နတ်သုဒ္ဓါ

“ဖိုးတာရေ…..ဟေ့….ဖိုးတာ……” “ဗှိုး……” “အခုလာစမွး…….” သောငွးမှင့တွို့နှင့ွ စကားပှောနစဉွေ သူ့အမကေ လှမွးခေါသွဖှင့ွ ဖိုးတာပှနထွူးလိုကွ၏…။ သူ့အမအကှေောငွး သူသိ၏ ..။ ခေါတွုနွးလာရငလွာ…။ မလာလို့ကတော့ ထနွးလကနွဲ့ ကှောတဈပှငလွုံးအရလနအွေောငွ ဆောတွတသွညွ..။ အဲဒါ ငယငွယတွုနွးကတညွးက….။ထို့ကှောင့ွ ..ဖိုးတာတဈယောကွ အိမသွို့ အပှေးပငွ ပှနခွဲ့သညွ..။ သောငွးမှင့တွို့နှင့အွိမခွငွှးဆကလွကှမွို့ ခဏခငွှး သူ့အမေ ရှမှေောကွ ရောကသွှား၏..။ “အင့ွ….အဲဒီငှေ နှဈဆယွ…တငကွှညမွဆီ သှားပေး….လိုကစွမွး….၊ ဖလေိုးမကစောကကွှီးစောကကွယှနွဲ့…….”။

သူ့အမေ တကယဒွေါကနနွေ၍ ဖိုးတာ ဘာစောဒကမှ တကမွနတေော့ပဲ ပိုကဆွံ နှဈဆယွ လှမွးယူ၍မတငကွှညမွတို့အိမဖွကွ ပှေးထှကခွဲ့သညွ..။ ( မှတခွကွှ ၊ ၊ ထိုခတွကေ ဆနတွဈပှညွ ငှေ ၅ ကပွှ ခတွဖှဈေ၏ )မတငကွှညမွတို့အိမကွ ရှာအနောကဖွှားမှာမို့ အတနငွယွ အလှမွးဝေးသညွ..။ ဖိုးတာတို့ကရှာအလယပွိုငွးမှာ ဖှဈသညွ..။ မတငကွှညမွတို့ အိမရွောကတွော့ ခှံတံခါးပိတထွားတာ တှေ့ရသညွ..။ တောအရပွ ဒသမေို့ ပဲစဉွးငုံ ရိုးနှင့ွ လုပထွားသော တံခါးမို့ ဖိုးတာ ခှံတံခါးကိုဖှဲ၍ အထဲဝငခွဲ့သညွ..။ဖိုးတာတဈယောကွ သူငယခွငွှးနဲ့ စကားကောငွးတုနွး အခိုငွးခံရသညမွို့ စိတတွိုနရသညေ့အွထဲ။

ခှံတံခါးရော ၊ အိမတွံခါးပါ ပိတထွားသည့အွတှကွ စိတတွိုစှာဖှင့ွ တောကခွေါကလွိုကမွိသညွ..။ “တောကွ…..” မတငကွှညမွတို့အိမကွ နှဈခနွး သုံးပငွ မှစေိုကွ အိမဖွှဈသညွ..။ အိမတွံခါးကလညွး ပိတထွားတာနဲ့ဖိုးတာ မတငကွှညမွကို အောမွခေါပွဲ အိမခွေါငွးရငွးဘကွ ထရံပေါကမွှ အတှငွးသို့ လူရှိမရှိ သိရအောငခွှောငွးကှည့လွိုကသွညွ..။အတှငွးထဲမှာလညွး ဘာမှ မတှေ့…..။ ထိုစဉွ…. “အား…ကှှတကွှှတွ…..အမလေး…..အီး ..ရှီး….ကှှတကွှှတွ……” ဟူသော အသံသဲ့သဲ့ကို ကှားလိုကရွသညွ..။ အသံက အနောကခွနွးထဲမှ လာသောအသံဖှဈသညွ..။

ထို့ကှောင့ွ မှောကဘွကကွ ပတပွှီး အနောကခွနွးဖကဆွီသို့ အသာလာခဲ့သညွ..။ အသာရပလွကှနွားထောငနွစဉွေ အခနွးတှငွးမှ တဖှတဖွှတွ…အသံမှား အလိုလေး..အမလေး…အသံမှားကိုကှားနရသညွေ..။ လူပှိုအရှယမွို့ မိနွးမနဲ့ ယောကွှား လိုးနသေော အသံဖှဈကှောငွး သိလိုကသွညွ..။ “အမလေး..အီး….ကှှတွ ကှှတွ….အင့ွ…ရှီး….ဟုတပွီ..ဆောင့ွ…ဆောင့ွ…ပါတော့….အင့ွ…..အမေ့….” မတငကွှညမွ အသံကိုကှားလိုကရွသညွ…။ ဖိုးတာ ရငထွဲ ဒိနွးခနဲ တုနလွှုပသွှားသညွ..။မတငကွှညမွ ယောကွှား ကိုဖိုးခှေးမှာ ဖိုးတာအမေ၏ မောငအွရငွး ဖှဈသညွ..။

သူဦးလေး မုံရှာဖကသွနပခွါး သှားဝယသွညကွို ဖိုးတာသိထားရာ ဦးလေးပှနရွောကလွို့ သူ့မိနွးမကို ဆောနွသလေားဟုထငလွိုကမွိသညွ..။ ထရံပေါကတွှကေ ကဉွှးလှနွးသဖှင့ွ ခှောငွးရတာ သိပမွကောငွး…။ ထို့ကှောင့ွ ခှရငွေးဘကသွို့ခှသေံလုံလုံနှင့ွ ခဉွှးကပခွဲ့ပှီး ခှောငွးကှငွးခှောငွးကှကွ ကောငွးကောငွး ရှာကှည့သွညွ..။ကံကောငွးထောကမွစှာဖှင့ွ ခဲတနလွုံးလောကရွှိ အပေါကကွိုတှေ့ရာ ထိုအပေါကမွှ အတှငွးသို့ခှောငွးကှည့လွိုကသွညွ..။ ခုတငပွေါတွှငွ မတငကွှညမွက လေးဖကထွောကဖွငကွုနွးပေးထားရာသူ့ဦးလေးက မုဆိုးထိုငဒွူးထောကွ အနအထေားဖှင့ွ နောကမွှ ဆောနွခှငွေးဖှဈသညွ..။

သူ့ကို ကှောပေးအနအထေားဖှဈရာ ရဲရဲတငွးတငွး ခှောငွးကှည့နွိုငသွညွ..။ “ဖှတွ….ဘု….ဖှတွ….ဖှတွ…ပလှတွ….ဖု…ဖှတွ….ရှှတွ..ပှှတွ……ဖှတွ….ပလှတွ….” “အမလေး…..အား…အင့ွ….အမေ့….အင့ွ အ….” မတငကွှညမွနှုတကွ တအင့အွင့ွ တအားအား အသံတှေ ထှကလွကွှ ဖငဆွုံကှီးကို နောကသွို့ ပဈပဈခံနသညွေ..။ “အမလေး….လေး…အီး..ကှှတွ ကှှတွ…ဆောင့ွ..ဆောင့ွ……ဟုတပွီ….အင့ွ….အမေ့…ကောငွး….ကောငွးလိုကတွာ……ကိုမှတကွှောရွယွ…..အီးဟီး….ရှီး…ကှှတွ ကှှတွ……” မတငကွှညမွပါးစပကွ ကိုမှတကွှောဟွု ထှကလွိုကသွဖှင့ွ ဖိုးတာ တဈကိုယလွုံး ကှကသွီးတဖငွှးဖငွှးထသှား၏…။

သူထငတွာက သူ့ဦးလေးနှင့ွ လိုးနကှခှငွေး ဟု ထငမွှတထွားရာ အခု လိုးနသေူမှာသူ့ဦးလေး မဟုတပွဲ ကိုမှတကွှောဆွိုပါလား…။ ဖလေိုးမကှီး…ငါ့ဦးလေး မရှိတုနွး ကိုမှတကွှောနွှင့ွ နောကမွီးလငွးနတောကိုး….။ ဖိုးတာ စိတထွဲထောငွးခနဲ ဒေါသထှကသွှားသညွ..။ ဟငွး….သိကှသေးတာပေါ့…ကှာ…။ စိတထွဲက ကှိမွးဝါးရငွး ဆကခွှောငွးနေ၏..။ လူပှိုသိုးမို့ လူပှိုသှေးက စကားပှောလာပှီ ဖှဈရာသူ့ပေါငကွှားက လီးတနမွှာ တဆတဆွတနွဲ့ တောငမွတလွာသညွ..။လူငယသွလောကွ ဖိုးတာက လီးကှီး၏..။ ဒီအရှယမွှာတောငွ သူ့လီးက ၇ လကမွကှောကွှောွ ရှညပွှီး ၆ လကမွခန့ွ လုံးပတတွုတွ၏..။

ပှီးတော့ လီးဒဈကလညွး ဂှငွးတိုကမွှု အလုပကွိုကောငွးကောငွးလုပတွတပွှီးမို့ ဒဈကှီးက မှိုပှင့ကွှီးလို ပှဲကားနပှေီ…။ ကိုမှတကွှောကွ မတငကွှညမွ ခါးနှဈဖကကွို စုံကိုငပွှီး..အသားကုနွ ကှုံးကှုံးဆောင့သွညွ..။ “ဖှတွ..ဖှတွ….ဘု…ပှှတွ….ပလှတွ….ဖု….ဖှတွ….ဖှတွ….ပှှတွ…..” “အမေ့….အ…အ…အင့ွ…ရှီး…ကှှတွ ကှှတွ….အင့ွ…အီး….အ…” မတငကွှညမွကလညွး တအားကုနွ ပဈပဈခံသညွ..။ မကှာခငွ နှဈယောကလွုံး ငှိမကွသှှားကှသညွ..။ကိုမှတကွှောကွ လီးတနကွှီးကို မနှုတသွေးပဲ ဖငကွှောကှီးတှေ ရှုံ့ကာ လရတှေေ ပနွးထုတနွပေုံရသညွ..။

မတငကွှညမွကတော့ ခေါငွးအုံးပေါတွှငွ ခေါငွးလေး ငိုကစွိုကကွသှှားပှီး မှိနွးနပေုံရသညွ..။ “တငကွှညမွ…ငါလိုးတာ ကောငွးရဲ့လား…” “ရှီး…..ကှှတွ ကှှတွ…တအားကိုကောငွးတာပဲ…ကိုမှတကွှောရွယွ…” မတငကွှညမွက ကိုယကွိုလူး၍ လကထွောကထွရငွး ပှောလိုကသွညွ..။ “တော့ လရတှကေေ အခုထိ ထှကနွတေုနွးလား….” “အငွး…..” “ကှုပွ စောကဖွုတထွဲ ကဉှစွိမ့နွတောဘဲ..တောွ….ကောငွးလိုကွ..တာ….” “ဒါနဲ့ ..နင့ကွောငကွ ဘယတွော့ ပှနလွာမှာလဲ…” “တဈပတလွောကွ ကှာအုနွးမှာ…လိုးခှိနတွှေ အမှားကှီး ရပါသေးတယွ….” မတငကွှညမွက ဒူးတုတလွကွှ ဆံပငကွို သသသပေသွေပွ ပှနဖွှီးရငွးက ပှော၏..။

ဝငွးပှောငတွငွးအိနသေော နို့ကှီးနှဈလုံးမှာ ကိုယအွလှုပတွှငွ တသိမ့သွိမ့ွ တငှိမ့ငွှိမ့ွ တုနခွါနသညွေ..။ဆံပငကွို တဈပတလွှှို ထုံးပှီးနောကွ ဘယဖွကပွေါငကွို မထောငလွိုကပွှီး..ဘေးတှငပွုံထားသော ထမီနှင့စွောကဖွုတကွှီးကို သုတလွိုကသွညွ..။ အပေါယွံတှငွ သာမက စောကဖွုတကွှီးအတှငွးပါ နှိုကွ၍ သုတလွိုကသွညွ..။ ဖိုးတာက ထမီအရောငကွိုသခှောမှတထွားလိုကသွညွ..။ထမီ အရောငကွ အစိမွးဖှော့ဖှော့…။ “အင့ွ….တောလွဲ သုတလွိုကအွုံး…” ကိုမှတကွှောကွ တငွးတငွးမို့မို့ ဝငွးဝငွးစို့စို့ ခှှေးမှားဖှင့ွ တလကလွကထွနသေော နို့ကှီးနှဈလုံးကို ဆုပကွိုငလွကွှ… “မငွး…သုတပွေးလကှော…” ထိုသို့ပှောရငွး ပေါငနွှဈခှောငွးကို ကားပေးလိုကသွညွ..။

“ဟငွး….တောတွောွ ကဲ….” မတငကွှညမွက အမူပိုပို မှှူခှိုခှို မကှစွောငွးလေး ထိုးရငွး ကိုမှတကွှောွ ပေါငကွှားရှိ မာနဟွုနကွလှကှပွှော့ခှငေိုကဆွငွးနသေော လီးတနကွှီးကို တယုတယ သုတပွေး၏..။ မတငကွှညမွ ပုံစံကိုကှည့ွ၍ဖိုးတာတဈယောကွ အူတှပှကော ဒေါသူပုနထွနသညွေ..။ မတငကွှညမွနှင့ွ သူ့အမေ မခငတွာတို့မှာ သိပပွှီး အစေးကပကွှသညမွဟုတွ…။ သို့သောွ တဈခါတဈခါသူ့အမေ မခငတွာက မတငကွှညမွထံမှ ငှခှေေးရသညွ..။ အခုလညွး ငှနှဈဆေယွ ခှေးထားရာကှာလှပှီးဖှဈ၍ မတငကွှညမွက ဘာတှေ ပှောဆိုသှားသညွ မသိ..။

သူ့အမကေ စိတတွှေ ဆိုးပှီး ဖိုးတာကို ပေးခိုငွးလိုကခွှငွးဖှဈသညွ..။ ဖိုးတာအမကလညွေး ပှောစရာဖှဈသညွ..။ ပိုကဆွံခှေးလငွှ တောတွောနွှင့ွ ပှနမွပေးတတွ..။ ဖိုးတာ စိတကွူးတဈခု ရလာသညွ..။မတငကွှညမွထံက ငှညှဈမေညွ..။ အခု ကိုမှတကွှောနွှင့ွ လိုးနကှတောကို သူ့ဦးလေးတိုငမွညဟွု ခှိမွးခှောကမွညွ..။ ပှီးတော့ ဒီလောကတွောငွ တဏှာရာဂ ကှီးပှီး ရှလှနွးထလှနွး ပှမလွှနွးလှတဲ့ မတငကွှညမွကိုလိုးပဈလိုကအွုံးမညဟွု ဆုံးဖှတလွိုကသွညွ..။ဘယသွူက မှုံနသညမွေသိ..။ မတငကွှညမွတို့မှာ သားသမီး မရ..။ သညတွော့ ပိုကောငွးသညွ..။

ကလေးမမှေးဖူးသေးသည့ွ စောကဖွုတဖွှဈသည့အွတှကွ ပှဲလနခွှောငခွှိနမညွေ မဟုတွ..။ ဖိုးတာအရှယနွှင့ွ မလိုကအွောငွ စာဖတသွညွ..။ သူ့အဖကလေဲ စာဂပှိုး…။ ဆရာ ပီမိုးနငွး၏ ကာမသိဒဓြိမိနွးမစိတကွမွှး ၊ ဖိုမ ဆကဆွံရေး ၊ စာအုပမွှားကို မန တြလေးရောကလွငွှ ညဈေးတနွးက ဝယဝွယလွာသညွ..။ သူ့အဖေ အလဈတှငွ ဖိုးတာက ခိုးခိုးဖတသွညွ..။ ထို့အပှငွ စုံထောကဝွတထြု ပှဈမှု မဂဂြဇငွး ဆရာမငွးသိငွခြစာအုပမွှားကိုလညွး မကှာမကှာ ဖတလွေ့ ရှိသညွ..။ ဟိုတလောက သူ့အဖေ မဂဂြဇငွးတဈအုပဖွတနွသညကွေို တှေ့ရာ သညမွကှနွှာဖုံးမှိုး မမှငဖွူးသေးသည့အွတှကွ အသဈဖှဈပုံရသညွ..။

လုံးဝ မဖတဖွူးသေးသည့အွတှကကွှောင့သွာ အသဈဟု ဆိုရသညွ..။ အမှနအွားဖှင့ွ ညဈေးတနွးအဟောငွးဆိုငကွ ဝယလွာသည့ွ စာအုပမွှားသာ ဖှဈသညွ..။ ဖိုးတာကလညွး သူ့အဖေ အလဈကိုခှောငွးနသညွေ…။ သိပမွကှာပါ…သူ့အဖေ ကိုညိုလုံးမှာ စာဖတရွငွး အိပပွှောသွှားသညွ..။ မဂဂြဇငွးစာအုပကွို ကုတငဘွေးတှငွ ခထှားသညွ..။ ဖိုးတာကလညွး သူ့အဖနေား အသာသှား၍ စာအုပကွိုလှနကွှည့လွိုကသွညွ..။ စာအုပထွဲတှငွ စာအုပဆွိုဒအွသေးလေးတဈအုပွ ထပညွှပထွားသညွ..။စာအုပလွေးက ခပပွါးပါး..။ လကနွှိပစွကွ နှင့ွ ရိုကထွားသညွ..။

