်သာ ခင်တာ သူက ဘာ အလုပ် လုပ်တာလည်း၊ ကျောင်းသူလည်း မဟုတ်၊ ညည ပြန်လာတာလည်း မိုးချုပ်တယ်။
နင်ကတော့ သူ့အခန်းဖေါ် ဆိုတော့ သိမလားလို့” “ကောင်မ စပ်စုတယ်” “အဟီး သိချင်လို့ပါ ဟ” “အင်း သူက ဘဝထဲက ဘဝသမား တစ်ယောက်ဟ၊ စင်တင် တစ်ခုမှာ အဆိုတော်ပေါ့၊ ငွေတော့ အရွှင်သား၊ ငါလည်း အဲ့လောက်ဘဲ သိထားတာ၊ နင် သိချင်ရင် ငါ မေးပေးမယ်ဟာ” “တော်ပါပြီဟာ ကဲ ငါ ဗိုက်ဆာနေပြီ တခုခု သွားစားကြစို့” “နေစိုးကို မခေါ်တော့ဘူးလား” “တော်ပြီ နောက်ရက် ကျောင်းတက်ရင် တွေ့ရမှာဘဲ ကဲ သွားစို့” “အဝတ်လေးတော့ လဲပါရစေဦးဟယ်” “ပြီးရော ပြီးရော မြန်မြန် လုပ်နော်” “အေးပါဟ နင်ကလည်း” နှင်းနှင်း ဖင်လေး ကော့ကာ ကော့ကာ လမ်းရှောက်ရင်း အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။
နှစ်ယောက်သား စကား တပြောပြောနှင့် လမ်းလျှောက်လာရင်း လမ်းတစ်ဖက်သို့ အကူး “တီတီတီ ကျွီ ဟာ အမလေးးးးး” တဖက် လမ်းကွေ့မှ မောင်းနှင် လာသော DT ဆိုင်ကယ်တစီးအား ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရသဖြင့် မေရီ လန့်ကာ လမ်းမပေါ် လဲကျသွားသည်။ ဆိုင်ကယ်နှင့် တော့မတိုက်မိပေ။ “ဟာ မေရီ” “အားးး ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်” ဆိုင်ကယ် လမ်းဘေး ကပ်ရပ်ကာ ဆိုင်ကယ်သမား ဆင်းလာသည်။ နှင်းနှင်း မေရီ့အား တွဲထူလိုက်သည်။ ဆိုင်ကယ်သမား ဦးထုတ်ချွတ်လိုက်ကာ “ဘာဖြစ်သွားသေးလည်း ငယ်လေး” “ဖျန်း အ” မေရီ့လက် လေထဲ မြောက်သွားကာ ဆိုင်ကယ်သမား ပါးပေါ် အရှိန်ပြင်းစွာ ကျသွားသည်။
ရုတ်တရက် မရှောင်နိုင်သဖြင့် ဆိုင်ကယ်သမား မျက်နှာ ချာကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မေရီ့ လက်လည်း အတော် နာသွားသည်။ နှင်းနှင်းလည်း ရုတ်တရက် ကြောင်သွားကာ မေရီ့အား လွှတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့် မေရီ ခြေခေါက်ကာ လမ်းမပေါ် ပြန် လဲ ကျသွားသည်။ “အ အမေ့ နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီး” ခြေကျင်းဝတ်ကို လက်ဖြင့် ဖိကာ အော်နေသော မေရီ့ ငိုသံ ကြားမှ နှစ်ယောက်စလုံး သတိဝင်ကာ တွဲထူ လိုက်သည်။ “အားးး ခြေထောက်က ထောက်မရဘူး အီးဟီးဟီး” “ခြေကျင်းဝတ် လည်သွားတာ နေမှာ။ လာ ညီမလေး ပလတ်ဖေါင်းပေါ် ထိုင်လိုက်” ဆိုင်ကယ်သမား က မေရီ့ ခြေကျင်းဝတ်အား ဖွဖွလေး ကိုင်ကာ ဇက်ကနဲ ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။
“အ အမလေး နာတယ်နာတယ် ဘုန်းဘုန်းဘုန်း အီးဟီးဟီး” မေရီ အော်ငိုရင်း ဆိုင်ကယ်သမား ကျောပြင်အား တဘုန်းဘုန်း ရိုက်နှက်နေသည်။ “ကဲ ရပြီ ဖြေးဖြေး လျှောက်သွားလိုက်၊ နောက်ဆို လမ်းကြည့်ကူးကွာ၊ အန္တရာယ် များတယ်” “ခင်ဗျားကြီး အရမ်းမောင်းလို့ ဝင်တိုက်တာလေ မကျေနပ်ဘူး” မေရီ ထိုင်ရာမှ မထသေးဘဲ ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့သည်။ ဆိုင်ကယ်သမားက ပြုံးကြည့်နေသည်။ နှင်းနှင်းက အားနာစွာဖြင့် “ဟဲ့ မေရီ ငါတို့ မှားတာလေ။ ပြီးတော့ နင်ကဘဲ ပါးရိုက်သေးတယ်၊ Sorry ပါ အကိုကြီး၊ ညီမတို့ တောင်းပန်ပါတယ်” “ရပါတယ်ကွာ ကဲကဲ ဒီက ညီမလေး မထနိုင်ရင် အကို လိုက်ပို့မယ်၊ ဘယ်ပို့ပေးရမလည်း” “ရတယ် အကိုကြီး။
ညီမတို့က ဟို အဆောင်မှာနေတာ၊ ဗိုက်ဆာလို့ ထွက်လာတာ” “ရတယ် ပို့စရာ မလိုဘူး။ ကိုယ့်ဖါသာ ကို ပြန်မယ်၊ လာ နှင်းနှင်း ငါ့ကိုတွဲ၊ ပြန်မယ်” ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ လျှောက်သွားသော ကောင်မလေး ကျောပြင်အား ကြည့်ရင်း ဥက္ကာ ပြုံးလိုက်သည်။ ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့သွားသော မျက်နှာ လှလှလေးအား ငေးကြည့်ရင် စိတ်က အတိတ်ကို ရောက်သွားသည်။ ချက်ခြင်း ခေါင်းကို ခါရမ်းလိုက်ပြီး ကောင်မလေးတွေ ဝင်သွားသော အဆောင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ “မေရီရယ် မှားတာက ငါတို့လေ၊ နင် ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့တဲ့အပြင် ပါး တောင် ရိုက်လိုက်သေး၊ တော်သေးတယ် ဟိုက ဆွဲမထိုးဘဲ ပြုံး ကြည့်နေလို့” နှင်းနှင်း မေရီ့အား ဆေးလိမ်းပေးရင်း အပစ်တင်နေသည်။
“ဟဲ့ နာတာက ငါလေ၊ ဘာလည်း နင့် လူကို ထိလို့ နာတာလား” “အာ နင်ကလည်း၊ ဘာ ငါ့လူလည်း။ ငါက အားနာလို့ပါ အဟဲ။ နင် ပြောမှဘဲ အဲ့လူကြီးက ငါ့ လူသာဆို တစ်သက်လုံး အားကိုးပစ်မှာ ခန့်ချောကြီးဟ၊ သဘောလည်း ကောင်းမယ့်ပုံ အဟေး” “ကောင်မစုတ် ရွနေတယ်” “ဟားးဟားးးဟားးးဟားးးး” “မေရီရေ မုန့်လာပို့တယ်” မုန့် တဲ့။ နှစ်ယောက်သား တယောက် မျက်နှာ တယောက် ကြည့်ရင်း နှင်းနှင်း ထကာ “လာပီ လာပီ အဆောင်မှူး” နှင်းနှင်း ပြောမှ မေရီ ထို လူကြီးအား အားနာသွားသည်။ ဟုတ်တယ် မိမိတို့ လမ်းမကြည့်ဘဲ ကူးလို့ ဖြစ်ခဲ့တာ၊ ရန်တွေ့ရုံ မက ပါးတောင် ရိုက်ခဲ့သေး၊ ဟိုဘက်က ဘာမှ ပြန်မလုပ်တဲ့ အပြင် ကူညီလိုက်သေးသည်။
လူပုံစံကလည်း အရပ်မြင့်မြင့်၊ ရင်အုပ် ကားကား၊ မျက်နှာက လေးထောင့် မကျတကျ၊ ပါးသိုင်းမွှေး နှုတ်ခမ်းမွှေး ရေးရေးဖြင့်၊ နှုတ်ခမ်း ဒေါင့်စွန်း တွန့်ရုံ မထီသလို ပြုံးသည့် အပြုံး၊ စူးရှလွန်းသည့် အကြည့်၊ စကားပြောတော့လည်း သြဇာ ညောင်းသည့် အသံဖြင့် တစ်ခွန်းခြင်း ပြောသည့် အကျင့်က တကယ့် လူခန့် လူချော တစ်ယောက်ပင်၊ မိမိထက်တော့ အသက်က 8 နှစ်လောက် ကြီးမည်ထင်။ “ဟေး မေရီရေ ဒီမှာဟေ့၊ ခေါက်ဆွဲကြော်နဲ့ ဝက်သား တုတ်ထိုး ရှယ်ဘဲ” “ဘယ်သူ လာပေးတာလည်း” “စောနက တစ်ယောက်လေ” “ဦး လားးးး” မေရီ အတွေးလွန်ကာ ယောင်၍ ထွက်သွားသည်။
“အမယ် အမယ် ဦး တဲ့ ချက်ခြင်းကြီးဟယ်” “ကောင်မနော် ရွနေ ကဲကဲ အင့်ဟာ” နှင်းနှင်းအား ခေါင်းအုံးဖြင့် ထုလိုက်ရာ နှင်းနှင်း ရှောင်လိုက်ရင်း “ဟေ့ဟေ့ မုန့်တွေ ပြုတ်ကျလို့ ငတ်ကုန်မယ် မစားချင်နေအေ ငါဘဲ စားတော့မယ် ဟားဟားဟားဟား ” “စားစား ကောင်မ စားပိုးနင့်အောင်စား” “ဘာလည်း နင်က မစားတော့ဘူးပေါ့” “စားမှာပေါ့ ဟီးဟီးဟီး” “ဟားဟားဟားဟားဟားဟား” canteen တွင် ထိုင် မေရီတို့ အဖွဲ့ ထိုင်နေကြသည်။ နေစိုးက “မေ!!! လာမည့် စနေ လျှောက်လည်ရအောင်” “ပျင်းစရာကြီး နေစိုးရာ ဘယ်မှ မသွားချင်ဘူး” “မေ ကလည်းကွာ၊ ကို ခေါ်ရင် ဘယ်မှလည်း မလိုက်ဘူး။
