ညွှန်ချုပ်ရော ကိုယ်ရောက အိမ်ထောင်တွေနဲ့လွတ်လပ်သူ လူပျိုအပျိုတွေလည်း မဟုတ်ဘူး သူ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်နေသလဲ

ခင်ဦးဦးမြင့် ရင်တွေ ခုံနေသည် ။ ညွှန်ချုပ်ဦးသက်ဝင်းမော်ရဲ့ အကြည့်တွေကြောင့် ။ ဦးသက်ဝင်းမော် ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ကြိုက်နေသည်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် ထင်သည် ။ သေချာပါတယ် ။ သူ ငါ့ကို အမြဲ ဘဲ ကြည့်တဲ့ ပုံတွေက သိသာလွန်းသည် ။ ငွေစာရင်းကနေ သူ့လက်အောက်ကို ပြောင်းလိုက်တာကြီးက ပေါ် တင်ကြီး ။ အခုတော့ သူနဲ့ ခင်ဦးဦမြင့်က နီးနီးကပ်ကပ် ဖြစ်နေပြီ ။ သူခိုင်းနေကျ သူ့အတွင်းရေးမှူး ( စက္ကတရီ ) ကေခိုင်သက်ကို မခိုင်းဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ခေါ်ခေါ်ခိုင်းတတ်တာရယ်.. သူ့စားပွဲရှေ့ ထိုင်ခိုင်းပြီး အလုပ်ပြင်ပက ထွေရာလေးပါး ပေါက်ကရတွေ ထိုင်ပြောနေတတ်တာရယ်ကြောင့် သူ့ ပီအေ ကိုစိုးတောင် ရိပ်မိနေပြီ ထင်တာဘဲ ။ ကိုစိုးက သူ့ငယ်ရင်းခြံပေါက်လေ ။ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ပုဆိုးပြောင်း ဝတ်ကထဲက အတူတူခေါ်လာတာ ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ကင်တင်းက ကော်ဖီခွက်နဲ့ အလုပ်စားပွဲဆီကို ပြန်လာတဲ့ အချိန် ဦးသက်ဝင်းမော် ဓါတ်လှေခါးထဲက ထွက်လာသည် ။ သူ့ယာဉ်မောင်းက သူ့အတက်ချီကေ့စ် အိတ်ပြားလေးကို ဆွဲပြီး အနောက်က ကပ်ရက် လိုက် လာသည် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို တွေ့တော့ “ ခဏကြာရင် လာတွေ့ပါ..ပြောစရာ ရှိလို့…” လို့ ပြောသည် ။ “ ဟုတ်ကဲ့ ..ညွှန်ချုပ် ” လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပြီး ဘယ်သူတွေများ ကြားသလဲ တွေ့သလဲ မျက်စိကစားလိုက်မိသည် ။ တော်ပါ သေးရဲ့ ။ ဘေးမှာ ဘယ်သူမှ မရှိနေဘူး ။ သူ့အနောက်က ကပ်ပါလာတဲ့ ယာဉ်မောင်း ဒီရိုင်း တော့ ကြားချင် ကြားနိုင်တာပေါ့ ။ ဒီရိုင်းကလည်း သူ့တပည့်အရင်းဘဲလေ ။ ပီအေကိုစိုးလိုဘဲ ဘောင်းဘီဝတ်တဲ့ အချိန်ထဲက သူ့ကားကို မောင်းလာတဲ့လူ ။ သူ ဘာကြောင့် ခင်ဦးဦးမြင့်ကို စိတ်ဝင်စားသလဲ မသိဘူး ။ ရုံးမှာ အပျိုတွေ အများကြီး ရှိနေတာဘဲ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်က လင်ရှိနေတဲ့ မိန်းမတယောက် ။

ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ရုပ်ကြောင့်လား…အချိုးကျတောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ် လုံးကို ရစ်မူးသာယာနေလို့လား ။ ပြီးခဲ့တဲ့ သြင်္ကန်တုံးက သူနဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်တို့ စာရေးမ အရာရှိမတွေ တော်တော် ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့ကြသည် ။ သူ က သြင်္ကန်မှာ ရုံးမှာ ရေပက်စင်ဆောက်..စတုဒီသာကျွေးဖို့လုပ် အရမ်းတက်ကြွခဲ့သည် ။ သူကိုယ်တိုင်လည်း လာဦးစီးသည် ။ အောက်လက်ငယ်သားတွေနဲ့ ရောနှော ဆက်ဆံသည် ။ သူ့ကို ရုံးကလူတွေ ခင်မင်ချစ်ကြသည်။ သူ့မှာ မိသားစု ရှိတယ် ကြားပေမယ့် သြင်္ကန်ကို သူနဲ့ လိုက်လာတာ မတွေ့ရဘူး ။ ကေခိုင်သက် ပြောပြတာကတော့ သူ့မိန်းမက သူ့ထက် အသက်အများကြီး ကြီးတယ်..အဆင်လည်း မပြေကြဘူး တဲ့ ။ သြင်္ကန်တုံးက သူက လူငယ်တယောက်လိုဘဲ ဂျင်းဘောင်းဘီအပြာ စပို့ရှပ်အပြာနဲ့ ရေဝင်ပက်တာ ။ သူက သူ့ အရွယ် အရာရှိကြီးတွေလို ဘိုက်ပူပူ ပါးဖေါင်းဖေါင်း မဟုတ်ဘဲ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းသည် ။ ဒါကို ခင်ဦးဦးမြင့် အတူတူ ရေပက်နေတဲ့ ကေခိုင်သက်တို့ကို ပြောမိလိုက်သည် ။ ကေခိုင်သက်တို့က “ ဟေ့ဟေ့.. ခင်ဦးက ညွှန်ချုပ်ကို သဘောကျနေတယ်ဟေ့….” လို့ နောက်ပြောင်ကြသည် ။ ညီအမတွေလို အရမ်း ရင်းနှီးတဲ့ ပဘာကတော့ “သူကလည်း ခင်ဦးကို ကြည့်ကြည့်နေတာ ဒို့တွေ့တယ်…ခင်ဦး အိုးကို ကြိုက်သွားပြီ ထင်တယ်” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကေခိုင်သက် က “ ဟုတ်မယ်..ညွှန်ချုပ်က ငါ့ကိုဆို နဲနဲလေးတောင် မကြည့်ဘူး..ခင်ဦးရဲ့ အိုးကြောင့်ဘဲ ဖြစ်မယ်”လို့ ထောက်ခံသည် ။ ကေခိုင်သက်က ရင်ပြားဖင်ပြား ပိန်ပိန်လေးလေ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်တို့ မုံ့လုံးရေပေါ် လုပ်နေတဲ့နေရာ…ကိုလည်း ခဏခဏ သူလာသည် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို စိုက်စိုက် ကြည့်ခဲ့တာတွေကို ကေခိုင်သက်နဲ့ပဘာတို့ သတိထားမိကြသည် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း သူ့ကို ခိုးခိုးကြည့်မိတာ အကြိမ်ကြိမ် အခါခါပါ ။ ယောကျ်ား ရှိရက်နဲ့ သူ့ကို ရင်ခုံမိသည် ။ ရင်ခုံမိတာ အချစ်လား ။ ခင်ဦးဦးမြင့် မသေချာဘူး ။ ကိုယ့်ယောကျ်ားထက် အစစ သာတယ်လို့တော့ ထင်မိသလို ညဖက် အိပ်မက်တွေထဲ သူရောက်ရောက်လာ တယ်လေ ..။ ပဘာက “ ခင်ဦး..ယူတော့ ဌာန မကြာခင် ပြောင်းရလိမ့်မယ်…” လို့ စသည် ။ ပဘာ ပြောတဲ့အတိုင်းဘဲ သူ ငွေစာရင်းကနေ ညွှန်ချုပ်ရုံးကို ပြောင်းရသည် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှန်ထဲကြည့် ပြင်ဆင်ပြီး ညွှန်ချုပ်ရဲ့ ရုံးခန်းဖက်ကို လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ ကေခိုင်သက် မရောက်သေးဘူး ။ သူ့ရုံးခန်းကြီးက ကျွန်းကွက်လှလှ နံရံတွေနဲ့ ကြမ်းပြင်ကလည်း လျာထိုးသစ်သားကြမ်း ။ အားလုံး ပြောင်လက် နေသည် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ဝင်သွားတော့ သူ့ကို စားပွဲအကြီးစားကြီး အနောက်မှာ ထိုင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ မတိုမရှည် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ညှပ်ထားတဲ့ ဆံပင်..ကော်လာကတုံးရှပ်..တိုက်ပုံအင်္ကျ ီမီးခိုးရောင်အရင့်နဲ့ သူက ခင်ဦးဦးမြင့် ဝင်လာတာကိုတွေ့တော့ ပြုံးပြသည် ။ “ လာ..ခင်ဦး….” လို့လည်း ခေါ်လိုက်သည် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ရင်တွေ တုန်ပြီး သူ့စားပွဲနား ရောက်သွားတဲ့အချိန် သူက “ ထိုင်..ခင်ဦး…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ “ ခင်ဦးနဲ့ ကျနော်နဲ့ စကားပြောစရာလေးတွေ ရှိတယ် ..” “ရှင် …” “ မလန့်ပါနဲ့..အလုပ်ကိစ္စ..ရုံးကိစ္စ မဟုတ်ပါဘူး…” “ ရှင်…” “ ခင်ဦး….နဲ့ တနေရာမှာ တခုခု စားရင်း တွေ့နိုင်မလား….” အိုး..ခက်ပြီ ။ သူရော ကိုယ်ရောက အိမ်ထောင်တွေနဲ့ ။

လွတ်လပ်သူ လူပျိုအပျိုတွေလည်း မဟုတ်ဘူး ။ သူ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်နေသလဲ ..။ ခင်ဦးဦးမြင့်ဆီက စကားပြန် မရတော့ သူ သက်ပြင်းချသည် ။ “ အင်း..ကျနော် သဘောပေါက်တယ်…ခင်ဦး…ဒါပေမယ့်လေ..ကျနော် ခင်ဦးကို ပြောစရာတွေ အများကြီး ရှိနေ တယ်..အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင်တယ်…” ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း “ မသင့်တော်ပါဘူး..” လို့ ပြောဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် ပါးစပ်က ပြောမထွက်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။ သူက သူ့စားပွဲအံဆွဲထဲက စက္ကူအိတ်တလုံးကို ထုတ်ယူပြီး “ ဒါ..ခင်ဦးအတွက် …” ဆိုပြီး ကမ်းပေးသည် ။ “ အို..မပေးပါနဲ့..နေပါစေ…မလိုပါဘူး…” လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် ငြင်းပယ် ငြင်းဆန်သည် ။ မရ ။ သူအတင်းပေးသည် ။ “ ခင်ဦး…ရုံးဆင်းတဲ့ အချိန်…“ လပြည့်ဝန်း ” က ကျနော် စောင့်နေမယ် …” “ လပြည့်ဝန်း ” ဆိုတာက သူကြိုက်တဲ့ဆိုင် ။ တခါတုံးက ရုံးကလူတွေ အိုဗာတိုင်လုပ်ကြရတော့ သူက ကျေးဇူးတင်တယ် ဆိုပြီး အဲဒီဆိုင်က မှာကျွေးဘူးသည် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် အလုပ်စားပွဲကို ပြန်ရောက်တော့ သူပေးလိုက်တဲ့ အထုပ်ကို ဖွင့်ကြည့်သည် ။ အို …။ ခင်ဦးဦးမြင့် ကြိုက်တဲ့ ရေမွှေး..သုံးနေကျ နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေး ..မိတ်ကပ်တွေ ဖြစ်နေသည် ။ အားလုံး မိတ်အင် ယူအက်စ်အေ တွေချည်းဘဲ ..။ သူ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့အကြိုက်တွေ သုံးနေကျတွေကို ဘယ်လိုသိသလဲ ။ ကေခိုင်သက်နဲ့ ပဘာတို့ လက်ထောက်ချတဲ့ ပုံဘဲ …. ။ “ လပြည့်ဝန်း ”ကို သွားရမလား..မသွားဘဲနေရမလား….ခင်ဦးဦးမြင့် ဝေခွဲလို့ မရနိုင်ဘူး ။ခင်ဦးဦးမြင့်တို့ ရုံးက ရုံးနောက်မှာ မြေကွက်လပ်ကြီး ရှိနေလို့ ကားရပ်ဖို့ အဆင်ပြေတာနဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့် အလုပ်ကို ကားမောင်းတက်တယ် ။ အိမ်မှာကလည်း ကားနှစ်စီး ရှိတာကြောင့် နဲနဲသေးတဲ့ Honda Fitကားလေးကို ခင်ဦးဦးမြင့်က မောင်းတယ် ။ ညွှန်ချုပ်က သူနဲ့ “ လပြည့်ဝန်း ”မှာ စားသောက်ဖို့ ချိန်းလိုက်တာကို ဘာလုပ်ရမလဲ ခုထိ မဆုံးဖြတ်နိုင်သေးဘူး ။ သူနဲ့ စားနေတုံး အသိတယောက်ယောက် တွေ့သွားမှာကို စိုးရိမ်နေမိတယ် ။ သူ့ကိုလည်း မငြင်းချင်ဘူး ။ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ မသိဘူး ။ ဒီအချိန်မှာ သူငယ်ချင်း နွယ်နီစိုး ဖုန်းခေါ်တယ် ။ နွယ်နီစိုးက တက္ကသိုလ်မှာ လေးနှစ်တာ အတူတူ တွဲခဲ့ ခင်ခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းပါ ။ နွယ်နီစိုးက မြို့ထဲမှာ အလုပ်လုပ်တယ် ။ နွယ်နီစိုးက “ ခင်ဦးရေ….ငါ နင့်ယောကျ်ားကို ကောင် မလေးငယ်ငယ်တယောက်နဲ့ တွဲခုတ်သွားတာ တွေ့လိုက်တယ်..နင်သိထားရအောင် ငါပြောပြတာ…” လို့ ပြောလိုက်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် အံ့သြသွားတယ် ။ “ သူ့ချိန်ဘာပညာသင်လေး ဖြစ်မှာပေါ့ နွယ်နီ..ဘယ်လိုပုံလေးလဲ…” လို့ ပြန်မေးကြည့်လိုက်တော့..“ ပြားချပ်ချပ် လေးလေ….မော်ဒယ်ဒီဇိုင်းလေး…အသားညိုစိမ့်စိမ့်နဲ့…” လို့ နွယ်နီစိုးက ပြောပြတယ် ။ အင်း…ချိန်ဘာဆင်းနေတဲ့ သုန်တြာ ဆိုတဲ့ ချာတိတ်မဘဲ ဖြစ်လိမ့်မယ် ။ အင်း..ကိုအောင်..ကိုအောင်…ခွေးမြီးကောက် ကျည်တောက်စွပ် ဘဲ …။