ဒီစာအုပမွှိုး တဈခါမှ မတှေ့ဖူး၍ ဖိုးတာမဂဂြဇငွး စာအုပထွဲက ဆှဲယူလိုကသွညွ..။ ပှီးတော့ အိမအွပေါထွပွ တကပွှီး အနောကခွနွးထဲ ဝငဖွတနွသညွေ..။ စာအုပနွာမညကွ နတသွုဒဓြါတဲ့…။ရေးသူက ဘိုးထူး..၊ ဖိုးတာစိတထွဲ အထူးအဆနွးသဖှယဖွှဈနသညွေ..။ စဖတဖွတခွငွှး ကောငွးရဲ့လား ဒစေီ…ဟူသော စာပိုဒကွို စတှေ့ရသညွ..။ ဖိုးတာတဈယောကွ အတောလွေး စိတဝွငစွားသှားပှီးဆကဖွတသွညွ..။ စာအုပတွဈအုပလွုံး ပှီးဆုံးသှားသောအခါမှ မိနွးမနှင့ွ ယောကွှား လိုးကှပုံတှကေိုရေးသားထားသော အပှာစာအုပမွှနွး သိရတော့သညွ..။

စာအုပထွဲတှငွ အပှာဇာတလွိုကဖွှဈသော ဂှော့မောငမွောငတွုတွ ဆိုတဲ့ အကောငနွှင့ွ ဒစေီမှမှအေး ၊ဒေါလွီ ၊ လှမှိုးယဉွ ဟူသော မိနွးမလေးတို့ လိုးကှပုံကို ရေးထားသညွ..။ စာအုပဖွတပွှီးသောအခါ ဖိုးတာပေါငကွှားမှ လီးတနကွှီးမှာ ပုဆိုးကို ဖောကထွှကမွတတွ တောငမွတနွပေါတော့သညွ..။ သို့သောွ သူ့စိတထွဲမှာ ဗိုကပွူသူတောွ ဝထတြုထဲက မုဆိုးမ မခငမွှနှင့ွ ဗိုကပွူသူတောတွို့ ဖှဈကှပုံလောကမွစှဲပဲ ဖှဈနသညွေ..။ မုဆိုးမ မခငမွှနှင့ွ ဗိုကပွူသူတောွ တို့ဖှဈကှပုံမှာ အခုအပှာစာအုပထွဲကလို ညဈညမွးတာတှကေို တဈတဈခှခှ ရေးမထားပဲ ပို၍ စှဲမကစွရာကောငွးသညွ..။

စာဖတသွူမှာ စာမဖတသွူထကွ အဆပေါငွးမှားစှာ သာသညွ..။ သန့သွန့ွ ၊ ညဈညဈ ယူတတလွငှဗွဟုသုတ ရ၏..။ အတှေးအမှငကွယွှ၏..။ ဖိုးတာက အပှာစာအုပကွို ဖှကယွူခဲ့ပှီး မဂဂြဇငွးစာအုပထွဲပှနညွှပထွားလိုကသွညွ..။ ကံကောငွးသညမွှာ သူ့အဖကေ ထိုအခှိနထွိအိပလွို့ကောငွးတုနွးရှိသေးသညွ..။ သညဖွှဈရပမွှာ မကှာခငကွမှ ပေါပွေါကထွားသော ပူပူနှေးနှေး ဖှဈရပွ ဖှဈသညွ..။ပှနခွါနီးတှငွ ကိုမှတကွှောနွှင့ွ မတငကွှညမွတို့မှာ တဈယောကကွို တဈယောကွ ပှေ့ဖကနွမွးရှုတလွကွှ အလှမွးသယနွကှသေေးသညွ..။

“ဟှနွး…ခုမှ ကဲနလေိုကတွာ….သူမှားကို ခိုးပါခိုးပါ ဆိုတုနွးကတော့ သတတြိမရှိပဲနဲ့….အခု ဖိုးခှေးမယားဖှဈတော့မှ ဒီလီးက တောငရွသတဲ့လား….” မတငကွှညမွက ကိုမှတကွှောွ ပေါငကွှားက လီးတနကွှီးကို လကနွှင့ွ ဆုတကွိုငရွငွး ပှောသညွ..။လီးတနကွှီးကမူ ပှော့ခှငေိုကဆွငွးကလှကှပွငွ..။ တဈခှီမှှ လိုးရုံဖှင့ွ သညလွောကအွခှအနဆေေိုလငှသွိပတွော့ မဟနလွှ..။ ပှီးတော့…လီးက သူ့ယောကွှား ဖိုးခှေးထကတွောငွ တိုသေးသညွ..။ ငယရွီးစားမို့သံယောဇဉွ ဖှဈခဲ့ဖူးသောကှောင့ွ သာ ခံလိုကရွသညွ..။ လီးက မကလွောကစွရာ မကောငွးလှ..။ ပှီးတော့သူ့မိနွးမက ကိုယဝွနအွရင့အွမာကှီးနဲ့မို့ လာလိုးခှငွးဖှဈသညွ..။

မတငကွှညမွ တဈယောကွ ကိုမှတကွှောွ လီးတနကွို ဆုပကွိုငနွရငွေးကပငွ အတှေးဝငလွာ၍ ခကှခွငွှးလှှတပွဈလိုကလွသညွေ..။ “ကဲ….တောွ သှားတော့လေ…တောကွှာ သူမှားတှေ ရိပမွိသှားရငွ ပှူနာတကကွုနမွယွ…၊ ကိုဖိုးခှေးကတဇောကကွနွး…၊ နောကရွကတွှေ မလာနဲ့တော့နောွ…။ ကှုပကွသာ ခစှခွဲ့ရတာပါ..တောကွ တကယမွခစှပွါဘူး..။ အခုဟာလဲ တော့ဟာမ ဗိုကကွှီးနလေို့ လုပမွရလို့ ကှုပကွိုလာလိုးတာ သိပါတယွ… ” မတငကွှညမွ၏ သိသိသာသာ ပှောငွးလဲသှားသော အပှုအမူကှောင့ွ ကိုမှတကွှောွ အံ့သှသှားသညွ..။သို့သောွ တဈကိုယလွုံး နုံးခှိနေ၍ ဘာမှလညွး မပှောခငွှ..။

ပှီးတော့ မတငကွှညမွ ပှောတာတှကလညွေးအမှနတွရားတှမေို့ ဆိတဆွိတနွလေိုကသွညွ..။နှဈယောကသွား ကိုယ့အွတှေးနှင့ွ ကိုယွ ခတြတေငှိမသွကနွကှစဉွေ…. “ဗှို့…..မတငကွှညမွ….” အိမအွပှငဘွကကွ အောခွေါသွံကှောင့ွ ကိုမှတကွှောရွော မတငကွှညမွပါ ပှာယာခတသွှားကှသညွ..။အမှတတွမဲ့မို့ ဘယသွူခေါမွှနွးလညွး သဲသဲကှဲကှဲ မသိလိုကွ..။ “ဗှို့…မတငကွှညမွ….” အပှငကွ နောကထွပွ တဈခှနွး ထပခွေါလွိုကသွညွ..။ သညတွော့မှ မတငကွှညမွ ခေါငွးနပနွး ကှီးသှားရသညွ..။ “ဟောတော့…ဒုကခြပဲ….ဖိုးခှေးတူ..ဖိုးတာ…ကဲ..ကိုမှတကွှောွ.အဲဒီအပေါကဖွှင့ပွှီး..ကှောထွှကသွှားတော့….”။

ကိုမှတကွှောလွညွး ပုဆိုးကို ကပှာကယာဝတလွကွှ အပေါကဖွှင့ပွှီး လဈထှကသွှားသညွ..။မတငကွှညမွလညွး ထမီတဈထညကွို ကောကဝွတရွငလွှားပှီး… “အေး….ဖိုးတာလား…ငါရှိတယဟွဲ့…လာပှီ… မတငကွှညမွ သူဝတထွားသော ထမီကို ငုံ့ကှည့ရွငွး ..ဟငွး..တောပွါသေးရဲ့ ..။ စောစောကစောကဖွုတနွဲ့ လီးသုတထွားတဲ့ ထမီ မဟုတလွို့…။ မတငကွှညမွက စေ့ထားသော တံခါးကို ဖှင့ပွေးရငွး….. “တံခါးက စေ့ထားတဲ့ဟာကို ဝငခွဲ့တာမဟုတဘွူး…” “ကိုမှတကွှောကွှီး ရှိနတေဲ့ဥဈစာ..၊ ဘယလွိုလုပွ ဝငလွို့ဖှဈမှာလဲဗှ…..” ဖိုးတာလညွး စိတပွေါကပွေါကနွဲ့ ဒဲ့ပှောခလှိုကသွညွ..။

စောစောကတော့ ဒီလိုပှောဖို့ စိတကွူးမရှိ..။မတငကွှညမွက မကှညပွေါကနွဲ့ ငေါကသွလို ငမွးသလိုပှောလာသောကှောင့ွ ခပခွဉှခွဉွှ ရှိတာနဲ့ပှောထည့လွိုကသွညွ..။ ဖိုးတာစကားကှောင့ွ မတငကွှညမွ ခေါငွးနပနွး ကှီးသှားရပှနသွညွ..။ ရငတွှလညွေး တဒိနွးဒိနွးခုနလွာသညွ..။ သို့သောွ မကှနွှာ ခပတွငွးတငွးနဲ့… “အောငမွယွ…..သနောကောငကွ စှပစွှပစွှဲစှဲ…ဘယမွလဲ…နင့ပွထှေးမှတကွှောရွှိတာ..သှားကှည့စွမွး..အခနွးထဲ….” “အခုတော့ လိုးလို့ အားရလို့ ထှကသွှားပှီနမှောပေါ့….” “အောငမွာ…ရာရာစစ..ပှောလကေဲလေ……ကဲဟာ…..” မတငကွှညမွက ဖိုးတာကို ပါးရိုကရွနွ လကအွလှှဲ။

ဖိုးတာက ငုံ့ရှောငလွကွှ စောစောက မတငကွှညမွတို့နှဈယောကွ လိုးနကှသေော အခနွးထဲ ပှေးဝငသွှားသညွ..။ မတငကွှညမွလညွး ခတြတေကှောငကွှည့နွရောမှ ဖိုးတာနောကသွို့ ပှေးလိုကသွှားသညွ..။ အခနွးထဲရောကတွော့ ဖိုးတာကစောစောက စောကဖွုတနွဲ့ လီးကို ကကှနှန သုတထွားသော ထမီကို ဖတှခွနဲ ကောကယွူလိုကပွှီး…စုလုံးလိုကသွညွ..။ ထိုစဉွ …မတငကွှညမွ အခနွးထဲ ရောကလွာသညွ..။ ဖိုးတာ ဝုနွးခနဲ ခုတငပွေါခွုနတွကလွိုကသွညွ..။ ပှီးတော့ ကိုမှတကွှောွ ထှကသွှားသော အပေါကမွှ အပှငသွို့ ထှကလွိုကပွှီး… “ခငဗွှားနဲ့ ကိုမှတကွှောတွို့ ဒီအခနွးထဲမှာ လိုးနကှတောကို ခှောငွးကှည့နွတော ကှာပှီ…၊၊

ဦးလေးမရှိတုနွး လငငွယနွဲ့ နောကမွီးလငွးတာကို ဦးလေးကို တိုငရွမယွ..။ ဟောဒါ အခိုငမွာဆုံးသကသွပေဲ..။ ဒီထမီထဲမှာ ခငဗွှားစောကရွနေဲ့ ကိုမှတကွှောွ လရတှေေ ရှိတယွ..။ ဟုတွ မဟုတဓွါတခွှဲစဈလိုကရွငွ ပေါလွာမှာပဲ…။ ရော့ ….အမကေ ပေးခိုငွးလိုကတွဲ့…ခငဗွှား ငှနှဈဆေယွ….” ဖိုးတာက ငှနှဈဆေယကွို လုံးခှပှေီး အပေါကကွ လှမွးပဈသညွ..။ ငှနှဈဆေယကွ ကုတငအွထကတွှငကွသှှားသညွ..။ ဖိုးတာက ထမီကို စုလိမပွှီး ခါးထဲထိုးထည့ကွာ ခပသွှကသွှကွ ထှကသွှားပါတော့သညွ..။ဟုတွ မဟုတွ ဓါတခွှဲစဈလိုကရွငွ အဖှေ ပေါလွာမှာပဲ ..ဟူသော ဖိုးတာစကားကှောင့တွုနလွှုပခွှောကခွှားသှားသညွ..။

ဖိုးတာက သူ့အမကေို ပကပွကစွကစွကွ ပှောခဲ့သဖှင့ွ သူ့ကို ကလဲ့စားခှသှေားပုံရသညွ..။ ဒီပှူနာကို ပှလညအွေောငွ ဖှရှငွေးဖို့ မတငကွှညမွ အပူတပှငွး အကှံထုတရွပါတော့သညွ..။ “ခငတွာ…..ရေ…..ဟေ့ ခငတွာ…..” “ဟဲ့….ဘာလို့ အဲဒီလောကကွှီး အောခွေါနွတောလဲ…ဒီမှာ ရှိတယွ….” မခငတွာက မီးဖိုခနွးအပှငတွှငွ ဆနရွှေးနရောမှ လှမွးပှောသညွ..။ မတငကွှညမွ မကှနွှာက ခှိုနသညွေ..။မတငကွှညမွက မခငတွာနှင့ွ မကှနွှာခငွှးဆိုငွ တှငွ တစောငွး ဝငထွိုငရွငွး…. “ညညွးသားကို အကှှေးနှဈဆယွ..ပေးခိုငွးလိုကတွာဆို….” “အေးလေ…ညညွးပဲ ပှောဆိုသှားပှီးတော့….”။

“အမလေး…ခငတွာရယွ…ဒါလေးပှောမိတာနဲ့မှား…ဖှဈနလေိုကတွာ…ကောငမွရယွ…” “ညညွးပဲ…စဉွးစားကှည့လွေ…ငါက သူမှားဟာယူထားပှီး မပေးပဲ လိမထွားတဲ့ပုံစံ…မှိုး..” “ညညွးကို ရညရွှယတွာ မဟုတပွါဘူးအေ..၊ အနောကရွှာက မိဇီးကှကကွို ရညရွှယပွှီး ပှောတာရောသှားလို့ဟဲ့…ယောငွးမရဲ့…ညညွးမောငနွဲ့ မညားခငကွထဲက ဒို့နှဈယောကကွ ညီအဈမလိုခစှခွဲ့ကှတာပဲ…၊ အင့ွ…ငှနှဈဆေယွ ပှနယွူထားလိုကွ..ပှနမွပေးနဲ့တော့…” မတငကွှညမွက ဆနဗွနွးပေါတွှငွ ခထှားလိုကသွညွ..။ မခငတွာက မသိမွးပဲ ဒီအတိုငွးထားလိုကသွညွ..။စောစောကလို မကှနွှာကှောတော့ မတငွးတော့..။

“ဟဲ့…ယောငွးမ…ယူပှီး သိမွးထားလိုကလွေ….ဟယွ…။ ညညွး ငါ့ကို ငှငေါးကပွှ ပေးတုနွးကငါ့ကိုခစှရွငယွူဆိုလို့ ငါယူခဲ့ရတာ မှတမွိသေးလား…အခုလညွး ငါ့ကိုခစှရွငယွူ…မိခငတွာ….” သညတွော့မှ မခငတွာ မကှနွှာက ပှုံးဖှီးဖှီးကှီး ဖှဈလာပှီး..ပိုကဆွံ နှဈဆယကွိုယူ၍ ရငဘွတထွဲထည့လွိုကသွညွ..။အခု ဖိုးတာအဖနေဲ့ မညားခငွ မခငတွာမှာ ငယရွညွးစား ရှိခဲ့ဖူးသညွ..။ သူမကို လိုးသှားသော မှတကွှောွ၏ညီဖှဈသညွ..။ သူတို့နှဈယောကွ မတငကွှညမွတို့အိမတွှငွ ခှိနွးတှေ့ကှရာ နှုတပွိတခွအဖှဈ ငှငေါးကပှပွေးသညွ..။ မတငကွှညမွက လုံးဝမယူ ..။ ဇှတငွှငွးသညွ..။

မခငတွာက ငါ့ကိုခစှရွငယွူ ဟုအကှပကွိုငပွေးသဖှင့ွ ယူခဲ့ရသညွ..။ ပှီးတော့ မခငတွာက ပှောသေးသညွ..။ “ဟေ့…ကောငမွယူလိုကွ..အဲဒါ သူကပေးတာ..သနဘွကခွါ တောငဘွကရွှာ ဘုရားပှဲ..။ စိနလွှမှိုငဇွာတပွါတယွ..။ အဲဒီအတှကွ မုန့ဘွိုးတဲ့…ရော့..ယူပါဆို..” မခငတွာက သူမလကထွဲ ဇှတထွည့ခွဲ့ဖူးသညွ..။ “အယွ….ဖလေိုးမ…အခုခှိနထွိ သတိရတုနွးပေါ့..လေ….” မခငတွာက ပှုံးရှှငစွှာ မေးသညွ..။ “ဟဲ့…မှတမွိတာပေါ့အေ့…။ ဘုရာပှဲ ပထမညက ညညွးတို့နှဈယောကွ ငါ့ကိုပတပွှီး ကနဘွောငရွိုးပေါသွှားတှေ့ကှတာလေ…” မခငတွာ မကှနွှာမှာ နီမှနွးသှားသညွ..။

