လူလွတ်ဖြစ်သူ နောင်ရဲသည် သွေးသား ဆန်ဒ အရ လိင်ဆက်ဆံချင်လာလျှင် အခကြေးငွေပေးကာ မိန်းကလေးများ ပျော်ပါးတတ်သည်။ ရံဖန်ရံခါလည်း တိုးတက်နေသော ခေတ်ကြီးမှာ စက်ကိရိယာများ အသုံးပြုကာ ဆန်ဒကို ဖြေဖျောက်တတ်သည်။ အခု ရောက်ရှိနေတဲ့ နိုင်ငံကလည်း လိင်နှင့် ပတ်သက်လျှင် အစုံ ရှိသည်။ ကျောင်းသူ ဝတ်စုံလေးတွေ ဝတ်တာရော၊ ကြာပွတ်ကအစ အချွန်အတက်တွေ အဆုံး လိုချင်တာ အကုန် ရနိုင်သည်။ အမိမြေကနေ ထွက်ခွာလာတော့ တစ်ယောက်တည်းသမား နောင်ရဲ အဖို့ မြင်မြင်သမျှ လိုချင်၊ လုပ်ချင်နေမိသည်။ ငယ်ရွယ်တုန်းကတော့ ဂျပန်မလေး တစ်ယောက်နှင့် ရည်းစားဖြစ်ကာ အတူတူ နေဖူးသော်လည်း ယူမည် ဆိုတော့မှ မြန်မာနိုင်ငံက မို့လို့ မိမိတို့ သမီးကို ဆင်းရဲတဲ့ နိုင်ငံထဲ အပါ မခေါ်နိုင်ဘူးဆိုတာ မိဘတွေရဲ့ ငြင်းဆန်မှုကို ခံခဲ့ရသည်။ မခွဲခင် အထိ အတူ နေကြသည်ဆိုတော့ ညတိုင်း ဂျပန်မလေး နှင့် လုပ်ဖြစ်သည်။ လူကြီးကားထဲက လိုတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ အရမ်း မအော်ပါဘူး။ တိုးတိုးလေး ငြီးတာကိုက ဖီးလ်ပိုဖြစ်စေတယ်လေ။
အမွှေးတွေကလည်း မရိတ်ဘူးဗျ။ သူတို့က သဘာဝတရားကို မြတ်နိုးတဲ့ လူမျိုး မလား။ အားလုံးကို သဘာဝအတိုင်း ထားတယ်။ စ လုပ်လုပ် ချင်းကတော့ ၂ ယောက်သား လုံးဝ အရိုးခံ ဆိုတော့ အပေါက်မတည့်လို့ ချွေးပြန်တာရော၊ တည်းခိုခန်း သွားဖို့ ရှက်တာရော အစုံပေါ့ဗျာ။ ဂျပန်မတွေက ကျန်းမာရေးအသိတော့ ရှိသည်။ ကွန်ဒုံး မစွပ်ရင် အလုပ်မခံပေ။ လက်ထပ်ရန် သေချာတော့မှ မစွပ်ရင် မစွပ်နဲ့ပေါ့ ဖြစ်တာလေ။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်တုံကြီးကို ကိုင်ပြီး ညီလေး မဲမဲကြီးနဲ့ ထိုးထည့်ကာ ဆောင့်ရတာလောက် ကောင်းတာ မရှိဘူးပေါ့။ ပြီးခါနီးကျမှ တဆက်ဆက် တုန်တက်သွားတဲ့ ဂျပန်မလေးကို ခုထိ မေ့မရသေးပါဘူးဗျာ။
ထားပါလေ။ အတိတ်က အကြောင်းကို အတိတ်မှာပဲ ထားခဲ့တော့မယ်။ ခုတော့ အသက်အရွယ်လည်း ရလာတော့ ရည်းစားလည်း မထားချင်တော့ဘူး။ ညဘက် ကလပ်သွားပြီး ကလပ်က ကက လေးတွေနဲ့ သွားအိပ်လိုက်တော့တယ်။ ကလပ်က ကက လေးတွေက အဆင်ပြေရင် ဟိုတယ်တန်းသွားပြီး လုပ်ရုံပဲ။ ဟိုတယ်ခလည်း တစ်ယောက်တစ်ဝက် စိုက်ပေးတယ်။ သူတို့ ပြောတာလည်း ရှင်းတာပဲ။ ငါတို့လည်း ဖီးလ်ခံတာမို့လို့ ငါတို့လည်း စိုက်ရမှာပေါ့တဲ့။ ရှင်းရော။ တခါတလေတော့ ကိုယ်ကပဲ စိုက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကလပ်တစ်ခုကို နေ့တိုင်းတော့ မသွားဖြစ်ဘူး။ အလှည့်နဲ့ သွားတာပေါ့။ နောက်ဆို လာနွယ်နေမယ်လေ။ ကလပ် မသွားဖြစ်တဲ့ ညတွေဆို ခေါ်စားတတ်သေးတယ်။ ဒီမှာတော့ ဈေးကြီးတယ်။ ဈေးအပေါဆုံးက မြန်မာငွေ ၂ သိန်းလောက်ပေါ့။ အမိုက်စားတွေဆို ဈေးပိုကြီးတာပေါ့လေ။