မေနဲ့ ရီးစား ဖြစ်ရတာ ရီးစား အရသာ ကို မရှိသလိုဘဲ” “ဘာ နေစိုး၊ နင်က ငါ့ကို တွဲတာ အရသာ ရှိချင်လို့ ဟုတ်လား၊ နင် အရသာ ရှိချင်ရင် တခြား ကောင်မတွေ သွားတွဲ၊ ငါ့ကို လာမတွဲနဲ့ ဒါဘဲ” “ဟာ မေ မေ” မေရီ ဒေါသထွက်ထွက်နှင့် ခုံမှ ထကာ ချာကနဲ လှည့်အထွက် “အင့်” လူတယောက်နှင့် တိုက်မိပြီး ယိုင်သွားသည်။ “လူ တစ်ယောက်လုံး မမြင်ဘူးလား” မေရီ ရန်တွေ့ရန် မော့အကြည့် “ဟင် ခင်ဗျား ခင်ဗျား” “Sorry ငယ်လေး ” ဥက္ကာ ကောင်မလေးရဲ့ လက်မောင်းကို ဖမ်းထိန်းလိုက်သဖြင့် လဲ မသွားပေ။ “လွှတ် လက်ကိုလွှတ်” ဥက္ကာ ကောင်မလေးအား ပြုံး ကြည့်ပြီး လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
“ဟယ် ဦး ပါလား ဘယ်လိုလုပ် ဒီကို ရောက်လာတာလည်း” “ဦး သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ ဒီမှာ ချိန်းထားလို့” “နှင်း နင်မလိုက်ရင် ငါ သွားတော့မယ်” “အေးပါ အေးပါ သွားမယ်နော် ဦးးး” “အေးအေး ဟိုတယောက် ဖြေးဖြေး သွားဦးနော်” “ရှင့် အပူမပါဘူးးး တောက်စ်” “ဟားးဟားးးးဟားးးးဟားးးး” Canteen မှ ပြန်လာကတည်းက ဥက္ကာ Beer ဆိုင် ထိုင်နေသည်။ မနက်က ကောင်မလေးရဲ့ မျက်နှာကို နောက်တခါ ထပ်တွေ့လိုက်ရတော့ အတိပ်က ပုံရိပ်တွေ ပိုမို ထင်ရှား လာပြန်သည်။ ကောင်မလေးရဲ့ မျက်နှာ။ စကား အပြောအဆိုနှင့် စွာတာက အစ ဘာ့ကြောင့်များ အချစ်ဟောင်း ဝေဝေနှင့် တပုံစံထဲ ဖြစ်နေရတာလည်း။
“ဖူးးးးးးးးးးး” အပေါ်ကို မော့ကြည့်ရင်း စီးကရက် အငွေ့အား ရှိုက်ထုပ်လိုက်သည်။ စီးကရက် အငွေ့များ ကြားတွင် အတိတ်က အရိပ်တွေ အထင်းသား ပေါ်လာသည်။ ဥက္ကာရဲ့ အခန်းလေးထဲတွင် “ကိုကို” “ပြောလေ ဝေရဲ့” ရင်ခွင်ထဲ မှီနွဲ့ လှဲးလျောင်းကာ ခေါင်းမော့ကြည့်နေသော ချစ်သူ နှဖူးလေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ “ဝေတို့ ဒီအတိုင်းဘဲ နေတော့မှာလား ဟင်” “ဝေရယ် ကိုကို အခု အလုပ် ကြိုးစားနေတယ်လေ၊ နောက်နှစ်ဆို ကိုယ်ပိုင် workshop လေး ထောင်ပြီးတာနဲ့ ဝေ့ကို လာတောင်းမယ်၊ အဲ့အချိန်ဆို ဝေလည်း ကျောင်းပြီးပြီလေ” “အင်းပါ ကိုကိုရယ်၊ ဝေက အကိုကြီး သဘောမတူမှာဘဲ ဆိုးတာ” “အဲ့ဒါကြောင့် ကိုကို Workshop ထောင်ပြီးမှ လက်ထပ်မယ်လို့ ပြောတာပေါ့။
ကိုကို့ အဒေါ်ကလည်း ကိုကို workshop ပညာ အကုန် ကျွမ်းကျင်တာနဲ့ အရင်းအနှီး ထုတ်ပေးမယ် ပြောထားပြီးသား၊ ဒါ့ကြောင့် ကိုကို နေ့ည မနားဘဲ ကြိုးစားနေတာလေ” “ဝေ သိပါတယ် ကိုကိုရယ်၊ ကိုကို ကြိုးစားတာ လွန်ပါတယ်၊ တခါတလေ ဝေ့ကိုတောင် လာ မတွေ့ဘူး ဟွန့်” “ဝေနဲ့ နီးဖို့ ခဏလေး ဝေးနေတာပါ ချစ်လေးရယ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်” စိတ်ကောက်ကာ စူထားသော နှုတ်ခမ်းလေးအား နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ ဝေဝေ ဥက္ကာ၏ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းရှိုက်ရင်း ဝေဝေ့ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သည်။
ဝေဝေကလည်း လျှာဖြင့် ပြန်ကလိရာ ဝေဝေ့ လျှာလေးကို စုပ်လိုက်သည်။ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဟင်းဟင်းဟင်း” ဝေဝေ မျက်လုံး မှေးစင်းကာ ဥက္ကာ ကျောပြင်အား လက်ဖြင့် ပွတ်သပ် နေသည်။ “ဝေ” “ရှင် ကိုကို” “အဝတ်တွေ ချွတ်စို့ကွယ်” “ကိုကိုနော် ဟွန့်” “ချစ်ကလည်းကွာ အဟဲ” “သူ့ အခန်းမှာ ချိန်းလိုက်ရင် ဒါဘဲ လုပ်ဖို့ ချောင်းနေတာ မပြောခြင်ဘူး” နှုတ်ခမ်းလေး စူကာ ပွတ်တွတ် ပွတ်တွတ် ပြောရင်း အဝတ်အစားများ ချွတ်နေသော ချစ်သူကို ပြုံး၍ ကြည့်နေသည်။ ပြီးနောက် ဥက္ကာလည်း အဝတ်များ ချွတ်လိုက်သည်။နှစ်ယောက်သား အဝတ်များ ခွတ်ပြီးသော် နှုတ်ခမ်းခြင်း ပြန်လည် စစ်ထိုးနေသည်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်” ဥက္ကာ ဝေဝေ့ နို့အုံလေးအား လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ခြေပေးရာ နို့သီးခေါင်းလေးများ တင်းမာ လာသည်။ နို့ တစ်ဖတ်ကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းးးဟင်းးးဟင်းးးဟင်းးးး” ဝေဝေ ခါးလေး ကော့တက်လာသည်။ နို့အုံ တစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်နေသော လက်က ဝေဝေ့ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်သွားသည်။ ဝေဝေ ပေါင်လေးကို ဟလိုက်သည်။ ဥက္ကာ လက်ညှိုးက စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးထဲ ဝင်သွားကာ အတွင်းသားများအား ထိုး ကလိနေသည်။ “အင်းးးးဟင်းးးဟင်းးးးဟင်းးးးး” ဖြဲထားသော ဝေဝေ့ ပေါင်ကြား ဥက္ကာ ခေါင်း ရောက်သွားသည်။
အမွှေး ရိတ်ထား၍ ပြောရှင်းနေသော စောက်ပတ်လေးက ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်ရာ ပန်းနုရောင် သန်းနေသော အတွင်းသား နုနုများ ပေါ်လာသည်။ ဥက္ကာ စောက်ပတ် အတွင်းသားထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။ “ရှလွတ် ပြစ်ပြစ် ပြွတ်ပြွတ် အအအအ ဟားးးးးး” ဝေဝေ ခေါင်းမော့ကာ ဆံပင်များ ခါရမ်းသွားသည်။ တချက်တချက် ဥက္ကာ စောက်ပတ် အတွင်းသားများကို စုပ်လိုက်တိုင်း အူထဲ အသည်းထဲ လှိုက်မောကာ လေဟာနယ်ထဲ ရောက်သွားသလို ခံစားရသည်။ 10 mins ခန့် လျှက်ပီးသောအခါ “အဟင့် ကိုကို လုပ်တော့ ကွာ” ဥက္ကာ ဝေဝေ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်သည်။
မို့မောက် ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းထဲ လီး ဒစ်ကို တေ့ပြီး ဖိထိုးလိုက်သည်။ “ဇွိဇွိ ဗျိဗျစ် အအအအ” လီး တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ ဥက္ကာ ဝေဝေ့ ခြေထောက်များအာ ထမ်းထားရင်း လက်နှစ်ဖက်အား ဝေဝေ့ မျက်နှားဘေး တစ်ဖက်ဆီတွင် ထောက်လိုက်ရာ ဝေဝေ့ ဒူးခေါင်းများက သူမ မျက်နှာထက်ထိ ရောက်သွားသည်။ ဝေဝေ ဥက္ကာ၏ လက်မောင်းများကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုတ်ကိုင်ထားသည်။ ဥက္ကာ အားထည့်၍ ဖိချလိုက်သည်။ “ဗျိဗျိဗျိဒုတ် အင့် အားးးး” လီးဒစ်က သားအိမ်ခေါင်းကို သွားဆောင့်သည်။ “ဗျိဗျိဇွိ ဒုတ် အားးဟားးဟားးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် ဘု အင်းးဟင်းးးဟင်းးး” ဥက္ကာ အားပြင်းပြင်းနှင့် တချက်ချင်း ဆောင့် လိုးနေရာ။
အချက် 20 ခန့်ကြာသော် ဝေဝေ့ ဖင်ကြီး ကော့ကော့လာသဖြင့် “ဗျွတ်ဗျွတ်ဗုဗု အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျိဗျိဇွိဇွိ အားးဟားးဟားးးဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးဟားးးဟားးးရှီးးးးးးး” ဥက္ကာ လီးမှ သုတ်ရည်များ ဝေဝေ့ သားအိမ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်နှင့် ဝေဝေလည်း ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာ အတူတူ ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖတ်ထားကြသည်။ ဝေဝေ Final year ဖြေအပြီးတွင် ဝေဝေ့အကို ကိုအောင်ပိုင်က သူ့ညီမနှင့် ဆိုင်ကယ် workshop ဆရာကို သဘောမတူသဖြင့် လာကြိုသည်။ ချစ်သူနှစ်ဦး ဝေးရမည် စိုး၍ ဥက္ကာ ဝေဝေ့ကို ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ပြင်ဦးလွင်ဘက် ခိုးပြေးသည်။