ထိုညက သူ့ရညွးစား လှသောကွ သူ့ကို ပယပွယနွယနွယဆွောထွည့လွိုကသွညွ မဟုတပွါလား…။ ဘုရားပှဲ ပှီးတဈပတလွောကွ အရောကတွှငွ လှသောွ ပိုးထိ၍ဆုံးသှားခဲ့သညွ..။ လှသောနွဲ့ ရသော ကိုယဝွနကွို တိတတွိတပွုနွး ဖကှခွခှဲ့ရသညွ..။ ထိုကိဈစကိုမခငတွာအမနှငေ့ွ မတငကွှညမွ တို့သာ သိကှသညွ..။ နောကတွော့ ဖိုးတာအဖေ ကိုညိုလုံးနှင့ညွားခဲ့ကှသညွ..။ မတငကွှညမွလညွး မခငတွာ၏ မောငွ ကိုဖိုးခှေးနဲ့ ညားခဲ့သညွ..။ မခငတွာ မကှနွှာမှာဒေါသတှေ ကငွးစငသွှားပှီး ယခငလွို ပှုံးပှုံးရှှငရွှှငွ ပှနဖွှဈလာသညွ..။ “အောွ…ဒါနဲ့ ညညွးသားရော….၊ ငါ အနောကရွှာ အကှှေးသှားတောငွးခငှလွို့ အဖောွ ခေါသွှားအုံးမယွ… “။

“အေး အေး ခေါသွှားလေ..ဖိုးတာရေ..ဟေ့ ဖိုးတာ….” “ဗှို့…လာပှီ အမေ…” ဖိုးတာတဈယောကွ မတငကွှညမွ ရောကလွာကထဲက အိမအွပေါထွပွ ထရံပေါကမွှခှောငွးကှည့နွခေဲ့သညွ..။ သူ့အမနှငေ့ွ မတငကွှညမွတို့မှာ သူ့မကှစွိအောကမွှာပငွ ငှိမွးခမွှးရေးရ၍ပှုံးပှုံးရှှငရွှှငွ ရယရွယမွောမော ဖှဈသှားကှပါတော့သညွ..။ဖိုးတာ သူ့အမနေား ရောကသွောအခါ…. “မငွး ဒေါလွေးက အနောကရွှာ ကှှေးသှားတောငခွငှလွို့ အဲဒါ အဖောလွိုကသွှားစမွး…” “ဟုတကွဲ့ အမေ….” “ကဲပါ…တငကွှညမွရယွ..ဖိုးခှေးမရှိတုနွး ညညွးတူကို အဖောခွေါထွားလိုကွ.. ။

ငါ့သားကို ထမငွးတော့ဝအောငကွှှေးနောွ…ကောငမွ…” မခငတွာ စကားအဆုံးတှငွ…. “ကောငမွ…ညညွးဗိုကထွဲ ပုဏဏြားပါပုံရတယွ…၊ ငါကလဲ အခု အဲဒါပှောမလို့…ဟဲ့..အဟငွးဟငွး…ထမငွးမှား အဆနွးလုပလွို့အေ….” ဖိုးတာတဈယောကွ မတငကွှညမွနဲ့ နောကကွ ကောကကွောကပွါအောငွ လိုကသွှားရပါတော့သညွ..။အနောကရွှာက အကှှေးတောငွး ပှနလွာတော့ ည ရှဈနာရီတောငွ ထိုးပှီ..။ ဖိုးတာက လှညွးကိုသာဂရုစိုကမွောငွးလာသညွ..။ တဈလမွးလုံး စကားတဈခှနွးမှ မပှော….။ မတငကွှညမွက ဒီနေ့ညအတှကွ စီမံကိနွးတှေ ခကှာ စိတကွူးယဉလွာသညွ..။

နေ့လညကွ မထငမွှတပွဲဖှဈသှားရသည့ွ ကိဈစအတှကွ မတငကွှညမွ ယူကှုံးမရ ဖှဈနသညွေ..။ သူ့ကို မခစွှ၍ ပဈသှားခဲ့သောမှတကွှောွ၏ အလိုဆနဒြကို လုံးဝ မလိုကသွင့ွ…။ ပှီးတော့ သူ့မိနွးမ ဗိုကကွှီးလို့ လိုးမရမှ သူမကိုလာလိုးခှငွးဖှဈသညွ..။ ငယရွညွးစား ဖှဈခဲ့ဖူးတာက တဈကှောငွး..။ မှတကွှောွ ကိုယနွှိုကကွအပှောကောငွး အနှူးကောငွးတာ တဈကှောငွး..။ ရညွးစားဘဝက ဖကရွုံ နမွးရုံ နို့အကိုငခွံရုံက လှဲ၍အလိုးမခံဖူးခဲ့တာက တဈကှောငွး …စသညတွို့ကှောင့ွ မှတကွှောနွှင့ွ ဖှဈခဲ့ရခှငွးပငွ..။ အလိုးခံပှီးမှ မတငကွှညမွ တဈယောကွ နောငတွ ရမိသညွ..။

တကယတွော့ မှတကွှောကွ သူ့ကိုကှောသှားခှငွးသာ ဖှဈသညွ..။ ထို့ကှောင့ွ နောကနွောငွ မပတသွကဖွို့ တငွးတငွး ပှောလိုကခွှငွးဖှဈသညွ..။ တကယ့ကွိဈစကှီးကိုမှ သူ့ယောကွှား ကိုဖိုးခှေး၏ တူအရငွးခေါကခွေါကွ ကမှငသွှားတှေ့သှားခဲ့ရသညွ..။ သူ့အမေ မခငတွာကိုမှား တိုငလွိုကလွမလေား ဟု ထူပူပှီးလိုကခွဲ့ရသညွ..။ တောပွါသေးရဲ့..တိုငပွုံ မရသေး..။ မိခငတွာကလညွး ငှနှဈဆေယပွှနပွေးလိုကသွည့အွတှကွ အကှညဓွါတွ ရသှားသညွ..။ ဒါတငမွက ငယကွှိုးငယနွာကိုပါသတိရလာအောငွ ဖောပွှောခဲ့သညွ..။ အမှနတွကယအွားဖှင့ွ မခငတွာနှင့ွ မတငကွှညမွတို့မှာအလှနခွစှကွှသည့ွ ငယသွူငယခွငွှးတှေ ဖှဈသညွ..။

ရှဖောရွှဖကွ ထဖောထွဖကွ ..နို့စို့ဖောွ နို့စို့ဖကမွှား ဖှဈကှသညွ..။ဖိုးတာကို လှှော့တှကလွို့တော့ မရ..။ အသကကွ ဘာမှ မကှီးသေးပမေဲ့ လူက ထှားထှားကှိုငွးကှိုငွး..။ဉာဏရွညဉွာဏသွှေးကလညွး ထကမွှကွ…။ ဖအတေူသားမို့ စာဖတကွလညွး ဝါသနာ ကှီးသညွ..။ လူထှားသလောကွ လီးမှားထှားလိုကလွငှတွော့ ဒီညအဖို့ မတငကွှညမွတို့ ရတနာပုံကိနွးဆိုကပွတေော့မညွ..။ ထို့ကှောင့ွ စကားမပှော တရားမဟော အတညပွေါကကွှီး လုပနွသေော ဖိုးတာကို အကဲစမွးခငွှ၍….. “ဟဲ့…ဖိုးတာရဲ့..စကားလေး ဘာလေး ပှောပါအုံး..ဟဲ့..။ တမေိလေး ကနှတောပဲ…”။

“ခငဗွှား..ကိုမှတကွှောကွှီးနဲ့..ပှောပေါ့ဗှ…..” ဖိုးတာအသံထဲတှငွ မနာလိုသံတှေ ပါနသဖှငေ့ွ မတငကွှညမွ အားတကသွှားသညွ..။ “ဘာလဲ..နငကွ ငါ့ကို စိတဆွိုးနတော လား…” “ဟုတတွယွ….” “စိတခွှ..စိတခွှ…နောကွ ဒါမှိုး ဘယတွော့မှ မဖှဈစရဘေူး…ငါလညွး နောငတွရပါတယွ ဟယွ..။မှတကွှောနွဲ့ ငါနဲကက ငယရွညွးစားလေ..ပှီးတော့ သူကလညွး အပှောကောငွးတော့ သူ့ကိုအလိုလိုကမွိသှားတာပါ..။ ပှီးတော့….မငွးဦးလေးကလဲ……….” မတငကွှညမွက မငွးဦးလေးကလဲ..ဟုဆိုကာ ရှေ့မဆကပွဲ ရပထွားလိုကသွညွ..။ ဖိုးတာ သိခငှစွိတတွှပှငွေးပှလာရသညွ..။

“ဘာ…မငွးဦးလေးကလဲ…လဲပှောလဗှော….” မတငကွှညမွက တောတွောနွဲ့ မပှောသေးဘဲ ငှိမနွသညွေ..။ ရှေ့တဈခေါလွောကတွှငွ ရှာကိုလှမွးမှငနွရပှေီ…။ ဖိုးတာ သိခငှဇွောတှေ ပှငထွနွးလာသညွ..။ “ဒေါလွေးကလညွး ..ပှောလဗှော….” ဒေါလွေးဟု ခေါလွိုကသွဖှင့ွ ဖိုးတာ စိတကွှညသွှားမှနွး မတငကွှညမွ သိလိုကသွညွ..။ “မငွးကလညွး…ပှောပါ့မယွ…..ဒီလိုဟဲ့..မငွးဦးလေးက လေ….ဟို..ဟို…ပနွး…သနတယွေေ….လေ…” “ပနွးသတယဆွေိုတာ ဘာလဲ…ဒေါလွေးရဲ့…” ဖိုးတာက သိလကှသွားနှင့ွ မေးလိုကသွညွ..။ မတငကွှညမွလညွး မထူးတော့ပှီမို့…… “ပနွးသတယဆွေိုတာ…မလိုးနိုငတွော့တာကို ပှောတာဟဲ့…။

နင့ွဦးလေးက ငါ့ကို ကောငွးကောငွးလိုးမပေးတာ ကှာပှီ…၊ ငါလဲ သှေးနဲ့ သားနဲ့ပဲ..ခံခငှသွေးတာပေါ့..” “ဒါမှား…ကိုမှတကွှောလွိုကောငမွှိုး ခံနသေေးတယွ…၊ ကနှော့ကွို ခံလိုကွ ပှီးတာပဲ…” “အံမယွ…ကှီးကှီးကယှကွယွှ..နဲ့….၊ နင့လွီးက ဘယလွောကွ မှား ရှိလို့လဲ…” “သိခငှရွငွ…ကိုငကွှည့လွေ….ဗှာ…” “ကဲ…ဒီလိုဆို ပှစမွး….ပှစမွး….” မတငကွှညမွက လှညွးမောငွးနသေော ဖိုးတာအနားတိုးကပလွာပှီး…နောကမွှနေ၍ ပေါငကွှားဆီလှမွးနှိုကလွိုကသွညွ..။ ဖိုးတာ ပေါငကွှားက တောငမွတနွသေော လီးတနကွှီးကို စမွးမိသောအခါမတငကွှညမွ တဈယောကွ အမလေး တမိမတတွ ကှကသွီးတှေ ဖငွှးကနဲ ထသှားသညွ..။

ဟုတမွှ ဟုတကွဲ့လား…ဟု သံသယ ဝငသွှားသညွ..။ လီးတနကွှီးက နညွးနညွးနောနောဟာကှီး မဟုတွ..။လကတွဈဆုတစွာမက ကှီးမားတုတခွိုငလွှသညွ..။ အရှညကွလညွး တဈထှာကှောကွှောလွောကရွှိသညွ..။ “ကဲ….ယုံပှီလား…ဒေါလွေး…ကိုမှတကွှောဆွိုတဲ့ ကောငကွှီးထကွ သာတယမွို့လား..။ သူ့လီးကကနှော့လွီးထကွ အမှားကှီးသေးတယွ..၊ ပှီးတော့ တဈခှီလောကွ လိုးရုံနဲ့ ပှော့ခှသှေားတဲ့ လီးဘိနွးစား….” မတငကွှညမွက ဖိုးတာအပှောကို သဘောကလှှနွးလို့ တခဈခဈ ရယမွောပါတော့သညွ..။ ပှီးတော့တငွးသထကတွငွးအောငွ ညှဈပှီး ဆုပကွိုငထွားလိုကသွညွ..။

ရှာထဲ ဝငတွော့မှ ဖိုးတာလီးကှီးကိုမလှှတခွငွှ လှှတခွငွှ နဲ့ လှှတလွိုကရွသညွ..။ ထမငွးစားသောကပွှီးကှသောအခါ ဖိုးတာက ပှောလိုကသွညွ..။ “ဒေါလွေး….ကနှောွ ထပခွိုးပေါွ သှားနှင့မွယွ….” “အေး အေး….သှားနှင့ွ….” မတငကွှညမွ ပနွးကနတွှေ ဆေးရငွးပှောလိုကသွညွ..။ ပနွးကနဆွေးပှီးသောအခါ သူ့လကကွို ဆပပွှာနှင့ပွှောငအွောငွ ဆေးပှီး မကှနွှာပါ သဈလိုကသွညွ..။ ပှီးတော့ သနပခွါးသှေးပှီး ကကှနှန လိမွးသညွ..။အပေါအွငွကြှီနှင့ွ ဘောလွီကို ခှှတွ၍ ရငဘွတွ ၊ခှိုငွး ၊ လညပွငွးတို့ကိုပါ လိမွးသညွ..။ သနပခွါး လိမွးပှီးသောအခါ ဓါတမွီးတဈလကနွဲ့ အပှငထွှကခွဲ့သညွ..။

အခုမှ သတိထားမိသညွ..။ဖိုးတာလီးမှာ သူမကိုငထွားသော လကနွှိပဓွါတမွီးအလုံးထကွ တုတသွညွ..။ လကနွှိပဓွါတမွီးနှင့ွ ထိုး၍ခှံတံခါးကို အသအခှော ပိတသွညွ..။ ထို့နောကွ အိမသွာထဲသို့ သှားပှီး သူ့ပေါငကွှားကစောကဖွုတကွှီးကို ဆပပွှာနှင့ွ အထပထွပအွခါခါ အကှိုအကှားပါ မကနွှ ပှတတွိုကဆွေးကှောပဈလိုကသွညွ..။ ဖိုးတာတဈယောကွ ထပခွိုးပေါွ ရှေးရခှငွးမှာ မှစေိုကအွိမမွို့ ခှောငွးကှည့လွငွှ မှငနွိုငသွညွ..။ သူကိုယတွိုငနွေ့လညကွ ခှောငွးကှည့ခွ့ှဲပီးသားမို့ နရော ရှေးရသညွ..။ ထပခွိုးပေါကွ လုံခှုံသညွ..။ အိမကွခေါငစွောကမွို့ ကယှကွယှဝွနွးဝနွး ရှိလှသညွ..။

အခငွးကလညွး ပဉှခွငွးမို့ တောင့တွောင့တွငွးတငွးရှိသညွ..။ ဖိုးတာက ဂှမွးစောငတွဈထညကွို ခေါကခွငွးလိုကသွညွ..။ ထိုအပေါမွှ ဘာဘူစောငတွဈထညဖွှန့ခွငွးသညွ..။ ပှီးတော့မှ ခေါငွးအုံးနှဈလုံးကို ယှဉထွားလိုကပွှီး ပကလွကလွှနအွိပရွငွး မတငကွှညမွကိုစောင့နွသညွေ..။ ပုဆိုးကို မလှနလွိုကပွှီး တောငမွတနွသေော သူ့လီးတနကွှီးကို ခပဖွှဖှလေး ဂှငွးတိုကပွေးနသညွေ..။အထကတွှငွ ထှနွးထားသော လသာမှနအွိမမွီးရောငကွ အားနညွးနသဖှငေ့ွ မီးအရှိနမွှှင့ရွနွ ထပှီးလှည့လွိုကသွညွ..။ ပုဆိုးကို အိပယွာခငွးပေါွ ခှှတထွားခဲ့သဖှင့ွ သူ့ပေါငကွှားကလီးတနတွုတတွုတကွှီးမှာ လသာမှနအွိမမွီးရောငအွောကတွှငွ တရမွးရမွး တခါခါ နှင့တွောငမွတနွသညွေ..။

ထိုစဉွ မတငကွှညမွ တဈယောကွ ထမီရငလွှားနှင့ွ ထပခွိုးပေါွ တကလွာသညွ..။ မီးအရှိနွ မှှင့နွသေောဖိုးတာပေါငကွှားရှိ တောငမွတနွသေော လီးတနကွှီးကို ကှည့ကွာ ရမကသွှေးမှား ဆူပှကလွာပှီးစောကခွေါငွးအတှငွး ယားကှှ ပှထလာသညွ..။ စောကဖွုတအွုံကှီးတဈခုလုံးလညွး စူပှခုံးထလာနသညွေ..။ သူ့ယောကွှားလီးနှင့ွ သောလွညွးကောငွး ၊မှတကွှောလွီးနှင့သွောလွညွးကောငွး မနှိုငွးယှဉအွပသွည့ွ အရှယနွှင့ွ မမှှ ကှီးမား တုတခွိုငလွှသည့ွဧရာမလီးကှီးကို ကှည့ကွာ ကာမရာဂစိတတွှေ ထသထကွ ထ ကှှသထကွ ကှှလာပါတော့သညွ..။

