အချိန် တနှစ်ခန့်ကြာပြီးနောက် . . . ” ကိုတင်အောင်.. ရှင် စကားပြောတာ ကြည့်ပြောနော်.. ” တဖက်ခန်းမှစူးစူးရှရှထွက်ပေါ်လာသောခခင်သငိန်း၏ စကားသံကြောင့်တဖ က်ခန်းတွရင်ှိနေသောအောမင်င်း နှင့်ချိုချိုတို့တေယာက်မျက်နှာ တေယာက်ကြည့်လိုက်မိကြသည်ထိုစဉ်မှာပတင်င်အောင်၏စ ကားသံကအာလေးလျှာလေးဖြင့် ထွက်၍လာသည်။ ” ငါပြောတာ မဟုတ်လို့လား.. နင် လငင်ယ်နေလို့ နေတယ်ပြောတာ ” ” ကဲဟာ.. ကဲဟာ ပြောအုံး.. ” ” ဒုန်း..ဝုန်း..ချလွမ်း..ဂွမ်း.. ” ” ဝါးဝါး..ဝါး..ဝါး..ဝါး.. ” အောမင်င်းနှင့် ချိုချိုတို့နှစ်ယောက်သား ထိုင်နေရာမှ မတိုပင်ထင်ားရဘဲ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်မိကြသည်။ တဖက်ခန်းမှ တင်အောင်နှင့် ခခင်သငိန်းတို့ လမင်ယား ထမင်းဝိုင်းမှာပထင်သတ်နြေကေပပြီကျသံကွဲသံတွေ ကြားမှ ကေလးငိုသံကပါ စူးရှစွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ချိုချိုတို့လင်မယား အိမ်ရှေ့သို့ပြေးထွက်လာစဉ်မှာပင် တဖက်ခန်းမှ တင်အောကင် ဖိနပ်ချွတ်မှနေ မြေပြင်ပေါ် လွှားကနဲခုန်ချလိုက်သည်အောမင်င်း ကလှမ်းကြည့်လိုက်တော့တင်အောင်၏နားထတင်ွင်သွေးတွေစီးကျေနေသာ ဒ်ရဏာတချက်ကို တွေ့လိုရကသည်။ ” မေနဘူး.. နနင်ဲ့ငါမေနဘူး.. သွားမယ် ” ” သွား..သွား.. နင့်ဟာနင် သွားချတင်ဲ့ဆီသွား.. ” တင်အောကင် အိမ်ရှေ့မှလှမ်းပြောလိုက်သလို ခခင်သငိန်းကလဲ အိမ်ရှေ့သို့ပြေ းထွက်လာရင်း လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည်။ ” ဝါး.. ဝါးဝါး.. ဝါး.. ” ကေလးငိုသံကလဲ မစဲဘဲဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်နေသည်။
ထိုစဉ်မှာပင် တင်အောသင်ည် ခြံဝဘက်သို့လှည့်ကာ အပြသငို့ထွ်ရကန်လှမ်းလိုက်သည်ခ ျိုချိုကသူ့အစ်မဆ ီပြေးသွားသလို အောမင်င်းလဲ ရပ်၍မေနနိုင်တော့ပါ။ အိမ်ပေါ်မှပြေးဆင်းလိုရကင်းတင်အောင်၏လက်မောင်းတဖက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ” တင်အောင် မင်းစိတ်လိုက်မာန်ပါ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ.. ကေလးက သနားပါတယ် ” ” မင်းမသိပါဘူး အောမင်င်းရာ.. အဲဒီကေလးကလဲ ငါနဲ့ရတာ မဟုတ်ဘူးကွ ” ” ဟင် ” အောမင်င်းတေယာက် အံ့အားသင့်နေစဉ်ခဏမှာပင် တင်အောကင် ချာကနဲလှည့်ကာ ခပ်သွက်သွက်ပင် ခြံပြသငို့ထွက်သွားပါေလေတာ့သည်။ အောမင်င်းနှင့် ချိုချိုတို့အိမ်ထောကင်ျတာ တနှစ်ကျော်ပြီဖြစ်သည်။ ခခင်သငိန်းတို့ လမင်ယားက သူတို့ဘေးအခန်းသို့ ပြောင်းလာခဲ့သည်မှာ မကြာသေး။ ကေလးရပြီးမှ မိဘများနှင့် အိမ်ခွဲလာခြင်းဖြစ်သည်။ တင်အောင်နှင့်ခင်ခသငိန်းတို့ သမီးငယ်လေးမှာ အခုမှ အခါလည်ပရင်ှိသေးသည်။ အပျက်ပျက်ဖြင့် နှာခေါင်းသွေးမထွက်ပါစေနဲ့ဟုသာ အောမင်င်းဆုတောင ်းလိုက်မိသည်။ တရက်မှနှ်ရစက်၊ နှ်ရစက်မှ တပတ်တိတိသာ ကြာခဲ့လေပြီ။ တင်အောကင်ား ပြန်မလာတော့ချေ။ တင်အောသင်ည် အောမင်င်းသိရသေလာက် လူဖြောင့်လူမှန်ဖြစ်သည်။ ကုန်သည်မို့ ခဏခဏခရီးထွ်ရကတတ်ပြီး ပြန်လာလျှင် ခခင်သငိန်းတို့ မိသားစုအတွက် တလစာ စားဝတ်ေနေရးအတွက် ပေးခဲ့သည်ချည်းဖြစ်သည်။ ချိုချိုနှင့်အောမင်င်းတို့အိမ်ထောမင်ကျခကင်ဆိုလျှင် ခခင်သငိန်းတို့မိသားစုတွင် အသက်(၅၀)ကျော် အေမရယ်၊ သူ့နောက်ယောကျာ်းရယ်၊ ခခင်သငိန်းရယ်၊ ချိုချိုရယ် ဒါပဲရှိသည်။ ထိုစဉ်တုန်းက ခခင်သငိန်းတို့အိမ်တွင် နေခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ တခါ ခခင်သငိန်းဘက်က စဉ်းစားပြန်တော့ သူမသည်လည်း အိမ်မှုရေးရာများကို တာဝန်ကျေအောင် လုပ်သူဖြစ်သည်။ လက်ဖွာတတ်တာကလွဲရင် ဇနီးကောင်းပီသသူလည်းဖြစ်သည်။ ဒီလိုဆိုပြန်တော့ ခခင်သငိန်းဖောက်ပြားတာ ဖြစ်နိုပင်ါ့မလားဟု တွေးစရာဖြစ်နေသည်။ စဉ်းစားရင်းက အောမင်င်းခေါင်းတွေ ချာချာလည်လာရသည်။ ကိုယ့်ကိစ္စမဟုတ် ပေမဲ့လည်း ဒီမိသားစုထဲကပဲမို့ အောမင်င်းပြဿနာ၏ဇစ်မြစ်ကို သိချင်နေသည်။ အေဖြက ဘာမျှထွက်မလာ။ ဒီတော့ ရပ်ကွက်ထဲ နေရာတကာ ဟိုစပ်စပ်ဒီစပ်စ ပ်ဖြင့် အပ်ကျတာကအစ သိနိုသင်ည့် ဆိုက္ကားသမားလှမြင့်ကို သတိရလိုက်သည်။ ထိုသို့ ဖျတ်ကနဲ သတိရလိုက်စဉ်မှာပင် ဇနီးဖြစ်သူချိုချိုထံလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ချိုချိုသည် သူမ၏တူမေလးနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ ” ချိုချို ကိုယ်ဈေးဘက် သွားဦးမယ်.. ဘာမှာအုံးမလဲ ” ” မမှာတော့ဘူး အကို.. အပြန်လဲ စိန်ကြီးတို့ဆိုင် ဝမေင်နနဲ့အုံး.. ” အောမင်င်းကလဲ ချိုချိုမှာလျှင် မှာစရာပင်။ ကြုံရင်ကြုံသလို သောက်တတ်သူဖြစ်သ ည်။ ဒါပေမဲ့ စည်းကမ်းတော့ရှိသည်။
အလု်ရပှိလျှင် မေသာက်တတ်။ အလုပ်အားလို့သော်ရကလင်ဲ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းသောက်လေ့ရှိသည်။ ဒီနေ့လဲ အလုပ်အားရက်ဖြစ်သဖြင့် ချိုချိုက ယခုကဲ့သို့ မှာလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ လမ်းထိပ်သို့ရောက်လျှပင်င် ဆိုက်ကားဂိတ်၌ လှမြင့်ကို တွေ့ရသည်။ ” လှမြင့် ဆိုက်ကားအားလား ” ” ဟာ..အကိုပါလား ဘယ်သွားမလို့လဲ ” ” ဈေးဘက်ကိုကွာ..မင်းပဲ လိုက်ပို့စမ်းပါ ” ခဏမျှနင်းမိလျှင်ပင် အောမင်င်းက စကားစသည်။ ” မင်း ကိုတင်အောကငိုများ သွားရင်းလာရင်း မေတွ့မိဘူးလားကွာ ” ” အကိုတင်အောင် အိမ်ကဆင်းလာတဲ့နေ့က ကျနော်ဘဲ ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပေးလိုရကတာ ” ” မင်းက တင်အောင် အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတာကို ဘယ်လိုသိတာလဲ ” ” သူကိုယ်တိုပင်ဲ ပြောသွားတာ ” ” ခက်တာဘဲကွာ.. တင်အောကင် သက်သက်မဲ့ မခသငိန်းကို ပြဿနာသွားရှာသလို ဖြစ်နေတယ်ကွာ ” ” ခက်တယ် အကို.. ဒီကိစ္စ သိပ်ခက်တယ် ” ” မင်းကလဲ ဘာကိုခက်နေတာလဲ ” ” သူ့မိန်းမက သူပြောသလို ဟုတ်တယ်ပဲထား.. သားသမီးမျက်နှာတော့ ထောက်သင့်တာပေါ့။ ပြီးမှ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်ပြင်ယူပေါ့.. ဟုတ်တယ်မလား ” ထိုအချိန်မှာပင် သူတို့ဆိုက္ကားသည် စိန်ကြီး၏အရက်ဆိုင်ရှေ့သို့ရောက်လာသည်။ ” လှမြင့်..ရပ်ကွာ.. ငါတေယာက်ထဲ အေဖာ်လဲမရှိဘူး.. မင်းပါလာကွာ ” ” ဟာ..အကိုကလဲ ဟဲ ဟဲ ” ” ကဲ..သောက်ကွာ.. လှမြင့်..အားမနာနဲ့ ” နှစ်ယောက်သား စကားမဆိုမိကြဘဲ အရက်ကို ဇိမ်ယူသောက်နေသည်။ ခဏကြာမှ အောမင်င်းက စကားကိုစလိုက်သည်။ ” ကဲ..ဆိုစမ်းပါဦး.. မင်းစကားကို ” ” ဘာကိုလဲ အကိုရ ” ” စောစောက ကိုတင်အောတငို့အေကြာင်းကို မင်းဘာများ သိထားလဲလို့ပါ ” ” အော်.. ဒါလား အကိုရ ” ပြောလိုက်ပြီး လှမြင့်က အရက်ကို တကျိုက်နှစ်ကျိုက်လောက် သောက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ.. ” အကိုတင်အောင်ပြောတာ ဟုတ်တယ် အကိုရ ” ” ဟေ “အောမင်င်းတေယာက် အံ့သြ၍ သွားရသည်။ ” ပြောစမ်းပါဦးကွာ အကျိုးအေကြာင်းကို ” ” ဒီလို အကိုရ.. အကိုနဲ့ မချိုချိုနဲ့မေတွ့ြကေသးတုန်းက ကျနော်ဆိုက္ကားနင်းစကေပါ့ ” လှမြင့်က သူ၏စကားကို ခေတ္တဖြတ်ထားလိုက်ပြီး သူထိုင်ေနေသာ ကုလားထိုကငို အောမင်င်းဘက် ဆွဲကပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ စကားကိုဆက်သည်။ ” ကျနော် ဈ-ဈေးဘက်ကို လူရလို့သွားပို့ပြီး အပြန်ကျတော့ အဲ့ဒီကမိန်းမကြီ းတေယာက်က ကျနော့်ဆိုက္ကားကို ဌားလို့ ကျနော်လိုက်ပို့ရတယ်။ ကားဂိတ်နားရောက်တော့ အကိုတင်အောတငို့လမင်ယား လျှောက်လာတာတွေ့လို့ ကျနော်က လှမ်းနှုတ်ဆက်တယ်၊ အဲ့မိန်းမကြီးက အဲဒီကောင်လေးလဲ သနားစရာပါ။ ကောမေင်လးက သူ့ပေထွးနဲ့ဖြစ်ခဲ့တယ်လို့ပြောတယ် အကို ” ” ဟေ ” ” ဒါနဲ့တင် မပြီးသေးဘူး.. အဲဒီမိန်းမက ဆက်ပြောသေးတယ်၊ ပေထွးကလဲ သုံးဆယ်ကျော်ပဲရှိသေးတာ၊ သမီးနဲ့အရင်ကြိုက်ပြီးမှ မေအနဲ့ယူတာလို့ ဆက်ပြောသေးတယ်၊ ကျနော်ဖြင့် အံ့သြလိုက်တာ အကိုရာ။ ဒါနဲ့ ကျနော်က အေဒါ်ကလဲ ဟုတ်ပါ့မလားဆိုတော့ အဲဒီမိန်းမက ငါက ဒီကောမေင်လးတွေနဲ့ အရကင် တရပ်ကွက်ထဲနေတာ၊ ငါအကုန်သိတယ်လို့ ပြောသွားသေးတယ် အကိုရေ ” ” အင်း.. ဒါဆိုရင်တော့ တင်အောတေင်ယာက် သနားစရာပါကွာ ” ” အကိုကလဲ အကို့ယောက္ခထီးကြီးကို မေတွ့ဖူးဘူးလား ” ” အေးလေ.. သုံးဆယ်ကျော်လောက်ပေါ့.. သူတို့အေမကေတာ့ လေးဆယ်လော်ရကှိမယ်ထတင်ယ်။
အဲဒီမိန်းမက မလိုလို့ ပြောသွားတာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့ကွာ ” ” အင်း..ကျနော်လဲ အဲဒီတုံးကေတာ့ အကိုပြောသလိုပဲ စဉ်းစားမိသေးတယ်.. သိပ်လဲမယုံပါဘူး။ နောက်မှ အေကြာင်းစုံကိုသိရေတာ့ ယုံလိုက်တာ အကိုရေ ” အောမင်င်း မျက်လုံးပြူးသွားရပြန်ပါသည်။ ” ဆက်စမ်းပါအုံး.. မင်းဘယ်လိုလုပ်သ ိတာလဲ ” မေးလိုက်ကာမှ လှမြင့်က အရက်ခွက်ကို ကောက်ကိုကင်ာ မော့နေပြန်ပါပြီ။ ပြီးတော့ အမြည်းပါ စားလိုက်သေးသည်။ ” မခသငိန်းက သူ့ပေထွးနဲ့ အခုထိ ဆက်နေတုန်းပဲ အကိုရ ” လှမြင့်က သူ့စကားကို ဖြတ်၍ ကိုယ်လုံးကြီးကို အောမင်င်းဘက်သို့ ယိမ်းကာ.. ” ကန်သာယာနားက တည်းခိုခန်းမှာ ချိန်းချိန်းတွေ့နေတာ အကိုရ ” ကြားရေသာ အောမင်င်းတေယာက် အံ့သြမဆုံးဖြစ်နေရသည်။ ထို့အပြင် ကန်သာယာနားက တည်းခိုခန်းဆိုတော့ အဲဒီမှာ တည်းခိုခန်းတခုပဲရှိသည်။ ပိုရင်ှကင် အောမင်င်းနှင့် ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းဖြစ်နေသည်။ ထိုသူငယ်ချင်းနှ င့် မေတွ့တာကြာပြီ။ ကိုယ့်အလုပ် သူ့အလုပ်ဖြင့် မဆုံမိကြ။ တေလာကမှ ဆူးလေဘုရားလမ်းတွင် ဆုံမိကြရင်းမှ ထိုသူငယ်ချင်းမှာ ကန်သာယာနားတွင် တည်းခိုခန်းဖွင့်ထားသည်ကို သိခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ” မင်းကို ဘယ်သူက ပြောလို့တုံး လှမြင့်ရ ” ” သူ့ပေထွးက ဈ-ဈေးရှေ့ကေစာင့်တယ်။ ကျနော်က မခသငိန်းကို အဲဒီအထိ လိုက်ပို့ရတယ်။ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ။ ပထမေတာ့ ကျနော်လဲ သူ့ပေထွးမှန်း မသိဘူး။ နောက်တော့မှ မခသငိန်းကိုယ်တိုကင် “အေမတို့ဆီသွားမလို့ သူ့ပေထွးကလာခေါ်တာ၊ ကိုတင်အောနင်ဲ့မတည့်လို့ အိမ်အထိမလာတာလို့ သူ့ဟာသူ မလုံပဲ ပြောလို့သိရတာ ” ” အဲဒီလို သူ့ပေထွးမှန်းလဲသိရော တကြိမ်မှာ ကျနော်က အဲဒီ ဈ-ဈေးရှေ့က အသိကွမ်းယာဆိုင်မှာ ဆိုက်ကားကို အပ်ထားပြီး သူတို့နောက်ကို မေယာမင်လည်နဲ့လိုက်သွားတယ်။ ကားထဲမှာ လူကလဲကြပ်၊ သူတို့ကလဲ သူတို့အရှိန်နဲ့ဆိုတော့ ကျနော့်ကို မမြင်ကြဘူးပေါ့။ သုံးလေးကြိမ်လို က်ကြည့်ဖူးတယ်။ အဲဒီတည်းခိုခန်းကို သွားတာချည်းဘဲ ” နားထောင်ေနေသာ အောမင်င်းတေယာက် သူ၏မျက်လုံးထဲတွင် တသားမွေးတေသွးလှေနေသာ ခခင်သငိန်းကို မြင်ယောင်နေမိသည်။ ” အကို မယုံရင် သတိထားကြည့်နေ၊ ကြုံရင် အကိုကိုယ်တိုလငိုက်ကြည့်။ ကျနော်ပြောတာဟုတ်မဟုတ် တွေ့ရလိမ့်မယ်။