ဦးအောင်ပိုင်က ကားဖြင့် နောက်မှ တောက်လျောက် လိုက်သဖြင့် အရှိန်မြှင့် မောင်းရင်း 21 mine ကွေ့တွင် အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ တဖက်က လာသော ကားဖြင့် တိုက်မိသည်။ ဝေဝေ ပွဲခြင်းပီး ဆုံးသွားသည်။ ဥက္ကာ ဆေးရုံ တက်လိုက်ရသည်။ ညီမငယ် သေဆုံး၍ ဥက္ကာကို မုန်းတီးသော်လည်း အလုပ်ရှုပ်မည် ဆိုးသဖြင့် ဦးအောင်ပိုင် အမှု့အား ရုပ်သိမ်းပေးခဲ့သည်။ ညီမငယ် ဆုံးတာ သူ့ပယောဂလည်း မကင်းမှန်း သိသည်လေ။ “မင်းကွာ ရီးစားဖြစ်တာ တစ်နှစ်ကျော်ပီ၊ ခုထက်ထိ ဘာမှ မဘာရသေးဘူးဆိုတော့ ညံ့တာပေါ့ နေစိုး ရာ” “မင်းတို့ ပြောလည်း ခံရမှာဘဲကွာ၊ ငါ သူ့ကို ဘာဖို့ နေနေသာသာ လက်တောင် ကိုင်ခွင့် မရဘူး” တစ်ဖက်ဝိုင်းမှ စကားသံများ ကြား၍ ဥက္ကာ အတွေးစ ပြတ်တောက်သွားသည်။
“မိန်းမ ဆိုတဲ့ အမျိုးက ကိုယ်က ဦးအောင် တွယ်ထားမှကွ၊ ကိုယ့်ထက် လက်သွက်တဲ့သူနဲ့ တွေ့သွားရင် မင်း ကျန်ရစ် ဖြစ်မယ်နော် နေစိုး” “ငါ ဘာလုပ်ရမလည်း အကြံ ပေးကြပါဦးကွာ” “ဒီလိုလုပ်ကွာ………..” “အေး ဒါနဲ့ အစဉ်ပြေရင် ငါက ဘယ်ကို ခေါ်သွားရမှာလည်း” “မင်း ဘာမှ ပူမနေနဲ့၊ ရှေ့တစ်ပတ် ငါ့ဦးလေးနဲ့ တွေ့ဖို့ရှိတယ်၊ သူက ဘောစိ၊ ပြီးတော့ လိုင်းစုံတယ်၊ မင်း သာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြလိုက်၊ အကုန် ကူညီပေးလိမ့်မယ် OK” “ဟားးး ကျေးဇူးပါကွာ” “ကဲ အကြို အောင်ပွဲခံလိုက်ကြစို့” “Cheers” စနေနေ့ တစ်ရက်။ နှင်းနှင်း သူ့ရီးစားနှင့် ချိန်းထား၍ မနက်ကတည်းက အပြင် ထွက်သွားသည်။
ထို့ကြောင့် မေရီ တစ်ယောက်ထဲ အပြင် ထွက်ခဲ့သည်။ တစ်ဖက် ယာဉ်ကြောကို ကြည့်၍ လမ်း ဖြက်အကူး “ကျွီ အို အမေ့” “ဟေ့ လမ်းကူးရင် ကြည့်ကူးကွ၊ သေချင်ရင် တခြားနည်းလမ်းရှာ၊ သူများတွေကို ဒုက္ခမပေးနဲ့” ကားသမား ဆဲဆို၍ မောင်းသွားသည်။ သူမ လမ်းဖြတ်အကူး နောက်မှ လာသော ကားကို မမြင်မိ။ တော်သေးသည် တစ်စုံ တစ်ဦးက သူမ လက်မောင်းကို ဖမ်းဆွဲလိုက်၍ မတိုက်မိပေ။ “ဟင်” “ငယ်လေး မင်း လမ်းကူးတိုင်း နမော် နမဲ့နဲ့၊ မတော် တိုက်မိရင် ဘယ်လို လုပ်မလည်း” “ဟိုဟို ဟုတ်ဦး မေရီ စိတ်လောသွားလို့ပါ” “ဒါနဲ့ တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်သွားမလို့လည်း” “မေရီ Ocean ကို သွားမလို့၊ အဲ့ဒါ ဆိုင်ကယ် taxi ငှားဖို့ လောသွားလို့” ။
“78 လမ်းက Ocean ဆိုရင်တော့ ဦးနဲ့ လမ်းကြုံတယ် လိုက်ခဲ့လေ” “ဟုတ်ဟုတ် ဦး” မည်သူ့ကိုမှ အလွယ်တကူ မယုံတတ်သော မေရီ တစ်ယောက် ခပ်မြန်မြန် ခေါင်းငြိမ့်မိ၏။ ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ် မေရီ့နား အရောက် ဆွေ့ကနဲ ခုန်တက်လိုက်သည်။ “ဝူးးးး အမေ့” DT ဆိုင်ကယ်က ကလပ် လွှတ်လိုက်သည်နှင့် စောင့်ထွက်ရာ မေရီ နောက်သို့ လန်သွားသည်။ မေရီ အလန့်တကြား ဥက္ကာ ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ ဥက္ကာ၏ ကျောပြင်တွင် နွေးထွေး အိစက်သော အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို အစအဆုံး ကြည့်နေသူ တစ်ယောက်ရှိသည်။ “တောက်စ်” နေစိုး ဒေါသထွက်ကာ လှည့်ထွက်ခဲ့သည်။
“ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ပျိပြစ် ပျိပြစ် အင့် အင့်အင့်အင့် ဟားးးးရှီးးးးး” နှင်းနှင်း ဝင်းကို အပေါ်မှ နေ၍ ဖင်ကြီးကို အားရပါးရ စောင့်ချနေသည်။ ဝင်းကို ကလည်း အောက်မှ ပင့်ပင့်ပြီး လိုးပေးသည်။ “ပြွတ်ပြွတ် ဇွိဇွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဇွိဇွိ အားးးးရှီးးးးးးး” ဝင်းကို ဆီးခုံနှင့် စောက်စိ ကပ်ပွတ်ကာ မြင်းစီးနေရာ 10 mins ခန့် အကြာတွင် “အားးးးဟားးးးဟားးးးရှီးးးး ပွီးပွီ ပွီးပွီ အအအအ အားးးးးးးးးးးးးးးးးး” နှင်းနှင်း ဝင်းကို ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျ သွားသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း ကျောပြင် အား ပွတ်သပ်ရင်း “ကောင်းလား နှင်းးးး” “အင်းးးး ကောင်းတယ် ကို၊ ကို မပြီးသေးဘူး မလား၊ လုပ်လေ” “နှင်းလေး အမောဖြေပါဦးကွယ်” “ကိုက နှင်းဆို အရမ်း ဦးစားပေးတယ် နော်”။
“ချစ်လို့ပေါ့ နှင်းရယ် ပြွတ်စ်” “နှင်းလေ ကို့ကို အရမ်း ကျေးဇူးတင်တယ် သိလား” “ဘာလို့” “အော် အရင်က နှင်း ပွေခဲ့ ရှုပ်ခဲ့ တာတွေကို နားလည်ပေးလို့လေ” “နှင်းရယ် ကိုက နှင်းကို ချစ်တာကိုး၊ နှင်းလေး ကိုနဲ့ ဖြစ်ကတည်းက နှင်း အကြောင်းတွေ သိပီးသား၊ ကိုယ့် အပေါ် နှင်းလေး မရက်စက်ဖို့ဘဲ လိုတယ်” “အော် ကိုရယ်၊ ကိုလို လူမျိုးကို သစ္စာ ဖေါက်ရင် နှင်းလောက် မိုက်မဲတဲ့သူ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး” “ကဲ ဒါတွေ မပြောနဲ့တော့ကွာ ကိုကို့ အလှည့်လေ၊ နှင်းလေး ပတ်လတ်လှန်တော့” “အင်းးးး” “ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ အားးးးးးးးးးး” “Hello မေရီ နင် Ocean မှာလား” “အေး ဟုတ်တယ် နင်ကရော” “ငါ အဲ့ဒီကို လာခဲ့မလို့၊ ကိုဝင်းကိုလည်း ပါတယ်” “အေး ဒါဆို ငါတို့ …..ဆိုင်က စောင့်နေမယ်”။
“ငါ့တို့ ဆိုတော့ နေစိုးနဲ့လား” “ကောင်မ လေရှည်မနေနဲ့ မြန်မြန်လာ ဒါဘဲ” အအေးဆိုင်တွင် ထိုင်စောင့်ရင်း 30 mins ခန့် အကြာတွင် နှင်းနှင်းတို့ အတွဲ ရောက်လာသည်။ “ဟယ် မေရီ နင်က နင်က အဟီး” “ကောင်မနော် မနောက်နဲ့ လာ ထိုင်” “အဟီး ဦးနဲ့ မေရီက” “ဒီလို ညီမေရ………” “အော် အဲ့လိုလား သိပါဘူး အဟီးး ဒါနဲ့ မိတ်ဆတ်ပေးရဦးမယ် ဒါက နှင်း ကိုကို ကိုဝင်းကိုတဲ့၊ ကိုကို ဒါကတော့ အဲ” “ကျွန်တော် ဥက္ကာပါ ကိုဝင်းကို” “တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ကိုဥက္ကာ၊ ကျွန်တော်က ဆိုင်ကယ် ပြင်တိုင်း ခင်များ workshop မှာဘဲ ပြင်နေကြ ဆိုတော့ ကိုဥက္ကာကို ကောင်းကောင်း သိပါတယ်”။