မတငကွှညမွက ဖိုးတာအနား တိုးကပသွှားပှီး တောငနွသေော လီးတံကှီးကို ဆုတကွိုငကွာ အိပယွာဆီသို့ဆှဲခေါလွာသညွ..။ ပူနှေးတောင့တွငွးသော လီးတနကွှီးအတှေ့က မတငကွှညမွ၏ ရာဂမီးကိုအရှိနတွငှီးငှီးနဲ့ တဟုနွးဟုနွး တောကလွောငစွပေါတော့သညွ..။ “ကဲ…ကဲ….ဒေါလွေး ခံခငှလွှပှီ…ကှာ….လိုးတော့ နောွ….” မတငကွှညမွက ရမကဇွောထနသွော အသံဖှင့ွ ပှော၏…။ အသံလှိုငွးတှကေ တုနခွါ အကကွှဲလကှရွှိသညွ..။ မတငကွှညမွလညွး ထမီ ခှှတခွထှားပှီး ဖှဈရာ ကိုယတွုံးလုံးကှီးနှင့ွ ဖှဈသညွ..။ တငွးရငွးဝငွးအိ မို့မောကွ စူတကနွသေော နို့ကှီးနှဈလုံး ..။

ဖှေးဖှေးတုတတွုတွ ပေါငတွနကွှီးနှဈသှယွ..၊ပေါငနွှဈလုံးကှားအရငွးရှိ စောကမွှှေးပါးပါးလှားလှားနှင့ွ အဲဒီအောကမွှာမှငသွာလှနွးလှသောစောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးပှဲပှဲကှီး….။ သညကွဲ့သို့သော ရူပါရုံ ကာမဓါတကွ လူပှိုသိုး ဖိုးတာကို မှှူဆှယဖွမွးစားလကွှ ရှိရာ ဖိုးတာ မကှလွုံးတှအရေောငတွလကလွကွ ထှကလွာသညွ..။ မတငကွှညမွက အိပယွာခငွးပေါွ ပကလွကလွှနအွိပမွညွ ပှုရာ… “ဟိုး…ဟိုး….နအေုံး ဒေါလွေး…..” ဖိုးတာက မတငကွှညမွလကကွို ဆှဲပှီး မလိုကသွညွ..။ “ဟငွ….ဘာလုပအွုံးမှာလဲ….လို့…” မတငကွှညမွက စိတမွရှညသွံဖှင့ွ မေးသညွ..။

“ဟို..သတြတောပေါွ လကထွောကပွှီး ဖငကွုနွးပေး..ဒေါလွေးရာ..” “ဟှနွး….အတောတွတနွိုငတွဲ့….တဏှာရူးလေး….ဟငွး….” သညလွို စိတထွဲက ပှောရငွး ၊ ပှုံးရှှငသွော မကှနွှာဖှင့ွ သတြတောပေါွ လကထွောကပွှီးဖငကွုနွးပေးလိုကသွညွ..။ ပှည့ဖွှိုးအကကွားနသေော ဖငအွိုးကှီးနှဈမှှာက မီးရောငအွောကတွှငဝွငွးပှောငနွသညွေ..။ ဖိုးတာစိတတွှေ အရမွးလှုပရွှားလာသညွ..။ ဖငကွုနွးပေးထားရငွး မတငကွှညမွအတှေးတဈခု ဝငလွာသညွ.။ ဒီလောကွ သိနမှတေော့ ဖိုးတာ မိနွးမ လိုးဖူးထားပုံရသညွ..။ ထို့ကှောင့သွိခငှစွိတဖွှင့ွ…. “မငွးက မိနွးမ လိုးဖူးလို့ လား….”။

“ဟင့အွငွး….” “ဒါဖှင့ွ ဘာလို့ ဖငကွုနွးခိုငွးရတာလဲ….” “ဟဲဟဲ….ဒါက ဒီလို ဒေါလွေး ရ….” “အဖေ့ စာအုပစွငထွဲမှ အပှာကာတှနွးစာအုပတွှေ ရှိတယွ..၊ အဲဒါ ကနှောကွ ခိုးဖတထွားတာ..။ အဲဒီစာအုပထွဲမှာ အခုလို ဖငကွုနွးပှီး လိုးတာပါတယွ…” “အမလေး ဟဲ့နောွ… နှာထပုံကတော့…ဟှနွး..မပှောလိုကခွငှဘွူး….” “ဒေါလွေး….” “ဟငွ….” “ကနှောွ လိုးတော့မယနွောွ……” “အငွးပါ..လို့ဆိုနေ…” “ကိုမှတကွှောထွကွ အပှနတွဈသိနွးလောကွ သာအောငွ လိုးပှမယွ…ကှည့ွ…” ဖိုးတာက သူ့လီးတနကွှီးကို လကနွှင့ွ အသာဖှဲလကွှ စောကဖွုတအွဝကို တေ့ထားလိုကသွညွ..။

ပူနှေးနူးညံ့သော စောကဖွုတအွတှေ့က သူ့တဈကိုယလွုံးရှိ အကှောမှနသွမှှကိုလှိုငွးထလှုပခွတသွှားစလသညွေေ.။စောကရွညတွို့ဖှင့ွ စိုရှှဲဖောငွးကားနသေော စောကဖွုတပွှဲပှဲကှီးထဲသို့ သူ့လီးကှီးကိုထိုးနှဈထည့လွိုကပွါတော့သညွ..။ “ဇိ…ှ .ဇိ…ှ ဗှိ…ဗစွှ….ဗစွှ…..ဖတှ ွ…ဖတှ ွ….ဗစွှ….ဖှတွ…ဘှတွ…………” လီးတနကွှီးက တငွးကပှပွှည့သွိပစွှာ တဈရဈခှငွး တိုးဝငသွှားသညွ..။ နှေးထှရှေိနွးမှသော အရသာကိုလညွး ဖှဈပေါစွသညွေ..။ မတငကွှညမွတဈယောကွ လီးတနကွှီး အရှိနနွှင့ွ နဈဝငလွာသညနွှင့တွပှိုငတွညွး ခါးညှှတကွာ ဖငဆွုံကှီးက မှောကတွကသွှားသညွ..။

အားရကှနပလွေိုကသွညမွှာ ပှောပငမွပှတတွ..တော့..။ မကှလွုံးစုံမှိတကွာ အံကို တငွးတငွးကှိတလွကွှ ခံသညွ..။ မာကှောပူနှေးသော လီးကှီးအတှေ့က အီဆိမ့ွ ကငှတွကသွှားစသညွေ..။ဖိုးတာက လီးတနကွှီးကို အဆုံးထိရောကအွောငွ မှှုပထွားရာမှ တဖှညွးဖှညွး ပှနထွုတသွညွ..။လီးတနကွှီး အသှငွးအနှုတလွုပတွိုငွး စောကဖွုတကွှီးမှာ စူကှှလာလိုကွ ကှုံ့ဝငသွှားလိုကနွှင့ပွုံစံအမှိုးမှိုးဖှင့ွ လှုပရွှားနရသညွေ..။ အသှငွးအနှုတွ ခပမွှနမွှနွ ပှုလုပပွေးပှီးနောကွ ခါးသှယသွှယကွို ခပတွငွးတငွး ဆုပကွိုငကွာခှေးဆောင့နွညွးဖှင့ွ ခပကွှမွးကှမွး ပဈပဈဆောင့ပွါတော့သညွ..။

“ဖှတွ……..ပှတွ…ပှတွ…ဖလှတွ… အီး…အင့ွ…အမေ့….အား…..ကှှတွ ကှှတွ…အမေ့…ရှီး….ကှှတွ ကှှတွ….အီး အင့ွ…အား….” တနင့တွပိုးကှီး အဝငအွထှကလွုပနွသေော လီးတနကွှီးက မတငကွှညမွကို အားရကှနပစွေပေါသညွ.။မတငကွှညမွကလညွး ဖိုးတာရဲ့ ကှမွးသော ရမွးသော ဆောင့ခွကှမွှားနှင့ွ လှောညွီစှာ သူမဖငဆွုံကှီးကိုနောကသွို့ ပဈပဈပှီး ခံသညွ..။ “ဖှတွ…ဖှတွ….ပှတွ…ပလှတွ…..ဘှပွ……” “အီး….အင့ွ အမေ့….အင့ွ…အား….ကောငွးလိုကတွာကှယွ…..အမလေး….အား…..အမေ့…အင့ွ..အီး …..အား..ရှီး…..ကှှတွ ကှှတွ…..” ဖိုးတာက ခှေးဖငပွူးလငွှ အသအခှောကှည့သွညွ..။

ထို့ကှောင့ွ ခှေးဆောင့နွညွးဖှင့ွ ပီပီပှငပွှငဆွောင့လွိုးနိုငခွှငွး ဖှဈသညွ..။ ဝကလွိုး၊ နှားလိုးတို့သညွ ခှေးလို ကှာကှာမဆောင့နွိုငကွှောငွးသူသတိထားမိသညွ..။ တိရစ ဆြာနတွှထေဲတှငွ ဆောင့ဆွောင့လွုပနွိုငသွော သတတြဝါမှာ ခှေးဖှဈကှောငွးသူသတိပှုမိသညွ..။ အခု ခှေးလိုးနညွးဖှင့ွ မတငကွှညမွကို ဆောင့ဆွောင့လွိုးနပေါတော့သညွ..။ လိုးရသညမွှာ စီးစီးပိုငပွိုငပွှဈပှဈနှဈနှဈ ရှိလှသညွ..။ ဖိုးတာလခှောငွးကှီး တဈခုလုံး ပူရှိနွးကှှတကနွသညွေ..။ကိုမှတကွှောထွကသွာကှောငွး သကသွပှခငွှေ၍ ဖိုးတာကလညွး တအားဆောင့ဆွောင့လွိုးနသလေိုမတငကွှညမွကလညွး အလိုးခံနိုငကွှောငွး ပှလို၍ ဖငဆွုံကှီးကို တအားနဲ့ပငွ ပဈ၍ တှနွး၍ ခံသညွ..။

အရှယွ ကှာဟသောလွညွး လီးနှင့ွ စောကဖွုတမွှာ ဖဈဆိုကဖွှဈ အံကဖှှဈ၍ အလှနတွကညွီလကညွီရှိကှပါသညွ..။ မတငကွှညမွတဈယောကွ မရှယပွဲ စောကွဲမငွးဖှဈ ဆိုသလို မထငမွှတပွဲ ဖိုးတာ၏ လီးကှီးကိုအလိုးခံလိုကရွသဖှင့ွ သညတွဈသကစွာအတှကွ ဖူလုံလောကပွါသညွ..။ ကာမဘုံမှာ လူဖှဈရပါလကှကွာမအရသာကို မဝတဝ ခံစားရလငွှ အဘယမွှာ လူဖှဈကှိုးနပပွါမညနွညွး..။ ကာမအရသာကို တကညွီလကညွီ ခံစားရဖို့ ဆိုသညမွှာ စံခှိနမွှီ ကှီးထှားတုတခွိုငသွော လီးနှင့လွညွးတှေ့ရပါမှ ပှည့စွုံပလေိမ့မွညွ..။ မိမိလကနွှင့လွညွး ကာမဆနဒြပှည့ဝွအောငွ ပှုလုပနွိုငပွါသညွ..။

သုတတွညွးဟူသော စောကရွပေူတှေ ထှကသွှားလငွှ ကာမအထှတအွထိပရွောကသွညဟွု ဆိုနိုငပွါသညွ..။ သို့သောွ လကသွညွ လီးမဟုတွ ၊ လကွ၏ တာဝနကွ အလုပလွုပဖွို့ ဖှဈ၏..။ မိနွးမစောကဖွုတကွိုလိုးဖို့မဟုတွ..။ မိနွးမစောကဖွုတကွို လိုးရနအွတှကွ သဘာဝက ဖနဆွငွးပေးလိုကသွညမွှာလီးသာဖှဈသညွ..။ လီးအမှိုးမှိုး ရှိကှပရော ယခု ဖိုးတာ၏ ပေါငကွှားရှိ လီးတနကွှီးမှာ အရှယနွှင့မွမှှအောငွ ကှီးမားထှားကှိုငွးသော စံခှိနမွီ လီးတနကွှီး ဖှဈပါတော့သညွ..။ ကာမဆနဒြပှည့ဝွရေးအတှကွ လီးကှီးရုံနှင့ွ မပှီးသေး..။ ကှာကှာစိမွ၍ လိုးနိုငမွှ ခှီးမှမွးထိုကသွညွ..။

ယခုဖိုးတာ သူမကိုလိုးနသညမွှော နာရီဝကနွီးပါးရှိပှီ..။ ခုခှိနထွိ လရကေို ထိနွးသိမွးနိုငစွှမွး ရှိနတေုနွး..။တဈခှို့ဆိုလငွှ သုံးလေးခကှလွောကွ ဆောင့ရွုံနှင့ွ စောကဖွုတဒွဏကွို မခံနိုငပွဲ လရတှထှကေသွှေားတတသွညွ..။ တဖနွ ကှီးရုံ တုတရွုံ ၊ စိမလွိုးနိုငရွုံနှင့ွ မကှနပထွေိုကွ..။ လီးကို ဖှဲ့စညွးထားသော အကှောတှကလညွေးသနမွာအုံးမှ ဖှဈသညွ..။ ဖိုးတာလီးကှီး မာကှောသနမွာလိုကပွုံကတော့ တကယ့ကွို သံမဏိခှောငွးကှီးလိုဖှဈသညွ..။ ထို့ကှောင့ွ ဆောင့ခွကှတွိုငွး ဆောင့ခွကှတွိုငွးသညွ မတငကွှညမွ၏ ဘဝငအွသညွးကိုအကှီးအကယွှ စှဲခိုကသွှားစသညွေ..။

မတငကွှညမွတဈယောကွ ဖိုးတာကို အလိုးခံရငွး ဒီလီးကှီးကို အပိုငကွိုငထွားနိုငဖွို့ကှံစညစွိတကွူးနသညွေ..။ လီးကို အပိုငစွီးဖို့ဆိုသညမွှာ သူမက အပေးကောငွး အခံကောငွးမှာ ဖှဈမညွ..။သို့မှသာ သူမစောကဖွုတကွှီးကို စှဲမညဖွှဈသညွ..။ မတငကွှညမွက မှနမွှနသွှကသွှကကွှီး အဝငအွထှကလွုပနွသေော လီးတနတွုတတွုတကွှီးကို အစှမွးကုနညွှဈညှဈပေးသညွ..။ စောကဖွုတအွတှငွး ညှဈအားကှောင့ွ ဖိုးတာလခှောငွးကှီးတဈခုလုံးတရှိနွးရှိနွးတဖိနွးဖိနွး ကဉှဆွိမ့နွပေါတော့သညွ..။ သညနွရောမှာ အခှားသူသာဆိုလငွှ စောကဖွုတညွှဈအားဒဏွ မခံနိုငွ၍ သုတရွပေူတှပနွေးထှကကွုနတွော့မညွ..။

အခုတော့ လီးကှီးက နညွးနညွးမှ ဖှုံပုံမရ..။ မှနမွှနသွှကသွှကကွှီးသာဆောင့လွို့ညှောင့လွို့ ကောငွးဆဲဖှဈသညွ..။ လီးအပူရှိနွ စောကဖွုတအွပူရှိနတွို့မှာ စောကခွေါငွးထဲတှငရွဈဝဲ လှည့ပွတနွပေါတော့သညွ..။ မတငကွှညမွ စောကဖွုတကွှီးတဈခုလုံး ပှင့ကွနပွေါကထွှကမွတတွ ယားကှှလာသညွ..။ အကှောဆှဲသလိုအီးခနဲ အသံကှီးထှကသွှားပှီး ခနဓြကိုယတွဈခုလုံးလညွး ဆတခွနဲဆတခွနဲ တုနခွိုကသွှားသညွ..။အတှေ့အကှုံ သိပမွရှိသော ဖိုးတာသညပွငွ အတောလွေး လန့ဖွတှသွှားရသညွ..။ ထို့ကှောင့ွ အားရပါးရဆောင့နွသေော အရှိနကွို ဗှုနွးခနဲ ရပတွန့လွိုကမွိသညွ..။

“အို….ဟို ဟို…..ဆကွ ..ဆကဆွောင့လွေ..အဲဒါ…ဒေါလွေးပှီးသှားလို့ …တုနခွါသှားတာ….အ….ကှှတကွှှတွ…” “ဖှတွ….ဖှတွ…ပလှတွ…ဗှဈ….ပလှတွ…..ဘှပွ….ဖှတွ….” အခကှနွှဈဆယလွောကွ ဆောင့အွပှီးတှငွ ဖိုးတာတဈယောကွ ပါးစပကွ တအအ နှင့ွ အသံထှကလွကှမွတငကွှညမွစောကခွေါငွးထဲ လရပေူတှေ ပနွးထဲ့လိုကတွော့သညွ..။မတငကွှညမွတဈယောကွ ကှှနွးသတြတောကှီးပေါတွှငွ မကှနွှာမှောကကွာ ကာမအရသာကို တစိမ့စွိမ့ခွံစားနသညွေ..။ သူမစောကခွေါငွးထဲသို့ တပှဈပှဈ နှင့ွ ပနွးထုတနွဆေဲ ဖှဈသော ဖိုးတာ၏သုတရွညပွူအတှေ့က သူမတဈကိုယလွုံးကို တငှိမ့ငွှိမ့ွ တသိမ့သွိမ့ွ အီဆိမ့သွှားစသညွေ..။

ကာမဆနဒြ ပှည့ဝွသှားပှီ ဖှဈ၍ လူလညွး ငှိမသွကသွှားသညွ..။ စောကခွေါငွးထဲမှာသုတရွညထွှကရွသညကွ ဂှငွးတိုကလွို့ သုတရွညထွှကရွသညနွှင့ွ လားလားမှ မတူပေ..။ ယခုကောငွးပုံကတဈမှိုး ဖှဈသညွ.။ ပူနှေးနူးညံ့သော စောကဖွုတအွတှငွးသားနုနုတှကေ အလှနထွူးခှားသော ဖောဋဌြပပြရုံကာမဂုဏတွှကေို သဘာဝကကှ ဖှဈပေါစွသညွေ..။ ထို့အပှငွ လီးသညွ ပုရိသ သဘာဝရုပပွိုငရွှငယွောကွှားသတတြဝါအတှကွ ကှားနှင့ွ သကဆွိုငသွော ကာမအာရုံကှောတှေ စုဝေးပေါငွးဆုံရာ ဌာနခှုပကွှီးဖှဈသလို…။ မိနွးမတို့ ပေါငကွှားရှိ စောကဖွုတသွညလွညွး။