အကျင့်က မဖျောက်နိုင်ဘူး ။ တော်တော့်ကို တဏှာကြီးတဲ့ ကိုအောင် ပါလား …။ ကိုအောင်နဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့် အိမ်ထောင်ကျတာ ငါးနှစ်ကျော်ပြီ ။ ကိုအောင့်ကို ခင်ဦးဦးမြင့် ရိုးသားကြိုးစားတဲ့ လူတယောက်လို့ ထင်ခဲ့တယ် ။ ကိုအောင်ကလည်း ပိန်ပိန်ပါးပါး သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားတတ်တဲ့ အယ်အယ်ဘီ ဘွဲ့ရ တရားရုံးချုပ် ရှေ့နေတယောက် လေ ..။ ဒါကြောင့်လည်း သူနဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့ မွေးနေ့ပွဲမှာ သိခဲ့ကြ ခင်မင်ခဲ့ကြပြီးတဲ့နောက် သူက ချစ်ရေးဆိုလာတော့ သူ့ကို ခင်ဦးဦးမြင့် လက်ခံခဲ့တယ် ။ တနှစ်လောက် ချစ်သူအနေနဲ့ တွဲခဲ့ပြီး သူနဲ့ လက်ထပ်ခဲ့တယ် ။ ချစ်သူ ဘဝမှာရော လက်ထပ်ပြီးခါစမှာရော သူ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို အရမ်းချစ်ပြ ဂရုစိုက်ပြတာဘဲ ။ သူဟာ ကာမရာဂစိတ်ကြီးတာလည်း လက်ထပ်ပြီးတဲ့နောက် ခင်ဦးဦးမြင့် ကောင်းကောင်းကြီး သိခဲ့ရတယ် ။ နေ့ရော ညရော ရာသီလာနေတဲ့အချိန်ပါမရှောင် သူ့အလိုကို လိုက်ခဲ့ရတာ ။ (အပေါက်ရှိသမျှ ဘယ်အပေါက်မှ မလွတ်စေရဘူး)ဆိုတာ ကိုအောင့်ရဲ့လက်သုံးစကား တခုဘဲ ။ သူ အရက်မူးလွန်တဲ့အခါ ရေရွတ်လေ့ရှိတကြ စကားပေါ့ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ပုလွေလည်း နေ့တိုင်း ကိုင်ခိုင်း ရှေ့ပေါက်တင်မက နောက်ပေါက်ကိုလည်း တောင်းလုပ်ခဲ့တဲ့လူ ..။ ကိုယ့်ကာမပိုင်ယောကျ်ားဘဲလေ ဆိုပြီး သူတောင်းဆိုသမျှ ခင်ဦးဦးမြင့် လိုက်လျောခဲ့တာချည်းပါဘဲ ။ နောက်ပေါက်ကို လုပ်လွန်းလို့ နောက်ကျရင် အရစ်ပြုံးပြီး ဖင်တောင် လုံပါတော့မလား ပူပန်ခဲ့ရတယ် ။ ပုလွေ ကိုင်ပေးရတာလည်း နှုတ်ခမ်းတွေ ပူထူရတာ နေ့တိုင်းညတိုင်းလိုဘဲ ။ သုံးနှစ်လောက် အိမ်ထောင်သက်တမ်း ရှိလာပြီးတဲ့နောက် သူ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ရိုးလာတာလား မသိဘူး ။ လိင်ဆက်ဆံတာ ကျဲလာတယ် ။ မအားဘူးကွာ..စာဖတ်စရာတွေ ရှိတယ်…နေလို့မကောင်းဘူး ဆိုပြီး သူ ခင်ဦး နဲ့ သိပ် မဆက်ဆံတော့ဘူး ။ တနေ့လည်းကျရော သူ့ရဲ့ လုပ်ရပ်တွေ ဗြုံးကနဲ ပေါ်လာပါတော့တယ် ။ သူ အယ်လ်အယ်လ်ဘီ တက်တုံးက ကျောင်းနေဖက် မိန်းမတယောက်နဲ့ နယ်မှာ အမှုသွားလိုက်ရင်း ပြန်ဆုံခဲ့ကြရာ က ဒီမိန်းမလည်း ရန်ကုန်ကို လာလည်ရော သူနဲ့ ညိစွန်းကြတယ်လေ ။ ဟိုတယ်ခန်းတခုမှာ သူတို့ ချိန်းအိပ်ကြ တယ် ။ ဒီမိန်းမလည်း ကိုအောင်ကြောင့် ရန်ကုန်ကို ပြောင်းလာတယ် ။ခင်ဦးဦးမြင့်ကတော့ ငါ့လင်က နံမည်ကျော် ရှေ့နေတယောက် ဆိုပြီး သူ့ကို အားလဲကိုး ယုံလည်း ယုံပြီး ဘာမှ မသင်္ကာတွေ ဘာတွေ မဖြစ်ခဲ့ဘူး ။

ဒီကိစ္စ ပေါ်လာတာက သူက ဟန်ဆောင်ကောင်းပြီး ဒီမိန်းမကိုလည်း တခါတခါမှ ချိန်းတွေ့ပြီး ဆက်ဆံပေမယ့် ဒီ မိန်းမဖက်က မနေနိုင်ဖြစ်လာပြီး ညဖက် သူ့ဟန်းဖုန်းကို ဖုန်းဆက်ဆက်လာတယ် ။ တခါတလေ သူက ရေချိုးနေ တုံး ဖုန်းက လာတော့ ခင်ဦးဦးမြင့်က သူ့ဖုန်းကို ပြေးကိုင်လိုက်တာပေါ့ ။ အရေးကြီးတဲ့ အမှုသည်လား ဆိုပြီး စေတနာနဲ့ပါ ။ မိန်းမတယောက် ဖြစ်နေတာလည်း မသင်္ကာ မဖြစ်သေးပါဘူး ။ အမှုသည်လား..တဖက်က ရှေ့နေ လား ထင်မိခဲ့တယ် ။ နောက်ကျတော့ ပိုပိုကဲလာသဲလာပြီး ဘွင်းဘွင်းကြီး ပေါ်လာရော ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း သူ့ကို စိတ်နာလိုက်တာ ဘာပြောကောင်းမလဲ ။ သူ့ပါးကိုလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပစ် သူ့ဖင်ကိုလည်း ဆောင့်ကန်ပစ်ခဲ့တာ ။ သူနဲ့လည်း မနေတော့ဘဲ အမဝမ်းကွဲအိမ်မှာ သွားနေပစ်လိုက်တယ် ။ သူက ငိုယိုပြီး တောင်းပန်တယ် ။ ပြန်လာချော့တယ် ။ ဟိုမိန်းမကိုလည်း မဆက်ဆံတော့ပါဘူး..ဂတိတွေ ပေး တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း ဘူးဆို ဖရုံမသီးဘူး ဆိုတဲ့မိန်းမတယောက်ဘဲလေ ။ သူ့ကို ပြန်လက်မခံခဲ့ဘူး ။ နောက်တော့ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ မိသားစုတွေ လိုက်လာကြတယ် ။ သူတို့က မြောင်းမြမှာ နေကြတာလေ ။ မိသားစု တွေက သူနဲ့ ပြန်ပေါင်းဖို့ နားချကြတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ အမေကလည်း တလင်တမယားဘဲ ကောင်းပါတယ်လို့ နားချသလို သူမြေးလေး ချီချင်နေပြီ…သူမသေခင် မြေးလေး ချီပါရစေ လို့ အထပ်ထပ် ပြောဆိုတာနဲ့ ကိုအောင် နဲ့ ပြန်ပေါင်းထုပ်ခဲ့တယ် ။ သူ့ကိုတော့ ဟိုတုံးကလို မယုံကြည်တော့ဘူးပေါ့ ။ အခု ထပ်လုပ်ပြန်ပြီလား မသိဘူး ။ ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်တယ် ။ သူ့ဖုန်းက ပိတ်ထားသလား မသိဘူး ။ ခေါ်လို့ မရဘူး ။ ဒါ ဆိုရင် သူ တခုခု လုပ်နေပြီလား လို့ ထင်မိလိုက်တယ် ။ ဟိုတလောကလည်း သီချင်းရေးဆရာတွေရဲ့ အမှုကို လိုက်တဲ့အကြောင်း ဂျာနယ်တွေထဲမှာ သူ့ပုံပါလာတာ ဟစ်ဟော့အဆိုတောမလေးတယောက်နဲ့ တွဲရိုက်ထားတာ။ ခင်ဦးဦးမြင့် သူနဲ့ ဖိုက်လိုက်ရသေးတယ် ။ သူက အမှုသည်ပါ..မယုံရင် မေးကြည့်ပါ..ရိုးရိုးသားသားပါ လို့ အကြိမ်ကြိမ် ဖြေရှင်းတယ် ။ တောင်းပန်တယ် ။ အခုကိစ္စကို သူနဲ့ရှင်းကြရအုံးမှာပေါ့ ။ ဒီတခါတော့ သူ့ကို အပြီး ကွဲပစ်လိုက်မယ် ။ သူ့ရုံးခန်းကို ဆက်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော်နဲ့ဘဲ တိုးတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်က သူ တရားရုံးသွားတယ် လို့ ပြောတယ် ။ အင်းလေ..ချိန်ဘာကောင်မလေးဘဲ ဖြစ်မှာပါ ။ နောက်ကိုတော့ ချိန်ဘာကို မိန်းကလေး လက်မခံဖို့ သူ့ကို သေသေချာချာ ကြပ်ပေးရမယ် ။ ကိုအောင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်ရှုပ်နေတဲ့အချိန် ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ဟန်းဖုန်း တတိတိတတုတုနဲ့ လှုပ်လာတယ် ။ ကိုအောင် ပြန်ခေါ်တာဘဲ ဆိုပြီး ခင်ဦးဦးမြင့် ဖုန်း ကော်လာအိုင်ဒီကို မကြည့်ဘဲ ကောက်ထူးလိုက်တယ် ။ “ ကဲ..ဘာဆင်ခြေတွေ ပေးမှာလဲ….” ခင်ဦးဦးမြင့် လေသံက မာကျောလွန်းနေတယ် ။ “ ဗျာ..ခင်ဦး….ကျနော်က ဘာဆင်ခြေတွေ ပေးရမှာလဲဟင်….” အို..ကိုအောင် မဟုတ်ပါလား ..။ သူ..သူ ဖြစ်နေတယ် ။ ညွှန်ချုပ် ဦးသက်ဝင်းမော် ခေါ်တာ ဖြစ်နေတယ် ..။ သူ ဟန်းဖုန်းကို ခေါ်လိမ့်မယ်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် လုံး၀ ထင်မထားဘူးလေ ..။ “ အို..ဆောရီး….ဆောရီးပါ…ညွှန်ချုပ်….ခင်ဦး..ညွှန်ချုပ်လို့ မထင်လိုက်ဘူး….” သူ ရယ်နေတဲ့အသံကို ကြားရတယ် ။ “ ရပါတယ်…ကိစ္စမရှိပါဘူး….ခင်ဦး….ကျနော် ခေါ်တာက လပြည့်ဝန်းကို သွားမယ် မဟုတ်လားလို့ မေးချင်လို့ ” ဖုန်းထူးလိုက်တုံးက အသံမာမာနဲ့ ပြောလိုက်တာကို အားနာသွားတာရယ်..ကိုအောင့်ကို ရွဲ့ချင်တာကြောင့်ရယ် ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ကို လပြည့်ဝန်းမှာ ဆုံကြမယ်လို့ လက်ခံလိုက်မိပါတယ် ။ တီတုတီတုတီတုနဲ့ ဖုန်းလာပြန်တယ် ။