အခုတော့ ရန်ကုန်က အမေအိုကြီးက မြေးချီချင်ပြီဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ မိန်းမ ပေးစားဘို့ ကြိုးစားနေလေရဲ့။ ကိုယ်ကလည်း အသက်အရွယ် အရ ယူသင့်ပြီ ထင်လို့ စီစဉ်ခိုင်းလိုက်တာ။ ကောင်မလေးက မဆိုးပါဘူး။ အသက်က ၂၅ ဝန်းကျင်၊ ဘွဲ့ရ၊ ကိုယ်ပိုင် အပ်ချုပ်ဆိုင်လေး ထောင်ထားတယ်။ ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့ အသွယ်အဝှိုက်တွေကလည်း ရင်ဖိုရှုမောစရာဆိုတော့ ၂ ခါ မစဉ်းစားတော့ဘူး။ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ်။ ဟိုကလည်း ကိုယ့်အရည်အချင်းကို နှစ်သက်ပါတယ်ဆိုတော့ ပြီးပြီပေါ့။ ဒီနှစ် နွေရာသီမှာ အမိမြေကို ပြန်ပြီး စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲလုပ်ပြီး ၄ လ လောက် ခွာပြီးမှ မင်္ဂလာဆောင် လုပ်မယ်ပေါ့။ ဆိုတော့ကာ၊ မိန်းမ ယူတော့မယ်ဆိုတော့ အပျော်အပါး လျှော့နေရပြီလေ။ မိန်းမ မလိုက်စားတော့ဘူး။ ဒီတော့ စက်ကိရိယာတွေဘက် လှည့်တာပေါ့။
တန်ဂို ကနေ ထုတ်တဲ့ ပစ်စည်းတွေကလည်း အစုံဆိုတော့ လုပ်လို့ မဆုံး ဖြစ်နေတာပေါ့။ ဟိုးအရင် ချောင်ထိုးထားတဲ့ အရုပ်မလေးကိုလည်း ပြန်ထုတ်ပြီး လုပ်တာပေါ့လေ။ မြန်မာငွေ ၁၅ သိန်းလောက် ရှိမယ်။ ချောဆီသေချာသုံးပြီး ဆွဲရတာပေါ့လေ။ အခုတော့ ဝက်ဆိုက်ဒ် တစ်ခုထဲ မွှေနှောက်ရင်း ပစ်စည်းအစမ်းလေး တစ်ခု တွေ့တယ်။ ကိုယ်ကသာ မသိတာ တော်တော်များများ သုံးနေတာကို ဖတ်ဖူးတာပေါ့။ လိင်တံကို ပတ်ရတဲ့ အကွင်းလေးတွေနဲ့ စက်ကို ချိတ်ပြီး လျှပ်စီးလွှတ်တာပေါ့။ မလုပ်ဖူးတော့ စမ်းလုပ်မယ်ဆိုပြီး ဝယ်လိုက်တယ်။ အစမ်း အနေနဲ့ လုပ်ကြည့်တယ်။ လိင်တံကို ကွင်းလေး ၄ ကွင်းလောက် ပတ်ပြီး အဲ့ကွင်းတွေကို ကြိုးနဲ့ စက်ကိရိယာမှာ ချိတ်ဆက်ပြီး လျှပ်စစ် စီးစေတာ။ လျှပ်စစ်အားနဲ့ ကြိမ်နှုန်းကို ထိန်းလို့ ရတဲ့ ခလုတ်လေးလည်း ရှိတယ်။ စ လုပ်လုပ်ချင်းတော့ ကျဉ်တက်သွားတယ်။
တစ်မျိုး ဖီးလ် ဖြစ်တာပေါ့။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရသာကို ကြိုက်သွားတယ်။ ညီလေးက တဒုတ်ဒုတ် နဲ့ ခဏကြာတော့ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာပေါ့။ လူ့စိတ်ဆိုတာကလည်း အဆန်းသားမလား။ အသစ်အဆန်းဆို ခဏခဏ စမ်းသပ်ချင်နေတာဆိုတော့ ၁ နာရီလောက် ကြာတော့ တစ်ခါ ညီလေးက မတ်လာတာနဲ့ ပြန်လုပ်ကြည့်တယ်။ဒီတစ်ခေါက်တော့ ဘိုင်ဘရေတာ တွေကို ကျင့်သားရနေတဲ့ လက်က အထိန်းအချုပ် ခလုတ်ကို တဆုံးထိ တင်ပလိုက်တယ်။ နောင်ရဲလား။ အခု ကောင်းကင်ဘုံ တစ်နေရာမှာ နတ်သမီးလေး တစ်ဖက် ၅၀၀ နဲ့ ပျော်ပါးမလို့ ကြံစည်နေတယ်။ ခက်တာက မဲမဲတူးတူး ညီလေးမှာ တူးကျစ်မဲကျုတ်နေတဲ့ အကွင်းရာ ၄ နေရာ ပေါ်နေတာပါပဲ…..ပြီး။