ဣတထြိယကာမရုပပွိုငရွှငွ မိနွးမသတတြဝါအတှကမွနှင့သွကဆွိုငသွော ကာမအာရုံကှောတှေ စုဝေးပေါငွးဆုံရာ ဗဟိုဌာနခှုပကွှီး ဖှဈသညွ..။ စောကဖွုတနွှင့ွ လီးမှာ အပှနပွှနအွလှနလွှနွ ရဈပတနွှောငဖွှဲ့ဆှဲငငတွတသွော ဖိုဓါတွ မဓါတွ တှေ ရှိသညွ..။မိနွးမနှင့ယွောကွှားနှဈဦးသားတို့ အငွဂြါဇာတခွငွှး ပေါငွးစပွ၍ ကိုယစွီကိုယငွှ ကိုယ့သွဘာဝနှင့ွ ကိုယကွာမအရသာခံစားခှငွးကို မထေုနွ အမှုဟုခေါသွညွ..။ မထေုနဟွူသညွ အထတူ အရှတူ အကှှတူ မိနွးမ ယောကွှားနှဈဦးသားတို့ ရှှငမွှူးတကကွှှစှာကာမအရသာကို ကိုယစွီကိုယငွှ ကိုယ့သွဘာဝနှင့ွ ကိုယွ အကအှန ရယူခံစားခှငွးပငွ ဖှဈတော့သညွ..။

ထိုမထေုနကွိုပငွ ကာမစပယွှကခွှငွး ၊ လိုးခှငွး ၊ စောကဖွုတထွဲ လီးထည့ွ၍ အသှငွးအနှုတလွုပခွှငွး ဟုခေါကွှသညွ..။ ထို့ကှောင့ွ လကနွှင့ွ ဂှငွးတိုကွ၍ ကာမဆနဒြ ပှငှေိမွးစခှငွေး ၊ စောကဖွုတထွဲလကထွိုးထည့ွ၍ အသှငွးအထုတလွုပပွှီး ကာမဆနဒြ ပှပှေောကစွခှငွေးတို့မှာ နညွးမှနလွမွးမှနွ အစဈအမှနသွဘာဝကသှော ဖှဖှေောကခွှငွးမှိုး မဟုတွ..။ စောကဖွုတထွဲ ထည့ွ၍ လီးနှင့စွောကဖွုတွ ထိပတွိုကတွှေ့စပှေီး အသှငွးအနှုတအွဆောင့အွညှောင့လွုပပွှီးကာမဆနဒြ ပှငှေိမွးစမှသော အစဈအမှနွ သဘာဝကသှော ဖှဖှေောကခွှငွးပငွ ဖှဈသညွ..။

ယခု ဖိုးတာနှင့ွ မတငကွှညမွတို့မှာ စောကဖွုတထွဲ လီးထိုးထည့ပွှီး အသှငွးအနှုတအွဆောင့အွညှောင့လွုပွ၍ သုတရွတှေေ ဒလဟော ပနွးထှကကွာ သဘာဝကသှော ကာမဆနဒြ ပှငှေိမွးမှုကိုရယူထားကှလသညွေ..။ ယခုလို ဧရာမ လိုးပှဲကှီး ဖှဈပေါလွာရခှငွး၏ အဓိက အကှောငွးအရငွးမှာ သူ့အမေ မခငတွာနှင့ွ ဦးလေးနဲ့စပမွှ တောရွသော ဒေါလွေး တငကွှညမွတို့ မပှမလညွေ ဖှဈကှရာမှ စတငခွဲ့သောအကှောငွးအရာဖှဈသညွ….။ သို့သောွ ..ပှော့ခှခှေိနဲ့သှားခှငွး လုံးဝမရှိသေးပါ..။ အလှနအွမငွး တငွးတောင့ွ မနသညေ့တွိုငသွူ့မာနသွူ့ဟိတဖွှင့ွ ဝင့ဝွင့ထွညထွညွ ရှိနပေါသေးသညွ..။

ဖိုးတာက ကှှနွးသတြတောကှီးပေါတွှငကွမကှနွှာမှောကလွကွှ မှိနွးနသေော မတငကွှညမွ၏ ပခုံးကို ဆှဲမလိုကသွညွ..။ မတငကွှညမွမတတွတရွပမွိသောအခါမှ စောကဖွုတထွဲ မှုပဝွငနွသေော လီးကှီးမှာ ဗလှတခွနဲ ကှှတထွှကသွှားပါသညွ..။ ဖိုးတာက မတငကွှညမွခါးကို နောကကွနေ သိုငွးဖကထွားရငွး ပခုံးသာနုနုအပေါွ မေးဖှားတငလွကွှ….. “ဒေါလွေး….ကောငွးလား..ဟငွ….” “အငွး……..” “ဘယလွောကကွောငွးလဲ..ဟငွ…” “အမှား..ကှီး………” “ထပွ လိုးပေးရအုံးမှာလား….ဟငွ…” “လိုးရမှာပေါ့….” “တကယွ….” “အငွး…………ပါဆို…..” ဖိုးတာလကနွှဈဖကွ ခါးမှတဆင့ွ အထကသွို့ ပှတရွငွးသပရွငွး တရှေ့ရှေ့ တကသွှားရာ။

တငွးတငွးအိအိဝငွးဝငွးမို့မို့ ဖံ့ှ ဖှိုးလှသော နို့ကှီးနှဈမှှာအရောကတွှငွ ဘရိတအွုပွ ရပလွိုကသွညွ..။ ပှီးတော့နို့ကှီးနှဈမှှာကို အရသာခံကာ ဖှဖှမှမှ ရှရှကလေး ဆုတခွှပေေးသညွ..။ ထိုအတိုငွး အခှိနအွတနကွှာအောငပွှုလုပနွရောမှ မတငကွှညမွက… “ကဲပါ…ခဏလောကွ ဖယစွမွးပါအုံး…ရပနွရတော ညောငွးလှပှီ….” သူ့ညာဖကလွကကွ ဖိုးတာပေါငကွှားက ငိုကဆွငွးနသေော လီးတနကွှီးကို နောကပွှနစွမွးဆုပလွိုကရွငွးပှောသညွ..။မတငကွှညမွတဈယောကွ ပှော့ခှရှေုံ့တှ မနသေော တငွးတငွးကှှကှှ လီးတနကွှီးကို ခပဖွှဖှလေးဆုတပွေးရငွး အထူးကှနပွေ ပှောမွှူးနသညွေ..။

လူငယသွလောကွ အလိုးကလညွး ကှှမွးလိုကသွည့ကွောငလွေးပဲ….။ “မငွးတကယွ မိနွးမ မလိုးဖူးသေးဘူးလား…” “အိုး….တကယမွလိုးဖူးသေးတာပေါ့…ဒေါလွေးရ.. ဘာလို့လဲဗှ…” “အငွး…မလိုးသာ မလိုးဖူးသေးတယွ.. တကယ့မွိနွးမကမွှးကှနတေေဲ့ လူကှီးကနှတောပဲ..လိုးတတလွိုကတွာလဲ လှနပွါရော…တကယ့ကွို…ဇောပွါပဲ…” ထိုသို့ပှောရငွး မတငကွှညမွက ဖိုးတာလီးတနကွှီးကို နှဈသကတွပမွကမွှုအပှည့ဖွှင့ွ အထပထွပွ အခါခါဆုတညွှဈပေးသညွ..။ လီးတနကွှီးက တဖှညွးဖှညွး တငွးတောင့လွာသညွ..။ “ကဲ…ခဏ…ထိုငကွှဦးစို့…ကှာ..” “ထိုငလွေ…ဒေါလွေးကလဲ..ကိုယ့ဖွာသာ ကို လီးဆှနပှေီးတော့….” နှဈယောကသွား ဂှမွးစောငထွူထူခငွးထားသော အိပယွာခငွးပေါွ ထိုငလွိုကကွှသညွ..။

ဖိုးတာကမတငကွှညမွ၏ တငွးတငွးအိအိ ဝငွးဝငွးမို့မို့ နို့ကှီးနှဈလုံးကို ပထမနမွး၏..။ ဒုတိယ တပှှတပွှှတနွဲ့စို့၏..။ ကလေးမမှေးဖူးသေးသော မိနွးမမို့ ဖိုးတာက ခုလို တပှှတပွှှတနွဲ့ စို့ပေးသောအခါယားလာသညွ..။ “အဟိ..ဟီး.ဟီး….အဟိ..ခဈခဈ….ယား….ယားတယကွှာ…. အဟိ..ခဈခဈ…တောပွါ..တော့….မနတတတွေော့ဘူး….ခဈခဈ….အို့…” နို့နှင့ွ စောကဖွုတမွှာ ဘယလွိုဆကသွှယရွေးလမွးကှောငွးတှေ ရှိနသညွေ မသိ..။ ယခုလို နို့ကိုဆုတခွှဆှေဲကိုငွ ပှတဆွှစို့ပေးလိုကသွောအခါ မတငကွှညမွ စောကဖွုတကွှီးမှာ စူကှှခုံးထလာသညွ..။

စောကခွေါငွးထဲမှာလညွး စဈခနဲစဈခနဲ ကဉှတွကယွားကှှလာသညွ..။ အတှငွးသားနုနုတှကေ ပှစိပှစိနှင့လွှုပရွှလာသညွ..။ စောကဖွုတကွှီးမှာ ဟစိဟစိဖှဈကာ အာလာသညွ..။ ဖိုးတာက ပကလွကကွားယားကှီးအိပနွသေော မတငကွှညမွဘေးမှ ဒူးထောကထွိုငပွှီး နို့ကှီးတှကေိုကုနွးစို့နသညဖွှေဈရာ သူ့ပေါငကွှားမှ လီးတနကွှီးမှာ စောစောကထကွ ပို၍ တငွးတောင့လွာသညွ..။တဆတဆွတနွှင့ွ ထောငမွတလွာပှနသွညွ..။ မတငကွှညမွက တဖှညွးဖှညွး တငွးတောင့စွပှုလာသော လီးတနကွှီးကို လကဖွဝါးနှင့ွ ဆုပကွိုငွ၍ဂှငွးတိုကသွလို လေးငါးခကှလွောကွ ဖှဲခှီ ရှုံ့ခှီ လုပပွေးလိုကရွာ။

သူမလကထွဲမှာပငွ လီးတနကွှီးမှာသံမဏိခှောငွးကှီးကဲ့သို့ မာကှောလာသညွ..။ဖှဈခငှရွာဖှဈ ဒီညတော့ ထငသွလို ကှမွးရမွးပဈလိုကမွညဟွု ဆုံးဖှတလွိုကသွညွ..။ တဆကတွညွးသူ့ယောကွှား ကိုဖိုးခှေး အမှဲလိုလိုသောကလွေ့ရှိသော တောအရကစွဈစဈ ၊ ပှားရညွ ၊ကှကွဥအကာတို့ဖှင့ွ ရောစပထွားသော အရကပွုလငွးကို သတိရလိုကသွညွ..။ ကိုဖိုးခှေးက သူမိနွးမကို ထငသွလောကွ မလိုးနိုငသွောအခါ သူ့ကိုယသွူ ပနွးသရေောဂါ စလာပှီဟုထငမွှတနွရော ထိုအခှိနမွှစ၍ အားကောငွးမောငွးသနွ လိုးနိုငအွောငဆွိုပှီး ထိုအရကကွိုသောကပွါတော့သညွ..။

တဈရကွ ထိုအရကတွှေ သောကပွှီး ကိုဖိုးခှေး ခါတိုငွးထကွ လိုးနိုငသွညကွိုသတိထားမိသညွ..။ သို့သောွ ပထမအခှီတှငွ လေးငါးဆယခွကှမွှှနှင့ွ လရထှကသွှေားသညွ..။ ထို့ကှောင့အွရကထွပသွောကပွှီး ဒုတိယအခှီလိုးပှနသွညွ..။ ဒုတိယ အခှီမှာ အတောကွှာကှာ လိုးနိုငကွှောငွးမတငကွှညမွ ကိုယတွှေ့ ကှုံလိုကရွသညွ..။ လိုးပှီးသညနွှင့ွ တပှိုငနွကွ ပကလွကလွှနကွာအမောဖှရပေါတော့သညွ..။ လီးကလညွး ပှော့ခှသေေးကှုံ့သှား၏..။ မတငကွှညမွ ဆှကှည့သွေးသညွ..။ လီးက လုံးဝကိုထမလာတော့..။ နောကဆွုံးလကလွှှော့ပှီး အိပလွိုကရွတော့သညွ..။

မတငကွှညမွက ဖိုးတာလီးကှီးကိုဂှငွးတိုကပွေးနရောမှ ရပလွိုကပွှီး.. “ကဲ…ဖိုးတာရေ…ခဏရပလွိုကအွုံး….” ဖိုးတာက မတငကွှညမွ နို့အုံတငွးတငွးမို့မို့ကှီးကို ထငသွလို ပှတဆွှဲစုတယွကနွရောမှ ရပလွိုကသွညွ..။ “ဘာဖှဈလို့လဲ…ဒေါလွေး….” “မငွးဦးလေး..သောကတွဲ့ အရကွ တှရှေိတယွ… အဲဒါသောကကွှရအောငွ…” “ဟာ…ဖှဈပါ့မလား…ဒေါလွေးရာ…ဦးလေးပှနလွာရငွ သိကုနမွှာပေါ့….” “ကိဈစမရှိဘူး…ငါ စပတွတတွယွ..၊ နောကရွကွ ပှနဝွယပွှီး စပထွားလိုကတွာပေါ့…” “ဒါဖှင့လွဲ..ဒေါလွေးသဘောပဲ….” မတငကွှညမွက ဘေးတှငပွုံထားသော ထမီကို ကောကစွှပွ ရငလွှားလိုကပွှီး ထပခွိုးပေါမွှ ဆငွးသှား၏..။

ဖိုးတာတဈယောကွ ဒီတဈခါ ဘယပွုံစံဖှင့ွ လိုးရမလဲဟု စဉွးစားနသညွေ..။ ထိုအခါ မထငမွှတပွဲအပှာစာအုပထွဲက လိုးနညွးတဈခုကို သတိရလိုကမွိသညွ..။ မိနွးမကို တစောငွးအနအထေား ခပကွှေးကှေး အိပစွပှေီး အပေါဘွကမွှ ခှထေောကကွို ရငဘွတဖွကဆွီကှေးထားစကော အောကဖွကမွှ ပေါငတွနပွေါွ ခှထိုငပွှီး စောကဖွုတထွဲ လီးထိုး၍ လိုးနညွးဖှဈသညွ..။ဒီတဈခါ လိုးလငွှ အဲဒီအပှာစာအုပထွဲကနညွးအတိုငွး လိုးထည့လွိုကမွညဟွု စိတကွူးယဉနွသညွေ..။ မတငကွှညမွ စောကဖွုတကွှီးကို လိုးရသညမွှာ အရသာရှိလှနွးလှသညွ..။ ပှဈပှဈနှဈနှဈ စီးစီးပိုငပွိုငကွှီးရှိလှနွးလှသညွ..။

လီးတနကွှီးတဈခုလုံး အီဆိမ့ကွငှတွကနွရပှေီး..လရတှေေ ထှကသွှားပှီဆိုလငှသွူ့တဈကိုယလွုံး လထေဲမှောကကွှှတကသွှားပလားဟုပငွ ထငလွိုကမွိသညွ..။ တဈကိုယလွုံး ရှိနွးဖိနွး ကှှတကသွှားပှီး လူမှာ ဟာခနဲ ဟငခွနဲ ဟိုကခွနဲပငွ ဖှဈဖှဈသှားရသညွ..။ယခုလညွး မတငကွှညမွက ဂှငွးတိုကပွှီး ဆှထားခဲ့သဖှင့ွ သူ့လီးကှီးမှာ မာကှောတငွးတောင့နွပှေီးလိုးခငှစွိတတွှေ ထကသွနပွှငွးပှလာ၍ လီးတနအွရငွးအောကနွားပိုငွးမှ အောင့သွလိုလို ကငှသွလိုလိုပငဖွှဈနပှေီ…။ မကှာခငွ မတငကွှညမွ ရောကလွာသညွ..။ လကထွဲတှငွ အရကပွုလငွး ၊ ခရားအိုးတဈလုံးနှင့ပွနွးကနနွှဈလုံး ပါလာသညွ..။

လကထွဲက ပဈစညွးတှကေို အိပယွာဘေးနားတှငွ ခထှားလိုကပွှီး… “ခဏနအေုံး…ဒေါလွေး မှပေဲကှောွ သှားယူလိုကအွုံးမယွ..” မတငကွှညမွ အောကထွပွ ပှနဆွငွးသှားပှနသွညွ..။ အိမသွာထဲဝငွ သေးပေါကခွဲ့ပှီးစောကဖွုတကွှီးထဲတှငွ ပပှနသေေော အရတှကေေို ရနေဲ့ ပှောငအွောငွ ဆေးကှောပှီး ဆပပွှာတိုကကွာအထပထွပွ သန့စွငခွဲ့သညွ..။ ပှီးမှ တံခါးကို အသအခှောပိတကွာ မှပေဲကှောမွှားကို ယူပှီး အပေါထွပပွှနတွကလွာသညွ..။ မတငကွှညမွ ဆငွးသှားကထဲက ဖိုးတာက အရကတွဈပနွးကနွ ငှဲ့ပှီး သောကထွားနှင့ွ သညွ..။ ပှားရညနွံ့ကှကွဥနံ့ သငွးနသေော တောအရကကွ သူ့ရငထွဲကို နှေးထှေးသှားစသညွေ..။