အလာပ သလာပ ပြောကြရင်းနှင့် “ကဲ ခင်မင်မှု အထိမ်းအမှတ် အနေနဲ့ နက်ဖန် နှင်းတို့ကို ပြင်ဦးလွင် လိုက်ပို့” “ဝေးးး ကောင်းတယ် မေရီလည်း ပြင်ဦးလွင် သွားခြင်နေတာ၊ ဦး လိုက်ပို့မှာ မှတ်လားဟင် လိုက်ပို့ပါနော် ဦး နော် နော်လို့” “အင်းပါ ငယ်လေးရယ်” “ဝေးးးးးးးးး” မေရီ ဂျင်းပင် ဝမ်းဆတ်လေးနှင့် အရမ်း ချစ်ဖို့ ကောင်းနေသည်။ “ကဲ ဒိုးကြစို့၊ မေရီရေ ငါ DT မစီးဖူးလို့၊ နင်က ကိုဝင်းကိုနောက်ကလိုက် ငါက” နှင်းနှင်း စကား မဆုံးသေးခင် မေရီ ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ်ပေါ် လွှားကနဲ ခုန်တက်လိုက်ကာ “ဘာတုန်း မရပါဘူး၊ နင့်ချစ်ချစ်နဲ့ နင်စီး၊ ငါက ဦး ဆိုင်ကယ်နဲ့ဘဲ လိုက်မှာ။
မောင်းတော့ဦး မြန်မြန်မောင်း” “ဝူးးးဝူးးးး ဟားးးဟားးဟားးဟားးး” နှင်းနှင်းက တစ်လမ်းလုံး မေရီ့အား စနောက်ရင်း လိုက်လာသည်။ 21 မိုင် ကျော်လာတော့ အအေးဓါတ် ပိုလာသဖြင့် မေရီ ဥက္ကာ ခါးအား ခပ်တင်းတင်း ဖတ်၍ လိုက်ခဲ့သည်။ ဥက္ကာ အတွေးထဲမှာတော့ ဝေဝေ အသက် ပြန်လည် ရှင်သန်လာသည် ဟု ထင်မှတ်ကာ ရင်ခုံသံတွေ မြန်နေသည်။ကန်တော်ကြီး၊ ပိတ်ချင်းမြောင် နေရာ အစုံ လည်ပတ်ကြသည်။ ဥက္ကာ ကတော့ တနေကုန် မေရီ့အား အရိပ် တကြည့်ကြည့်နှင့်ပေါ့။ ဥက္ကာ၏ ဂရုစိုက်မှုများအောက်တွင် မေရီလည်း ကြည်နူးကာ နေစိုးကိုပင် သတိမရမိ။
အပြန် လမ်းတွင် ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ် မောင်းနေစဉ် “ဦး မေရီ မောင်းချင်တယ်” “မေရီ ကလပ်ဘီး မောင်းတတ်လို့လား” “ဟွန်း မောင်းတတ်တာပေါ့၊ မိုးကုတ်မှာဆို မေရီက ကလပ်ဘီး Fighter လေ” “ဟင် မေရီက မိုးကုတ်သူလား” “အင်း ဟုတ်တယ်လေ ဘာဖြစ်လို့” “ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်” “ဦး မေရီ မောင်းချင်တယ်လို့” “အင်းပါ အင်းပါ” “ဒါဆို ဆိုင်ကယ် ရပ်လေ” “ရတယ် ဒီအတိုင်း လူ ချိန်းမယ်၊ မေရီသာ ဦး ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်၊ မဟုတ်ရင် ဆိုင်ကယ် လဲလိမ့်မယ်” “အွန်း ဘယ်လို လုပ်ရမလည်း” “ဒီလိုလုပ်……” ဥက္ကာ ပြောသည့် အစီအစဉ်က စွန့်စားခန်း တခုသဖွယ် မေရီ ရင်ခုံမိသည်။
“လုပ်မယ်လေ” “Ok ကဲ စပြီ” မေရီ ဥက္ကာအား ဖတ်ထားသော လက်ကို ဖယ်လိုက်သည်။ ဥက္ကာက လီဘာအား တချက်ဖြဲကာ အရှိန် မြှင့်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကလပ်အား ညှစ်လိုက်ပြီး တစ်ဖက်က ခြေထောက်ကို လွှားကာ ဂီယာ ဘက် ခြေတင်ခုံပေါ်သို့ ခြေစုံရပ်လိုက်သည်။ ဥက္ကာ၏ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် ဆိုင်ကယ်မှာ ယိုင်မသွားဘဲ အရှိန်ဖြင့် လှိမ့်နေသည်။ မေရီ ကိုယ်ကို ထိန်း၍ ဥက္ကာ လက်လွှတ်ထားသော လီဗာဘက် လက်ကိုင်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ မေရီနှင့် ဥက္ကာ ရင်ခြင်းအပ် အနေအထားတွင် ဥက္ကာက မေရီ နောက်ကို ခြေတဖက် ခွလိုက်သည်။ မေရီကလည်း တပြိုင်နက် ကိုယ်ကို ရှေ့တိုးကာ ကလပ်ပါသော လက်ကိုင်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်သည်။
ဥက္ကာ မေရီ့ အနောက် ရောက်သည်နှင့် မေရီက ဆိုင်ကယ် မောင်းသူ နေရာတွင် ကွက်တိ ထိုင်မိသည်။ ဆိုင်ကယ်လေး မှာတော့ အရှိန်ဖြင့် လှိမ့်နေဆဲ။ “ဟေးးးးး မိုက်တယ် ဦး၊ မိုက်တယ်ကွာ ဝေးးးးးးး” မေရီ ကလေးလေး တယောက်ပမာ အူမြူးစွာ အော်ဟစ်နေသည်။ စွန့်စွန့်စားစား လူ ချိန်းလိုက်ရ၍လား၊ ခါးကို ဖက်ထားသော ဥက္ကာ လက်များကြောင့်လားမသိ မေရီ့ ရင်တွေ ခုံန်နေသည်။ နှင်းနှင်းတို့ အတွဲကတော့ မေရီတို့ လုပ်တာ ကြည့်ရင်း ရင် တထိတ်ထိတ်နဲ့ပေါ့” “မေရီ” “ပြောလေ နှင်း” “နင် ဦး ကို ရင်ခုံနေပြီလား” “အာ ဘာတွေ လာမေးနေတာလည်း” “နင့်မျက်နှာလေးက ဦးနဲ့တွေ့ရင် ပြုံးလို့လေ” “အင်း ဟုတ်တယ်ဟ၊ ဦး နဲ့ တွေ့ရင် စိတ်ထဲမှာ နွေးထွေးသလို ခံစားမိတယ်”။
“နေစိုးတော့ သနားပါတယ်ဟာ” “အာ အဲ့ကောင်အကြောင်း မပြောနဲ့တော့၊ ငါ စိတ်ကုန်သွားပြီ၊ သူက ငါ့ကို အသားယူဖို့ဘဲ ကြံစည်နေတာလေ။ ငါ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို သူ အပိုင်သိမ်းချင်နေတာ ငါသိတယ်၊ အဲ့ဒါကြောင့် ငါ သူနဲ့ မတွေ့တော့တာ၊ ဦး ကျတော့ ငါ့ကို ဂရုစိုက်တယ်၊ အလိုလိုက်တယ်၊ ရိသဲ့သဲ့ စကားတောင် မပြောဘူး၊ ငါလည်း မေးပါဦးမယ်၊ နင်ရော ကိုဝင်းကို ကို အတည်တွဲပြီလား” “အင်း ဟုတ်တယ်လေ” “ဘယ် အချက်ကြောင့် ပြောင်းလဲ သွားတာလည်း” “နင့် စကားထဲမှာ ငါ့ အဖြေလည်း ပါတယ် မေရီ၊ ဟုတ်တယ်၊ အရင် ရီးစားတွေတုန်းက သူတို့ လိုခြင်တာ ရပီးရင် ဂရု မစိုက်တက်ကြတော့ဘူး။
ကိုကို ကြတော့ အဲ့လို မဟုတ်ဘူးဟ၊ တကိုယ်ကောင်း မဆန်ဘူး၊ အလိုက်သိတယ်၊ ဂရုစိုက်တယ်။ နားလည်း ခွင့်လွှတ်ပေးတယ်လေ” “အေးပါ ငါ ဝမ်းသာပါတယ် နှင်းနှင်းရယ်” “နေစိုးရေ ဒီနေ့ ငါ့ဦးလေးနဲ့ တွေ့မယ်၊ အဲ့ဒါ မင်း လိုက်ခဲ့” “ဘယ်မှာ တွေ့မှာလည်း သူငယ်ချင်း” “သူ့ keeping နဲ့ နှပ်တဲ့ တိုက်ခန်းမှာ ငါ့ကို ချိန်းလိုက်တာကွ၊ တစ်ခုတော့ မင်းကို ကြိုပြောထားမယ်၊ ဦးလေးနဲ့ တွေ့ရင် မင်းကောင်မလေးက လက်မခံလို့ ကြံရတဲ့ပုံ မပြောနဲ့၊ သူ ကူညီမှာ မဟုတ်ဘူး” “ဟေ ဘာလို့လည်း” “သူက လူမိုက် သူတော်ကောင်းကွ၊ သူများ သားသမီးကို အလိုမတူဘဲ ဖျက်ဆီးတာ မကြိုက်ဘူး၊ အေး မင်း ကို လှည့်စားထားခဲ့ပေမယ့် မင်းဘက်က မပြတ်နိုင်လို့ ကားတင်ပြေးမယ် ဆိုရင်တော့ ကူညီလိမ့်မယ်”။
“အဲ့ဒါဆို ငါက ဘယ်လို ပြောရမှာလည်း” “ဒီလို ပြောကွာ……” “Ok ok သဘောပေါက်ပြီ၊ ကျေးဇူးဘဲ သယ်ရင်း” “သူသူ ဒီနေ့ စောစောစီးစီး အလှပြင်လို့ ပါလား။ ဘယ်သွားမလို့” “အဟီး ဒီနေ့ သူသူ့ sponsor ဦးဦးနဲ့ date ထားတယ်လေ” “ဟုတ်ပါပြီ၊ ဟုတ်ပါပြီ၊ ည ပြန်လာမှာလား” “မနက်မှ ပြန်လာတော့မယ် နှင်းရေ၊ ဒီနေ့ ဦးဦးကို ရှယ် ပြုစုပေးရမှာ” “နင့် ဘဝကလည်းဟယ်၊ သူ့ မိန်းမကြီး သိသွားရင် မလွယ်ဘူး” “ဘဝပေးပေါ့ နှင်းရယ်၊ ဒါပေမယ့် ဦးက သဘောကောင်းတယ်ဟ၊ ငါ့ကို အမြဲတမ်း ခေါ်မတွေ့တာသာ ကြည့်တော့၊ အခုလည်း ငါ့ အတွက် ခြံကွက် တခု ဝယ်ပေးထားပြီ။
အိမ် ဆောက်က်လို့ ပြီးတာနဲ့ ငါ စင်တင်မှာ သီချင်း မဆိုတော့ဘူး၊ အိမ်ဆိုင်လေး တခု ဖွင့်ပြီး ဦးကိုဘဲ သီးသန့် ပြုစုတော့မှာ” “အေးပါ ငါ ဝမ်းသာပါတယ် သူသူရယ်” …..တိုက်ခန်းထဲတွင် ဦးမင်းကို တစ်ယောက် သူသူဆိုသော မိန်းမချောလေးအား ပွေ့ဖက် နမ်းရှိုက်ရင်း ဘီယာ သောက်နေသည်။ “သူလေး” “ရှင် ဦး” “ခဏနေရင် ဦး တူဝမ်းကွဲ လာလိမ့်မယ်။ ဦးကို အကူအညီ တောင်းထားလို့” “သူသူ ရှောင်ပေးရမလား ဟင်” “မလိုဘူး သူသူ၊ ဦး ပြောချင်တာက သူသူ့အတွက် ဝယ်ထားတဲ့ ခြံကို သူတို့ ခဏ သုံးလိမ့်မယ်၊ အဲ့ဒါ” “အော် ဦးရယ်၊ ဦး ဝယ်ထားတဲ့ ခြံက ဦးသဘောပေါ့”။