ပြီးတော့ မခသငိန်းက ငွေတိုးချေးစားတဲ့ ဦးမောင်မောင်ကြီးအိမ်ကိုလဲ တခါတခါသွားတတ်တယ်။ ဒါတော့ အကိုလဲ သတိထားမိမှာပါ ” ” လိုက်လဲမကြည့်နိုပင်ါဘူး၊ ငါလဲ ငါ့အလုပ်နဲ့ငါပါကွာ၊ ခုမင်းပြောတာနဲ့ဘဲ ငါယုံပါပြီ။ တင်အောကေင်တာ့ သနားစရာပေါ့ကွာ.. ကဲ ကဲ သောက်လိုက်ဦး ဖြေးဖြေးပေါ့ ” ပြောလိုက်သော အောမင်င်း၏မျက်လုံးထဲတွင် ခခင်သငိန်း၏ ရုပ်ပုံလွှာကို မြင်ယောဆင်ဲပင်။ ” အသိန်း ဟိုကောင် အိမ်က ဆင်းသွားပြီဆို ” ” ဟုတ်တယ်လေ.. ” ” ဒါဆို ပိုကောင်းတာပေါ့.. တို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ရတာပေါ့.. မဟုတ်ဘူးလား ” ” သိပ်လဲ လွတ်လပေ်မနနဲ့အုံး.. ပတ်ဝန်းကျကင်ရှိသေးတယ် သိလား.. ” ” ကိုယ်က ဟောဒီက အသိန်းလေးကို ချစ်လွန်းလို့ပါဗျာ ” ပြောလိုရကင်းကပင် ဝင်းစိန်က ခခင်သငိန်း၏ပခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ သူ၏လက်များကို တကင်ာ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဖက်သို့ဆွဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခခင်သငိန်းပါးေ လးတွေကို အငမ်းမရ နမ်းသည်။ ခခင်သငိန်းကိုယ်လုံးလေးက ဝင်းစိရနခင်ွင်ထဲ ရောက်သွားပြီး ခဏကြာမျှ ငြိမ်၍နေသည်။ ဝင်းစိန်က ခခင်သငိန်း လည်တိုင်လေး၊ ဂုတ်ပိုးလေးနှင့် ဆံပင်လေးတွေကို နမ်းသည်။ စိတ်ထလာပုံရေသာ ခခင်သငိန်းက သူ၏ရခင်ွထင်ဲမှ လူးလွန့်ကာ တွန်း၍ထွက်သည်။ ” ကဲ..ဖယ်ပါအုံး.. အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ပါအုံးမယ်.. တွေ့ရဒင်ါပဲ ဟွန်း.. ” ဝင်းစိန်က ရယ်ကျဲကျဲဖြင့် ခခင်သငိန်းကို ကြည့်ရင်း လက်တဖက်ဖြင့် သူမရသင်ားတဖက်ကို လှမ်းကိုလငိုက်သည်။ ” အို..ကဲပါ.. နေပါအုံး.. အဝတ်တွေ ချွတ်ပါရေစအုံး.. ” ဒီတော့မှ ဝင်းစိန်က သူလှမ်းဆုပ်ထားသော ခခင်သငိန်းရသင်ားတဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ခခင်သငိန်းက သူမ၏ကြယ်သီးလေးတွေကို တလုံးချင်းဖြုတ်၍ အင်္ကျ ီကို ချွတ်၍ ပစ်လိုက်သည်။ ဝင်းစိန်က ဖြူဖွေး၍ သနပ်ခါးရည်ကျဲလေးနဲ့လိမ်းထားသော ခခင်သငိန်း ရဘင်တ်လေးကို လှမ်းကြည့်နေသည်။ ဘော်လီအင်္ကျ ီအေပါ်ဖက်သို့ လျှံထွက်ေနေသာ ခခင်သငိန်း၏နို့အုံသားကြီးတွေမှာ ဝင်းအိလို့နေသည်။ ခခင်သငိန်းသည် သူမ၏လက်လေးနှစ်ဖက်ကို ကျောနောက်သို့ လှမ်းလိုက်ပြီး ဘော်လီကြယ်သီးလေးတွေကို ဖြုတ်နေရင်းက သူမကို လှမ်းကြည့်ေနေသာ ဝင်းစိန်ကို… ” ဘာကြည့်တာလဲ ဟွန့်.. ” ” ဟဲ..ဟဲ ” ကြယ်သီးလေးတွေ ပြုတ်ကုန်တော့ ခခင်သငိန်းသည် သူမကိုယ်လုံးလေးနှင့် လက်လေးနှစ်ဖက်ကို ကြုံရင်း ကိုယ်ပေါ်မှ ဘော်လီအင်္ကျ ီလေးကို ခွာပစ်လိုက်သည်။ ဆူဖြိုးဖွံ့ထွားလှသော ခခင်သငိန်း၏နို့အုံကြီးများသည် ဖြူဝင်းလျှ်ရကှိသည်။
ခဲတံလုံးပတ်မျှဖြင့် လက်မဝက်လော်ရကှည်သော သူမ၏နို့သီးခေါင်း ခ်ရပှ်ရညှည်လေးတွေမှာ နီညိုရောင်လေးဖြစ်နေသည်။ ကေလးတေယာက်အေမဖြစ်ပြီး ကေလးကို နို့တိုက်ေနေပမဲ့လည်း ခခင်သငိန်း၏နို့အုံကြီးတွေမှာ ပျော့တွဲမေနပဲ လုံးဝန်းတင်းကားနေသည်။ ခခင်သငိန်း၏နို့အုံကြီးများကို ရှေ့တည့်တည့်မှ ကြည့်ရင်း ဝင်းစိန်၏မျက်လုံးများ အေရာင်တောက်လာသည်။ ” ကဲ..အဝတ်တွေ ချွတ်လေ.. ” ခခင်သငိန်းက သတိပေးလိုက်တော့မှ ဝင်းစိန်က သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျ ီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ခခင်သငိန်းကလည်း သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဝင်းစိတ်ဘက်သို့ ဘေးတေစာင်းလေးပေးကာ ထမိနေ်စလးကို ပါးစပ်မှ ကိုရကင်း ခါးလေးကို ကုန်းကာ သူမ၏ပတင်ီလေးကို ချွတ်၍ပစ်လိုက်သည်။ ခခင်သငိန်း၏ခါးလေးပြန်အဆန့်မှာပင် ဝင်းစိန်၏လက်တွေက သူမ၏ခါးကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့ ထမိန်လေးကိုပြန်၍ ရလင်ျားရန်ကြံနေသော ခခင်သငိန်းက ထမိန်လေးကို လက်ထဲမှလွှတ်ကာ ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ဝင်းစိန်သည် ခခင်သငိန်း၏ကိုယ်လုံးတီးလေးကို အေနာက်မှသိုင်းဖက်ထားရင်း အေရှ့ဖက်မှ စောက်ဖုတ်လေးပေါ်မှ စောက်မွေးလေးတွေကို ခပ်ဖွဖွလေး လှမ်းဖွနေသည်။ ခခင်သငိန်းကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ပြီးသည်နှင့် ဝင်းစိန်က ခါးမှပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူမကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးရှိကုတင်ကြီးပေါ်သို့ ဆွဲ၍ လှဲချလိုက်တော့သည်။ ဝင်းစိနေ်တယာက် ဘာမျှပင် ပြောမေနေတာ့ပဲ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လကေ်ကလးဖြစ်ကာ သူ့ကိုပြုံးပြုံးလေး ကြည့်ေနေသာ ခခင်သငိန်း၏နှုတ ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုရကာတွင်တော့ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ် မှောက်ကျလာသည့် ဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးကို လကေ်ကလးများဖြင့် သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်သည်။ ခခင်သငိန်း၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်နမ်းရုံဖြင့် အားမရနိုင်တော့သော ဝင်းစိန်က သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ခပ်စောင်းစောင်း လေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်တဖက်က သူမ၏ကျောပြင်လေးပေါ် လျှောတိုက်ပွတ်သပ်နေရာမှ ခခင်သငိန်း၏ဖင်သား ဝိုင်းဝိုင်းအိအိကြီးတွေကို အားပါးတရ ဆုပ်ချေဖျစ်ညှစ်လိုက်တော့သည်။ ပြီးတော့ ခခင်သငိန်း၏နှုတ်ခမ်းတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ဝင်းစိန်က သူမ၏နို့သီးခေါင်းကြီးတွေကို တလှည့်စီ တပြန်စီစို့နေသည်။ သူမ၏ဖသင်ားတင်းတင်းအိအိကြီးတွေကိုလဲ လက်ကမခွာ ဆုပ်နယ်မြဲ ဆုပ်နယ်လို့နေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ခခင်သငိန်း၏ခြေထောက်လေးတဖက်က အားမလိုအားမရဖြင့် ဝင်းစိန်၏ပေါတင်ဖက်ပေါ် တလငိုက်သောအခါ သူမ၏ပေါရင်င်းလေ းဟသွားခိုက်မှာပင် ဝင်းစိန်၏လက်ကြီးက သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုလငိုက်သည်။စောက်ပတ်အောက် နှုတ်ခမ်းစပ်ဖက်ကို ဖိ၍ပွတ်ပေးသည်။
စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တေလျှာက်သို့ပါ ဆက်၍ဖိဖိပွတ်ပေး နေပြန်တော့ ခခင်သငိန်းခမျာ ဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြုံး၍ဖက်ထားမိသည်။ နို့နှစ်လုံးကို တပြန်စီ စို့ပေးေနေသာ ဝင်းစိန်၏လီးတန်ကြီးက ထောမင်တ်နေရာ သူမ၏ပေါတင်ွင်းသားလေးတွေကို ထိမိထိုးမိနေသည်။ ခခင်သငိန်းရထင်ဲတွင် လှိုက်မောမှုလေးတွေ စတင် ပေါ်ပေါက်လာသည်။ သူမကိုယ်လုံးလေသည်လည်း ရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်းဖြစ်လာလာချေပြီ။ ကိုရင်တာ ထိထိမိမိမရှိလှဟုထကင်ာ အားမလိုအားမရဖြစ်လာသော ဝင်းစိန်သည် ခခင်သငိန်း၏နို့အုံကြီးတဖက်ကို လွှတ်ပေးကာ သူမ၏ဘေးတွင် ထ၍ ထိုကင်ာ ခပ်စောင်းစောင်းလေးဖြစ်ေနေသာ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို ပက်လက်လေးလှန်ပေ းလိုက်သည်။ ကျန်လက်တဖက်ကလဲ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုထင်ားဆဲဖြစ်သည်။ ဖောင်းအိေနေသာ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ် းသားလေးနှစ်ခုကို ဖိပွတ်ပေးနေသည်။ ” အသိန်း.. နတငို့သားအမိ အိမ်ပြန်ပြောင်းလာခဲ့ဟာ ” ” ဘာလဲ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံးကို တခြင်ထောထင်ဲထားပြီး လိုးအုံးမလို့လား.. ဟင်း..မသိရခင်က်မယ်.. ” ” ဟဲ..