ပှီးတော့ ခရားအိုးထဲတှငထွည့လွာသောရကေို ခရားနှုတသွီးနှင့ွ ပါးစပတွေ့ပှီး သောကလွိုကသွညွ..။ နောကတွဈခှကထွပယွူသောကလွိုကပွှနသွညွ..။မတငကွှညမွ မှပေဲကှောွ ပနွးကနခွပှှီး ပှနအွထတှငွ ဖိုးတာက ထမီအောကစွကို ဆှဲ၍ ခှှတခွလှိုကသွညွ..။ “ဟဲ့….အမလေးတော့ စောကဖွုတွ…..” မတငကွှညမွက လှှတခွနဲ ယောငလွိုကပွှီး ထမီကို လှမွးဆှဲလိုကသွောလွညွး မမှီတော့..။ ထမီကအောကသွို့ ကှငွးလုံးခှှတွ ကှှတကွသှှားသညွ..။ ပှည့ဖွှိုးတုတခွိုငသွော ပေါငတွနဖွှေးဖှေးကှီးတှအကှေားမှ စောကမွှှေးနညွးပါးလှသော ဖောငွးဖောငွးဖုဖု အသားအုံကှီးမှာ လသာမှနအွိမအွလငွးရောငနွှင့ထွငွးထငွးကှီး ဖှဈနသညွေ..။

ဖိုးတာက မတငကွှညမွ ဒူးကောကကွှေးကို လှမွးဆှဲခလှိုကရွာ.. မတငကွှညမွမှာ မတတွတရွပလွကှမွှကုနွးကှကှကှီးနဲ့ သူ့အနားရောကလွာသညွ..။ ပေါငကွှားရှိ စောကဖွုတကွှီးမှာ သူ့မကှနွှာနားကပလွာသညွ..။ ဖိုးတာက ပှည့ဖွှိုးတငွးအိ ကောကခွှိတနွသေော ဖငဆွုံကှီးကို လှမွးဖကရွငွး သူ့မကှနွှာကို မတငကွှညမွစောကဖွုတကွှီးအနားသို့ တိုးကပလွိုကသွညွ..။ ပှီးတော့ တရှူးရှူး နှင့ွ နမွးသညွ..။ မတငကွှညမွကလညွးသူမစောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးကို ရှေ့သို့ ထိုးကော့ပေးလိုကသွညွ..။ ဖိုးတာ ညာဖကလွကကွ ဖငဆွုံကှီးကို ပှတခွှပေေးရငွး စောကဖွုတကွှီးကို လှှာနှင့ွ မှှမှေှပှေီးယကပွေးသညွ..။

လှှာက စောကခွေါငွးထဲတော့ မဝငွ..။ စောကဖွုတအွုံကှီးပေါတွှငွ ဟိုရောကဒွီရောကရွောကလွကှရွှိသညွ..။ မတငကွှညမွတဈယောကွ ဖိုးတုတွ အပှုအမူကှောင့ွ အရမွးကှနပသွှေားသညွ..။ လူငယသွလောကွ အာဂ ဖိုးတာလေးပါလား..ဟု စိတထွဲက ကှိတခွှီးမှမွးမိသညွ..။ဖိုးတာက အပှငသွို့ သိသိသာသာ ရုနွးထှကွ ခုံးထနသေော စောကဖွုတနွှုတခွမွးသားကှီးတှကေို သှားဖှင့မွနာအောငွ ခဲကိုကထွားရငွး လှှာထိပဖွှင့ွ တို့ထိ ကလိလိုကသွညွ..။ “အဟိ..ဟိ……အိ..အိ…..အဟိ…အား…..ယားတယကွှယွ..အဟင့ွ…အဟဈ….ခိ……ခဈ ခဈ….” ထိုကဲ့သို့ စိတရွှိလကရွှိ ကလိဆှပှီးမှ မတငကွှညမွ လကကွိုဆှဲပှီး သူ့အနား ထိုငစွသညွေ..။

မတငကွှညမွကိုလညွး အရကတွဈခှကွ ငှဲ့ပေးသညွ..။ မတငကွှညမွက တဈခါတညွးအကုနမွော့သောကခွလှိုကသွညွ..။ သညအွရကကွ သူ့ယောကွှား အားရှိအောငွ သောကလွေ့ရှိသောအရကဖွှဈသညွ..။ ပှားရညစွဈစဈ ၊ ကှကွဥအကာတို့နှင့ွ ရောစပလွှုပမွှှထေား၍ အားရှိစပေါသညွ..။ဖိုးတာတဈယောကွ အရကရွှိနကွ တရိပရွိပနွှင့ွ တကလွာပှီမို့ တဈကိုယလွုံး မှူးကှှသှကလွကနွသညွေ..။ “အင့ွ….ထည့အွုံး…” မတငကွှညမွက ဖိုးတာထံ ပနွးကနထွိုးပေးရငွး ပှောသညွ..။ ဖိုးတာကလညွး ထပထွည့ပွေးသညွ..။မတငကွှညမွ အရကသွောကနွစဉွေ တငွးတငွးမို့မို့ ဝငွးအိအိနို့ကှီးနှဈလုံးကို ခပဖွှဖှလေး ဆုပခွှပေေးပှီးနို့သီးခေါငွးတှကေို လကညွှိုးလကမွနှင့ွ ညှပကွာ လှိမ့ခွှပေေးနသညွေ..။

တဈကိုယလွုံး ကှကသွီးတှေ တဖငွှးဖငွှးထသှားသဖှင့ွ အရကသွီးမလိုပငွ ဖှဈသှားရသညွ..။ ခရားအိုးထဲကရကေို ပါးစပဖွှင့ွ တေ့သောကလွိုကရွသညွ..။ “ဒေါလွေး..အရကကွောငွးကောငွးသောကခွငှသွေးတယွ…ဖိုးတာရယွ…ခဏနအေုံး…နောွ….” “မနနေိုငဘွူးဗှာ….လာ….ဒီကို….” ဖိုးတာက မတငကွှညမွကို သူ့ဖကဆွှဲခေါပွှီး ကှောပေးအနအထေားဖှင့ွ သူ့ရငခွှငထွဲ ထိုငစွသညွေ..။လီးတနတွုတတွုတကွှီးက မတငကွှညမွ ဖငကွှားအောကွ ရောကနွသညွေ..။ “ကဲ…ဒေါလွေး စိတတွိုငွးကှ သောကပွတေော့….” မတငကွှညမွကို သိုငွးဖကထွားရငွး ပှောသညွ..။

သူ့လကတွှကေ နို့အုံတငွးတငွးအိအိကှီးတှကေိုတပှိုငနွကွ ဆုပကွိုငခွှပေေးနသညွေ..။ ဖငကွှားတည့တွည့မွှာလညွး လီးတနတွုတတွုတနွှေးနှေးကှီးကရှိ၊ နို့ကှီးနှဈလုံးကိုလညွး ဆုတကွိုငခွှမှေှခံနရသညေဖွှဈရာ မတငကွှညမွတဈကိုယလွုံးရှိ ရမကသွှေးတို့မှာပူနှေး လှုပကွှှလာတော့သညွ..။ အထူးသဖှင့ွ လီးနံ့ရနသေော မတငကွှညမွ စောကဖွုတကွှီးမှာ ရှစိရှစိ နှင့ခွံရအခကဆွုံး….။ ဒုတနွဲ့ အတို့ခံလိုကရွသော ဂုံညငွးဖားကှီးလို မာနဖွီကှှတကလွာသညွ..။ မတငကွှညမွ ကိုယထွဲအရကသွုံးပနွးကနွ ဝငသွှားသညွ..။ လူလညွး လနွးကှှလာသညွ..။ ကိလသောရာဂပိုးတှလညွေးလှုပရွှလာသညွ..။

မတငကွှညမွက ဖိုးတာကို အကဲစမွးခငွှ၍ … “ကဲ…ဘယ့နွှယ့လွဲ..ဒေါလွေးကို လိုးပေးနိုငအွုံးမှာလား….” ဖိုးတာက ဖငကွှားအောကရွောကနွသေော လီးတနတွုတတွုတကွှီးကို ညှဈညှဈတောငပွှလိုကပွှီး……. “လိုးမှာပေါ့ ဒေါလွေးကလဲ..ဒီမယွ အားတှေ ပှည့လွာပှနပွှီ လေ…..” ဖိုးတာက ဘယလွကဖွှင့ွ နို့ကို ဆုတခွှပေေးပှီး ညာလကဖွှင့ွ ပေါငတွှငွးသားနုနုတှကေို ပှတပွေးနသညွေ..။နှေးထှေးနူးညံ့သော အတှေ့က သူ့တဈကိုယလွုံးကို ပှန့နွှံ့သှားစသညွေ..။ ဖိုးတာအမေ မခငတွာကိုလညွးစိတထွဲက အရမွး ကှေးဇူးတငနွသညွေ..။ ငှနှဈဆေယွ ပှနပွေးရတာ တနတွဲ့ အပှငွ ဟိုဘကတွောငလွှနထွှကသွှားပှီ…။

တဈညတာအတှကွ ငှနှဈဆေယပွေးပှီး သူ့သားကို ဝယလွိုကရွသလိုဖှဈသှားသညွ..။ ငှနှဈဆေယသွာ ပှနမွပေးလငွှ မိခငတွာ ကှနပမွေညမွဟုတွ..။ မကှနပလွေငွှ ဖိုးတာကို သူမနှင့ထွည့လွိုကမွညလွညွး မဟုတွ..။ ဖိုးတာသာ မပါခဲ့လငွှ ဧရာမလီးတနကွှီးနဲ့ သူမစောကဖွုတကွိုအလိုးခံရမညွ မဟုတတွော့..။ အခုတော့ ငှနှဈဆေယမွက ထိုကတွနလွှသော ကာမအရသာထူးကှီးကို မှူးမှူးကှှကှှ အရူးအမူးဖှဈအောငပွငွ ခံရပါတော့သညွ..။ မိနွးမအတှေ့အကှုံမရှိသည့တွိုငွ ဖိုးတာအပှုအမူတှကမေိနွးမကမွှးကှသေော ယောကွှားတှနှငေ့ွ မခှား လိုးတတဆွှတတလွိုကသွညမွှာ သှခယှူရသညွ..။

ကိုမှတကွှောတွောငွ သူ့လောကွ လီးမကှီး..။အလိုးလညွး သူ့ကို မမှီ..။ တဈခှီမှှ လိုးပှီးရုံနှင့ပွှော့ခှယေိုငဆွငွးသှားသညွ..။ ဖိုးတာက နာရီဝကကွှောကွှောွ စိတနွှဈပှီး ဇိမနွှင့ွ ကို လိုးနိုငစွှမွး ရှိသညွ..။ “ကဲ…ဖိုးတာရေ ဒေါလွေး အရမွးခံခငှလွာပှီ ကှယွ….လိုးကှအုံးစို့ ..နောွ…” “စိနလွိုကွ…ဒေါလွေး…” ဖိုးတာက မတငကွှညမွကို တစောငွးလှဲသိပလွိုကသွညွ..။ ပှည့ဖွှိုးတငွးအိသော တငပွါးကှီးက ခုံးကှှဝိုငွးမောကလွာသညွ..။ ဖိုးတာ တငပွဆုံကှီးကို စုံခှီဆနခွှီ အထပထွပွ ပှတပွေးလိုကသွညွ..။မတငကွှညမွတဈယောကွ တဈခါမှ မခံစားဖူးသေးသော ကာမအရသာထူးကှီးကို ရဈမူးစှာပငခွံစားနရပေါပှီ…။

လငနွှင့ွ စပွ၍ တောရွသော လငပွါတူလေးကို အသညွးထဲမှာ စှဲခိုကနွှဈခှိုကသွှားပါတော့သညွ..။ ဖိုးတာကနောကသွို့ ပှူးထှကနွသေော စောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးထဲသို့ သူ့လကညွှိုးကို ထိုးထည့လွိုကရွာစောကခွေါငွးထဲက ပူနှေးသော အတှေ့နှင့အွတူ စိုရှှဲသော စောကရွညတွှကေို တှေ့ထိလိုကရွသညွ..။ ဖိုးတာက လကညွှိုးနှင့ွ လေးငါးဆယခွကှခွန့ွ အသှငွးအနှုတွ လုပကွှည့သွညွ..။ စောကရွညတွှကလညွေးစိုရှှဲ ၊ စောကဖွုတနွှုတခွမွးသားကှီးနှဈမှှာကလညွး စေ့ကပနွသညဖွှေဈရာ စှဈ ပှဈ..ဗှဈ..စှိ..ဗှဈ..ဟူသောကာမသံစဉလွေးတှေ ပေါထွှကလွာသညွ..။

ဖိုးတာတဈယောကွ အပှာစာအုပထွဲက နညွးအတိုငွး တကယလွိုးရတော့မညမွို့ အူမှူးနသညွေ..။အရကရွှိနလွေးကလညွး ရလာပှီမို့ ရာဂစိတမွှား ရဲရဲရင့ရွင့ွ တကကွှှလာပါတော့သညွ..။မတငကွှညမွက ယခုအခှိနထွိ မလိုးသေးပဲ စောကဖွုတကွှီးကို လကနွှင့ွ နှိုကဆွှနသညေ့အွတှကွ အားမလိုအားမရဖှဈကာ မခငှ့မွရဲသံကှီးဖှင့ွ…. “ဟဲ့….လိုးပါတော့လို့..ဆိုနေ…ဒီမယွ ခံခငှလွှနွးလို့ စောကဖွုတကွှီး ကှဲထှကကွုနတွော့မယွ…..” သညတွော့မှ ဖိုးတာက စောကဖွုတကွှီးနှိုကဆွှနတောကို ရပလွိုကပွှီး မတငကွှညမွ၏ အပေါပွိုငွးကညာဖကပွေါငကွို ရငဘွတဖွကဆွီ ကှေးတငလွိုကပွှီး အောကဖွကရွှိ ဘယဖွကပွေါငပွေါွ ခှထိုငလွိုကသွညွ..။

ပှီးတော့ သူ့လီးတနကွှီးကို စောကဖွုတအွနား တိုးကပထွားလိုကသွညွ..။ မတငကွှညမွ ဘကကွကှည့လွငွှ ဖိုးတာလီးတနနွှေးနှေးကှီးက စောကဖွုတအွဝနား တိုးကပလွာသလိုဖိုးတာဖကကွ ကှည့ပွှနလွငှလွညွး ပူနှေးနုရှသော စောကဖွုတအွုံပူနှေးနှေးကှီးဖှင့ွ ဖိကပထွားရသဖှင့ပွူနှေးသော စောကဖွုတအွတှေ့က ရမကဇွောတှကေို ထနသွထကထွနွ ကှှတကလွာစသညွေ..။ ဖိုးတာကနောကသွို့ ပှူးအဈထှကနွသေော စောကဖွုတကွှီးကို လကနွှင့ွ ဖိပှတစွမွးလိုကသွညွ..။ စောကဖွုတကွှီးမှာသိသိသာသာမာတငွးခုံးကှှနသညကွေို သတိထားမိလိုကသွညွ..။

လကညွှိုးနှင့ွ ထိုးခှဲ၍ စောကဖွုတကွှီးအနအထေားကိုလညွး စိတထွဲက မှတသွားလိုကသွညွ..။ ထို့နောကဒွဈပှဲပှဲကှီးနှင့ွ စောကဖွုတအွဝကို တေ့ကာ ဖငကွှီးကို ရှေ့ထိုး၍ ပေးလိုကသွညွ..။ လီးတနကွှီးမှာစောကခွေါငွးထဲသို့ တငွးတငွးကှပကွှပွ ထိထိမိမိကှီး ဝငသွှားပါတော့သညွ..။ အဆုံးထိ ဖိသှငွးပှီးသောအခါတဝကကွှောကွှောွ ပှနနွှုတသွညွ..။ ထို့နောကွ ပှနသွှငွးသညွ..။ ဤသို့ သှငွးခှီနှုတခွှီလေးငါးဆယခွါလောကွ ပှုလုပပွှီးသောအခါ ဖငဆွုံကှီးနှင့ွ ခါးအစပအွကှား ကို ကကှနှနဆုပကွိုငကွာမရပမွနား ဒလစပွ ဆောင့ကွာ ဆောင့ကွာ လိုးပါတော့သညွ..။

“ဖှတွ…ဖှပွ….ဖှတွ….ပှှတွ…ပလှတွ….ဖှတွ…ဘှပွ…ဗှဈ…….အာ့..အင့ွ….အ..အား…………အင့ွ..အမေ့….အား…..အ…မေ့…” ဆောင့ခွကှတွှကေ ပှငွးထနလွှသဖှင့ွ မတငကွှညမွ ဖငဆွုံထှားထှားကှီးမှာ လှုပရွမွးတုနခွါနသညွေ..။တစောငွးအနအထေားမို့ နောကသွို့ ကော့ပေးနိုငအွား မရှိသောလွညွး လီးတနကွှီး တိုးဝငလွာတိုငွးစောကဖွုတကွှီးကို ညှဈညှဈခံသညွ.။ ထိုကဲ့သို့ စောကဖွုတကွှီးကို ညှဈညှဈပေးခိုကွ လီးတနတွုတတွုတကွှီးက ဒလစပဝွငလွာသညမွို့ဆောင့သွူရော အဆောင့ခွံရသူပါ အီဆိမ့နွအေောငွ ကောငွးလှပါတော့သညွ..။ဖိုးတာကလညွး အံကိုတငွးတငွးကှိတကွာ ဖိဖိဆောသွညွ.။