“အဲ့ဒါကြောင့် သူလေးကို ချစ်နေရတာ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်” “ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်” “ဝင်ခဲ့ဟေ့” နေစိုးတို့ အဖွဲ့ ဝင်လာသည်။ သူသူ နေစိုးအား မြင်ဖူးသလိုလို ရှိသဖြင့် စဉ်းစားကြည့်သည်။ ရုတ်တရက် စဉ်းစားလို့ မရပေ။ “မင်း ဟိုနေ့ကပြောတာ သိပ်မရှင်းဘူး၊ ငါ့ကို သေခြာ ရှင်းပြစမ်း” “ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးလေး၊ ဒီလိုပါ၊ ဒါက ကျွန်တော့ သူငယ်ချင်း နေစိုး၊ အခု သူနဲ့ တွဲနေတဲ့ ကောင်မလေးက သူ့ကို ချူစားသွားပြီး တစ်ခြား တစ်ယောက်နဲ့ တွဲနေတာ၊သူက ကောင်မလေးကိုလည်း မပြတ်နိုင်ဘူး” “မင်းက ကိုယ့်ကို မချစ်တဲ့ သူကိုများ ဖတ်တွယ်နေသေးတယ်ကွာ” “ကျွန်တော်က တကယ် ချစ်တာကိုး ဦးလေးရယ်” “အေး ဟုတ်ပြီ ငါ ဘာကူညီရမလဲ”။
“ဦးလေးကို ဟိုတနေ့က ပြောထားသလို ဦးလေးရဲ့ ကားရယ်၊ ခြံ အသစ်ရယ် ခဏ သုံးမလို့” “ရတယ်လေ ရော့ ဒီမှာ အိမ်သော့နဲ့ ကားသော့၊ ခြံဝန်းကတော့ တံခါး မရှိသေးဘူး၊ ဒါပေမယ့် ခြံက ကျယ်တော့ မင်းအတွက် အေးဆေးပါ အဟဲ။ အေး ပြဿနာတော့ မဖြစ်စေနဲ့ကွာ နော” “ဟုတ်ကဲ့ စိတ်ချပါ ဦးလေး” နေစိုးတို့ အဖွဲ့ ပြန်သွားကြသည်။ “ဦးကလည်း သူများ သားသမီးကို ဖျက်စီးမယ့်ကိစ္စ အားပေးနေတယ်” “အော် သူလေးရယ်၊ ဒါ ဖျက်စီးတာ မဟုတ်ဘူးလေကွာ၊ သူ့ကို လှည့်စားသွားတဲ့ လူကို အပိုင်သိမ်းတာမို့ ကူညီလိုက်တာပါ” “တကယ်လို့များ သူသူ့ကို အဲ့လို ကြံမယ့်လူ ရှိလာရင် ဘယ်လို လုပ်မလည်း” “အဲ့ကောင် တွေ့ရာသင်္ချိုင်း ဓါး မဆိုင်း သတ်ပစ်မှာပေါ့ကွ” ။
“အိုးးးး ချစ်လိုက်တာ ဦးရယ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်” ဦးမင်းကို သူသူ့ နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးများကို ပြန်လည် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ 5 mins ခန့် လျှာခြင်း ခလုပ်တိုက်အပြီး သူသူ ထိုင်ရာမှ ထကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်၍ ဦးမင်းကို ပေါင်ကြား ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးမင်းကို၏ ဘောင်းဘီ ဇစ်အား ဖွင့်ကာ အထဲမှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “အိုးးးဦးဟာကြီးက မာ တောင်နေဘီ” “သူလေးကို ဖက်ထားကတည်းက ဒီကောင် မာန်ဖီနေတာလေ အဟဲ။ ဟိုကောင်တွေ လာမှာမို့ သည်းခံနေရတာ” “ဟင်းဟင်းဟင်း ဦးက ပြောတော့မယ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်” “အားးးးးရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာ သူလေးရယ်” သူသူ ဦးမင်းကို၏ လီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုပ်ကိုင်ကာ အထက်အောက် ပွတ်သပ် ကွင်းတိုက်ပေးရင်း လီးဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်လိုက်သည်။
ဦးမင်းကို ခေါင်း မော့သွားကာ တဟင်းဟင်း ညည်းညူနေသည်။ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အားးးးးရှီးးးးးးးး” သူသူ စိတ်တိုင်းကျ စုပ်ပေးပြီးသော် “ကဲ သူလေး လုပ်ကြစို့ကွာ၊ လာ ခုံပေါ်မှာ လေးဘက် ကုန်းပေး” သူသူ ဦးမင်းကို ပြောသည့် အတိုင်း ထိုင်ခုံ လက်ကိုင်အား လက်ထောက်၍ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဦးမင်းကို သူသူ့ မီနီစကပ်လေးကို ခါးပေါ် ပင့်တင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အောက်ခံ ဘောင်းဘီလေးကို ခြေကျင်းဝတ်ထိ ဆွဲချလိုက်ရာ အမွှေးများ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေး ပေါ်လာသည်။ ဦးမင်းကို လီးဒစ်ဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲလေးအား အထပ်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။
“အအ အဟာ ဦးရယ်” လီးဒစ်က တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိလေးကို ထိမိရာ သူသူ့ ကိုလေး တွန့်သွားသည်။ “ဟင်းးး ကျွတ်စ် ဦး ထည့်တော့ကွာ” သူသူ့ဖင်လေး နောက် ကော့ကော့ ပေးရင်း ခပ်ညုညုလေး ပြောလိုက်သည်။ ဦးမင်းကို လီးဒစ်အား စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့ကာ ဆောင့်ထဲ့လိုက်သည်။ “ဗျိဗျစ်ဗွတ် အားးးဟားးးးဟားးဟားးးး” လီး တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသော် ဦးမင်းကို ဆက်မသွင်းဘဲ စိမ်ထားကာ သူသူ့ကိုယ်ပေါ် ကိုင်းထားပြီး၊ အနောက်ကနေ အင်္ကျီထဲ လက်လျှိုကာ သူသူ့နို့သီးများ ပွတ်ချေနေသည်။ “အင်းးးဟင်းးးဟင်းးး ဦးရယ် လုပ်တော့ကွာ လူကို နှိပ်စက်နေတယ်” သူသူ့ စကားသံကြောင့် ဦးမင်းကို သဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်သည်။
သူသူ့ ဂုတ်ပိုးလေးအား နမ်းလိုက်ပြီးနောက် သူသူ့ ခြေထောက် တစ်ဖက်ကို ထိုင်ခုံပေါ် တင်လိုက်ပြီး ခါးကို ဖိလိုက်သည်။ ဦးမင်းကို လိုချင်သော အနေအထား သို့ ရောက်သော် သူသူ့ ခါးကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ ကြုံးတော့သည်။ “အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် အ…အ…အ…အ ဇွိဇွိဗွတ်ဗွတ် အအအဟာ” သူသူ့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ အံကြိတ်၍ ခံနေရသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ထိမိ ပြင်းထန်လွန်း သဖြင့် ခေါင်းများ ခါရမ်းနေသည်။ လီး အဝင် အထွက်မှာလည်း သွက်လွန်းလှသည်။ “ဗျိဗျိ ဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ ဗျစ်ဗျစ် ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့်အင့် ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အအအအ အားးးးးးဟားးးးရှီးးးးးး” ဦးမင်းကို လီးအား သူသူ့ စောက်ပတ်ထဲ ထည့်၍ ကပ်ထားကာ ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားသည်။
စောက်ပတ်ထဲ သုတ်ရည်များ ပန်း ဝင်လာသည်နှင့် သူသူလည်း တချီ ကောင်းကောင်း ပြီးသွားသည်။ ….. ဦးမင်းကို ခရီးထွက်ရမည် ဖြစ်၍ မနက် စောစော သူသူ Taxi ငှားကာ အဆောင်သို့ ပြန်ခဲ့သည်။ အဆောင် နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ရပ်ထားသော ကားတစီးကို ဂရု ပြုမိသည်။ လူ လေးယာက် ကားအနီးတွင် မတ်တပ် ရပ်နေသည်။ ကားမှာ ဦးမင်းကို၏ ကားနှင့် တူလှသည်။ ထိုစဉ် အဆောင်ထဲမှ မေရီ ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ နှုတ်ဆတ်မည် အလုပ် မေရီက သူမကို မတွေ့ဘဲ လမ်းကြားလေးထဲ လျှောက်သွားသည်။ “နေစိုး နင် ငါ့ကို ဘာကိစ္စ တွေ့ချင်တာလည်း” “နင်က ငါ့ ရီးစားလေ၊ ငါ လွမ်းလို့ လာတွေ့တာ” “နင်နဲ့ ငါ တွေ့စရာ မလိုတော့ဘူး” ။