ဟဲ.. မဟုတ်ပါဘူးဟာ.. အသိန်းကလဲ၊ အိမ်မှာဆိုတော့ ခုလို ချိန်းစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့.. ပြီးတော့ နင့်အေမက မိုးလင်းရင် ဆိုထင်ွက်တာ၊ မိုးချုပ်မှ ပြန်လာတာဘဲ ဥစ္စာ ” ဝင်းစိန်သည် ပါးစပ်ကလဲပြောသည်။ လက်ကလည်း ခခင်သငိန်း၏စော က်ဖုတ်ကြီးကို အရသာခံကာ ပွတ်ပေးနေသည်။ ဒါတမင်ကေသး၊ ကျန်သောလက်တဖက်ဖြင့်လည်း သူမ၏နို့အုံကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပြီး နို့သီးတွေကိုပါ လက်ချောင်းဖြင့် ညှပ်ကာဆွဲပေးနေပြန်ပါသည်။ ” ဟွန်း..ညဘက်မှာ မေအကိုလုပ်ပြီး နေ့ခင်းဘက်မှာ သမီးကို လုပ်မလို့ မို့လား.. ” ” အေးပေါ့ ” ” ဘာ အေးပေါ့လဲ.. ” ” ဟဲ..ဟဲ ” နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ အမူပိုေနေသာ ခခင်သငိန်း၏မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း မချင့်မရဲဖြစ်လာသော ဝင်းစိန်က တဟဲဟဲဖြင့် ဆွဲနမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ခခင်သငိန်း၏ရင်ထဲတွင် ကျေနပ်လို့သွားရသည်။ ဝင်းစိန်စကြိုက်တာက ခခင်သငိန်းနှင့်ဖြစ်သည်။ သူမကို ပိုးပန်းရင်း ဝင်းစိနေ်တယာက် ခခင်သငိန်းတို့ အိမ်ကို အဝအင်ထွ်ရကှိလာရာမှ မေတာ်ရေသးသောယောက္ခမကြီး ကျေနပ်အောင် ဗာဟီရကိစ္စတွေ လိုက်လုပ်ပေးသည်။ ဒီကြားထဲကပင် ဝင်းစိန်က မရမကအတင်းပင် ဇွတ်လုပ်၍ ခခင်သငိန်းကို လိုးခဲ့သည်။ ထိပြီးသွားပြီ၊ ဝင်ပြီးသွားပြီဆိုပြန်တော့ ပထမတခါသာခက်သည်။ အစရှိသွားတော့ အရသာသိသွားသော ခခင်သငိန်းကလဲ နောက်အခါများတွင် မငြင်းတော့ပေ။ ဒီလိုနှင့် သူမတို့နှစ်ယောက် လူလ်ရစလင်စ်သလို အဆင်ပြေခဲ့ကြသည်။ ဒီလိုနေခဲ့ကြရာမှ မကြာမီ အချိန်မှာပင် လူရှေ့သူရှေ့တွင် ပိုအေနနီးစပ်သည့် ခခင်သငိန်း၏မိခင်ဖြစ်သူနှင့်ပါ ညိစွန်းခဲ့ရသည်။ သွေးသားဆူဖြိုးသောအရွယ်သာ ရှိသေးသည့် ခခင်သငိန်း၏မိခကင်လည်း ယောကျာ်းဆုံးသွားတာ နှစ်နှင့်ချီကြာ ခဲ့ရပြီဖြစ်ပြီး ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲကျဆိုတာလို ဝင်းစိန်ကို အပိုကငိုခင်ဲ့ပေသည်။ သမီးဖြစ်သူ မနူးမနပ် အပျိုလေးထက် ပို၍နပ်၊ ပို၍တတ်ကျွမ်းကာ ပို၍ရဲသော မုဆိုးမဖြစ်သူ မေအက ဝင်းစိန်ကို အရယူလိုက်တော့သည်။ ခခင်သငိန်းမှာ ဝင်းစိန်ကို စိတ်ဆိုးလွန်းလို့ စကားပင် မေပြာ။
မျက်နှာချင်းလဲ မဆိုခင်ဲ့။ ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ ငိုရတာလဲ အေမာပင်။ သူမ၏မိခင်နှင့်ဝင်းစိန်တို့ လူသိရှင်ကြားယူလိုက်ပြီးသည့်နောက် အားငယ်စိတ်တွေဝင်နေသည့်အခိုက်တွင် တင်အောင်နှင့် ဆက်မိကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ ” အ..အေမ့.. ” ခခင်သငိန်းကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်ကနဲ တုန်သွားရသည်။ ဝင်းစိန်၏လက်မထိ ပ်လေးက စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုကြားမှ ပေါ်ေနေသာ သူမ၏စောက်စေ့ထိပ်လေးကို ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်ပေးလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဝင်းစိန်က ရမ္မက်မျက်လုံးများနှင့် သူမတကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကြည့်နေသည်။ ကေလးတေယာက်မွေးထားပေမဲ့ ခခင်သငိန်း၏ဝမ်းဗိုက်သားလေးများမှာ ညီညာပြန့်ပြူး၍ မာတင်းနေသည်။ ဗိုက်ကြောပြတ်တာလေးတွေပင် မရှိ။ ေသေသချာချာ ကြည့်ပါမှ ပေါထငိပ်လေးတဖက်တချက်တွင် လက်တဆစ်မျှသာသာ အေကြာပြတ်နေတာလေးတွေ တချက်စီမျှသာ တွေ့ရသည်။ ခခင်သငိန်း၏စောက်မွေးလေးတွေ တချို့က မဲမဲလေး၊ တချို့က နီကျကင်ျင်လေး၊ သိပ်လဲမရှည်၊ အရှည်ဆုံးကမှ လက်တဆစ်မျှသာရှိသည်။ ပြီးတော့ ပျော့ပျော့ပျောင ်းပျောင်းနှင့် ခပ်ကြဲကြဲလေးပေါက်ကာ တွန့်ခွေ၍ပင် နေပါသေးသည်။ စောက်မွေးလေးတွေ၏ အေရာင်လေးတွေက သပ်သပ်၊ စောက်မွေးလေးတွေ ခြေရင်းက အသားဝင်းဝင်းလေးတွေက သပ်သပ်ဖြင့် မက်မောစရာ ကောင်းလှသည်။ အခုဆိုရင် ခခင်သငိန်း၏စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အေတာ်ပင် ဖောင်းကား၍တက်နေ ချေပြီ။ ဝင်းစိန်သည် သူမ၏စောက်စေ့လေစကို ထပ်မံ၍ကလိလိုက်ပြန်သည်။ ” အင့်..