အလယ်တန်းပြဆရာမလေးယမင်းမောင်နှင့်အိမ်ထောင်ကျတာ၂ပတ်ကျော်သွားပြီဖြစ်၍မောင်အလုပ်ဆင်းတိုင်းယမင်းတစ်ယောက် တည်းအိမ်တွင်ကျန်ခဲ့လေ့ရှိသည်။နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်၍အေးအေးလူလူပင်။ ယမင်းမှာမောင်နှင့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်မှစ၍မောင်နှင့်၄ခါလောက်သာချစ်ဖူးသေးသည်။ ယမင်းမှာဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိမိန်းကလေးဖြစ်သဖြင့်မောင်ကယမင်းငြင်းဆန်သဖြင့်အင်္ကျီမချွတ်ဖူးသေး။ထဘီလေးကိုအသာလှန် ကာ၃မိနစ်ခန့်လုပ်ပြီးလျှင်မောင်ကပြီးသွားလေ့ရှိသည်။ယမင်းနွယ်မှာအသက်၂၅နှစ်ခန့်ရှိပြီးအသားလေးကဖြူဝင်းစိုပြည်သည်။အထူးသဖြင့်နက်မှောင်နေသောဆံကေသာလေးများမှာယမင်းကိုမဟာဆန်၍ကျက်သရေရှိစေသည်။အရပ်က၅ပေ၆လက်မခန့်ရှိပြီးအရပ်နှင့်လိုက်အောင်ပင်ခန္ဓာကိုယ်ကသူ့နေရာနှင့်သူအချိုးကျနေသည်။သေးသွယ်သောခါးလေးအောက်မှစွင့်ကားလုံးဝန်းသောတင်သားများ နှင့်မို့တင်း၍ကြွရွနေသောရင်သားနှစ်မွာတို့မှာမြင်သူပုရိသတို့ကိုလည်ပြန်ငေးစေသည်။ လမ်းလျှောက်ဟန်စကားပြောဟန်တို့မှာလည်းသိမ်သိမ်မွေ့မွေ့တိုးတိုးညင်းညင်းလေးဖြစ်သည်။
ရုပ်ရည်လေးမှာလှသည်ဆိုသည်ထက်ချောသည်ဆိုလျှင်ပိုမှန်မည်။တစိမ့်စိမ့်ကြည့် လေရင်ထဲထိစေသည့်အလှပိုင်ရှင်မျိုးဖြစ်သည်။ မာလဒီအိမ်ကိုမီးသွေးစပို့ကတည်းကချောမောသောယမင်းကိုသတိထားမိသည်။မာလသည်အသက်၄၀ခန့်မီးသွေးပို့သမားဖြစ်သည်။ အသားအရောင်မှာခြောက်သွေ့မည်းကျိပ်နေသည့်အပြင်ရုပ်ရည်မှာလည်းကြမ်းတမ်းသည်။ခန္ဓာကိုယ်တွင်ကြွက်သားမြောင်းကြီးများ မှာပုံမကျပန်းမကျထွက်ပေါ်နေသည်။အင်္ကျီဘယ်တော့မှမဝတ်ပဲပုဆိုးတိုတိုတထပ်သာဝတ်လေ့ရှိသည်။ ”မီးသွေးလိုသေးလား” ”သြော် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ရှင့် အပေါ်မှာထားပေးပါလား” ”ကျွန်တော်လည်းမသိလို့လိုက်ပြပေးပါလား” ယမင်းမှာဈေးသွားရဦးမည်ဖြစ်၍အနီရောင်ရင်ဖုံးအင်္ကျီခါးတိုလေးနှင့်ထဘီအနီလေးကို ဝတ်ထားသည်။ခါးတိုအင်္ကျီမှာပါးလွာသဖြင့်နောက်မှကြည့်လျှင်အထဲမှချိတ်၅ခုတပ်အသားရောင်ဘော်လီလေးကိုထွင်းဖောက်မြင်နေ ရသည်။သေချာကြည့်လျှင်ဘော်လီချိတ်များကိုပင်မြင်နိုင်သည်။လွတ်နေသောခါးသားဝင်းဝင်းလေးမှာလည်းမာလကိုမြူစွယ်နေသည်။ တင်းယင်းလုံးဝန်းသောယမင်းဧ။်တင်သားနှစ်လုံးမှာထဘီထဲမှရုန်းကြွနေသည်။အတွင်းခံအရာလေးကိုထင်ရှားစွာမြင်နေရသည်။