“အော နင်က ဟိုဘဲကြီးကို ကြွေနေပီပေါ့” “ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ဘာဖြစ်လည်း၊ နင် တခြား ပြောစရာ မရှိရင် ငါ သွားတော့မယ်” မေရီ ပြောပြောဆိုဆို ချာကနဲ လှည့် အထွက်။ “မေရီ နေဦး” “ဘာလည်း အုအုအု အူးးးးးးးး” နေစိုး မေရီ့ လက်မောင်းအား ဆွဲ၍ ပါးစပ်အား မေ့ဆေး ခပ်ထားသော လက်ကိုင် ပုဝါဖြင့် အုပ်လိုက်သည်။ 5 sec အကြာတွင် မေရီ့ ကိုယ်လေး ပျော့ခွေသွားသဖြင့် နေစိုး ပွေ့ချီကာ ကားထံသို့ ခပ်သွတ်သွတ်လေး လျှောက်သွားသည်။ အခြေအနေကို ကြည့်နေသော နေစိုး သူငယ်ချင်းများက ကားစက်ကို အစဉ်သင့် နှိုးထားလိုက်သည်။ မေရီ့အား ကားနောက်ခန်းထဲ ထည့်လိုက်ပြီး မြို့ပြင်သို့ တရှိန်ထိုး မောင်းထွက်လိုက်သည်။
သူသူ အဆောင် ရောက်သော် နှင်းနှင်းအား “မေရီ ဘယ်သွားလိုက်တာလည်း နှင်း” “သူ့ ကောင်လေး နေစိုး လာလို့ သွားတွေ့တာလေ” “အော် အင်းအင်း” သူသူ ပြောပြီးမှ “ဘာ နှင်းနှင်း မေရီ့ သူငယ်ချင်းက ဘယ်သူ” “နေစိုးလေ သူသူရဲ့ ” “အို ဘုရား ဘုရား ဒုက္ခတော့ ရောက်တော့မှာဘဲ နှင်းနှင်း မေရီ့နောက် အမြန်လိုက် အမြန်လိုက်” “ဘာ ဘာဖြစ်လို့လည်း သူသူရဲ့” “ဒီလို နှင်းရဲ့…….” “အိုး ဒါဒါဆို မရေီ” နှင်းနှင်းနှင့် သူသူ အပြေးတပိုင်း အဆောင်မှ အထွက် မေရီ့အား တင်သွားသော ကားလေးက အရှိန်ပြင်းစွာ မောင်းထွက်သွားသည်။ “လုပ်ပါဦး နှင်းနှင်းရယ်။ မေရီ ဒုက္ခ ရောက်တော့မှာ” နှင်းနှင်း ရုတ်တရက် ထူပူသွားသည်။ ပြီးမှ သတိဝင်ကာ ဥက္ကာနှင့် ဝင်းကို ထံ ph ဆတ်လိုက်သည်။
သူသူလည်း ဦးမင်းကိုထံ ph ဆတ်သည်။ မရ။ ဥက္ကာ 5 mins အတွင်း ရောက်လာသည်။ ဝင်းကို ရောက်မလာသေး။ “နှင်းနှင်း မေရီ ဘာဖြစ်တာလည်း” “ဒီလို ဒီလို ဦးရေ…….အဲ့ဒါ မေရီ့ကို ကယ်ပါဦး အီးဟီးဟီးဟီး” ဥက္ကာ ရင်ထဲ ထူပူသွားသည်။ “သူတို့ ဘယ်ဘက် ထွက်သွားတာလည်း” “သူတို့ သွားတဲ့နေရာ ကျွန်မ သိတယ် ဦး ……..” “Ok ကဲ နှင်းနှင်း ဝင်းကို လာတာနဲ့ နောက်က လိုက်ခဲ့၊ ဦး သွားနှင့်မယ်” “ဝူးးးးဝူးးးးး ဝူးးးး ဝူးးးးးးးးးးးးးးးး” ဥက္ကာ၏ DT ဆိုင်ကယ်သည် လေးညှို့မှ လွှတ်လိုက်သော မျှားတစ်ဆင်းပမာ အရှိန်ဖြင့် ပြေးထွက်သွားသည်။ မြို့ပြင် ခြံဝန်း ကျယ်ကြီးထဲရှိ အဆောက်အဦး အဟောင်းထဲတွင် မေ့ဆေးအရှိန်ဖြင့် သတိလစ်နေသော မေရီ့အား။
အခန်းထဲရှိ ကုတင်ထက်တွင် လက်ကို ကြိုးတုတ်ထားကြသည်။ နေစိုးတို့ အဖွဲ့ ဧည့်ခန်းထဲရှိ ထိုင်ခုံတွင် Beer ပုလင်းများဖြင့် အောင်ပွဲ ခံနေသည်။ “Cheers နေစိုးရေ” “Cheers!!!!!!!!” “ကဲ နေစိုး ဝင် တွယ်တော့ကွာ အချိန်ရှိတုန်းလေး၊ ငါတို့ ချောင်းကြည့်ရအောင် အဟေးးး” “သတိလစ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ငါ မလုပ်ချင်ဘူးကွ၊ နောက် ငါးမိနစ်လောက်ဆို သူ သတိရတော့မှာ အဲ့ဒီတော့မှ သူ့ရဲ့ နာကျင်စွာ အော်ဟစ် သံလေးကို feel ယူရင်း စုတ်ပြတ်သွားအောင် တွယ်ပစ်မှာ” “အေး ချ ကွာ၊ ရေဆေးငါးလေးက အရသာ တော်တော်ရှိမှာကွ” “ဘာလည်း မင်းတို့က တွယ်ချင်လို့လား” “အဟဲ တွယ်ချင်တယ်ဆို မင်းက ခွင့်ပြုမှာမို့လား” “အေး ပထမတော့ ဒီလောက် ခက်ခဲတဲ့ မိန်းမ ဆိုပြီး မခံချင်စိတ်နဲ့ လုပ်တာကွ။
အခုတော့ စိတ်ကူးပြောင်းသွားပြီ၊ သူက ဟို ဘဲကြီးကို သွား ကြွေနေတော့ နာကျည်းသွားပြီ၊ ငါပြီးရင် မင်းတို့ပါ ဝိုင်း တွယ်ကြကွာ” “ကြိုက်ပြီလေ Cheers” “ကဲ ဒီလောက်ဆို ငါ အခန်းထဲ သွားတော့မယ်၊ သူ သတိရလောက် ရောပေါ့” နေစိုး အခန်းထဲ ဝင်လာသည်။ မေရီ မျက်လုံးများ ဝေဝါးနေသည်။ အခန်းထဲ နေစိုး ဝင်လာသည်ကို တွေ့သဖြင့် လူးလဲ ထလိုက်သည်။ မရ။ လက်များအား တုတ်နှောင်ခြင်း ခံထားရသည်။ “နေစိုး လူယုတ်မာ လွှတ်စမ်း ငါ့ကို အ” နေစိုး မေရီ့ ဆံပင်အား ဆွဲဆောင့်လိုက်သည်။ “ဟားးဟားဟားဟား မေရီ မေရီ အခု မင်းက ငါ့ လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီကွ၊ မင်းကို ငါတို့ တဖွဲ့လုံး အားရပါးရ ပြုစု ပေးမှာပါကွ ဟားဟားဟားဟား” “လူယုတ်မာ ငါ့ကို လွှတ်စမ်း ဖြန်း အားး” နေစိုး၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်ကြောင့် မေရီ့ခေါင်း ချာကနဲ လည်ထွက်သွားသည်။
နေစိုး သူ၏ အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ် တက်လာကာ မေရီ့ အဝတ်များကို ဆွဲဖြဲနေသည်။ “ဗျိ ဗျိ ဗျိ အားး လူယုတ်မာ ငါ့ကို မထိနဲ့ လွှတ်စမ်း လွှတ်စမ်းးးးးးး” နေစိုး ဆွဲဖြဲလိုက်သဖြင့် အဝတ်အစားများ စုတ်ပြတ်ကုန်သည်။ အဝတ်စ အပြဲများ ကြားမှ ပေါ်လာသော မေရီ၏ ဝင်းမွတ်နေသည့် အသားနုနု လေးများကို ကြည့်ရင်း နေစိုး တံတွေး မျိုချလိုက်သည်။ “နေစိုးရယ် ငါ တောင်းပန်ပါတယ် မလုပ်ပါနဲ့ အဟင့်ဟင့်ဟင့်” နေစိုး မေရီ့ စကားကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်တော့။ ထဘီအား ဆွဲချွတ်နေသည်။ “အ မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့ လူယုတ်မာကြီး အီးဟီးဟီးဟီး” …… ဥက္ကာ သူသူ ပြောလိုက်သော လိပ်စာ အတိုင်း စိတ်လောစွာ မောင်းနှင်ခဲ့သည်။
ခြံဝင်း ကျယ်ကြီး အတွင်း ကားတစ်စီး ရပ်ထားသည်ကို တွေ့သည်။ သူသူပြောသည့် ကားနှင့် တပုံစံတည်းပင်။ သေခြာပြီ၊ ဒီခြံ။ခြံတံခါး မရှိ၍ ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ်အား ခြံထဲ မောင်းဝင်ခဲ့သည်။ “ဝူးးးးးးးးးးးး” နေစိုးတို့အား ချောင်းကြည့်နေသူ လေးယောက် ဆိုင်ကယ်သံ ကြား၍ ခေါင်းထောင်သွားသည်။ “ဆိုင်ကယ်သံကွ ကျော်ကြီးရေ သွားကြည့်လိုက်စမ်း” ကျော်ကြီးနှင့် ဇော်ကြီး အိမ်အပြင် ထွက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှ ဆင်းဆင်းခြင်း အိမ်ထဲမှ နှစ်ကောင် ပြေးထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် တစ်ယောက်အား ဆိုင်ကယ် ဦးထုတ်ဖြင့် လွှဲ ရိုက်ကာ ကျန် တစ်ယောက်ကို ခြေထောက်ဖြင့် ပင့် ကန်လိုက်သည်။ “ယားးးးးး ခွက် အ ရော့ကွာ အွတ်စ်” နှစ်ယောက် လည်းသွားချိန်တွင် တိုက်ခိုက်သံ ကြား၍ အတွင်းမှ နှစ်ယောက် ပြေးထွက်လာသည်။
“ဟာ ဒါ မေရီ့ ဘဲကြီး ချကွာ” တစ်ယောက်က တုတ်ဖြင့် လွှဲရိုက်သည်ကို ရှောင်လိုက်စဉ် နောက် တစ်ယောက်က ဖြတ်ကန်၍ ဥက္ကာ လည်းကျသွားသည်။ ဥက္ကာ လဲသွားသဖြင့် နှစ်ကောင် အရဲကိုးကာ ရှေ့သို့ အတိုး တစ်ယောက် ခြေထောက်အား ဖြတ်ခုတ်၍ ကျန် တစ်ယောက်ကို ပင့် ကန်လိုက်သည်။ “ဖြောင်း အားးး ခွက် အူးးးးးး” ဥက္ကာ လက်ထဲ တုတ် ရသွားသည်။ လေးယောက် တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ဥက္ကာ၏ သေသပ်သော တိုက်ခိုပ်မှု အောက်တွင် ကျော်ကြီးတို့ အရေးမသာပေ။ တစ်ချက်တွင် ဇော်ကြီး လွှဲရိုက်လိုက်သော တုတ်က ဥက္ကာ ခေါင်းကို ထိကာ မူးလဲသွားသည်။ “ခွက် အ” “ဟာ ကိုဥက္ကာ ယားးးးးး ခွက် ခွက် ခွက် ကဲကွာ ကဲကွာ ခွက်ခွက်ခွက်” ရုတ်တရက် ဝင်လာသော ဝင်းကို၏ တိုက်ခိုက်မှု ကြောင့် ကျော်ကြီးတို့ အငိုက်မိသွားသည်။