ဒီတခါမှာတော့ သူ့ယောကျ်ားကိုအောင် ဖြစ်နေတယ် ။ “ ကိုအောင်..ကောင်မလေးနဲ့ ဘယ်ကိုသွားလို့ ဘာတွေ လုပ်သလဲ..မုန်လာဥလုပ်ဖို့တော့ စိတ်မကူးနဲ့..ခိုင်လုံ တဲ့ သတင်းရပ်ကွက်ကနေ ရထားတဲ့ အမှန်အကန်သတင်း…” “ ဟာ…ခင်ဦးကလည်းကွာ..ကိုယ် တရားရံးမှာ အမှုတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်နေရတာ..ရေလည် ပင်ပန်းနေတာ…” “ ဟုတ်လို့လား..ချိန်ဘာကောင်မလေး ပြားချပ်ချပ်နဲ့ လိမ့်နေတာ မသိဘူး မထင်နဲ့…” “ ဟာ…ကြံကြီးစည်ရာ…အဲ့ကောင်မလေးက တပည့်မလေးပါ ..သူ့ဦးလေးတွေက လာအပ်လို့ မကောင်းတတ်လို့ သင်ပေးနေရတာ…ခင်ဦးရယ်…မဟုတ်တာတွေ မစွပ်စွဲပါနဲ့….” “ အင်းလေ..ကိုအောင်…ကွယ်ရာမှာ မကောင်းတာတွေ လုပ်ရင် ဝဋ်လည်မယ် သိလား …ဒါဘဲ…” “ ခင်ဦးရယ်…ကိုယ် အဲလို မဟုတ်ပါဘူးကွာ….ခက်တာဘဲ….” “ ကိုအောင်..ခင်ဦး ဒီနေ့ ရုံးကအုပ်စုနဲ့ စားသောက်ဆိုင်သွားစားမယ်…ခါတိုင်းအချိန် ပြန်မရောက်ဘူး ..” “ အင်း..အင်း…အိုကေ…” မိန်းမရဲ့ ဆူပွက်သံလေးတွေ ကြားလိုက်ရပြီး အောင်မိုးခြိမ့် စိတ်တွေ တုန်လှုပ်သွားတယ် ။ ဘယ်ကောင် ဘယ် ကောင်မ တွေ့သွားပြီး ချွန်လိုက်တာလဲ မသိဘူး …ဟူး…..။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ခရစ်စတီရာနာကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ရမှာတော့ စိတ်ဝင်စားနေတယ် ။ ဂွင်ဝင်လာရင်တော့ အောင်မိုး ခြိမ့်တို့က လက်မနှေးဘူး ။ ခရစ်တီရာနာကို ကိုင်ချင်နေတာ ကြာပြီ ။ သက်ဝင်းမော် စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်နဲ့ “ လပြည့်ဝန်း”မှာ ချိန်းထားလို့ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို အခုလို အပြင်မှာ တွေ့ဖို့ ချိန်းလိုက်မိတာလည်း သူ့စက္ကတရီ ကေခိုင်သက်က ခင်ဦးဦးမြင့်ကလည်း သူ့ကို စိတ်ဝင်စားနေပုံရတယ် လို့ ပြောပြတာကြောင့် စမ်း ကြည့်လိုက်တာ ။ ခင်ဦးကို သူ ကြိုက်နေတာ တော်တော်ကြာပြီ ။ ပြီးခဲ့တဲ့သြင်္ကန်မတိုင်ခင်ထဲကဘဲ ခါးသေးသေးအိုးကောင်းကောင်းနဲ့မို့ သတိထားကြည့်မိနေတာ ကြာပြီ ။ သြင်္ကန်မှာတော့ ပိုပြီး နီးစပ်ရင်းနှီးသွား ကြတယ်လေ ။ အိမ်မှာ မမနွဲ့နဲ့ အဆင်မပြေတာတွေများတော့ သက်ဝင်းမော် သာယာမှုလေးတခုလောက် ရှာ ချင်လာတယ် ။ အနည်းဆုံး မိန်းမချောချောတောင့်တောင့်လေး တယောက်လောက်နဲ့ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ချင်မိလာ တယ် ။ မမနွဲ့က တနေ့တနေ့ ဆူပူရန်လုပ်နေပြီး သူနဲ့ လိင်ဆက်ဆံမှု မရှိတာလည်း တော်တော် ကြာခဲ့ပြီလေ။ သက်ဝင်းမော်သည် တက္ကသိုလ်မှာထဲကလည်း ရည်းစားများခဲ့သလို အရာရှိပေါက်စ ဘဝနဲ့ နယ်ခြားဒေသတွေကို သွားခဲ့ရချိန်မှာလည်း နယ်စွန်နယ်ဖျားက တိုင်းရင်းသူလေးတွေနဲ့ တရွာတယောက် ချစ်သူတွေ များခဲ့သူ မျက်နှာများ သူ ။ အရပ်ဖက်ကို ပြောင်းပြီး ညွှန်ကြားရေးမှူးချုပ် လုပ်ရတော့လည်း ကြုံရင်ကြုံသလို ကြံဖန်သူ ဂွင်ဖန်သူ တယောက်ပါ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်က အိမ်ထောင်နဲ့လို့ သိရတော့ သူပိုသဘောကျတယ် ။ အိမ်ထောင်ရှိသူအချင်းချင်းဆိုတော့ သူရောကိုယ်ပါ လူမသိစေချင်ကြဘူးလေ။ လစ်ရင်လစ်သလို တိတ်တဆိတ် စားကြရုံဘဲ မဟုတ်လား ။ အိမ်တွင်းမှာ မသာယာတော့ အပြင်မှာ ပျော်ပါးချင်တာ သဘာဝကျတယ်လို့ သူထင်တယ် ။ အိမ်မှာက ကိုယ့်ထက် ၁၀နှစ် အသက်ကြီးတဲ့ မိန်းမက ပူညံပူညံ အမြဲ လုပ်နေ သလို လိင်ကိစ္စလည်း မရှိ မရ ..သမီးကလည်း အေးအေး ဆေးဆေး မနေဘဲ ထင်တိုင်းကြဲနေတော့ သူစိတ်ညစ်လွန်းရတယ် ။ သမီးကို သူ ဆူတော့ တားမြစ်တော့ သမီးက အိမ်ကထွက်ပြေးသွားတယ် ။ ကောင်လေးတယောက်နဲ့ သွားနေတယ် ။ လုပ်ချင်တာ လုပ်သွားတဲ့ သမီးကို သူ စိတ်နာတယ် ။ သမီးကြောင့် သူ အရှက်ကွဲတယ် ။ သမီးကို သူပစ်ထားလိုက်တယ် ။ မမနွဲ့ကတော့ သူ့သမီးကို သူမသိအောင် တိတ်တိတ် ထောက်ပံ့နေသလားတော့ မသိဘူး။ ငယ်ငယ်က အရာရှိပေါက်စ ဘဝနဲ့ နယ်စွန်နယ်ဖျားတွေမှာ တာဝန်ကျတော့ တိုင်းရင်းသူ ချောချောလေးတွေနဲ့တွေ့ရင် အရူးအမူး ချဉ်းကပ် ချစ်ရေးဆို ပြန်ကြိုက်ခဲ့လို့ ချစ်သူရည်းစား ဖြစ်ရင် စိတ်ကြိုက် ပျော်ပါးပစ်ခဲ့တယ် ။ ရာထူးတိုးပြီး နောက်တန်း မြို့ပေါ်ကို ပြန်ရောက်တဲ့အချိန် ညီမဝမ်းကွဲတယောက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မမနွဲ့နဲ့ ခင်မင်ရင်းနှီးခွင့်ရခဲ့တာ ။အဲဒီတုံးက မမနွဲ့က တအားလှတယ် ။

ဆက်စီကျတယ် ။ တောင့်တယ် ။ မမနွဲ့ကို သူ အရင် ငယ်ငယ်က တွဲခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးတွေလိုဘဲ ချစ်သူဖြစ်ပြီးရင် စိတ်ကြိုက် ပျော်ပါးပြီးရင် သူ ခွာချင်တဲ့အချိန်ကျ ရင် ခွာလိုက်နိုင်လိမ့်မယ်လို့ဘဲ ခပ်ပေါ့ပေါ့ သူထင်မိခဲ့တယ် ။ ဒါကြောင့်လည်း မမနွဲ့ဟာ ယောကျ်ား တော်တော်များများနဲ့ မိုင်များခဲ့တယ် ဆိုတာ သိရက်နဲ့ သူ ဖန်ပစ်တယ် ။ မမနွဲ့နဲ့ ရေရေလည်လည် ပွဲကြမ်းခဲ့တယ် ။ ဒါပေမယ့် မမနွဲ့က အရင် စားဖူခဲ့တဲ့ မနူးမနပ်ကလေးမလေးတွေလို သူခွာဖို့ကြိုးစားတဲ့အခါ လွယ်လွယ်နဲ့ ခွာလို့ မရဘူး ။ ကိုယ်ဝန်ရှိတယ် ဆိုပြီး လက်ထပ်ခိုင်းတယ် ။ တကယ်ဘဲ ကိုယ်ဝန်ရှိနေခဲ့တာကြောင့် သမီးလေး ရခဲ့တယ် ။ မမနွဲ့လည်း သူနဲ့ ရပြီး မကြာခင်မှာ ရောဂါအမျိ ုးမျိ ုးဝင်ခဲ့ပြီး ကျန်းမာရေး မကောင်းလို့ ရုပ်ရည် ကိုယ်ခန္ဓာ ပျက်စီးယိုယွင်းလာတယ် ။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မမနွဲ့ကို အပျော်ဝါးချင်စားချင် လို့သာ ကြံခဲ့တာဖြစ်ပြီး မတတ်သာလို့သာ လက်ထပ်ခဲ့ရတယ် ဆိုတော့ ကိုယ့်ထက်လည်း ဆယ်နှစ်ကြီးတဲ့အ ပြင် ကျန်းမာရေးကြောင့် ပုံပျက်အိုမင်းသွားတဲ့ မမနွဲ့ကို သူ စိတ်ပျက်ခဲ့တယ် ။ အပြင်မှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် နု နုထွတ်ထွတ်လေးတွေ ရှာပြီး ကဲချင်တယ် ။ ကဲခဲ့တယ် ။ ဒါကို မမနွဲ့သိတော့ သူနဲ့ မမနွဲ့ အမြဲ တကျက်ကျက် ရန်တွေ ဖြစ်တယ် ။ သမီးကလည်း စိတ်မချမ်းသာဘူး ဆိုပြီး အိမ်က ထွက်သွားတယ် ။ လပြည့်ဝန်း စားသောက်ဆိုင်မှာ ခင်ဦးဦးမြင့်နဲ့ သူ ချိန်းထားတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်က ရုံးစာရေးမ တယောက်သာ ဆိုတယ်..ကိုယ့်ဖါသာ ကားမောင်း အလုပ်တတ်တဲ့ မိန်းမ ။ သူ့ယောကျ်ားက ရှေ့နေတယောက်လို့ ကေခိုင်သက် က ပြောပြတယ် ။ ကေခိုင်သက်ကို သူ အချိန်မရွေး ဗျင်းလို့ရပေမယ့် ကေခိုင်သက်က ရင်ပြားဖင်ပြားလေး ..။ စာမလိပ် စိတ်မလာဘူး ။ သူကြိုက်တာက ခင်ဦးဦးမြင့်တို့လို တင်းတင်းပြည့်ပြည့် တောင့်တောင့် ဖြိုးဖြိုး …။ တကယ်တော့ လူတွေ မသိတာက လပြည့်ဝန်း စားသောက်ဆိုင်က သူ ရှယ်ယာ ပါထားတဲ့ ဆိုင် ပါ ။ သည်ခေတ်မှာ သူ့လို ရာထူးရှိတဲ့ အရာရှိကြီးတွေက သည်လိုဘဲ ရှယ်ယာ ပါထားကြတယ်လေ ။ စီးပွားရေးသ မားတွေကလည်း လိုတဲ့အခါ ပီပီပြင်ပြင် ကူညီမစနိုင်တဲ့ သူ့လို ထိပ်ပိုင်း အရာရှိကြီးတွေကို ပေါင်းသင်းထားကြ တယ် ။ ရှယ်ယာဝင်အဖြစ် လက်ခံကြတယ် ။ သူတို့ကူညီနိုင်တယ် ဆိုတာကလည်း တခြားဌာနတွေက ထိပ်ဆုံး ပိုင်း အရာရှိကြီးတွေကလည်း သူတို့နဲ့ အတူတူ သင်တန်းတက်ဖက်တို့ ကျောင်းနေဖက်တို့ ဖြစ်နေတော့ အချင်း ချင်း မင်းလိုရင် ငါကူ ငါလိုရင် မင်းကူ ရိုင်းပင်းကြည့်ရှုကြလို့ ..။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကိုလည်း သူ စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားပြီး မှန်းနေတာ တော်တော်ကြာပြီ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ တောင့်တင်းတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး ဖြုတ်ချင်ဆော်ချင်နေတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကလည်း သူ့ကို စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ပုံ ရှိတယ် ။ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင် ဆိုသလို မိန်းမလိုက်စားတာ ကြာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့အနေနဲ့ မိန်းမတယောက်ရဲ့ကြည့်ပုံရှုပုံ အမူအရာကို အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ဒီမိန်းမနဲ့ သူ ဖြုတ်လို့ရမလားဆိုတာကို ခန့်မှန်းတတ်နေပြီ ။လပြည့်ဝန်းကို လာခဲ့မယ်လို့ ပြောပြီးတဲ့အချိန် ခင်ဦးဦးမြင့် ငါ မှားသွားပြီလား ဆိုပြီး စဉ်းစားမိခဲ့ပေမယ့် အလုပ်ဆင်းချိန်ရောက်တော့ သူစောင့်နေတော့မှာ ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ လပြည့်ဝန်းကို သွားလိုက်ရတော့တယ် ။ အရင်က လပြည့်ဝန်းကို တခါနှစ်ခါလောက် ရောက်ဖူးတာကြောင့် ဘယ်မှာ ကားရပ်ရမယ် ဆိုတာ ခင်ဦးဦးမြင့် သိတယ် ။ လပြည့်ဝန်းထဲကို ရင်ခုံစွာနဲ့ လှမ်းဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ငါ ယောကျ်ားအပေါ်မှာ သစ္စာမဲ့နေပြီလား လို့လည်း တွေးမိလိုက်ပေမယ့် လပြည့်ဝန်းက ဆိုင်ဝန်ထမ်းလေးကို တွေ့လိုက်ရတော့ “ ညွှန်ချ ုပ်ဦးသက်ဝင်းမော် ရောက်ပြီလား ” လို့ လှမ်းမေးလိုက်ရပါတယ် ။ ဆိုင်ဝန်ထမ်းကောင်လေးက “ ဟုတ်ကဲ့အမ သူမှာထားပါတယ်..သူ သီးသန့်ခန်းမှာ စောင့်နေပါတယ် အမ…ကျနော် လိုက်ပြပေးပါမယ်..” လို့ ပြောပြီး ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ဦးဆောင်ပြီး ဆိုင်အတွင်းဖက်ကို ခေါ်သွားပါတယ် ။ ဗွီအိုင်ပီ အထူးခန်း လို့ စာတန်းလေး ရေးထားတဲ့ အခန်းတခန်းကို ဆိုင်ဝန်ထမ်းကောင်လေးက တံခါးဆွဲဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ..သူ..ဦးသက်ဝင်းမော် ခင်ဦးဦးမြင့် အလာကို ထိုင်စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူ..သူ…သူနဲ့ သီးသန့် အလုံပိတ် အခန်းတခန်းမှာ ချိန်းတွေ့ရတာပါလား…။ ခင်ဦးဦးမြင့် အပျိုဖျန်းကလေး တယောက်လို ရင်တွေ တုန်ခုံနေတယ် ။ “ လာ..ခင်ဦး….” သူက လှမ်းခေါ်တယ် ။ သူရှိနေတဲ့ စားပွဲကို ဒူးတွေ တုန်ပြီး လျှောက်လှမ်းသွားရတယ် ။ “ ကိုယ်က ခင်ဦး လာပါ့မလားလို့ စိတ်တွေ ပူနေတာ…”လို့ ပြောတယ် ။ သူက ရုံးမှာတုံးက အဝတ်အစားနဲ့ မဟုတ်တော့ဘူး ။ ဘယ်ဖက်ရင်ဘတ်မှာ မိချောင်းရုပ် အစိမ်းလေးနဲ့ စပို့ရှပ် အဖြူရောင်..မီးခိုးရောင် ယောလုံချည် နဲ့ ။ သူ့ဘယ်လက်မှာ အနက်ရောင်သားရေကြိုးနဲ့ ရွှေရောင်နာရီ အဝိုင်းလေးတလုံး ပတ်ထားတယ် ။ သူ့ဆီက ရေမွှေး အနံ့သင်းသင်းလေး လည်း ရလိုက်တယ် ။ “ ခင်ဦး..ဘာစားချင်လဲဟင်…” “ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ..ညွှန်ချုပ်သဘောပါ..ညွှန်ချု ုပ် ကြိုက်တာ မှာပါ …” သူက ရယ်လိုက်တယ် ။ “ ကိုယ့်ကို ညွှန်ချု ုပ်..လို့ မခေါ်ပါနဲ့လား….” ခင်ဦးလည်း သူ့အကြည့်ကို ရင်မဆိုင်ရဲဘူး ။ “ ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲလို့…” သူ့ကို မကြည့်ဘဲ ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်တယ် ။ သူက ရယ်ပြီး “ ကိုကို…လို့ ခေါ်….” လို့ ပြောလိုက်ရင်း စားပွဲပေါ် တင်ထားတဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့် လက်တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ သူနဲ့လည်း ဘာမှ မဟုတ်သေးဘဲနဲ့ ကိုကိုလို့ ခေါ်ခိုင်းနေတဲ့ သူ့ကို အံံ့သြမိပြီး မော့ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် သူက လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာ…။ “ အို….” သူက ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ဖက်လိုက်တယ် ။ နမ်းလည်း နမ်းတယ် ။ “ ချစ်တယ်..ခင်ဦးရယ်….” တဲ့ ။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တကိုယ်လုံး တုန်နေပြီ ။ “ ကိုကို့ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လား….” လို့ သူပြောရင်း ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ငုံစုတ်လိုက်တယ် ။ အို…ခင်ဦးဦးမြင့် မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားရက်နဲ့ သူစုတ်တာတွေကို အလိုက်သင့် ခံယူနေမိလိုက်တယ် ။ သိပ်ပါးတဲ့လူကြီး ..။ အဆင့်တွေ တခါထဲ ကျော်ပစ်လိုက်တယ် ။ လက်ရဲဇက်ရဲလို့ ပြောရမှာပေါ့ ။ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ရောက်သွားရပြီး သူချယ်လှယ်သမျှ ခံနေရတော့တာဘဲ ။