မီးသွေးပို့ပြီးသောအခါမာလဇာတ်လမ်းစတော့သည်။ ”ဟေ့ ကောင်မလေး ယောက်ျားယူတာဘယ်လိုလဲ ကောင်းလား” ”ရှင်” ယမင်းရုတ်တရက်ကြောင်သွားသည်။ ”မိန်းကလေး ကိုယ့်ကိုလည်း တစ်ခါလောက်လုပ်ခွင့်ပေးပါလား” ”ရှင် ရှင် ဘာတွေပြောနေတာလဲ” ”ကိုယ်မင်းကိုတွေ့ကတည်းကချစ်မိသွားတယ်ကွာ မင်းရဲ့လှပလုံးဝန်းတဲ့ဖင်တွေကိုလေးဖက် ထောက်ပြီးတစ်ခါလောက်လိုးရရင်သေပျော်ပါပြီ” ”ဖြန်း ဖြန်း ရှင် ရှင်” ယမင်းရှက်ဒေါသကြောင့်မာလကိုပါးရိုက်၍အခန်းထဲဝင်ပြေး သွားလိုက်သည်။မာလကနောက်မှအခန်းထဲလိုက်ဝင်သွားပြီးမှောက်လျက်ငိုနေသောယမင်းအပေါ်မှထပ်၍မှောက်လိုက်သည်။ ”ရှင် ရှင် ဖယ် ဖယ် မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ကျွန်မမှာယောက်ျားရှိတယ်” ယမင်းအော်ဟစ်လိုက်ချင်သော်လည်းအသံကတိုးတိုးညင်းညင်း လေးသာထွက်လာသည်။မာလကယမင်းဧ။်နို့နှစ်လုံးကိုအင်္ကျီပေါ်မှပင်အုပ်ကိုင်၍နယ်ပေးရင်းယမင်းဧ။်လည်ကုပ်သားဝင်းဝင်းလေး ကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။”ပြွတ် ပြွတ်” ”အို” မာလကယမင်းဧ။်မျက်နှာလေးကိုဆွဲလှည့်၍နွုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုပါဆွဲယူစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ယမင်းမှာတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ယင်နေသည်။”ကိုယ်လေမင်းကိုပေါင်ကြားထဲကိုပဲလုပ်မယ်နော်”။
မာလကပြောပြောဆိုဆိုယမင်းကိုတစောင်းလဲလိုက်ပြီးထဘီကိုမတင်ကာပေါင်ကြားထဲသို့လီးတန်ကြီးထိုးထည့်လိုက်သည်။ ”အို မလုပ်နဲ့ ဖယ် ဖယ်” ”ကြည့်စမ်း ချစ်ရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကလည်းတင်းနေတာပဲ” မာလကယမင်းဧ။်အဖုတ်လေးကိုပါအုပ်ကိုင် ၍ဆွဲပွတ်ပေးလိုက်သည်။”ဖယ် ဖယ်ပါ မလုပ်ပါနဲ့” ယမင်းကြောက်နေမှန်းမာလသိသည်။ယမင်းမှာပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအတင်းစိထား သဖြင့်မာလလုပ်ရတာကောင်းလွန်းသည်။”အ အ ကောင်းလိုက်တာချစ်လေးရာ ကျေးဇူးပဲ” ”ဟင့် ဟင့် မလုပ်ပါနဲ့တော့ရှင်” ယမင်းကမျက်ရည်လေးများဝဲ၍တောင်းပန်ရှာသည်။”မထူးတော့ပါဘူးချစ်ရယ်တစ်ခါပဲလုပ်မှာပါ” ”အို ထူးထူးမထူးထူး” မာလကယမင်းဧ။်ပင်တီထဲသို့လက်နွိုက်လိုက်သည်။”ချစ် အစိကိုင်ပေးတာကောင်းလား” ”အို” ”ချစ် အရည်တွေရွဲနေပြီနော် ခံချင်နေပြီလား” ” အို ဟင့်အင်း မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး ဟင့်ဟင့်” မာလကယမင်းကိုပက်လက်လှန်လိုက်သည်။”ချစ်လေး နို့တွေကလည်းတင်းအိနေတာပဲနော် ရှိးးးအားးးကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ” မာလကယမင်းဧ်အစိလေးကိုလက်ညွိုးနှင့်လက်မညှပ်၍ဆွဲပေးရင်းနို့အုံများကိုနယ်ပေးသည်။
”ဟင့် အ အ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ” ”ချစ်ပင်တီလေးချွတ်မယ်နော်စိုကုန်ပြီ” ”ဟင့် ဟင့် မချွတ်ဘူး” သို့သော်မာလကယမင်းဧ။်ပင်တီလေးကိုအလွယ်တကူပင်ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ထို့နောက်အစိလေးကိုမထိတထိပွတ်ပေးသည်။ ယမင်းမှာမခံစားဖူးသောအရသာများကိုခံစားရသဖြင့်ကော့ပျံနေသည်။မာလကလည်သည်။ယမင်းဧ။်အဖုတ်လေးကိုဟိုနားဒီနား မထိတထိကိုင်ဆွဲပွတ်နယ်ပေးသည်။ယမင်းမှာဖင်လေးကြွကာမာလဧ။်လက်ကြမ်းကြီးနှင့်အစိလေးကိုအတင်းလိုက်ကပ်ပေးနေမိသည်။ ”အ အ ကျွန်မ ကျွန်မ မခံနိုင်တော့ဘူး အီးးးး ဘာ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ” မာလကယမင်းပြီးတော့မည့်ဆဲဆဲတွင်လက်ကိုထဘီ အပြင်ထုတ်လိုက်ရာယမင်းမှာဆန့်တငင်ငင်ဖြစ်နေသည်။”ချစ်ကိုယ်လေချစ်ကိုအဝတ်မချွတ်ဘူး ဒီအတိုင်းလေးပဲလိုးမယ်နော်” ယမင်းဘာမှမပြော။မျက်နှာလေးကိုတစ်ဖက်သို့လှည့်ထားသည်။မာလကယမင်းကိုယ်လုံးလေးကိုအသာအယာမကာခုတင်စောင်း တွင်ကိုယ်တခြမ်းတင်ထားပြီးကုန်းခိုင်းထားလိုက်သည်။ထို့နောက်ထဘီကိုဖင်ပေါ်သည်အထိလှန်တင်ကာပန်းဆီရောင်ရဲနေသော ယမင်းဧ။်အဖုတ်လေးအားစုပ်ပေးတော့သည်။အစိလေးကိုလျှာဖြင့်ကလိပေးသည့်အပြင်စောက်ခေါင်းထဲသို့လျှာဖြင့်ထိုးမွေပေးသည်။
”အ အ ဟင့် ကျွန်မ မနေနိုင်တော့ဘူး ထွက်ထွက်တော့မယ် အ” မာလကယမင်းပြီးခါနီးချိန်တွင်ရပ်လိုက်ပြန်သည်။ ”ဟို ရှင် ရှင်ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲလို့” ယမင်းကနွုတ်ခမ်းလေးဆူကာပြောသည်။ ”ချစ်ကိုကိုယ်လိုးပေးရတော့မလား” ”မသိဘူးလို့” ”ဟင်းဟင်း ချစ်ပန်းလေးကအရည်တွေရွဲနေပြီ ချစ်ပြောမှကိုယ်ကလုပ်လို့ရမှာပေါ့” ”လုပ် လုပ်” ယမင်းကဆူဆူဆောင့်ဆောင့်လေးပြောသည်။မာလကယမင်းဧ၊်အစိလေးအားဒစ်ဖျားနှင့်ပွတ်ဆွဲပေးပြန်သည်။ ”အ အ ရှင် ရှင်လုပ်ပါတော့ရှင် ဒီမှာယမင်းသေတော့မယ်” မာလကယမင်းဧ။်အဖုတ်လေးအားလီးဖြင့်တေ့၍တစ်ဆစ်ချင်းဖိသွင်း လိုက်သည်။”ဗြစ် ဗြစ် အ အ နာတယ် အ” ”ခဏလေးအောင့်ခံလိုက်ချစ် ခဏနေအရမ်းကောင်းတော့မှာ” ယမင်းဧ။်အဖုတ်လေးမှာအပျိုလေးလိုပင်စိကပ်နေသည်။”ဗြစ် ဗြွတ် ဘွတ်” ”အ အကွဲပြီ ယမင်းဟာကွဲသွားပြီနာလိုက်တာ” မာလဧ။်၈လက်မလီးကြီးမှာဂေါ်လီများထည့်ထားသဖြင့်ယမင်းဧ။်အဖုတ်လေးမှာစပါးလုံးတစ်ထောက်စာခန့်ကွဲသွားပြီးလီးလည်းတစ် ဝက်ခန့်ဝင်သွားသည်။”ဗြစ် ဇွတ် ဗြွတ်” ” အားး အ အ” မာလကလီးကိုအဆုံးထိဝင်သွားအောင်ထည့်လိုက်သည်။ ယခုအခါယမင်းဧ။်ဖင်နှစ်လုံးမှာမာလဧ။်ပေါင်ခြံနှင့်ကြားလေမသွေးအောင်ပင်ဖိကပ်နေသည်။ ”ချစ် ချစ်အင်္ကျီချွတ်မယ်နော်” မာလကယမင်းဧ။်အင်္ကျီနှိပ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်သည်။ယမင်းဧ၊်ဖြူစင်သွယ်ပျောင်းသော လက်ချောင်းလေးများကမာလဧ။်