နေစိုးမှာ မွှန်ထူနေ၍ အပြင်၌ ဘာဖြစ်နေသည်ကို မသိ။ မေရီလည်း ရုန်းရင်း ကန်ရင်း အဝတ်အစားများ မရှိတော့ပေ။ နေစိုး အောင်နိုင်သူ ပမာ ပြုံးရင် မေရီ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်အား ပုခုံးပေါ် ထမ်းကာ လီး ဒစ်ကို စောက်ပတ် ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ … “ကိုဥက္ကာ ဒီကောင်တွေကို ကျွန်တော် နွှာမယ်၊ မေရီ့ကို သွားကယ်တော့ ” ဥက္ကာ အိမ်ထဲ ပြေးဝင်လိုက်သည်။ တွေ့ပြီ တံခါး ပိတ်ထားသော အခန်း တခု။ တံခါးပေါက်အား ကိုယ်ဖြင့် ပစ်တိုက်ချိုးလိုက်သည်။ “ကဲကွာ ဝုန်းးးးးးး!!!!!!!!!” မေရီ့ စောက်ပတ်ထဲ လီး သွင်းခါနီး တံခါး ပွင့်ကာ ဝင်လာသော ဥက္ကာ အား နေစိုး ကြက်သေ သေကာ ကြောင် ကြည့်နေသည်။ ဥက္ကာ နေစိုး မျက်ခွက်အား ဆောင့်ကန်လိုက်သည်။
“ခွက် အားးးးး” နေစိုး ကုတင်ပေါ်မှ ပြုတ်အကျတွင် ဗိုက်ကို ခြေထောက်နှင့် လှိမ့် ကန်သည်။ “ကဲကွာ ကဲကွာ အွတ်အွတ်အွတ်အွတ်” “ဦး ဦး အဟီးးဟီးးးဟီးးးးးး” မေရီ့ အသံကြားမှ ဥက္ကာ နေစိုးအား အကန် ရပ်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ ပြေးတက်ခဲ့သည်။ မေရီ့အား ချည်ထားသော ကြိုးကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်။ မေရီ ဥက္ကာအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ငိုတော့သည်။ “အီးဟီးဟီး ဦးရယ်၊ ဦးသာ နည်းနည်းလေး နောက်ကျရင် မေရီ့ဘဝ ရေတိမ်နစ်ပြီ အီးဟီးဟီးဟီး” “တိတ်တော့ ငယ်လေး ဦး ရောက်ပြီနော် တိတ်တော့” နေစိုးတို့ တစ်ဖွဲ့လုံး အခြေအနေ မဟန်၍ ထွက်ပြေးသွားကြသည်။
“တောက်စ် ခွေးမသား ကျော်ကြီး ငါ့ကို ပြောတော့ တမျိုး၊ ဒီလိုမှန်း သိရင် ငါ မကူညီပါဘူးကွာ၊ သူသူရော ဒီက သမီးကိုပါ ဦး တောင်းပန်ပါတယ်၊ ဒီကောင်တွေကို ဦး ကိုယ်တိုင် အချုပ်ထဲ ပို့မယ်၊ ဒီက မေရီ့ အဖေကိုလည်း ကျွန်တော် အနူးအညွတ် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ” “ရပါတယ် ဦးမင်းကို၊ ခင်များ အရေးယူ ပေးမယ်ဆိုရင် ကျေနပ်ပါပြီ” ဦးမင်းကိုနှင့် သူသူ ပြန်သွားသော် “တော်သေးတာပေါ့ သမီးလေးရယ်၊ ဖေဖေ ရင်ကျိုးရတော့မလို့” “ဦး အချိန်မှီ ကယ်လို့ပေါ့ ဖေဖေရယ်” “အေး ဟုတ်သား၊ ငါ့ သမီးလေးရဲ့ ကျေးဇူးရှင်ကို ဖေဖေ မတွေ့ရသေးဘူး” “အပြင်မှာ ရှိတယ် ဖေဖေ၊ ပြီးတော့ ဦးက ဖေဖေကို တခါတည်း နားဖေါက်မလို့တဲ့”။
“ဟေ ဟုတ်လားးး၊ သမီးကရော” “သမီးသဘောတူလို့ ဖေဖေ့ကို အခု ပြောတာလေ” “ဟေ အေး အဟေးးး အေးပါ ငါ့သမီးလေး အတွက် ဘဝလုံခြုံမှု ပေးနိုင်တဲ့သူ ဆိုတော့ ဖေဖေ သဘောတူရမှာပေါ့ ခေါ်လိုက်လေ” “ဟုတ် ဖေဖေ” မေရီ ဥက္ကာအား အခန်းထဲသို့ ခေါ်လာသည်။ သမီးနှင့် အတူ ပါလာသူအား ကြည့်ရင်း ဦးအောင်ပိုင် မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။ “ဟင် မင်းးးးးမင်းးးးးး ဥက္ကာ” “ဟာ ဦး မေ မေရီ၊ မေရီ့ အဖေက ဦးအောင်ပိုင်” “ဟုတ်တယ်လေ ဦး ရဲ့၊ ဖေဖေနဲ့က သိပြီးသားလား” “သိရုံ ဘယ်ကမလည်း သမီးရယ်၊ ဥက္ကာ ဆိုတာ တခြားလူ မဟုတ်ဘူး၊ သမီးလေး အဒေါ် ဖေဖေ့ ညီမ ဝေဝေ့ကို သတ်တဲ့ တရားခံက ဒီကောင်ဘဲကွ၊ သမီးလေး မုန်းလှချည်ရဲ့ ဆိုတဲ့ ဝေဝေ့ ရီးစား ဥက္ကာလေ”။
“ရှင်!!!!” မေရီ မိုးကြိုး ပစ်ခံရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ “အို ဦးးး ရှင် ရှင် ကျွန်မရှေ့က ထွက်သွား ရှင့်မျက်နှာ မကြည့်ခြင်ဘူး သွားးးး သွားးးး အဟင့်ဟင့် ဟီးးးးး” “မေရီ မေရီ” “ကဲ ဥက္ကာ မင်း သွားတော့ကွာ” ဥက္ကာ ခေါင်း ငိုက်စိုက်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။…… အချိန်တွေ တရွေ့ရွေ့ စီးဆင်းနေသည်။ ဥက္ကာ နှစ်လ ဆိုသည့် အချိန်ကာလ အား အလုပ်ထဲ ဇွတ် စိတ်နှစ်ထားလိုက်၊ အလုပ်ချိန် အပြီးတွင် အခန်းလေးထဲ အရက်နှင့် အဖေါ်ပြုလိုက်ဖြင့် ကုန်ဆုံးခဲ့သည်။ ဒီကနေ့လည်း ဥပုသ်နေ့ ဖြစ်သဖြင့် ဆိုင်ပိတ်ကာ တနေကုန် အရက် ထိုင်သောက်နေသည်။ တပိုင်း ကျော် ကုန်ပြီးနောက် လူလည်း အတော် မူးနေပြီ။ လူ တစ်ယောက် ဝင်လာသည်ကိုပင် မသိလိုက်။
ကိုယ်သင်းနံ့ မွှေးမွှေးလေး ရှူရှိက်မိသည်။ ပုလင်းကို ကိုင်ကာ ခွက်ထဲ အရက် ငှဲ့လိုက်စဉ် ခွက်ထဲ မရောက်ဘဲ ဖိတ်ကုန်သည်။ နောက်တကြိမ် ထပ်ငှဲ့သည်။ ထပ်ဖိတ်ကုန်သည်။ လက်က မမှန်တာလား၊ ခွက်က ရွှေ့နေတာလည်း မသိ။ ထပ် ငှဲ့ရန် ပြင်လိုက်စဉ် “အရက်တွေကြီး သောက်နေတော့မှာလား ဦး”…ဟင် ဒါ ဒါ မေရီ့ အသံလေး ငါ တော်တော် မူးနေပြီလား….. ဥက္ကာ ခေါင်းမော့ ကြည့်လိုက်သည်။ မျက်လုံးထဲတွင် နေ့စဉ် မြင်တွေ့နေလိုသော ပုံရိပ်လေး။ “ဟင် မေ မေရီ” ဥက္ကာ မတ်တပ် ထရပ်လိုက်သည်။ “ဦးးး ဦးးးး ရယ် အဟင့်ဟင့်ဟင့်” မေရီ ဥက္ကာ၏ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖတ်ထားသည်။ နှစ်ဦးသား စကား မဆိုဖြစ်။
15 mins ခန့်ကြာမှ “ဦး ဖယ်ဦးကွာ မေရီ အသက်ရှူ ကျပ်တယ်” “မေရီ ဦး ဆီကို ပြန်လာတယ်နော်” “ပြန်လာလို့ တွေ့ရတာပေါ့ ဦးရယ်” “ဒါနဲ့ မေရီ့ ဖေဖေရော” “ဖေဖေ ကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့တာလေ” “ဘယ်လို မေရီ” “ဟုတ်တယ် ဦး ရဲ့။ ဒီလို လေ၊ ” မေရီ မိုးကုတ် ပြန်လိုက်ကတည်းက အခန်းထဲက အပြင် မထွက်ဖြစ်ဘူး၊ ကြာတော့ ဖေဖေက သနားလာပြီး မေရီ့ကို မေးတယ်၊ ဥက္ကာကို တစ်ကယ် မုန်းတာလားတဲ့၊ မေရီ မဖြေနိုင်ဘဲ ငိုမိတယ်၊ သမီး အန်တီလေးကြောင့်သာ ဥက္ကာကို မုန်းဖို့ ကြိုးစားတာ ဖေဖေ သိပါတယ် တဲ့၊ ဒီရက်ပိုင်း သမီးလေးကို မကြည့်ရက်လို့ ဖေဖေက ဥက္ကာ အကြောင်း စုံစမ်းနေတာ၊ သူလည်း တော်တော် ခံစားနေရတယ်တဲ့။
သမီးလေး သူဆီ သွားချင်ရင် ဖေဖေ ကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့ပေးမယ်တဲ့၊ ဥက္ကာက သမီး ဘဝကို လုံခြုံမှု ပေးနိုင်တဲ့ သူ တစ်ယောက်ဆိုတာ ဖေဖေ လက်ခံတယ်တဲ့၊ အန်တီလေးရဲ့ အဖြစ်ကိုတော့ ကံ ကြောင့်လို့ မှတ်ယူပြီး ဖေဖေ ဥက္ကာကို ခွင့်လွှတ်လိုက်ပြီတဲ့” “တစ်ကယ်” “တစ်ကယ်ပေါ့ ဦးရဲ့၊ ဖေဖေက ပြောသေးတယ်၊ မေရီ့ စာမေးပွဲ ပြီးတာနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ကို သူကိုယ်တိုင် လုပ်ပေးမယ် တဲ့” “ဟားးးး ဝမ်းသာလိုက်တာကွာ။ ချစ်ဖို့ ကောင်းလိုက်တဲ့ ယောက္ခမကြီး” “ဘာ ယောက္ခမကြီးလည်း ဦး နော်” ” ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်” “အို ဦး နော် သူများ သားသမီးကို” “မကြာခင် ဦး မယားလေး ဖြစ်တော့မှာဘဲဟာ” “ဘာ မယားလည်း သွား အုအုအု ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်”။