တကယ့်ကို လက်သွက်တဲ့ လူ ..။ “ကိုကိုလေ…ခင်ဦးကို ချစ်မိနေတာ ကြာပြီ သိလား…” လို့ နားနားကို ကပ်ပြီး သူပြောရင်း ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ နားရွက်ဖျားလေးကို သူ လိုက်နမ်းနေတယ် ။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ လိုက် ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်တာ ..။ ရင်တွေခုံ ကြက်သီးတွေ ထရင်း သူလုပ်တာ ပြောတာတွေကို ခံနေနားထောင်နေတော့ သူက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုကဲလာတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ပေါင်လုံးတွေကို ကိုင်လာတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း ကိုယ့်ကို အထင်အမြင်သေးမှာလည်း စိုးလာပြီး သူ့လက်တွေကို တွန်းဖယ်ပစ်မိတယ် ။ “ မမြန်လွန်းဘူးလားဟင်..ကျမတို့မှာ အိမ်ထောင်အသီးသီးနဲ့ အခုလို ဖြစ်ပျက်တာ မသင့်တော်ဘူးထင်တယ်..” လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်မိတယ် ။ သူက ခင်ဦးဦးမြင့် ဘာပြောပြော ဂရုကို မစိုက်ဘူး ။ ခင်ဦးရယ်..ကိုကိုကတော့ ချစ်တာဘဲ သိတယ်..ခင်ဦးကိုအရမ်းချစ်တယ် …လို့ တတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေရင်း ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ လည်တိုင်ကို လိုက်နမ်းနေတယ် ။ သူ့လက်တဖက်ကလည်း ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို ပွတ်နေတယ် ။ သူ့ရဲ့ အပွတ်အသပ် အနမ်း အကိုင်အတွယ် တွေက ခင်ဦးဦးမြင့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားတက်ကြွစေတာ အမှန်ပါဘဲ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း အိမ်ထောင်သက် ၅နှစ် ရှိခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းမှာ ကိုအောင်နဲ့ ကာမကိစ္စသွေးအေးသွားခဲ့ပြီး စိတ်သိပ်မပါတော့ဘဲ ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေဟာ အခုတော့ သူ့ကြောင့် ပြန်လည် နိုးကြားထကြွလာရတယ်လို့ ဆိုရပါမယ် ။ ကိုကိုကလည်း ခင်ဦးကို တအားချစ်မိ ခင်ဦးကလည်း ကိုကို့ကို ချစ်မိနေကြပြီဘဲ ဘာလိုသေးလဲ…လို့ပြောပြီး ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ပေါင်ကြားကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ကိုင်စမ်းတယ် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေက ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ဆီးစပ်အပေါ် တဖွဖွ လာပွတ်စမ်းနေတော့ ခင်ဦးဦးမြင့် ရင်တွေ တအားခုံ စိတ်တွေ နိုးကြွလာတယ် ။ စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာတယ် ။ ခံချင်စိတ်တွေ များလာတယ် ။ စားသောက်ဆိုင်ထဲ လာထိုင်ပြီး အစားအသောက် မမှာဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ကိုယ်တွေအပေါ် သူ့လက်တွေက ပြေးလွှားကစားနေတာကို ခင်ဦးဦးမြင့်မတားပေမယ့် အစားအသောက် မမှာတော့ဘူးလား လို့တော့ မေးလိုက်တယ် ။ သူက ..ဟုတ်သားဘဲ ခင်ဦး ဆာနေမှာ…လို့ ပြန်ပြောရင်း စားပွဲထိုးတွေကို ခေါ်ချင်ရင် နှိပ်ရတဲ့ ခလုပ်လေးကို နှိပ်ပြီး ခေါ်လိုက်တဲ့အခါ အပေါ်ဖြူအောက်အနက် ဝတ်စားထား တဲ့ စားပွဲထိုးကောင်လေး ဝင်လာတယ် ။ သူက စားစရာတွေ သောက်စရာတွေ မှာလိုက်တယ် ။ စားပွဲထိုးချာတိတ် ထွက်သွားတာနဲ့ သူ ခင်ဦးဦး မြင့် တကိုယ်လုံးကို ဖက်လိုက်ပွတ်လိုက် ပြန်လုပ်တော့တာဘဲ ။ ခက်တာက ခင်ဦးဦးမြင့် ကိုယ်တိုင်က သူလုပ်တာပြောတာတွေကို သာယာနေမိတာ ။ သူ့ကို တိတ်တခိုး သဘောကျနေခဲ့မိတာတွေကို သူကလည်း သိနေတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်တို့ စားစရာတွေ ရောက်လာလို့ ကိုင်တာနမ်းတာ ပွတ်တာတွေ ရပ်သွားရတယ် ။ စားစရာတွေကို သောက်စရာ ဝိုင် နဲ့ ဝစ်စကီ သောက်ရင်း စားကြတာ ။ ခင်ဦးဦးမြင့်က ဝိုင်သောက်ပြီး သူကတော့ ဝစ်စကီ သောက်တယ် ။ လပြည့်ဝန်းစားသောက်ဆိုင်ကနေ ပြန်ခဲ့ကြတော့ ကိုယ့်ကားနဲ့ ကိုယ် ဖြစ်နေတယ် ။ သူက သံလျှင်က သူ့ကွန်ဒို ကို သွားကြရအောင်လို့ ခေါ်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း စတွေ့တွေ့ချင်း နေ့မှာ ခုလောက်ဆို တော်ပြီလို့ ယူဆတာကြောင့် သူ့ကို နောက်မှ တွေ့ကြရအောင်ပါ လို့ ပြောပြီး ငြင်းလိုက်တယ် ။ သံလျှင်ကို သွားရင် ဒီည အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးလေ ။ သူကတော့ တအားထန်နေတော့ သွားချင်နေတာပေါ့ ။ခင်ဦးဦးမြင့် ကို ညွှန်ချုပ်အခန်းက ထွက်လာတဲ့ ငွေစာရင်းက ဒေါ်မြမြညွန့်က “ ညွှန်ချုပ်က ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်” လို့ လာပြောသွားလို့ တော်တော် စိတ်ညစ်သွားတယ် ။ သက်ဝင်းမော် သည် ရုံးမှာလည်း ဒီလိုကဲလာလိမ့်မယ်လို့ ထင်ထားခဲ့လို့ လပြည့်ဝန်းဆိုင်မှာ တွေ့ကြတုံးက ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ကို သတိပေးခဲ့တယ်။ ရုံးမှာ ဘာမှ မလုပ်ဖို့ ။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးက အိမ်ထောင်ရှိတဲ့လူတွေ မဟုတ်လား ။ လူသိခံလို့ မဖြစ်ဘူး လေ ။ အခု သူက ခေါ်နေပြန်ပြီ ။ ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ရုံးခန်းဆီကို လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားတဲ့ ပုံ ဖြစ်အောင် ဖိုင်တွဲတတွဲကို လက်မှာ ကိုင်သွားလိုက်သည် ။ လေအေးစက် ဖွင့်ထားလို့ အေးစိမ့်နေတဲ့ သူ့ရုံးခန်းကျယ်ကြီးထဲကို ခင်ဦးဦးမြင့် ရောက်သွားတဲ့အခါ သူ့စားပွဲမှာ သူ မရှိဘူး ။ သူ့အတွက် သီးသန့် အိမ်သာ နဲ့ လက်ဆေးဖို့ကြွေခွက်တွေ ရှိနေတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာများလားဆိုပြီးအဲဒီအတွင်းခန်းလေးဖက်ကို လျှောက်သွားကြည့်လိုက်တယ် ။ ရုတ်တရက် အကွယ်ကနေ သူ ခုန်ထွက်လာပြီး ခင်ဦးးဦးမြင့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းတာကို ခံလိုက်ရတယ် ။ “ ခင်ဦး..အရမ်း လွမ်းတယ်ကွာ….” လို့ သူပြောလိုက်ရင်း ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုတ်နမ်းလိုက်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း “ ရုံးမှာ မကဲပါနဲ့ရှင်..လူတွေ မြင်ကုန်မယ်…” လို့ ရုန်းဖယ်ရင်း ပြောလိုက်တော့သူက “ ဟုတ်ပြီလေ..ဒါဆိုရင် ကိုကိုတို့ လွတ်လပ်တဲ့ တနေရာရာမှာ တွေ့ကြမယ်…ဒီနေ့အလုပ်က အပြန်..” လို့ပြောတယ် ။ အင်း..ဒီကလည်း သူ့ကို တွေ့ချင်နေတာပါ ။ သူ့မာမာကြီးက ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ပေါင်ရင်းနားကို လာထောက်မိနေတယ် ။ “ နေ့တိုင်း အပြန်နောက်ကျနေတာ မကောင်းဘူးထင်တယ်..နောက် တရက်ရက်ကျမှ တွေ့ကြရအောင်” “ အိုး…ဒီနေ့ညနေဘဲ တွေ့ချင်တယ်…ခင်ဦးကို မတွေ့ဘဲ မနေနိုင်တော့ဘူး..” “ အင်း.ခက်တာဘဲ…ကျမမှာ လင်ကြီး ငုတ်တုတ် ရှိနေတယ်..” “ ကိုကို့မှာလည်း မယားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့ပါ …အတူတူ မအိပ်တော့တဲ့မပေါင်းသင်းတော့တဲ့ လူမမာ မယားကြီး ဆိုရင် ပိုမှန်မယ်” သူ့လက်တွေက ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ရင်သားတွေဆီကို ရောက်လာသည် ။ “ အဝတ်အစားတွေ ကြေကုန်မယ်ကွာ…” “ ဒါဆို..ချွတ်လိုက်ပါလား…” “ အိုး…ဘယ်ဖြစ်မလဲ…နောက်မှ..နောက်မှ..နော်…” သူ့လက်တွေက တင်ပါးတွေဆီကို ရောက်လာပြန်သည် ။ ထမိန်အပေါ်ကနေဘဲ အင်္ဂါစပ်နေရာကို သူ အုပ်ကိုင် လိုက်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည် ။