မတငကွှညမွကလညွး ညှဈညှဈခံသညွ..။ “ဖှတွ….ပှှတွ….ဖှတွ….ဗှဈ…..ဖှတွ…ဘှပွ……အား….အမလေး….အီး…..ဖှတွ…..” “အမေ့….အင့ွ….ဘှပွ…..အ..အ….အငွး…..ဘှပွ….ဖှတွ….ကှှတကွှှတွ…အီး…ရှီး…..အ……အင့ွ….” “ရှီး…..အမေ့….ကှှတွ..ကှှတွ…..အ….အငွး…အား….” ဆောင့ခွကှမွှားက ကှောကခွမနွးလိလိ ပှငွးထနလွာသညွ..။ ဖငဆွုံဖှေးဖှေးမှတမွှတကွှီးကလညွးအသဲယားအူတုနဖွှယကွောငွးအောငွ သှကသွှကခွါ လှုပရွမွးနသညွေ..။ဖိုးတာလီးတနကွှီးတဈခုလုံး ပူရှိနွးကှှလာသညွ..။ ထိုစဉွ မတငကွှညမွ တဈကိုယလွုံး ဓါတလွိုကသွလိုတုနခွါ လှုပရွမွးသှားပှီး စောကရွပေူတှေ ဒလဟော ပနွးထှကကွုနသွညွ..။

သညတွဈခါတော့ ဖိုးတာမလန့တွော့.။ စောကရွညပွူတှေ ထှကသွှားလို့ တုနခွါမှနွး သိသှားပှီ..။ သညတွော့ မရပပွဲဆကပွှီးဆောင့သွညွ..။ မတငကွှညမွတဈယောကွ အောဟွဈငိုပဈခငှလွောကအွောငကွောငွးလှနွးလှသညွ..။ စောကရွညတွှေ ပနွးထှကနွစဉမွှော အခုလို ခပကွှမွးကှမွး အဆောင့ခွံရသညမွှာဘယလွိုကှီးမှနွး မသိအောငပွငွ ကောငွးလှနွးလှသညွ..။ “ဖှတွ…ဘှပွ…ပှှတွ….ပလှတွ….ဗှဈ…ပှဈ….ဘှပွ……” မတငကွှညမွနှုတကွ ညီးညူအောဟွဈနိုငစွှမွး မရှိတော့..။ လဟေုနစွီးနရသလေို ကာမအရသာထဲနဈမှောနပေါတော့သညွ..။

ဖိုးတာ ဒဈကှီးတဝိုကွ ပူခနဲ ဖငွှးခနဲ ယားတကသွှားပှီး တဈစုံတဈယောကကွဆောင့တွှနွးလိုကသွလို လှုပခွါရမွးသှားပှီး လရပေူပူပှဈပှဈတှကေို စောကခွေါငွးထဲ ဗငွှးခနဲ ဗငွှးခနဲပနွးထည့လွိုကပွါတော့သညွ..။ ခနဓြကိုယကွလညွး မတငကွှညမွကိုယပွေါွ မှောကကွသှှားပါတော့သညွ..။ သားဖှဈသူ ဖိုးတာတဈယောကွ မတငကွှညမွနှင့ွ ပါသှားကတညွးက မခငတွာ စိတတွှကေ အတိတဆွီသို့ပှေးထှကလွှင့မွှောသှားပါတော့သညွ..။ ခငတွာတဈယောကွ ရခပလွေမွးတှငွ တငကွှညမွနှင့ွ တှေ့ပါစဟေုတဖှဖှ ဆုတောငွးလာခဲ့သညွ..။ ယနေ့ည သူ့ရီးစားက တှေ့ခငှကွှောငွး သူ့တူမလေးကတဆင့ွ စာပေးလိုကသွညွ..။

ပှီးတော့တငကွှညမွတို့အိမမွှာ တှေ့ခငှကွှောငွး ခှိနွးသညွ..။ တငကွှညမွတို့အိမကွ သားအမိနှဈယောကတွညွးမို့လှပလွပသွညွ..။ တငကွှညမွ အဈမက အိမထွောငကွပှှီး ယောကွှားနောကွ လိုကနွရသညေဖွှဈရာသားအမိနှဈယောကတွညွး ရှိသညွ..။ ပှီးတော့..တငကွှညမွ အမေ ဒေါမွှဦးက နားလေးသညွ..။ စကားပှောလငွှ အောဟွဈပှောပါမှကှားတယဆွိုရုံသာ…။ ယခငကွလညွး တငကွှညမွတို့အိမမွှာ တဈခါ ခှိနွးတှေ့ဖူးသညွ..။လှနလွှနကွှူးကှူးတော့ မဖှဈခဲ့ကှ..။ ကနှတွာတှကတေော့ ဖှတဖွှတကွှသှေားသညွ..။ အလိုးခံခငှသွညမွှာလညွး ရူးမတတပွငွ..။ သို့သောွ မငွဂြလာမဆောငရွသေးခငွ ဗိုကပွေါပွှီး အရှကရွမှာစိုး၍ဇှတငွှငွးခဲ့ရသညွ..။

ခှိနွးတှေ့သည့နွရောက အိမအွနောကဖွကကွ နှားစာတဲထဲမှာဖှဈသညွ..။ နှားစာပုံကှီးအကှယတွှငဖွှာတဈခပှခွငွးပှီး ခစှသွူတို့ဘာဝ ပှေ့ဖကနွမွးရှုတကွှ ၊ နှိုကကွှ ဆှကှရငွး စကားပှောလို့ မဝခဲ့ကှ..။ ခငတွာ့ အမကလညွေး တငကွှညမွကို ခှှေးမတောခွငွှ၍ တငကွှညမွ ဘယခွေါခွေါွ အမှဲထည့လွေ့ရှိသညွ..။ ဒါက ပထမအကှိမတွှေ့ခှငွးဖှဈသညွ..။ သနောမ တငကွှညမွက အဲဒီနေ့ကအကှောငွးအရာတှေ အခုထိ မမေ့သေး..။ အဲဒီနေ့က ပိုကဆွံ ငါးကပှပွေးတာကိုပါ မှတမွိနသညွေ..။ ဤသို့ဖှင့ွ ၂ ရကမွှောကွ ရောကသွောအခါ တောငဘွကရွှာ ဘုရားပှဲနေ့ ရောကပွါတော့သညွ..။စိနလွှမှိုငဇွာတွ..မို့ တဈရှာလုံးနီးပါး သှားကှည့ကွှသညွ..။

တငကွှညမွတို့ သားအမိနှင့ွ ခငတွာတို့သားအမိ လေးယောကသွား ခငတွာတို့အိမကွ လှညွးနှင့ွ ထှကခွဲ့ကှသညွ..။ ပှဲကှငွးကှီးက ကယှသွညွ..။ သူတို့ရောကသွှားတော့ နဝငဖွှေိုးဖအှခှိနရွှိပှီ..။ ပှဲကှငွးထဲမှာလညွး လှညွးတှကေ အပှည့ွ..။လေးယောကသွား လှညွးခှှတွ ..ခဏနားပှီး ပှဲဈေးတနွးဘကွ လှှောကကွှည့ကွှသညွ..။ တငကွှညမွနှင့ခွငတွာတို့က မုံ့တီစားပှီး လူကှီးနှဈယောကကွ အကှောနွှင့ွ ကောကညွှငွးပေါငွး စားကှသညွ..။စားသောကပွှီးသောအခါ လှညွးဆီ ပှနလွာကှသညွ..။ ထိုစဉွ သူတို့လှညွးနားဆီသို့ လှသောတွဈယောကွ မယောကမွလညနွှင့ွ ရောကလွာသညွ..။

ခငတွာ့ကိုအခကှပွှခေါသွညွ..။ ခငတွာက တငကွှညမွကို လကတွို့သညွ..။ တငကွှညမွက အလိုကတွသိ အကငွးပါးပါးဖှင့ွ … “အမေ…သမီးတို့ လှရီတို့နဲ့ ပှဲခငွးထဲ သှားကှည့မွယနွောွ…ဒီလှညွးပေါကွပဲ ထိုငကွှည့ကွှ….ဘယမွှမသှားကှနဲ့..ဘာဝယပွေးထားခဲ့ရမလဲ..” “အေး အေး…ဘာမှမဝယနွဲ့….ရတယွ…” နှဈယောကသွား လှညွးပေါကွ ဆငွးခဲ့ကှပှီး ပှဲခငွးအလညလွောကဆွီ သှားကှသညွ..။ လှသောကွကှမွးယာဆိုငကွ စောင့နွသညွေ..။ တငကွှညမွတို့ အနားရောကသွောအခါ လှရီတို့ရှိရာကိုလှမွးပှသညွ..။တငကွှညမွတဈယောကသွာ လှရီတို့ဆီ သှားပှီး ခငတွာမှာမူ လှသောနွှင့ွ ပါသှားတော့သညွ..။

သှားကှလာကှနှင့ွ ရှုတရွှကခွတနွသေော လူအုပကွှီးကှားမှာ လှသောနွှင့ွ ခငတွာတို့ကို ဘယသွူကမှသတိထားကှည့နွမညွေ မဟုတွ..။ လှသောကွ ဇာတခွုံဘယဘွကဘွေးက ပတွ၍ဇာတခွုံနောကကွှောဖကရွှိ သောကရွကနကွှေီးဆီ ခေါလွာသညွ..။ ထိုနရောမှာ လူသူကငွးပှတသွညွ..။ တဈဖကဆွညွ ကနမွို့ တောငကွနမွူလေးတှေ ခှုံပုတကွလေးတှေ ပေါသညွ..။ ကပှတွီးကုနွးတောငကွှောမို့ အပငကွှီးကှီးမားမားတှေ မပေါကွ..။ ကပှတွီးကုနွးနှင့လွှတသွော ကနဘွောငရွိုးတှငမွူမနကွညွှးပငအွုပအွုပကွှီးတှေ ရှိသညွ..။ ပှဲကှငွးနှင့ွ သောကရွကနမွှော ပတဈရောကှောလွောကွ ရှိသဖှင့ွ အနတြရာယကွငွးသညွ..။

လှသောကွ ခငတွာ့လကကွို ခပတွငွးတငွးဆှဲပှီး တစောငွးပှူာဒပွငအွုပအွုပတွှဆေီ ခေါလွာသညွ..။ကနဘွောငရွိုးက ရှာလမွးမနှင့ွ နီးသဖှင့ွ လူသူအသှားအလာနီးသညွ..။ ထို့ကှောင့ွ သောကရွကနကွှေီးစနထေောင့ရွှိ တစောငွးပှူဒပွငတွှဆေီ ခေါလွာခဲ့ခှငွးဖှဈသညွ..။ လှသောကွ အကှံသမားပီပီ ပုဆိုးနှဈထညွ ထပဝွတလွာသညဖွှဈရာ တစောငွးပှူဒပွငအွောကရွှိပှန့ပွှူးသောနရောတှငွ တဈထညခွှှတခွငွးလိုကသွညွ..။ ပတပွတလွညတွှငွ ခှုံပုတလွေးတှေ ရှိနသဖှငေ့နွရောလေးက လုံခှုံလှသညွ..။ “ကဲ…အခစွှ….အဲဒီပေါွ ထိုငလွေ…..” “ဘာ အခစှလွဲ….ဟှနွး…..” ခငတွာက လှသောွ ဗိုကခွေါကကွို ဆှဲလိမလွိုကသွညွ..။

ခငတွာတဈယောကွ ရငတွှေ အရမွးခုံနသညွေ..။ပှီးတော့ လှသောပွါးစပကွ အရကနွံ့ရနသညွေ..။ “နငွ …အရကသွောကထွားတာ မဟုတလွား….” “နဲနဲပါးပါး ပါ…အခစှရွာ…ရဲဆေးတငတွဲ့ သဘောပါ…အဟငွး..ဟငွး….” “နငနွောွ….ငါ ..အရကသွောကတွာ မကှိုကဘွူးလို့…နင့ကွို ပှောထားတာနောွ…..” “ဟုတပွါတယွ..အခစှရွယွ..ဘုရားပှဲမို့ အပေါငွးအသငွးတှနေဲ့ ဆုံတုနွး နဲနဲပါးပါး ပါ…။ ပှီးတော့ အခစှနွဲ့တှေ့ရမှာမို့ ရဲဆေးတငလွာတာလေ…..” “ဘာရဲဆေးလဲ…နင့ကွို ဘယသွူက ခှောကနွလေို့လဲ…ဟှနွး…မှို..မှိုခငှတွယွ မပှောဘူး….”။

“ကဲပါ…ထိုငပွါအုံး အခစှရွာ…နောကွ မသောကတွော့ဘူးနောွ……နောလွို့…” လှသောကွ ခငတွာ့ ခါးဖကွ၍ ခငွးထားသော ပုဆိုးပေါွ ထိုငခွလှိုကသွညွ..။ ထိုငမွိကှသောအခါ ခငတွာ့ပါးကို နမွးသညွ..။ လကကွလညွး နို့ကို ကိုငသွညွ..။ ဟိုတဈနေ့ညက ဖှတဖွှတကွှအေောငွ အနှိုကခွံအဆှခံထားပှီးပှီ မို့ လှသောပွှုသမှှ ငှိမငွှိမသွကသွကွ ခံနသညွေ..။ သူမကိုယနွှိုကကွလညွးတဈစုံတဈခုကို မှတသွိပတွောင့တွနမေိသညမွို့….လှသောွ၏ အနမွးအစုတွ အဆှအနှိုကမွှနသွမှှကို ဘာမှမပှောပဲ ငှိမသွကစွှာ ခံနသညွေ..။လှသောကွ အပေါအွငွကြှီ ကယှသွီးမှားကို ဖှုတလွိုကပွှီး အတှငွးဘောလွီကိုပါ ဖှုတလွိုကသွညွ..။

ဒီတော့ အပေါပွိုငွးမှာ အကာအကှယဟွူ၍ ဘာမှ မရှိတော့ပဲ ဟငွးလငွးပှင့သွှားတော့သညွ..။လုံးကစှမွာတငွးနသေော ဖှံ့ ဖှံ့ ဖှိုးဖှိုး နို့နှဈလုံးကို တဈလုံးခငွှး ခှပေေးသညွ..။ ခငတွာစောကဖွုတအွုံကှီးမှာ မာနဖွီ ခုံးထလာပှီး စဈခနဲ စဈခနဲ ကဉှတွကသွှားကာ စောကရွတှေေ တစိမ့စွိမ့ထွှကလွာသညွ..။ လှသောကွ နို့ကို ခှပေေးနရောမှ ကိုယကွို ကုနွး၍ နို့သီးခေါငွးလေးကို လှှာဖှားထိပဖွှင့ွ တို့ထိကလိပေးရာခငတွာတဈယောကွ တှန့လွိမကွော့ထိုးလကွှ တခဈခဈနှင့ွ ရယပွါတော့သညွ..။ “အား…အား….အ….အား…ယားတယွ…တောွ….တောပွါ တော့…..” ခငတွာက လှသောမွကှနွှာကို တှနွးဖယလွိုကသွညွ..။

သို့သောွ နှုတခွမွးခငွှး ပူးကပသွှားပှနသွညွ..။သညတွဈခါတော့ ခငတွာ မတှနွးနိုငတွော့..။ တှနွးလဲ မတှနွးခငှတွော့..။ မကှလွုံးမှားမှေးစငွးကသှှားပါတော့သညွ..။ ထိုအခိုကမွှာပငွ လှသောကွ ခငတွာ့ကိုယလွုံးကို ပှေ့သိပလွိုကသွညွ..။ ခငတွာတဈယောကအွသကရွှူသံတှမှနနွေပှေီ..။ ပုံစံကလညွး ဒူးထောငွ ပေါငကွား အနအထေား ဖှဈနသညွေ..။လှသောကွ ထမီကို မလှနလွကွှ ပေါငနွှဈလုံးကှား ဒူးထောကလွိုကသွညွ..။ ပှီးတော့ သူ့ပုဆိုးကိုခပသွှကသွှကွ လှနသွညွ..။ ခငတွာ့ ပေါငကွှားက စောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးကိုလညွး လကနွှင့စွမွးသညွ..။

စောကဖွုတကွှီးက ပူနှေးခုံးထနပှေီး စောကရွကှညတွှေေ စိုရှှဲနပှေီ…။ ခငတွာတဈယောကခွံခငှစွိတတွှေ ပှငွးထနနွပှေီ..။ လှသောကွ စောကဖွုတအွကကွှဲကှောငွးထဲသို့ လကထွိုးသှငွးလိုကပွှီး လှည့ပွတမွှှဆှပေေးသညွ..။ခငတွာ့ခေါငွးမှာ ဘယညွာရမွးခါနပှေီး ကိုယ့လွကဖွှင့ွ ပငွ ကိုယ့နွို့နှဈလုံးကို ဆုပညွှဈထားလိုကမွိသညွ..။စောကဖွုတအွုံကှီးအတှငွး လှိုကွ လှိုကပွှီး ယားကှှလာပှီး ရမကဇွောတှထနကွော တအားကိုအလိုးခံခငှနွသညွေ..။ လှသောတွဈယောကလွညွး ဝကသွိုးတဈကောငကွဲ့သို့ တရှူးရှူး တရှဲရှဲဖှဈနသညွေ..။ ခငတွာ့ ပေါငနွှဈခှောငွးကို ရငဘွတဖွကဆွီ တိုးကပလွိုကပွှီး သူ့လီးတနကွှီးကိုလညွး စောကဖွုတအွဝနားကပတွေ့လိုကသွညွ..။