ရန်လုပ်နေသော နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေး အား ဥက္ကာ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးအား နမ်းရှိုက်ရင်း ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ကလိလိုက်ရာ အပျိုရိုင်းလေး ခြေဖျားများ ထောက်သွားသည်။ မေရီ့ လျှာလေးအား ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်လိုက်သည်။ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်း” မေရီ အဖျားတက်သလို ညည်းရင်း ပေါင်တွင်းသားများ လိမ်ကာ ပွတ်နေမိသည်။ မိန်းမ အင်္ဂါလေးမှ ယားကျိကျိဖြင့် အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဥက္ကာ မေရီ့ ကိုယ်လေးအား ဆွေ့ကနဲ ပွေ့ချီကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ မေရီ ဥက္ကာ လည်ပင်းအား အလိုက်သင့် သိုင်းဖက်ရင်း လိုက်ခဲ့သည်။ မေရီ့ ကိုယ်လေးအား ကုတင်ပေါ်သို့ ဖြေးညှင်းစွာ ချလိုက်သည်။
မိမိအား မော့ကြည့်နေသော မေရီ့ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းရှိုက်ရင်း ဥက္ကာ လက်များက နို့အုံနှစ်ဖက်ကို ပွတ် နယ်နေသည်။ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်း” မေရီ့ T-Shirt လေး ရင်ညွန့်အထိ လိပ် တက်သွားသည်။ ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ရာ ဖြူစင် ဝင်းမွတ်သော နို့အုံလေး အဖွေးသား ပေါ်လာသည်။ “လှလိုက်တဲ့ နို့လေးတွေကွာ” “ဦး နော် မေရီ ရှက်တယ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အ ဟာ” ဥက္ကာ မေရီ့ နို့လေးများကို ကုန်း စုပ်တော့သည်။ နို့ စုပ်နေရင်း လက်တစ်ဖက်က မေရီ ထဘီကို လျှောချွတ်ကာ ပေါင်ကြားအား ပွတ်သပ်နေသည်။ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အပေါ်မှ နေ၍ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးအား ပွတ်သပ်ပေးနေရာ ဘောင်းဘီလေး အရည်တွေ ရွှဲစိုလာသည်။
ဥက္ကာ မေရီ့ ဝမ်းဗိုက်အား နမ်းရှိုက်ရင်း ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မေရီကလည်း အလိုက်သင့် ခြေထောက် မြှောက်ပေးသည်။ အမွှေးများ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ပတ် မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းလေး လှပစွာ ပေါ်လာသည်။ ဥက္ကာ မေရီ့ ပေါင်လေးအား ကားလိုက်ပြီး ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲ ငုံ့လိုက်သည်။ စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲကာ အတွင်းသားထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။ “အအအအ ဦးရယ် ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလည်း အဟင့်ဟင့်ဟင့်” စောက်ပတ်လေးအား လျှာဖြင့် မွှေရင်း စောက်စိကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်ပေးလိုက်ရာ “အားးးး ဦးးးး ဟားးးး ရှီးးးးးး” မေရီ့ တကိုယ်လုံး ကော့ လန် သွားသည်။
ဥက္ကာ မေရီ့ စောက်ပတ်အား စိတ်ကြိုက် လျှက်ပြီးနောက် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် ထိုင်ကာ မေရီ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ လီးဒစ်ကို လက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့ကာ ခါးကို ခပ်စပ်စပ်လေး ဖိ သွင်းလိုက်သည်။ “ဗျိဗျိဗျစ် ဇွိ အားးးး ဦးးး နာတယ် နာတယ်” လီးဒစ်သာ ဝင်သေးသည်။ မေရီ လန့် အော်သဖြင့် ထပ်မသွင်းသေးဘဲ နို့သီးများကို လက်ဖြင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။ အချိန် အနည်းငယ် ကြာသော် မေရီ့ထံမှ ညည်းညူသံများ ကြားရသဖြင့် လီးကို တစ်ထစ်ခြင်း သွင်းလိုက်သည်။ “ဗျိဗျိ ပလစ်တစ်တစ် အအအအားးး” လီး တစ်ဝက်ခန့် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ လီးဒစ်သည် ရှေ့ ဆတ် မတိုးဘဲ အပျိုမှေး၏ တားဆီးခြင်း ခံထားရသည်။
ဥက္ကာ တစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ “အင့် ဗျိဗျိဗျိဗျစ် အားးးးး အမေရေ နာတယ် နာတယ် ဦး မရဘူးးး အီးဟီးဟီးဟီး” လီးမှာ အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ မေရီ နာကျင်မှုကြောင့် မျက်ရည် ဖြိုင်ဖြိုင် ကျကာ အော်ဟစ် ရုံးကန်နေသည်။ ဥက္ကာ ဆီးစပ် နှစ်ခုကို ဖိကပ်ထားလျှက် မေရီ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်အား ပုခုံးပေါ်မှ ချလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နို့သီးလေးများကို စုပ်ပေးနေသည်။ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းးဟင်းဟင်းဟင်းးးးး” လီးအား 10 mins ခန့် စိမ်ထားပြီး နို့စို့ပေးလိုက်ရာ မေရီ့ ဖင်လေး ကော့ကော့လာသည်။ “ငယ်လေး” “ရှင်” “နာသေးလား” “ဟင့်အင်း” “ဦး လုပ်တော့မယ်နော်” “အွန်း” ဥက္ကာ လီးကို ဖြေးညှင်းစွာ ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။
လီး တချောင်းလုံး သွေးများ ရဲတွတ်နေ၏။ “ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဇွိ အ အ အ အ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အ အ အ အ ” အချိန် အနည်းငယ် ကြာသော် မေရီ ဥက္ကာ၏ ခါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဖင်ကြီး ကော့ကော့လာသည်။ဥက္ကာ အရှိန်မြှင့်၍ လိုးလိုက်သည်။ “ဗျိဗျိဗွိဗွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့်အင့် ဆောင့်ဆောင့် ဦး ဆောင့် ဇွိဇွိ ဗျိဗျိ အအအအ အားးးးး ရှီးးးးး ထွက်ကုန်ပီ အားးးး ဦး ရေ ထွက်ကုန်ပီ ထွက်ကုန်ပြီ ဟားးးးးးရှီးးးးးးအားးးးးးး” မေရီ့ တကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တွန့်လိမ်သွားသည်။ မေရီ ပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက် ဥက္ကာ လီး မှလည်း သုတ်ရည်များ မေရီ့ သားအိမ်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ “အင်းးးဟင်းးးးဟင်းးးဟင်းးး ပြွတ်” မေရီ့ နှဖူးအား နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။မေရီ ဥက္ကာအား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားပြီး “ချစ်လိုက်တာ ဦးးးး ရယ်”…… ပြီး။