သူ့လက်ချောင်းတွေက အင်္၈ါစပ် ကို မိမိ ရရ ကိုင်မိသွားလို့ပါ ။ “ အို့…” “ ချစ်တယ် ခင်ဦးရယ် …ဟင်း…..” သူ့လက်က အင်္ဂါစပ်ကို ပွတ်နေသည် ။ နောက် လက်တဖက်ကလည်း တင်ပါးတွေရဲ့ ကြားထဲကို နှိုက်သည် ။ “ လူတွေ ဝင်လာလိမ့်မယ်…ကျမ တောင်းပန်ပါတယ်…မလုပ်ပါနဲ့..” သူနဲ့ တအား နီးစပ်ရင်းနှီးသူ သူ့ပီအေတို့ ယာဉ်မောင်းတို့က အချိန်မရွေး စွတ်ဝင်လာနိုင်တာမို့ ခင်ဦးဦးမြင့် သူ့ကို တွန်းပစ်လိုက်မိသည် ။ “ ဟိတ်..ကြမ်းလှချည်လား…ဒါဆို ရုံး စောစောဆင်းလိုက်..တနေရာမှာ တွေ့ကြမယ်…” “ အင်းပါ ဆို…ကဲ ကျမ သွားတော့မယ်….” ရင်တွေ တုန်လျက် သူ့အနားကနေ သွက်သွက် ထွက်ခွာခဲ့တယ်။ ဒူးတွေ ယိုင်နေသလိုဘဲ ။ စိတ်တွေ လှုပ်ရားနေတယ် ။ သူ့ရုံးခန်း အပြင်ဖက်ကို ရောက်တဲ့အခါ ကေခိုင်သက် ရောက်နေတာကို တွေ့ရတယ် ။ “ ဟင်..ခင်ဦး..ညွှှန်ချုပ် အခန်းထဲကို ရောက်နေတာလား…ကေခိုင်က ညွှန်ချ ုပ် မရောက်သေးဘူးထင်လို့..” ခင်ဦးဦးမြင့် ရှင်းမပြနေတော့ဘဲ သူ့အလုပ်စားပွဲဆီကို ခပ်မြန်မြန်ဘဲ ပြန်သွားလိုက်တယ် ။ စားပွဲနောက်ကို ကမန်း ကတန်း ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့အချိန် ဘေးစားပွဲက ယဉ်ယဉ်အေး ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက “ မခင်ဦးဦး….မျက်နှာတွေ နီရဲလို့ပါလား…ဘာဖြစ်လာလဲဟင်…” လို့ မေးလိုက်လို့ ပြန်ပြုံးပြရင်း…“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး…ဒီလိုပါဘဲ..” လို့ ဖြေ လိုက်တဲ့အချိန် စားပွဲပေါ်က ဖုန်း မြည်လာတယ် ။ “ ဟယ်လို..အမိန့်ရှိပါ.. အက်မင်ကပါ ..ခင်ဦးဦးမြင့်ပါ ..” “ ဟိတ်…ခင်ဦး….ကေခိုင်ပါ..ယူ့ထမိန် အနောက်မှာ အရည်တွေ စိုကွက်နေတယ်..ထမိန်ပြင် ဝတ်လိုက်အုံး…” “ ဟင်..ဟုတ်လား….” အိုး..ခက်တော့တာဘဲ..ဒါကြောင့် ပေါင်ကြားနေရာမှာ စိုစိစိလိုလို ဖြစ်နေပါတယ် လို့တော့ ထင်မိသား..။ ကေခိုင် တွေ့သွားတယ် ။ ဒုက္ခပါဘဲ…။ ကေခိုင်က ဖွတော့မှာ သေချာတယ် ။သူ ပူဆာလွန်းတာနဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့် ရုံးကနေ နေ့ဝက်ခွင့်ယူလိုက်ပြီး သူချိန်းလိုက်တဲ့နေရာကို သွားလိုက်တယ် ။ စိတ်တွေက လှုပ်ရှားလွန်းနေရတယ် ။ မကြာခင် သက်ဝင်းမော်နဲ့ ကာမစပ်ယှက်ကြတော့မှာကို သိနေလို့ ။ ဟို တခါ လပြည့်ဝန်း စားသောက်ဆိုင်မှာ တွေ့ကြတော့ သူကိုင်တာ နှိုက်တာ နမ်းတာပွတ်တာတွေကို ဖီလင်တွေ တအား တက်ခဲ့ရတယ် ။ ဒီတခါက လွတ်လွတ်လပ်လပ် အဆုံးစွန် လုပ်ကြမှာ ။ ကိုယ့်ယောကျ်ား ကိုယ့်လင် မဟုတ်ဘဲ လုပ်ဖူးတာ သက်ဝင်းမော် နဲ့က ပထမဆုံးဘဲလေ ။ ဒါလည်း ယောကျ်ား ဖြစ်တဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်က သစ္စာမဲ့ခဲ့တာကို အရွဲ့တိုက်တဲ့အနေနဲ့ တခြားယောကျ်ားတယောက် နဲ့ ဖြစ်ပစ်လိုက်မယ် ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ညွှန်ချ ုပ် သက်ဝင်းမော်ကို ပြန်ကြိုက်ပစ်လိုက် တာ ။ သက်ဝင်းမော် ချိန်းလိုက်တာက ဟိုတယ်လေး တခုပါ ။ မြို့ပြင်ကျတာကြောင့် လူသိပ် မရှုပ်ဘူး ထင်ရ ပေမယ့် သမီးရည်းစားတွေ အတွဲတွေက လွတ်လပ်တဲ့ နေရာကို ရွေးပြီး လာကြတာကြောင့် ဟိုတယ်လေးမှာ လူပြည့်နေတယ် ။ သီးသန့် အိမ်လုံးချင်းလေးတွေ အများကြီး ဆောက်ထားပြီး အိမ်လေးတလုံးမှာ ကျောချင်းကပ် အခန်းနှစ်ခန်း ရှိနေတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ရောက်သွားတာနဲ့ သက်ဝင်းမော်က ကြိုတင် စောင့်ခိုင်းထားတဲ့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းလေး က ခင်ဦးဦး မြင့်ရဲ့ ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။ သူ့လက်ထဲမှာက အစိမ်းရောင် ကော်ပြားဝိုင်းလေး နဲ့ သော့တချောင်း ကိုင် ထားတယ် ။ အစိမ်းရောင် ကော်ပြားအဝိုင်းးလေးပေါ်မှာ အင်္ဂလိပ်စာလုံးနဲ့ ၆၉ လို့ ရေးထားတယ် ။ ဟိုတယ်အခန်းထဲကို နှစ်ယောက် အတူတူ မဝင်ရလို့ တော်ပါသေးတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ဝန်ထမ်းကောင်လေးက “ ကျနော်လိုက်ပြပေးမယ်…စစ်စတီနိုင်းက ဟိုးဖက်အစွန်မှာ…” လို့ လက် နဲ့ ညွှန်ပြပြီး ဦးဆောင် ခေါ်သွားတယ် ။ အခန်း၆၉ရှေ့ကို ရောက်တော့ ကောင်လေးက သော့ကို ခင်ဦးဦးမြင့် လက်ထဲကို ထည့်ပေးပြီး…“ စစ်စတီနိုင်း က အရမ်းကောင်းတယ်….” လို့ ပြောလိုက်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း..“ ဟင်..ဘာပြောတယ်…ဘာကောင်းတာလဲ” လို့ လေသံမာမာနဲ့ မေးလိုက်တော့ ကောင်လေးက “ အခန်းကောင်းတယ်လို့ ပြောတာပါ…” လို့ မဲ့မဲ့လေး ဖြေရင်း ထွက်သွားပါတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း တုန်ရီနေတဲ့ လက်တဖက်နဲ့ အခန်းသော့ကို ဖွင့်လိုက်တယ် ။ အခန်းထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ သက်ဝင်းမော်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ ရင်တွေ ဖိုသွား တယ် ။ ကိုယ့်ယောကျ်ားနဲ့ အကြိမ်ကြိမ် ကြုံဖူးပေမယ့် သက်ဝင်းမော်နဲ့ အခုလို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် လုပ်ရဖို့က စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလွန်းနေတယ် ။ “ ခင်ဦး…လာ..လာ…ဆာလား..တခုခုမှာပေးရမလား…” “ ဟင့်အင်း…မမှာပါနဲ့….” “ အအေးလေးတော့ သောက်ပါ..ဒီမှာ ပက်စီ ရှိတယ်…” သက်ဝင်းမော်သည် တီရှပ်အနက်ရောင်ကို ဝတ်ထားတယ် ။ တီရှပ် ရင်ဘတ်မှာက အင်္ဂလိပ်စာလုံးနဲ့ နဲဗား ဆရမ်းဒါး ဆိုတဲ့ စာတန်း ရှိနေတယ် ။ ဘယ်တော့မှ အရှုံးမပေးဘူး..အညံ့မခံဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပေါ့ ။

သူ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို သူ ဖက်လိုက်တယ် ။ ပက်စီဘူးကို ထပ်ကနဲ ဖေါက်ပေးတယ် ။ “ သောက်လိုက်အုံး..အပြင်မှာ အရမ်းပူတယ်…” “ ဟုတ်တယ်…ကျမ ရေချိုးလိုက်ရင် ကောင်းမယ်…ချွေးသိပ်ထွက်တာဘဲ…” “ ချိ ုး..ချိ ုး….ခင်ဦး…..” သက်ဝင်းမော်က ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်က ဝစ်စကီပုလင်းလှလှကြီးထဲက ပယင်းရောင် ဝစ်စကီအရက်တွေကို ဖန်ခွက်လှလှရှည်လမျောလေးထဲကို လောင်းထည့်လိုက်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ရေချိ ုးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ လိုက်ပို့တဲ့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းလေး ပြောသွားတာ မှန်တယ် ။ ရေချိ ုးခန်းက အပျံစား..အကောင်းစား ။ ကြည့်ရ တာ ဒီဟိုတယ်ခန်းက ဗီအိုင်ပီ ဆရာကြီးတွေ အတွက် စပယ်ရှယ် သားသားနားနား ပြင်ထားပေးသလားဘဲ ။ ရေချိ ုးခန်းထဲ ရောက်တော့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ သက်ဝင်းမော် ဝင်လာမလား စိတ်ပူနေတယ် ။ အင်း..ငါလည်း ကြောင်လိုက်တာ..သူနဲ့ဘဲ ခု အိပ်တော့မယ့်ဟာ သူဝင်လာမှာကို စိုးရိမ်နေရသေးတယ်….ခိခိ …။ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရေချိုးလိုက်တယ် ။ ဂျိ ုင်းကြား ဖင်ကြားပေါင်ကြားတွေနဲ့ အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်းကို အထူး ဆေးကြောသန့်စင်သလိုသွားလည်း တိုက်လိုက်တယ် ။ ကိုယ့်အနံ့ကြောင့် သူတပါး စိတ်မညစ်စေချင်ဘူး ။ ဆပ်ပြာနဲ့ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက်တဲ့အချိန် ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ရင်သားထွားထွားတွေက လှုပ်ခါနေကြတယ် ။ သက်ဝင်းမော် ဝစ်စကီ ကို မော့ချလိုက်တယ် ။ ရင်ထဲမှာ ပူဆင်းသွားတယ် ။ ဒီဟိုတယ်ခန်းထဲ စရောက်ကထဲက သူ သောက်နေတာ ။ တပက်ပြီး တပက် တခွက်ပြီး တခွက် ။ ရေချိ ုးခန်းထဲက ထွက်လာမယ့် ခင်ဦးကို သူစောင့်နေတဲ့အချိန် သူ့မွေးရာပါ ဖွား ဖက်တော်ကြီးက မာကျောတောင်မတ်နေပြီ ။ ခင်ဦးကို သူ ပီပီပြင်ပြင် ဗျင်းပေးဖို့ ကြိုတင်ပြီး ဆေးကြိုသောက်ထားတယ် ။သူ့ဖွားဖက်တော်က သံမဏိချောင်းကြီး တချောင်းလို မာတောင့်နေပြီး အဆင်သင့် အနေအထားနဲ့ ရှိနေတယ် ။ မွေးပွ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ကိုယ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ် ။ “ လာ…ဒီကို…” သက်ဝင်းမော်က ခင်ဦးဦးမြင့်ကို သူ့အနားကိုဆွဲခေါ်လိုက်ပြီ်းဖက်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ စုတ်လိုက်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်က အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ရင်း တုန့်ပြန်ကာ နမ်းစုတ်လိုက်တယ် ။ သက်ဝင်းမော် က ခင်ဦးဦးမြင့် စည်းထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်တဘက်ကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ “ အို …” ဖြူဖြူ ဝင်းဝင်း အမို့အမောက် အကွေ့အကောက်တွေ ထင်းကနဲ ပေါ်လာတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်က ဘယ်လက်နဲ့ ရင်ထွားထွားတွေကို ကန့်လန့်ဖြတ် ကာဖုံးလိုက်သလို ညာလက်နဲ့ ပေါင်ဂွဆုံ တြိဂံနေရာလေးကို ကာလိုက်တယ် ။ သက်ဝင်းမော် က “ မရှက်ပါနဲ့ ခင်ဦးရယ် …ချစ်ကြတော့မယ့်ဟာဘဲ..” လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်ရင်း ခင်ဦးဦးမြင့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်တယ် ။ချောမွှတ်အိစက်တဲ့ ရင်သားနှစ်ခိုင်က သက်ဝင်းမော်ရဲ့ ရင်ဘတ်နဲ့ တသားထဲကျအောင် ဖိကပ်မိသွားတယ် ။ တင်းမာပြီး ထောင်ထွက်နေတဲ့ ရင်သီးဖုလေးတွေကို သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လက်ဖဝါးက ကိုင်တွယ်သုံးသပ်လိုက်တယ် ။ မဟတဟ ပွင့်အာနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ငုံစုတ်လိုက်တော့ ခင်ဦးဦးမြင့် သက်ဝင်းမော် ကို ပြန်ဖက်သိုင်းလာတယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ လျာလေးကို သူ့လျာက မိတ်ဆက်လုံးထွေးလိုက်တဲ့အချိန် သူ့လက် တဖက်က ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ ပေါင်ဂွဆုံက မိန်းမကိုယ်ဆီကို ရောက်သွားတယ် ။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တွေ တော်တော်များများ ပေစိုနေတာကို သူ စမ်းမိလိုက်တယ် ။ ကိုယ်နဲ့ ဖြစ်မယ့် မိန်းမ စိတ်လာပြီး အရည်စိုရွှဲစိတ်လာနေတာကို သိလိုက်ရရင် ပိုပြီး စိတ်ထကြွပြင်းထန်သွားရပြီး သက်ဝင်းမော် က ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ကုတင်ဆီကို ဆွဲယူခေါ်ဆောင်သွားလိုက်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် ကုတင်ပေါ်ကို ပက်လက်ကလေး ငြိမ့်ကနဲ ကျသွားတယ် ။ ထူထဲတဲ့ မွေ့ယာကြီးကြောင့် ။ ရင်သားစိုင်တွေက တုန်ခါသွားကြတယ် ။ သက်ဝင်းမော် သူ့ကိုယ်ပေါ်က တီရှပ်နဲ့ ပုဆိုးကို အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ အဝတ်မပါတဲ့ သက်ဝင်းမော်ကို ခင်ဦးဦးမြင့် ပထမဆုံး တွေ့ဖူးရတာ ။ ကျစ်လစ်ကြံ့ခိုင်တဲ့ ကိုယ်လုံး..ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့မို့ ခင်ဦးဦးမြင့် ငေးစိုက် ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ ပေါင်တန်တွေ ကြားက လုံးပတ်တုတ်တုတ်နဲ့ အတန်ရှည်ကြီးက ငေါငေါကြီး ထောင်ထနေ တယ် ။ အိ….နဲတဲ့ကောင်ကြီး မဟုတ်ဖူး …။ ဒစ်လုံးကြီးက မှိုပွင့်ကြီး တပွင့်လို ကားကားကြီး …။ ခင်ဦးဦးမြင့် အသဲယား ကြက်သီးတွေ ထသွားတယ် ။

မ ကြာခင်မှာ ဒီထိပ်ဖူးကားကြီးနဲ့ အတန်တုတ်ကြီးဟာ သူ့မိန်းမကိုယ်ထဲ တစွပ်စွပ်နဲ့ ဝင်ထွက်ဆောင့်ထိုးတော့မှာ မဟုတ်လား ။ ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးကလည်း တွဲလောင်းကြီး..။ လှုပ်တုပ်တုပ်နဲ့ ။ သက်ဝင်းမော်က သူမ အပေါ် တက်ခွလိုက်တယ် ။ ဆူဖြိုးတဲ့ ရင်သားထွားထွားတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက် ပွတ်သပ်လိုက် လုပ်ကြည့်နေတယ် ။ “ ခင်ဦး နို့တွေက တအားလှတာဘဲ ..စတွေ့စထဲက ခင်ဦးနို့ကြီးတွေကို ကိုယ်က စွဲလန်းနေခဲ့တာ…..ဖင်တုန်းတွေရောဘဲ…တကယ့်ကို လှတယ်…” လို့ သူပြောလိုက်တယ် ။ ခင်ဦးဦးမြင့် လည်း..“ အို..ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ…ရှက်လိုက်တာ..” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အချိန် သူ့လက်တဖက်က ခင်ဦးရဲ့ မိန်းမကိုယ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လိုင်းဆွဲလိုက်လို့ “ အို့ ဟင့်…” လို့ အသံလေးထွက်အောင် အော်လိုက် မိရတယ် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေလည်း ခင်ဦး မိန်းမကိုယ်က ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေ ပေစိုကုန်တယ် ။ သူက သူ့လိင်တန်ထိပ်ပိုင်းအထစ်မှာ ဒီအရည်တွေကို သုတ်လိမ်းလိုက်တယ် ။ ဒါနဲ့ အားမရဘဲ သူ့လက်ခုပ်ထဲကို တံတွေးတွေ ဖွတ်ကနဲ ဖွတ်ကနဲ ထွေးထည့်ပြီး ဒီတံတွေးတွေနဲ့ ထိပ်ဖူး အထစ်ကြီးကို လိမ်းသုတ်လူးလိုက်တယ် ။ သက်ဝင်းမော်က အချိန်ဆွဲ ဖင့်နှေးနေတတ်သူ မဟုတ်ဘူး ။ သူ့လိင်တန်တုတ်ရှည်ကြီးကို ခင်ဦးရဲ့ မိန်းမကိုယ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးဆီက နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေထဲကို ထိုးနှစ် သွင်းချလိုက်တယ် ။ “ အို့…အမေ့…” ခင်ဦးရဲ့ နုဖတ်တဲ့ မိန်းမကိုယ်အတွင်းသားလေးတွေကို ထိုးခွင်း ဝင်ရောက်လာတဲ့ လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးရဲ့ ပွတ်တိုက်တဲ့ ဖီလင်ကြောင့် ခင်ဦး လန့်ပြီး အော်လိုက်မိတယ် ။ အရည်တွေ ဒီလောက် စိုရွှဲနေတာတောင် တုတ် လွန်းတဲ့ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လိင်တန်ကြောင့် တကိုယ်လုံးက အကြောအခြင်တွေ တုန်ဆိမ့်သွားရတယ် ။ ခင်ဦးရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတဖက်ကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထိန်းရင်း သူ့လိင်တန်ကို ထပ်ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ တထစ်ထစ် တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး အထဲကို တထုတ်ထုတ် ဝင်သွားတယ် ။ “ အို့….ဟင့်…ကြမ်းတယ်ကွာ….” ခင်ဦးက မခံနိုင်သလို ညည်းလိုက်လို့ သက်ဝင်းမော်က “ခင်ဦး နာလို့လားဟင်..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ခင်ဦးက “ နာလို့ ဟုတ်ဘူး..သူက တအားကြီး တဆုံးသွင်းလို့…” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။ ခင်ဦးက တဏှာကြီးတဲ့ လင် အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ အမျိုးမျိုး စမ်းလုပ်ဖူးတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါ ။ တော်ရုံလုပ်တာကို မဖြုန်ဘူး ။ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လိင်တန်က သူ့ယောကျ်ား အောင်မိုးခြမ့်ထက်ပိုကြီး ပိုရှည်တယ် ။ စစချင်းမှာ တအားထိုးသွင်းလို့ လန့်သွားရတာပါ ။ လိင်တန်တဆုံး ထိုးသွင်းထားရက်ကြီးနဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို သက်ဝင်းမော် ငုံ့ကြည့်သည် ။ လိင်တန်တဆုံးထိ သွင်း ထားတာကြောင့် သူ့လမွှေးတွေနဲ့ ခင်ဦးရဲ့ စောက်မွှေးတွေ ထိကပ် ပူးငြိနေကြပြီ ။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တဖက်ကိုစို့ တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း သူ့ဖင်ကို ကြွပြီး လိင်တန်ကို ဖြည်းဖြည်းနောက်ဆုတ်လိုက်တယ် ။ “ အင်းဟင်း…..အင်း….” လိင်တန်ကြီး လှုပ်ရှားလိုက်တာနဲ့ ခင်ဦး အရသာတွေ ထူးသွားတယ် ။ ဖြည်းဖြည်းနဲ့ မှန်မှန်လေး အသွင်းအထုတ်တွေ လုပ်လိုက်တော့ ခင်ဦး အသဲခိုက်အောင် ကြိုက်သွားရတယ် ။ သက်ဝင်းမော်ကို တအား ဖက်ထားတယ် ။ အရည်တွေ ရွဲှဲရွှဲစိုနေတာကြောင့် ဖြည်းဖြည်းလေး ထိုးထုတ်ပေးနေ တာတောင် ဖွတ် ဖွတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာတယ် ။ ဖြူဖြူဝင်းဝင်း ဆူဖြိုးတောင့်တင်းတဲ့ ခင်ဦးကို ကြည့်ရင်း လုပ်ရတာ ကောင်းလွန်းနေတယ် ။ ဒီလို ပစ္စည်းကောင်း ကောင်းကို လုပ်ရတာ ကံထူးတာဘဲ ။ သက်ဝင်းမော် အသွင်းအထုတ်တွေ မြန်လာတယ် ။ ကောင်းလေ ဆောင့် လေတွေ ဖြစ်လာတယ် ။

ဖွတ်ဖွတ်ဖပ်ဖပ် ဖွတ်ဖွတ်ဖပ်ဖပ် နဲ့ ဒလစပ် ကြားလာရတယ် ။ အား..အမလေး….လုပ်.. လုပ်…ကောင်း…ကောင်းတယ် …အိုး…ရှီး…..အိုး….ရှီး….အား….အား…….” ဆိုတဲ့ ခင်ဦးရဲ့ အော်သံတွေ…အားမလို အားမရ ငိုညည်းသံတွေ ဆူညံနေပြီ ။ ဖွတ်ဖပ်ဖွတ် ဖွတ်ဖပ် …ဖပ်ဖပ်….ဖွတ်ဖပ်ဖွတ်ဖပ်….ဖပ်ဖပ်….။ အိုး……အီးဟီး………အားရှီး…..။ ပွဲက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြမ်းသထက် ကြမ်းလာတယ် ။ဆောင့်ချက်တွေက မနားတမ်း ဆက်တိုက် ..။ ခင်ဦးလည်း မရှက်တော့ဘဲ တအားဆောင်ဖို့ မြန်မြန်နဲ့ ဆက်တိုက ဆောင့်ဖို့ တောင်းဆိုတယ် ။ သက်ဝင်းမော် ကလည်း ဒါမျိ ုး ကြိုက်တာ ။ လင်ရှိမိန်းမဆိုတော့ အတွေ့အကြုံများပြီးသား ။ခံဘူး ကုန်းဘူးပြီးသား ။ ရေရေ လည်လည် တွယ်ရုံဘဲ ။ အပျိုမလေးတွေလို ထိန်းလုပ်ရတာ ချော့သွင်းရတာတွေ မလိုဘူး ။ ဖြဲပြီ..။ ရေလည်ဘဲ။ တဖန်းဖန်း တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အော်သံ အသားချင်းထိရိုက်သံတွေ ဆူညံလို့ ။ ခင်ဦး ပြီးသွားတာ သိသာလှတယ် ။ သက်ဝင်းမော် ဒလကြမ်း ဆက်ဆွဲတယ် ။ ဖိဆောင့် မနားတမ်းဆောင့််ပေး လိုက်တယ် ။ တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲသွားတယ် ။ ပြီးတဲ့အချိန် လိင်တန်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ခင်ဦးရဲ့ ဘိုက် သား ဖြူဖြူလေးပေါ်ကို သုတ်တွေ ထုတ်လွှတ်လိုက်တယ် ။ ပူနွေးတဲ့ သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေ အချက်တော်တော် များများ ပန်းထွက်လာတယ် ။ “ အားးးးးး..” သက်ဝင်းမော် လမ်းဆုံးပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းလိုက်ရလို့ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အော်လိုက်တဲ့ အသံကြီးက ကျယ်လောင်လွန်းတယ် ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း..နှစ်ယောက်လုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားရတဲ့ ပွဲကြမ်းကလေးကို သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး ကျေနပ်မိနေကြတယ် ။ “ ကောင်းသွားလားဟင်..ခင်ဦး…..” “ အင်းးးးးး…….” ချောချော ဖြူဖြူ ပစ္စည်း ကောင်းကောင်း ခင်ဦးနဲ့ကျေနပ်စရာ ကာမပွဲကြမ်းကလေး နွှဲလိုက်ရလို့ သက်ဝင်းမော် အရမ်းကျေနပ်နေတယ် ။ ခင်ဦးက တချီတပွဲပြီးတဲ့အချိန် အိမ်ပြန်ချင်တယ်လို့ ပြောလာတာကိုသက်ဝင်းမော်က ခွင့်မပြုဘူး ။ ဟိုတယ်ကနေ စပျစ်သီး ချိ ုချိ ုလေးတွေ မှာပြီး ခင်ဦးပါးစပ်ထဲကို သူကိုယ်တိုင် ခွံ့ကျွေးတယ် ။ သီးစုံဖါလူဒါကိုလည်း ဇွန်းကလေးနဲ့ ခပ်ပြီး ခင်ဦးကို ခွံ့ကျွေးတယ် ။ ခင်ဦးလည်းယောကျ်ားဖြစ်သူကတောင် ဒီလို ယုယတာလေးတွေ ဂရုစိုက်တာလေးတွေ မလုပ်ပေးတာကြောင့် သက်ဝင်းမော် အခုလို ဂရုစိုက်တာလေးတွေကို ကျေနပ်တယ် ။ သာယာတယ် ။ ဒုတိယတချီ ကျတော့ ပွဲက ပိုကြမ်းလာတယ် ။ ခင်ဦးကိုယ်တိုင်က စိတ်ပါလာတယ် ။ဖင်ထောင်ကုန်းပေးတဲ့ ခင်ဦးကို အနောက်ကနေ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ပြီး အားနဲ့ ဆောင့်ထည့်ခွင့်ရ တယ် ။ ဒီလို လုပ်တဲ့အခါ ဖင်ဘ=လှလှကြီးတွေကို ကိုင်နယ် ဆုပ်ကစားခွင့်ရသလို ဖင်ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်နဲ့ ခရေပွင့်လို့ တင်စား ခေါ်ကြတဲ့ စအိုပေါက်လေးတို့ကို ရှင်းရှင်းကွင်းကွင်း မြင်နေရတယ် ။ အဖုတ်ထဲကို ကိုယ့်လီးတန် ဝင်ထွက်နေတာကိုလည်း တေါ့နေရတယ် ဆိုတော့ သက်ဝင်းမော် သဘောအရမ်းကျတဲ့ ပုံစံဘဲ ။ ယောကျ်ားဖြစ်တဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ထက်တောင် တုတ်လဲတုတ် ရှည်လည်း ရှည်တဲ့ လတန်တုတ်ရှည်ကြီးနဲ့ ဆောင့်လုပ်တာ ခံရတာ ကောင်းလည်းကောင်း အောင့်လည်း အောင့်တယ် ။ ဖင်ကုန်းပြီး ခံရ တာ မလွယ်လှပေမယ့် အရမ်းလည်း ဆက်ဆွကျတယ် လို့ ခင်ဦးထင်တယ် ။