လီးတနကွှီးက အထကသွို့ ကော့ထောငနွသညဖွှေဈ၍ လကနွှင့ဖွိကာစောကခွေါငွးပေါကထွဲ ဖိနှဈသှငွးထည့လွိုကသွညွ..။ အရှိနမွသတနွိုငသွည့အွတှကွ လီးတနကွှီးမှာတဝကကွှောကွှောွ နဈဝငသွှားသညွ..။ “ဗှိ…ဗှိ…..ဇိ…ှ ဇိ…ှ ဗှိ…ဗစွှ….ဗစွှ…..” “အား အား….အမလေး..နာ…နာတယွ…ရှီး….အီး….အိ….ဟီး…အမရေေ့…..သပေါပှီ…. အီး…..” ခငတွာ့ ပေါငတွနကွှီနှဈခှောငွးမှာ လိပပွှာတောငပွံကဲ့သို့ အထကသွို့ မှောကတွကသွှားပှီး တဈကိုယလွုံးလညွး တှန့လွိမကွော့ပှံနပေါတော့သညွ..။ လှသောကွ ဖငကွှီးကို ကှှ၍ လီးတနကွှီးကိုပှနနွှုတလွိုကသွညွ..။

ပှီးတော့ ဖှေးဖှေးခငွှး ပှနသွှငွးသညွ..။ ဤသို့ ခှော့ခှော့မော့မော့ ညှာညှာတာတာ အသှငွးအနှုတွ လုပပွေးလကှရွှိရာ နာကငှမွှုတှပှေောကကွှယသွှားပှီး တဈစ တဈစ ကောငွးလာသညွ..။ ခငတွာနှင့ွ တငကွှညမွတို့မှာ တောသူပငဖွှဈညားသောလွညွး တဈယောကစွောကဖွုတွ တဈယောကွ ထိုးနှိုကွ၍ မကှာမကှာလကကွမငွှးဖူးကှသညွ..။ ထို့ကှောင့ွ အပှိုမှေးသညွ စောစောကထဲကပငွ ပေါကပွှဲထားပှီး ဖှဈရာသှေးမထှကတွော့ပါ..။ လီးတနကွှီးက တုတရွှညလွှနွးသဖှင့သွာ အစမှာ နာကငှခွံခကွ ဝဒနော ခံစားရခှငွး ဖှဈသညွ..။ အခုတော့လှသောကွ ညှာတာပှီး အသှငွးအထုတွ လုပပွေးသဖှင့ွ လီးဝငလွီးထှကမွှာ အဆငပွှခှေောမှေ့လာသညွ..။

ခငတွာ ရာဂစိတတွှလညွေး ကှှသထကွ ကှှလာသညွ..။ အားမလိုအားမရ ဖှဈလာပှီး သူမဖငဆွုံကှီးကို ကော့ကော့ပေးလာသညွ..။ ခငတွာအနအထေားပှောငွးသှားတာကို လှသောကွ သိလိုကသွညွ..။ ထို့ကှောင့ွ ခငတွာ့ ခှိုငွးကှားသို့လကလွှှိုသှငွးလိုကပွှီး ပခုံးနှဈဖကကွို ခပတွငွးတငွး ဖကထွားလိုကသွညွ..။ထို့နောကွ အသားကုနွ ကှုံးကှုံး ဆောင့ပွါတော့သညွ..။ “ဖှတွ…ဖှတွ……….ဖှတွ…ပှဈ…..ဗှဈ….ပလှတွ…..ဘှပွ……” “အား…ရှီး……အီး…..အ….အ….အငွး….အမေ့…..အင့ွ……” ဇာတပွှဲက စတိတရွှိုးနှင့ွ အပှိုငွ ဆောင့ခွကှတွှကေ သှကလွကမွှနဆွနနွပေါတော့သညွ..။

ခငတွာကလညွးအောကမွှနေ၍ ဖငကွှီးကို အစှမွးကုနွ ကော့ကော့ပေးသညွ..။ ပှီးတော့ စောကဖွုတအွတှငွးသားတှကလေီးတနကွှီးကို အားနှင့ွ ညှဈညှဈပေးသညွ..။ နှဈယောကလွုံး ကာမအရသာကို ထိထိမိမိ အီဆိမ့နွအေောငခွံစားရသညွ..။ မကှာခငွ ပှီးတော့မညွ ဖှဈရာ ငှိမွးကာနီး မီးတောကလွို အရှိနကွ ပိုပှငွးလာသညွ.။ သူတို့နှဈယောကလွိုးသံဆောင့သွံငှီးငှူသံတှကေို ဇာတပွှဲ စတိတရွှိုးသံက လှှမွးမိုးထားသဖှင့ွ ထိုဝနွးကငှမွှာသာပှံ့လှင့နွခှငွေး ဖှဈသညွ..။ ခငတွာက လှသောကွှောပှငကွှီးကို တငွးနအေောငွ ဖကထွားရငွး အီးခနဲအီးခနဲ ညှဈသံပေးလကွှ ကော့ကော့ ခံသညွ..။

လှသောဆွောင့ခွကှတွှကလညွေး ကှောကခွမနွးလိလိပှငွးထနလွှသညွ..။ “ဖနွှး……….ဖတွ………” “ဟာ….မိနွးမ ..အစောကှီး ရှိသေးတယွ…အိပနွပလေား……” အဝငပွေါကွ ကှောပေးလကွှ တဈစောငွးအိပကွာ စိတကွူးတှေ ယဉနွသေော မခငတွာ တဈယောကသွူ့ယောကွှားက တငပွါးကို ဖနွှးခနဲ ပုတလွိုကသွဖှင့ွ လန့ဖွတှသွှားသညွ..။ သူမစိတထွဲတှငွ ရီးစားလှသောနွှင့တွကယလွိုးနရသလေို ကာမအရသာတှေ တှေ့နသညွေ..။ “ဘယကွ အိပရွမှာလဲ….တော့ကို မှှောနွတော….” မခငတွာက ကိုယကွို တဈပတလွှည့ကွာ ကှာမူပါသော မကှလွုံးတို့ဖှင့ွ ကှည့ရွငွးပှောသညွ..။

သူ့မိနွးမအကှည့ကွှောင့ွ ကိုညိုလုံးတဈယောကွ သဘောကှ ကှနပသွှေားသညွ..။ နှဈပေါငွးမှားစှာပေါငွးလာခဲ့သော မိနွးမ မို့ ဘာဆိုတာ နားလညပွှီး ဖှဈသညွ..။ အမှနတွကယအွားဖှင့ကွိုညိုလုံးသိသညမွှာ ရုပအွမူအယာကို ကှည့ွ၍ အပေါယွံ အသိမှှသာ ဖှဈသညွ..။ မခငတွာတဈယောကွ အခစွှဦးနှင့ွ ရဈမူးမိခဲ့သော အခစှအွရသာကိ ရောရွမွးမှနွးဆ ခံစားနကှေောငွးဒီတဈသကွ ကိုညိုလုံးတဈယောကွ သိနိုငတွော့မညွ မဟုတပွါ..။ “ဖိုးတာရော……..” “ဖိုးခှေးမရှိလို့ တငကွှညမွနဲ့ အဖောရွအောငွ ထည့လွိုကတွယွ….” ကိုညိုလုံးတဈယောကွ သူ့မိနွးမ အလိုကသွိပုံကို ကှိတွ၍ ခှီးကှူးလိုကမွိသညွ..။

သားမရှိခိုကညွားကာစက လို အားရပါးရ နှံလိုကွဦးမညဟွု ကှုံးဝါးလကွှ ခှံဝငွးတံခါးကို သှားပိတလွိုကသွညွ.။ဂမူရှူးထိုး ထှကသွှားသော သူ့ယောကွှား၏ ကှောပှငကွှီးကို ကှည့လွကွှ မခငတွာ သကပွှငွးလေးခကှာပှုံးလိုကမွိသညွ..။ ထိုအပှုံး၏ အဓိပပြါယကွို ကိုညိုလုံးသာ မှငတွှေ့သှားပါက သူ့ဖကယွကွ၍ တှေးခငှရွာတှေးပလေိမ့အွုံးမညွ..။ ယောကွှားက ဒီရှာသား မဟုတွ..။ အနောကဖွကရွှာသား ဖှဈသညွ..။ မခငတွာကိုယဝွနဖွကှခွပှှီး မတငကွှညမွနှင့ွ အထညရွောငွးသှားကှရာမှ တှေ့ဆုံပှီး ညားခဲ့ကှသညွ..။ ပှီးတော့မခငတွာထကွ ငါးနှဈလောကွ ကှီးသညွ..။

ထို့အပှငွ မခငတွာကို အပှိုမှတွ၍ နသညွေ..။ သူတို့နှဈယောကွ ညားဖှဈအောငွ လှောပွေးသူမှာ မတငကွှညမွ ဖှဈပါတော့သညွ.။ဖိုးတာက မတငကွှညမွနှင့ွ သူ့အမတေို့ ပှလညသွှေားပုံကို အံ့သှနရော မှ ငယဘွဝအကှောငွးမှားကိုမေးမှနွးနသဖှငေ့ွ မတငကွှညမွက ပှောပှနသညွေ..။ မတငကွှညမွ ပှောပှခကှထွဲတှငကွိုယဝွနဖွကှခွတှာတှေ ဖိုးတာအဖေ ကိုညိုလုံးနှင့ွ ညားဖှဈအောငွ သူမက လှောပွေးတာတှခနှလွှေပထွားခဲ့သညွ..။ အဓိက အသားပေးပှောသညမွှာ သူမနှင့ွ ဖိုးတာ အမေ မခငတွာတို့ အဘယမွှှခစှခွငကွှကှောငွးကိုသာဖှဈသညွ..။

“အော…ဒေါလွေးနဲ့ အမတေို့က တောတွောခွစှကွှတာကိုး….ဒါမို့ သူ့သားကိုတောငွ ညအိပပွေးဖို့ထည့လွှှတလွိုကတွာကိုး……..” “အံမယွ…ဟုတပွါလိမ့မွယွ….အားကှီး….နငရွှိရငွ သူတို့လငမွယား မလှတလွပလွို့ထည့လွိုကတွာပါနောွ…နင့အွမအကှေောငွး ..မသိရငခွကမွယွ….” “ဒါလညွး…..ဟုတလွောကတွယွ…..ဟား..ဟား…..” ဖိုးတာက မတငကွှညမွစကားကို တဟားဟား ရယမွောကာ ထောကခွံသညွ..။ ပှီးတော့ သူ့စကားကိုဆကသွညွ..။ “ဒါက ဟိုလိုရှိတယွ…ဒေါလွေးရ…..” “ဘယလွိုလညွး …ပှော…” မတငကွှညမွက ဖိုးတာပေါငကွှားက တဆတဆွတွ တောငမွတနွသေော လီးတနတွုတတွုတကွှီးကိုလှမွးကိုငရွငွး မကှစွလေး ခှီလကွှ မေးသညွ..။

“ဒေါလွေးယောကွှားကလဲ မရှိတော့…ငါ့သူငယခွငွှး လီးဆာနမှောပဲ ဆိုပှီး…သူ့သားအရငွးခေါကခွေါကကွို ထည့ပွေးလိုကတွာ နမှောပေါ့…၊ သူ့သူငယခွငွှး ..လီးနဲ့ကငွးပှီးမနနေိုငတွာကို သိလို့နမှောပေါ့….နော…” “အံမယွ…အံမယွ….ပှောပုံကိုက…..အထကစွီးကှီးနဲ့……” မတငကွှညမွက လီးတနကွှီးကို တငွးတငွးဆုတကွိုငထွားရာမှ ဆောင့ဆွှဲလိုကသွညွ..။ “အား…အာ…အသာလုပပွါ…ဒေါလွေးရ…တောကွှာ တဈတောငလွောကွ ရှညထွှကလွာလို့…မိနွးမတှေ..မခံနိုငပွဲ…ဖှဈကုနပွါအုံးမယွ….” “ဘာ…ဘာပှောတယွ…မိနွးမတှေ…..ဟုတလွား…သည့ပွှငွ မိနွးမကိုလိုးရဲလိုးကှည့ွ….လီးကို..တခါတညွး…လိုကဖွှတပွဈလိုကမွယွ…ဟှနွး…နောွ….”။

မတငကွှညမွက ဖိုးတာကို သူမရငခွှငထွဲ ဆှဲသှငွးလိုကပွှိး ပါးကို ဘယပွှနညွာပှနနွမွးလိုကရွငွး …ပှောသညွ..။ အရကအွရှိနလွေးက တောတွောတွကလွာပှီမို့ နှဈယောကသွာ မှူးကှှနကှသညွေ..။ဖိုးတာကလညွး မတငကွှညမွကို ပှနဖွကထွားရငွး….။ “ဒေါလွေး………” “ဟငွ….ဘာလဲ…ပှောလေ…..” “ခုလောကဆွို …..အမနေဲ့ အဖတေို့လဲ …လိုးနလေောကပွှီ..နောွ….” “အငွးလေ…အဲဒါ ဘာဖှဈလဲ…” “ကနှောတွို့လဲ…တဈခှီလောကွ..လိုးကှဦးစို့…” “နှာဗူးလေး…..သူဒါပဲ….စိတကွူးနတော….ကဲ…စိမလွိုကွ..ဘယပွုံစံနဲ့ ခံရမလဲ…ပှော….” “ဒေါလွေးက…သတြတောကှီးပေါွ ပကလွကလွှနအွိပပွှီး…ဒူးထောငွ ပေါငကွားပေး…။

ကနှောကွအောကကွနေ မတတွတရွပပွှီး လိုးပေးမယွ….” “ဒေါလွေး……..” “ရှငွ….ရှင့ွ……” “မလိုးခငွ….လီးကှီးကို ပါးစပနွဲ့ ငုံပေးစမွးပါ…” “ဟှနွး…….တောတွောွ အတတဆွနွး…..ပါးစပနွဲ့ ကိုကဖွှတပွဈလိုကမွယွ…..သိလား….” ဖိုးတာက ကှှနွးသတြတောပေါတွှငွ ခှတှေဲလောငွးခထှိုငလွကွှ သူ့ပေါငနွှဈခှောငွးကို ကားပေးလိုကသွညွ..။မတငကွှညမွက ပေါငကွှားတှငွး ဒူးထောကထွိုငလွကွှ ခါးကို အနညွးငယဆွန့ကွာ ဖိုးတာလီးတနကွှီးကိုအရငွးက ဆုတကွိုငပွှီး ကလေးမှား ရခေဲခှောငွး စုပသွလို တပှှတပွှှတနွှင့ွ စုတပွေးပါတော့သညွ..။ “ပှှတွ…ပှှတွ…..ပှှတွ……ပလှတွ….ပှတွ….ပလပွ…..” ထိုသို့ စုပပွေးရငွးကပငွ ဒဈဆံကှီး အခှကေို လှှာဖှားလေးဖှင့ွ ရဈပတလွကွှ စုပရွကပွေးသညွ..။

မတငကွှညမွက ဒဈဆံကှီး၏ အရငွးရှိ ခေါငအွညှာ အကှောစုံကို ပါးစပဖွှင့ွ တေ့၍ ဖိစုပလွိုကသွညွ..။ဖိုးတာက မတငကွှညမွ မကှနွှာကို တှနွးဖယလွိုကပွှီး သတြတောပေါကွ ဆငွး၍ အာရုံပှောငွးသှားစရနအွေရကတွဈခကှ ွ ငှဲ့ဲ သောကလွိုကသွညွ..။ “ဒေါလွေး…..နောကဆွို ဟို မအလေိုးကှီးကို မခံရတော့ဘူးနောွ…သိလား…တှေ့ရငွ နှဈယောကလွုံးကိုသတပွဈမှာ…” “မခံတော့ပါဘူးရှငွ….စိတခွှ…စိတခွှ….ဟောဒီ ..လငလွေးကိုပဲ…အားရပါးရ ခံပါ့မယွ…ရှငွ….သခှောအောငွ သကသွပှတေဲ့ အနနေဲ့ ….မငွးအမကေို တိုငပွငပွှီး..ဒေါလွေးတို့က မငွးကို အမှစေားအမှခေံ မှေးစားမှာ…..။

ကဲဒါဆို သဘောကတှောမွူပလား…ရှင့ွ…မှေးစားလငလွေး….ရဲ့…ဟား…….ဟား………….ဟား………….ဘာလဲ…ဒေါလွေးက..ကနှော့ကွို မှေးပှီး..စားတော့မှာပေါ့….ဟုတလွား….” “အစဈပါပဲ……..ရှင့ွ……” “ကဲ….ဒါဆို သတြတောပေါတွကွ…ပကလွကအွိပွ…ဒူးနှဈခှောငွးထောငပွေါငကွားထား…..တအား..လိုးတော့မယွ….” မတငကွှညမွက ဖိုးတာပှောသည့အွတိုငွး လုပသွညွ..။ ဖိုးတာက မတငကွှညမွ ပေါငနွှဈလုံးကှားမတတွတရွပကွာ သူ့လီးကှီးကို လကနွှင့ွ ကိုငလွကွှ စောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးထဲ….ဖိနှဈသှငွးလိုကပွါတော့..သညွ……….ပှီး။