လက်ကြမ်းပေါ်တွင်အုပ်ကိုင်လာသည်။မာလကလီးကိုအသာအယာပြန်ထုတ်၍တစ်ချက်ခြင်းလိုး ပေးသည်။ယမင်းဧ။်အင်္ကျီနှိပ်သီးအားလုံးဖြုတ်ပြီးနောက်အင်္ကျီချွတ်၍ခုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ယမင်းဧ။်ကျောပြင်လေးမှာပြစ်မျိုး မှည့်မထင်ချောမွတ်ဝင်းအိနေသည်။ဘော်လီလေးကယမင်းဧ။်ကျောပြင်ဝင်းဝင်းပေါ်တွင်တင်းနေသည်။ဘော်လီကြိုးနှစ်ချောင်းက ယမင်းဧ။်ပုခုံးသားအိအိထဲသို့အနည်းငယ်နစ်ဝင်နေသည်။မာလကယမင်းဧ။်နို့နှစ်လုံးကိုဘော်လီပေါ်မှပင်နယ်ပေးရင်းတစ်ချက်ချင်း စောင့်ပေးနေသည်။”ဗြွတ် စွပ် ဖွတ် ဖောက်ဖောက်” ”ချစ် ဘော်လီချွတ်မယ်နော်” ယမင်းဘာမှပြန်မပြော။ မာလကယမင်းဧ။်ဘော်လီချိတ်များကိုတချိတ်ချင်းဖြုတ်သည်။ဘော်လီချိတ်တစ်ခုပြုတ်သွားတိုင်းယမင်းရင်ခုံသံများမြန်လာရသည်။ ထို့နောက်မာလကယမင်းအားဘော်လီချွတ်လိုက်ရာဖြူဝင်းတင်းအိနေသောနို့နှစ်လုံးပေါ်လာသည်။မာလကယမင်းဧ။်ထဘီကိုပါချွတ် ၍ခုတင်ပေါ်တင်ထားလိုက်ပြီးကိုယ်လုံးတီးစပ်ရှပ်ကြတော့သည်။မာလကယင်းဧ။်နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်၍အားရပါးရဆောင့်တော့သည်။ ”ကို ရယ်နာနာလေးဆောင့်ပေး ယမင်းပြီးတော့မယ်” မာလယမင်းဧ။်ခန္ဓာကိုယ်ဖြူဖြူနုနုလေးအားမီးပွင့်မတတ်ဆောင့်တော့သည်။
”အ အကိုယ် ကိုယ်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ အ အ ယမင်း ယမင်းပြီးပြီ” မာလမှာလည်းယမင်းဧ။်ခါးကျင်ကျင်လေးကိုဆွဲကာလီးကို အဆုံးထိထိုးထည့်လိုက်ပြီးသုက်ရည်များကိုယမင်းဧ။်သားအိမ်ထဲသို့ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ ”ကိုယ်ရယ် ဟင်း အင်း ဟင်း အရမ်းကောင်းတယ်”မာလကယမင်းဧ။်အဖုတ်ထဲသို့လီးကိုဆက်စိမ်ထားပြီးယမင်းဧ။်ကျောပြင်လေး ပေါ်တွင်မှောက်အိပ်ကာနို့နှစ်လုံးကိုကိုင်၍ဖီးခံနေသည်။ ထိုနေ့ကမောင်ပြန်မလာမချင်းတစ်နေ့လုံးမာလကယမင်းကိုပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့်ကာမစပ်ယှက်သည်။ ယမင်းတစ်ကိုယ်လုံးနေရာလွတ်မရှိအောင်ကိုင်သည်။ နောက်နေ့များတွင်လည်းယမင်းကိုပုံမှန်လာလိုးသည်။၆လခန့်ကြာတော့ယမင်းကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်။ နောက်၂နှစ်ခန့်အကြာ ”ချစ်ရေ ယမင်းလေး ဒါကိုယ့်ဘော်ဒါပဲ ချက်ကြီးတဲ့ရေစည်လှည်းဆွဲတဲ့ကောင်သူကလည်းချစ်ကိုကောင်းအောင်လုပ်ပေးချင်လို့တဲ့” ”ဟို ဟို ကျွန်မ အဲလို အဲလိုမျိုးမဟုတ်ဘူး” ယမင်းမှာအလွန်ရှက်ရွံ့နေမိသည်။ ”ဟဲဟဲဟဲ” ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ရီမောလိုက်သောရယ်သံကြီးထဲတွင် ယမင်းကျောထဲစိမ့်သွားလေတော့သည် …………ပြီးပါပြီ။