ဖင်ကြီးတွေ ထောင်ပြီး အဖုတ်ကြီးကို ပြူးပြထားတာလေ ။ လိုးချင်တိုင်း လိုးပါတော့လို့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ နဲ့ ခွင့်ပြုထား တာ ။ တွဲလောင်းကျ တုန်နေတဲ့ နို့ဖြူဖြူလုံးလုံးကြီးတွေကို လှမ်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆောင့်ထည့်နေတဲ့ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ တရှူးရှူးနဲ့ အသက်ရှူနေတဲ့ အသံကြီး နဲ့ တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ထွက်နေတယ် ။ ခင်ဦးလည်း သက်ဝင်းမော်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ထိမိလွန်းလို့ တအင်းအင်း အော်ညည်းနေရတယ် ။ တော်တော်ကြာကြာ ဆောင့်ထည့်ပြီးတဲ့နောက် သက်ဝင်းမော် ရန်ရှာ လာတာက ခင်ဦး ရဲ့ စအိုပေါက် ခရေပွင့်လေး ဘဲ ။ သက်ဝင်းမော်က စားနေကျ ငဖြုတ်ယောက် ဆိုတော့ ခင်ဦး ဖင်ကုန်းပေးလို့ ခရေပွင့်ကို စမြင်ရကထဲက ခရေပွင့်ဟာ အရစ်နဲနဲပြုန်းနေတယ် ဆိုတာကို သိလိုက် တယ် ။ ဖင်ခံဘူးတဲ့ လက္ခဏာကို တွေ့လိုက်တယ် ။ လင်ဖြစ်တဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်နဲ့ တချိန်လုံး လိုးတာကို ခံထားရတော့လည်း သိသာမှာပေါ့ ။ သက်ဝင်းမော်က ဒါဆိုရင် ခင်ဦးအတွက် ဖင်ခံတာက အဆန်း မဟုတ်တော့တာကြောင့် သူဖင်လိုးဖို့ အဆင်ပြေပြီ ဆိုပြီး တအား ပျော်သွားတယ် ။ ဖင်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးတွေကို လိုးချင်တာ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ ပြင်းပြတဲ့ ဆန္ဒပါ ။ ခင်ဦးလည်း မျက်လုံးလေး ပိတ်ပြီး ဆောင့်တာတွေကို အရသာခံနေခိုက် လတန်ကြီး လျောကနဲ အဖုတ်ထဲက ပြန်ထွက်သွားလို့ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရတယ် ။ “ ဟင်..ကိုကို..ဘာလို့ လီးကြီး ဆွဲထုတ်သွားတာလဲ လို့…..” သက်ဝင်းမော်က ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး ။ ဖင်တုန်း ဖြူဖြူကြီးတွေ ကြားခလယ်က နီညိုညို ဖင်ပေါက်လေးကို သူ့လျာနဲ့ ဖိဖိ ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ “ အို..အာ…..ဟင့်…ဖင်ကို ဘာလို့ ယက်နေတာလဲ ကိုကို…” ဖင်ပေါက်လေးကို လျာထိပ်ချွန်နဲ့ ထိုးဆွပေးနေတယ် ။ “ အား….အင်း…အို….ဆူး…..ဆူး…အား……” သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လျာထိပ်ခွန်ခွန်က ဖင်ပေါက်တွင်းလေးထဲကို အတင်းကြီးကို ထိုးမွှေေတော့ ခင်ဦး ဖင်တုန်းကြီးတွေ ရမ်းခါနေရတယ် ။ အဖုတ်ကလည်း အရည်တွေ စိမ့်ယိုထွက် လာတယ် ။ စီးကျလာတယ် ။ “ အင်ဟင်ဟင်…..ကိုကို…ခင်ဦး မနေတတ်တော့ဘူး……အင်း….ကိုကိုရယ်…လုပ်ပါတော့…” ခင်ဦး ဖင်ကြီးတွေ တုန်ခါနေပြီ ။ သက်ဝင်းမော်ကို တောင်းခံနေရပြီ ။ “ ဘာကို လုပ်ပေးရမလဲဟင်..ခင်ဦး…..” “ ကိုကိုကလည်းကွယ်..သိသားနဲ့..ဟွန့်..သူ သိပ် ကြားချင်နေတယ်..” သက်ဝင်းမော်က ရယ်လိုက်ပြီး “ လုပ်ပေးမှာပေါ့ ခင်ဦးရယ်..ခင်ဦးရဲ့ ဟောဒီဖင်ပေါက်လေးထဲကို ….” လို့ ပြောရင်း သူ့လက်မကို အဖုတ်က ယိုစီးနေတဲ့ အရည်တွေနဲ့ သုတ်လူးလိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ် ။ လက်မ နဲ့ အသွင်းအထုတ် လေ့ကျင့်ပေးနေတယ် ။ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးက တအားထောင်ကြွ မတ်နေတယ် ။

ဖင်ပေါက်လေးထဲကို ဝင်ရတော့ မယ် ဆိုတာကို သူသိနေသလိုဘဲ ။ ခင်ဦးက သူမ ဖင်ပေါက်ထဲကို လိင်တန် မထိုးသွင်းခင် လိင်တန်ကို တယုတယ စုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ နဲတဲ့ ဒစ်ပြဲကြီး မဟုတ်ဘူး ။ ဒါကြီးကို စုတ်နေရင်း ဒါကြီးက မကြာခင် ငါ့ဖင်ပေါက်ကို ဆော်ထည့်တော့မှာပါလား ဆိုပြီး ခင်ဦး ကြက်သီးတွေ ထသွားရတယ် ။ခင်ဦးကလည်း ယောကျ်ားနဲ့ ဖင်အကြိမ်ကြိမ် အလုပ်ခံဘူး သက်ဝင်းမော်ကလည်း ဖင်လုပ်တာ ကျွမ်းကျင်တဲ့လူ ဆိုတော့ အခက်အခဲ မရှိဘူး ။ ဖင်တုန်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံး အလယ်က နီညိုညို ဖင် ပေါက်လေးထဲကို အလုံးတုတ်ပြီး ရှည်လည်း ရှည်တဲ့ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လိင်တန်ကြီး က ကျကျနန ထိုးသွင်း ဆောင့်ထည့်ပေးနေတယ် ။ ခင်ဦလည်း သက်ဝင်းမော် ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်လို့သာ အခုလို ဖင်ထဲ အထိုးခံတာ ဖြစ်သည် ။ တကယ်တော့ သဘာ၀ ဖြစ်တဲ့ မိန်းမကိုယ်ထဲကို စပ်ယှက်တာကိုဘဲ ခင်ဦး သဘောကျတယ် ။ “ အားရှီး…အိုး….အား…..အား…ရှီး….အီး…….” အစပိုင်းမှာ ဖြည်းဖြ်းချင်း လုပ်နေတဲ့ သက်ဝင်းမော် က ခင်ဦးခံနိုင်ပြီးနောက် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်ဆန်လာတယ် ။ တအားထိုးဆောင့်ကာ လုပ်တယ် ။ ဖင်ကုန်းပေးရတာ ညောင်းလာလို့ ခင်ဦးက ပုံစံပြောင်းပေးပါလား လို့ ပြောတယ် ။ သက်ဝင်းမော်က ခင်ဦးကို ဘေးတိုက် တစောင်း အိပ်ခိုင်းပြီး သူက အနောက်ကနေပြီး လုပ်တဲ့ ပုံစံနဲ့ ပြောင်းလုပ်တယ် ။ လိင်တန်ညိုညိုကြီး ခင်ဦးရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို သွက်သွက်လေး ဝင်ထွက်နေတယ် ။ “ အိုကေရဲ့လားဟင်…” “ အင်း..အင်း….” “ ကိုကို ဖင်လိုးပေးတာကို ကြိုက်လား….” ခင်ဦး သူစိတ်ကြွစေဖို့ သူသဘောကျအောင်..“ ကြိုက်တယ် ကိုကို…..တအား ကြိုက်တယ်..” လို့ စိတ်ပါတဲ့ ပုံစံဖမ်းပြီး ပြောလိုက်တယ် ။ ကျဉ်းကြပ်နေတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးက သူ့ဒုတ်ကြီးကို ကြပ်တညးလွန်းတဲ့ အရသာထူးတွေ ပေးတာကြောင့် သက်ဝင်းောမ် သိပ်ကြာကြာ မလုပ်နိုင်ဘူး ။ သုတ်ရည်တွေ ဖင်ခေါင်းထဲကို ထုတ်လွှတ်မိသွားရတယ် ။ “ အား…အင်း…အီး…..” ခင်ဦးနဲ့ သက်ဝင်းမော် အချိန်မကြည့်မိကြ ။ ရေချိ ုး ဆေးကြောပြီးတော့ စိတ်တွေ ပြန်ထန်လာလို့ နောက်တချီ အဖုတ်ထဲ ထပ်ဆွဲကြပြန်တယ် ။ ပြန်ဖို့ သတိရတော့ ညတော်တော် ညဉ့်နက်နေပြီ ။

သက်ဝင်းမော်က ခင်ဦးကို ဖင်ရော အဖုတ်ရော စိတ်ကြိုက် လုပ်လိုက်ရလို့ အရမ်း ကျေနပ်သွားတယ် ။ သူ့ကို လိုတာ အားလုံး ပေးသွားတဲ့ ခင်ဦးကို အရမ်း စွဲသွားတယ် ။ ရောဂါသည် အသက်ကြီးနေတဲ့ မိန်းမ နဲ့ မရသမျှ ကာမဆန္ဒတွေကို ခင်ဦးနဲ့ ဖြေရှင်းလို့ ရသွားတာကြောင့် သက်ဝင်းမော်ရဲ့စိတ်တွေ အရမ်း ပေါ့သွား ရှင်းသွားပြီ ။ အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ကားမောင်းရင်း သက်ဝင်းမော် စဉ်းစားလာတာက ခင်ဦးကို ထိုက်ထိုက်တန်တန် လက်ဆောင် တခုခု ပေးဖို့ ။ ကြည့်ရတာ ခင်ဦးက အလုပ်လာတာ ကားမောင်း တက်နိုင်တဲ့ မိန်းမတယောက် ။ သူ့ယောကျ်ားက အလုပ် အဆင်ပြေပုံရတယ် ။ အဝတ်အစား လက်ဝတ်လက်စားတွေလည်း တောက်ပြောင် သပ်ရပ်တာ သူ သတိထားမိတယ် ။ ခင်ဦးကို ပျော်စေချင်တယ် ။ ခင်ဦးကို ဘာ လက်ဆောင် ပေးရမလဲ သူ စဉ်းစားလို့ မရသေးဘူး ။ တခုခုတော့ ပေးရမယ် ။ ခင်ဦး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ယောကျ်ားဖြစ်သူ အောင်မိုးခြိမ့် တခူးခူး တရှူးရှူးနဲ့ ဟောက်ရင်း အိပ်ပျော်နေပြီ ။ သက်ဝင်းမော်ရဲ့ ဖိအားပေးထားတာလေးတွေကြောင့် ခင်ဦးရဲ့ စအိုပေါက်လေး ကျိန်းစပ်စပ် ဖြစ်နေတယ် ။ ဟိုတယ်မှာ ရေကောင်းကောင်း ချိ ုးခဲ့လို့ ခင်ဦး သန့်ရှင်းနေပြီးသားမို့ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ဘေးမှာ အသာလေး ဝင်အိပ်လိုက်တယ် ။ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း သက်ဝင်းမော်ရဲ့ အကိုင်အတွယ် အနမ်းအစုတ်..အထိအတွေ့တွေကို စွဲား ခိုက်သွားရပြီး သူနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်နေတယ် ။ သက်ဝင်းမော်လည်း သူမလိုဘဲ ဖြစ်နေပုံရတယ် ။ ရုံးမှာ ခဏခဏဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ခေါ်ခိုင်းပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ ဖက်လိုက်ကိုင်လိုက်တွေ လုပ်တယ် ။ “ သူများတွေ ရိပ်မိကုန်တော့မှာဘဲ..စိတ်ထိန်းအုံး..” ပြောသာပြောလိုက်ရပေမယ့် သူကိုင်တာတွေကို ခင်ဦးဦးမြင့် သာယာနေသလိုဘဲ ။ သက်ဝင်းမော်က ထမိန်အပေါ်ကနေဘဲ ခင်ဦးဦးမြင့်ရဲ့ အဖုတ်ကို ကိုင်ပွတ်နေတယ် ။ “ ခင်ဦး..ရုံး ဆင်းရင် တွေ့ကြရအောင်ကွာ….နော်…” “ အင်း….” “ခင်ဦး စုတ်ပေးမှာလားဟင်…” “ အင်း..စုတ်ပေးမယ်…” “ ကိုယ်လည်း ခင်ဦး အဖုတ်ကို စုတ်ချင်တယ်…” “ အင်း..စုတ်…စောက်စိကို စုတ်…” “ ကိုယ့်လီး အရမ်းကို တောင်နေပြီ ခင်ဦးရယ်…” “ ကို..ရုံးဆင်းတဲ့အခါ တွေ့ကြမယ်ကွာ..အခုတော့ ခဏ စိတ်ထိန်းလိုက်အုံး….” ခင်ဦးဦးမြင့်လည်း သက်ဝင်းမော်ရဲ့ လိင်တန်ကို ပုဆိုးအပေါ်ကဘဲ ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ပေးလိုက်ပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲက ထွက်သွားလိုက်တယ် ။ သက်ဝင်းမော်လည်း ခင်ဦးဦးမြင့်နဲ့ ရုံးဆင်းတဲ အချိန် ဘယ်မှာ တွေ့ကြမလဲ ဆိုတာ အပြေးအလွှား စဉ်းစားလိုက်တယ် ။

လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်ကြိုက် ဗျင်းချင်တာမို့ ဟိုတယ်လိုနေရာတွေ မသွားချင်ဘူး ။ ဒါကြောင့် သူတို့ရဲ့ မှော်ဘီက ခြံထဲကို သွားကြဖို့ စဉ်းစားမိတယ် ။ မှော်ဘီက ခြံမှာက ခြံစောင့် အဖြစ် ထားတဲ့ ညိုဝင်းအောင်ကို သူ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ် ။ ညိုဝင်းအောင်က သူ အရပ်ဖက် မပြောင်းခင်က သူ့လက်အောက်က တပည့်တယောက်ပေါ့ ။ “ ညိုဝင်းအောင်…ငါ ဒီ ညနေ ခြံထဲ လာမလို့..” “ ဟုတ်…ကျနော် ဘာလုပ်ထားပေးရမလဲ..” “ ဘာမှ လုပ်မထားနဲ့..မင်း…ညနေ ခြောက်နာရီလောက်မှာ တနေရာရာကို ထွက်သွားလိုက်ကွာ..ညဖက်ကျမှ ပြန်လာလိုက်….” “ ဟုတ်ကဲ့….” ခြံထဲမှာ က ပျဉ်ထောင်သွပ်မိုး အိမ်ကလေး တလုံး ဆောက်ထားသည် ။ တနေ့ကျမှ တိုက်လှလှလေး တလုံး သူ ဆောက်မယ် လို့ မှန်းထားတယ် ။ ဒီလို ခြံကွက်တွေက သက်ဝင်းမော်တို့လို အရာရှိကြီးတွေမှာ အများကြီး ပိုင်ထားကြတယ်လေ ။ သူ့တပည့် ညိုဝင်းအောင်က စားပင်သီးပင်တွေ မျိ ုးစုံ စိုက်ထားတယ် ။ ရေကန်လေးတကန်လည်း ရှိလို့ တီလားပီးယား ငါးတွေလည်း မွေးထားတယ် ။ အင်း.ခင်ဦးကို ညနေကျမှ အပီကို လိုးပစ်အုံးမယ်….။ သက်ဝင်းမော် ရုံး အဆင်းမှာ ခင်ဦးဦးမြင့်နဲ့ မှော်ဘီက သူ့ခြံလေးကို သွားကြတဲ့အခါ ဘိုက်ဆာတဲ့ အခါ စားသောက်ဖို့ တခုခု စီစဉ်ရင် ကောင်းမယ် လို့ တွေးမိပြီး စောစောက သူ့တပည့် ခြံစောင့် ညိုဝင်းအောင်ကို အပြင်ကို ရှောင်ခိုင်းထားမိတာကို သတိရလိုက်တယ် ။ ညိုဝင်းအောင်ကို ဖုန်းပြန်ခေါ်လိုက်တယ် ။ “ ညိုဝင်းအောင်…” “ ဟုတ်ကဲ့ပါ…” “ မင်း ငါလာတဲ့ အထိစောင့်ကွာ…ငါ့ကားနဲ့ မင်း စားသောက်စရာတွေ ထွက်ဝယ်ပေးရမယ်…” “ ဟုတ်ကဲ့ပါ…” “ ငါတို့ နောက် တနာရီ အတွင်း ခြံထဲကို ရောက်လာမယ်…” “ ဟုတ်ကဲ့ပါ..” ရုံး အဆင်းမှာ ကားပါကင်မှာ စောင့်နတဲ့ ခင်ဦးကို သူ ဝင်ခေါ်ပြီး မှော်ဘီကို ဦးတည်ပြီး မောင်းလိုက်တယ် ။ ခင်ဦးက “ ရုံးက လူတွေ တွေ့သွားကြသလား မသိဘူး….စိတ်ညစ်လိုက်တာ…” လို့ ခေါင်းလေးငုံ့ထားပြီး ညည်းလိုက်တယ် ။ “ သိပ်လည်း ဂရုစိုက် မနေပါနဲ့ ခင်ဦးရယ်…..” “ အို..ဂရုစိုက်ရတယ်ရှင့်…ကျမတို့က နှစ်ယောက်စလုံးက မလွတ်မလပ်တွေ…ကျမတော့ မှားပြီ ထင်တာပါဘဲ…” “ ခင်ဦးရယ်….ဒို့ နှစ်ယောက်စလုံး လက်ရှိအိမ်ထောင်တွေကို ကွာရှင်း ပစ်နိုင်တာဘဲ…ဒါက အရေး မဟုတ်ပါဘူးလေ…” “ အခု ဘယ်ကို သွားနေတာလဲဟင်..ဟိုတခါက ဟိုတယ် ကိုဘဲလား….” “ မဟုတ်ဘူး..မှော်ဘီက ကိုယ့်ခြံထဲကို ” “ ဟင်..စိတ်ချရလို့လား..တော်ကြာနေ…” “ ဘယ်သူမှ အဲ့ခြံကို မလာဘူး..ဒီခြံ ကိုယ့်မှာ ရှိမှန်းတောင် လူတွေ သိကြတာ မဟုတ်ဘူး..ခင်ဦး….” သူတို့ ခြံကို ရောက်သွားကြတော့ ကား ရပ်လိုက်တာနဲ့ သူ့တပည့် ညိုဝင်းအောင် ပြေးထွက်လာတယ် ။ သက်ဝင်းမော် က ညိုဝင်းအောင်ကို ငွေစက္ကူတထပ် ထုတ်ပေးလိုက်ပြီး “ ငါတို့အတွက် စား သောက်စရာတွေ မင်း သွားဝယ်ကွာ..ချက်ချင်း ပြန်မလာနဲ့..မင်းလည်း ဟိုမှာ အေးဆေး တခုခု ထိုင်စား…သဘောပေါက်လား….မင်း လာပြီဆိုရင်လဲ ငါ့ကို ဖုန်းအရင်ကြို ဆက်..ကြားလား….”လို့ မှာ လိုက်တယ် ။ ညိုဝင်းအောင်က “ ဟုတ်ကဲ့ပါ..ဟုတ်ကဲ့ပါ ” လို့ ခေါင်းလေး ငုံ့ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။ သူနဲ့ ခင်ဦး အိမ်ကလေးထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ညိုဝင်းအောင်က သူတို့ မောင်းလာတဲ့ ကားကို ခြံထဲကနေ မောင်းထွက်သွားလိုက်တယ် ။သက်ဝင်းမော်နဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်တို့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေနဲ့ သဲသဲမဲမဲ ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ တယောက်နဲ့ တယောက် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် နမ်းစုတ်နေကြတဲ့ အချိန် သက်ဝင်းမော် တံခါးဖွင့်သံနဲ့ ခြေသံတွေ ကြားလိုက်မိတယ် ။

ဟိုကောင် ညိုဝင်းအောင် ပြန်လာပြီနဲ့ တူတယ် ..ဒီကောင် တော်တော် ညံ့ဖျင်းတဲ့ကောင်..အေးအေးဆေးဆေး ကြာကြာနေပါလို့ မှာထားရဲ့သားနဲ့ အလိုက်ကန်းဆိုးကို မသိဘူး.. ကြိုတင် ဖုန်းခေါ်လိုက်ပါလို့လည်း မှာထားတာ…..။ သက်ဝင်းမော် လက်ချောင်းတွေက ခင်ဦးရဲ့ အကွဲကြောင်းကို လျောတိုက် ပွတ်ဆွဲနေတယ် ။ အရည်တွေ ရွှဲနေတာ အရမ်းဘဲ ။ ခင်ဦး ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲ သူ့ခေါင်းကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို မျက်နှာနဲ့ လူးပစ်လိုက်တယ် ။ “ အို…ဟင်…..” ခင်ဦး ဖင်တုန်းကြီးတွေ တုန်ခါသွားသလို နုတ်ဖျားက ညည်းသံလေး ထွက်လာတယ် ။ လျာနဲ့ အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့်ကော် ယက်လိုက်တယ် ။ ခင်ဦး လက်တွေက သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်လိုက်တာ ခံရတယ် ။ ဆက်တိုက် ယက်ပစ်လိုက်တယ် ။ ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ် ။ “ လုပ်ပါတော့ ကိုရယ်..လုပ်ချင်နေပြီ..” ခင်ဦးက အသံတုန်ုတုန်လေးနဲ့ တောင်းခံနေတော့ ဘာဂျာမှုတ်တာကို ရပ်လိုက်ရတယ် ။ ခင်ဦးက သူ ဘာမှ မပြောဘဲနဲ့ လေးဖက်ကုန်း ဖင်ထောင်ပေးလိုက်လို့ သူ သဘောကျသွားတယ် ။ ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေ အနောက်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲက ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲ သူ့အတန်ကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်တယ် ။ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတာကြောင့် အခက်အခဲမရှိဘဲ စွိကနဲ ဝင်သွားတယ် ။ ခင်ဦးရဲ့ အီး..ဆိုတဲ့ အသံလေး ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်ရတယ် ။ရှိုင်းလည်း မီးဖိုခန်းနဲ့ ကပ်ရက် အိပ်ခန်းလေးထဲ အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ ဝင်လိုက်ပြီး အချိန်ဆွဲမနေကြတော့ဘဲ လုပ်စရာ ရှိတာ လုပ်ကြဖို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ခပ်သွက်သွက်ဘဲ ချွတ်ပစ်လိုက်ကြတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လတန်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေတာမို့ ရှိုင်းလည်း သူ့ရှေ့ ဒူးလေးထောက်ချလိုက်ပြီး ပူနွေးနွေး လတန်ကြီးကို စ စုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ဒီအချိန်မှာ သူတို့နဲ့ ကပ်ရက် အခန်းကနေ အသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ် ။ ညည်းသံလိုလို အသံတွေ ..။ အောင်မိုးခြိမ့် လန့်သွားတယ် ။ လူ..လူရှိနေတယ် …။ ရှိုင်းက လတန်ကို စုတ်နေရင်းနဲ့ မော့ကြည့်တယ် ။ “ ဟိုဖက်ခန်းမှာ လူ..လူ ရှိနေတယ်..ရှိုင်း..” လို့ လေသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ ရှိုင်းက ခြံစောင့် ဦးလေးကြီး ဖြစ်မယ် လို့ ထင်လိုက်တယ် ။ ဟွန်း..သူ သူ့ရည်းစားနဲ့ ချိန်း လုပ်ချင်လို့ ဒီညနေ မလာနဲ့လို့ သူပြောတာဖြစ်မယ်….။ “ ဆရာ သွား ကြည့်လိုက်ရမလား….” “ အင်း..ရှိုင်းလည်း လိုက်မယ်….” အောင်မိုးခြိမ့်က ကွင်းလုံးပုံကျနေတဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ကောက်စည်းလိုက်သလို ရှိုင်းကလည်း ထမိန်ကို ကောက်ယူကာ ရင်လျားလိုက်တယ် ။ “ ဆရာ…လက်နက် တခုခု ဆောင်သွားရင် ကောင်းမယ်…သူခိုး လူဆိုးတွေ ဘာတွေ ဖြစ်နေရင် ခက်နေမယ်….” လို့ ရှိုင်းက လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တာနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း သူတို့ ရောက်နေတဲ့ အခန်းလေးထဲ လက်နက် တစုံတရာကို ရှာဖွေလိုက်တယ် ။ ဟော…ကုတင်လေးရဲ့ အောက်မှာ တတောင်ကျော်ကျော် ရှည်တဲ့ ပျဉ်ပြားတပြား…တွေ့ပြီ ။ ဒီပျဉ်ပြားနဲ့ဘဲ အကြောင်းရှိရင် ဆော်ရမှာဘဲ ။

အောင်မိုးခြိမ့်က ရှေ့က ရှိုင်းက အနောက်က အသံကြားနေရတဲ့ အခန်းဆီကို ဖြေဖျားထောက်ပြီး တရွေ့ရွေ့နဲ့ တိုးကပ်သွားလိုက်ကြတယ် ။ ဒီအခန်းနဲ့ နီးလာလေလေ အခန်းထဲက အသံတွေကို ပိုပြီး ကြားလာရလေလေဘဲ ။ ဟင်…။ အောင်မိုးခြိမ့် သိလိုက်တာက ကြားနေရတာတွေက လိင်ဆက်ဆံနေတဲ့ အသံဗလံတွေ..။ ပျဉ်ပြားကိုတော့ အရေးကြုံရင် သုံးဖို့ လက်ထဲ သေသေချာချာ ကိုင်ထားတယ် ။ စေ့ရုံတင် စေ့ထားတဲ့ အခန်းတံခါးလေးကို အသာတွန်းပြီး အထဲကို ချောင်းလိုက်တယ် ။ မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ ရှိုင်းကို အံ့အားသင့်သွားစေတယ် ။ စုံတွဲတတွဲ..။ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ကာမစပ်ယှက်နေကြတာ…။ မိန်းမက ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားတာကို ယောကျ်ားက အနောက်ကနေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆောင့်လုပ်နေတယ် ။ မိန်းမရဲ့ မျက်နှာကို မမြင်ရသေး ။ဖင်တောင့်တောင့် နို့ကြီးကြီးနဲ့ .။ ရှိုင်း ပါးစပ်က “ ဒက်ဒီ….” လို့ လန့်အော်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် တအား နင်း ဆောင့်ထည့်နေတဲ့ ယောကျ်ား လှည့်ကြည့်တယ် ။ “ ဟာ…သမီး….ပုံ့ပုံ့မော်…..” လန့်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ သူ့အတန်ကြီးက အရည်တွေ စိုစိုရွှဲပြီး မတ်မတ်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ..။ “ ဒက်ဒီ…ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ…ပက်စက်လှချည်လား..ဒီမိန်းမကကော ဘယ်က ကောင်မလဲ….” ရှိုင်းက ကုန်းအော်လိုက်တဲ့အချိန် လေးဖက်ထောက် ဖင်ကုန်းပေးနေတဲ့ မိန်းမလဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ။ “ ခင်ဦး..ခင်ဦးဦးမြင့်…” အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ အော်သံ ထွက်လာတယ် ။ “ တောက်..ဖေါက်ပြန်တဲ့ ကောင်မ…..ဟေ့ကောင် မယားခိုး..မင်း ဘာကောင်လဲ..” အောင်မိုးခြိမ့် ပျဉ်ပြားကြီးကို မြှောက်ရွယ်ရင်း သက်ဝင်းမော်ဆီကို တဟုန်ထိုးပြေးသွားတယ် ။ ဒေါသစိတ်တွေ ပြင်းထန်လွန်းသွားတော့ ဆင်ခြင်တုံတရား မရှိတော့ဘူး ။ လိင်တန်တန်းလန်းကြီးနဲ့ ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ သက်ဝင်းမော်ကို ပျဉ်ပြားနဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်တယ် ။ “ ဖြောင်း..” “ အား…..” “ ကိုအောင်…မလုပ်နဲ့လေ…အို…..မလုပ်နဲ့..” အောင်မိုးခြိမ့် သတိလက်လွတ်နဲ့ သက်ဝင်းမော်ကို ဆင့်ကာဆင့်ကာ ထပ် ရိုက်ထည့်နေတယ် ။ ရှိုင်းကလည်း အောင်မိုးခြိမ့်ကို ဆွဲတယ် ။ “ အဲဒါ ရှိုင်းရဲ့ အဖေ…မလုပ်ပါနဲ့…..” “ နင့်အဖေ လိုးနေတာက ငါ့မယားဟဲ့…..” ကိုယ်တုံးလုံးကြီး သွေးအိုင်ထဲ လဲကျနေတဲ့ သက်ဝင်းမော်…..သွေးစွန်းနေတဲ့ ပျဉ်ပြားကြီး ကို လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားပြီး ငိုင်နေတဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်..အော်ဟစ်ငိုနေတဲ့ ရှိုင်း( ခေါ် ) ပုံ့ပုံ့မော်…ယခုတိုင် ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ငိုယိုနေတဲ့ ခင်ဦးဦးမြင့်…။ မိမိတို့ရဲ့ ကာမဆန္ဒကို ရှေ့တန်းတင်ခဲ့ကြတဲ့ ဆန္ဒလွန်ကျူး း ရမက်တွေ မူးခဲ့ကြသူတွေရဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေပါ ။ ပြီးပါပြီ ။