ဟင့်..အို.. ” ဒီတခါတော့ နှစ်ချက်ဆင့်၍ ကလိလိုက်သဖြင့် ခခင်သငိန်း၏ပေါတင်ံလေးတွေပင် ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြစ်သွားရသည်။ပြီးတော့ ဝင်းစိန်၏လက်ဖဝါးက သူမ၏စောက်ပတ်ဖက်ကို လျှောကနဲ ပွတ်လိုရကာ စောက်ပတ်ဝအတွင်းနားဖက်မှ စိမ့်ထွက်ေနေသာ စော်ရကည်လေးများသည် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားမှ ပြူ၍ထွက်လာကာ ဝင်းစိန်၏လက်ကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ စော်ရကည်လေးတွေ စိုသွားသော သူ၏လက်ချောင်းကြီးဖြင့်ပင် ဝင်းစိန်က ခခင်သငိန်း၏စောက်စေ့လေးကို စောစောကထက် ပိုပြင်းပြင်းလေ းကလိပေးလိုက်သည်။ ” ဟင့်..အင့်.. ” ခါးလေးပါတွန့်ကနဲဖြစ်သွားရရင်းက ခခင်သငိန်းသည် ဝင်းစိန်၏လက်မော င်းတဖက်ကို လှမ်း၍ဆွဲကာ ဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ ဆွဲမှောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုရကာမှ ဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ပက်လက်လှန်ကာ သူမ၏နှုတ်ခမ်းတွေ ကိုဖြင့် အတင်းပဖငိကပ်စုပ်နမ်းတော့သည်။ ဒါတွေကြောင့်ပင် ဝင်းစိန်က ခခင်သငိန်းကို စွဲနေရတာဖြစ်သည်။ ခခင်သငိန်းသည် ဝင်းစိန်၏နှုတ်ခမ်းကြီးတွေကို စိတ်တိုင်းကျ စုပ်နမ်းနေရုံမျှမကပဲ သူမ၏လက်တဖက်ကလဲ ထောမင်တ်ေနေသာ အရှည်(၇)လကေ်မလာ်ရကှိသည့် ဝင်းစိန်၏ ဒုံးပံျကြီးကို လှမ်းကိုလငိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆုပ်သည်၊ နယ်သည်၊ ထက်အောက် စုန်ဆန်၍ ပွတ်ပေးသည်။
အုံထူထူလေမွှးတွေကြားသို့ သူမ၏လက်ချောင်းဖြူဖြူလေးတွေကို ထိုးသွင်းကာ ဝင်းစိန်၏ဆီးခုံကြီးကို ပွတ်ပေးသည်။ တောမင်တ်ေနေသာ ဝင်းစိန်၏လီးတန်ကြီးက ပို၍ပင် ထွားကြိုင်းလာရသည်။ ပို၍ပင် မာကြောလာရသည်။ ခခင်သငိန်းတေယာက် ထိုသို့ပွတ်ပေးနေသည်မှာ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းက ထကြွလာသော သွေးသားများကို ကျေနပ်စေရန်လည်းပါသည်။ နောကေ်တကြာင်းကလည်း မကြာမီ သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ သွင်းကာ လိုးတော့မည့် လီးတန်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ထွားြ ကိုင်း မာကြောစေချသင်ည့် ဆန္ဒကလည်းပါသည်။ ဒါကမိန်းမတိုင်း ၏ဆန္ဒပင်ဖြစ်သည်။ ဝင်းစိန်၏လီးချောင်းကြီးမှာ အစွမ်းကုန် ထွားကြိုင်းမာကြောနေရုံမျှမက တဆတ်ဆတ်ပင် ဖြစ်လို့ေနေချပြီ။ ဒီထက်ဆက်၍လည်း နူးနပ်နေရန်မသင့်တော့။ တော်တော်ကြာ တကယ်လဲလိုးရော ခဏေလးနှင့် ပြီးသွားရင် ခက်မည်။ ခခင်သငိန်းသည် သူမ၏ေြခေထာက်လေးတဖက်ကို ပက်လက်လှန်ထားသေ ာဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးပေါ် ခွ ၍တလငိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ဝင်းစိန်က သူ၏ပေါတင်န်ကြီးတွေကို စုပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကြွကာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုလငိုရကင်း လကေ်ကလးဖြင့် လီးတန်ကြီးကို တင်းတင်းဆုတ်သည်။ ပြီးတော့ လုံးအယ်ေနေသာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကြွကာ ပြဲပြဲဟဟေလးဖြစ်ေနေသာ စောက်ပတ်စိုစိုရွှဲရွှဲလေးအဝ၌ လီးတန်ကြီးထိပ်ကို တေ့ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို တေဖြးဖြေးဖိချကာ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လိုးသွင်းလိုက်သ ည်။ ထိုသို့ လီးချောင်းကြီးကို ထိအောင် ခခင်သငိန်းက ဗိုက်လေးကို ရှပ်လျှက် ရှေ့သို့ငိုက်ကာ ပေးထားသည်။ သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတန်ကြီးတဆုံးဝင်၍ လက်နှစ်လုံးခန့်အလိုတွင်တော့ မချိတကင်ဲဖြစ်လာရေသာ ခခင်သငိန်းသည် သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကို ဆောင့်ချကာ လီးချောင်းကြီးကို တချက်ထဲသွင်းလိုက်ေလေတာ့သည်။ ” ဖွတ် ” ” အင့်.. ” လီးတန်ကြီးကေတာ့ သူမ၏စောက်ပေတ်ထဲ တဆုံးဝင်၍ သွားချေပြီဖြစ်သည်။ ခခင်သငိန်းသည် သူမ၏အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ ကိုယ်လုံးလေးကို အေရှ့သို့ငိုက်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ဝင်းစိန်၏ရဘင်တ်ပေါ်ထောက်လိုရကင်း လီးတန်ကြီးကို သူမေစာက်ပတ်လေးထဲ မြှပ်ထားရင်း ဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး ဖသင်ားဖြူဖြူကြီးများကို ဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် လှည့်ပေးသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းသားနုနုလေးများကို ထိထိမိမိ ပွတ်တိုက်နေသဖြင့် ဝင်းစိန်မှာ အရသာထူးကဲနေသလို ခခင်သငိန်း၏စောက်စိလေးမှာလည်း မာတောင်နေသာ လီးချောင်းကြီးနှင့် ထိပွတ်ကာ ကျကင်နဲ ကျကင်နဲဖြင့် အရသာတွေ့ေနေတာ့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး၏မျက်လုံးများသည် မှေးစင်း၍ ကျသွားသည်။ ခခင်သငိန်း၏စော က်ခေါင်းထဲမှ စော်ရကည်တို့သည် စိုကနဲ စိမ့်ကနဲ ထွက်ကျလာလေသည်။ ခခင်သငိန်းသည် သူ၏ဖင်ကြီးကို အသာကြွကာ ဝင်းစိန်၏လီးကြီးကို တဝက်မျှထုတ်လိုက်ပြီးတော့မှ တခါ ပြန်ဖိချရင်း တချက်ခြင်းဆောင့်၍လိုးပါတော့သည်။ ဝင်းစိန်၏မှေးထားသော မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတော့ ခခင်သငိန်း၏ဆူထွားသော နို့အုံကြီးတွေမှာ သူ့မျက်နှာရှေ့နားတွင် တုန်ခါလှု်ရပမ်း၍ သူ့ကို ဖိတ်ခေါ်ေနေလသည်။ ဝင်းစိန်က လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခခင်သငိန်း၏ခါးလေးကို ဆွဲကိုလငိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏နို့အုံကြီးတလုံးကို ဆွဲ၍စို့ပေးလိုက်သည်။ ထို့ပြင် ဝင်းစိန်က ခခင်သငိန်းလိုးပေးေနေသာ ဆောင့်ချက်တွေနှင့်အပြိုင် သူ၏ခါးကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ လီးတန်ကြီးကို ပင့်တကင်ာ လိုးပေးသည်။ ခခင်သငိန်း၏စောက်ခေါင်းထဲမှ စိမ့်၍ စိမ့်၍ ကျလာသော စော်ရကည်လေးများ ကြောင့် ဝင်းစိန်၏လီးချောင်းကြီးအရင်းရှိ လေမွးတွေပင် စိုရွှဲနေပြီဖြစ်သည်။ ” ပြွတ်..ပြွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဟင့်..အင့်..ဟင့်..ပြွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်..အင့်.. “ဝင်းစိန်၏လီးတန်ကြီးကို တဝက်မျှသာ အထုတ်အသွင်းပြုကာ လိုးပေးေနေသာ ခခင်သငိန်းသည် ကာမေသွးများဆူဝေလာသည်နှင့်အမျှ ပိုနှာထန်လာရပြီး အားမရနိုင်ဖြစ်လာကာ လီးချောင်းကြီးတခုလုံး ဒစ်ကြီးပေါ်ကာနီးလောက်အထိ သူမဖင်ကြီးတွေကို ကြွထုတ်လိုက်ပြီး အားပါးတရ ဆောင့်လိုးပါေလေတာ့သည်။
တချက်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ တိုးဝလင်ာသော လီးတန်ထိပ်ကြီးက သူမသားအိမ်ဝကို အရှိန်ဖြင့် ထိုးဆောင့်လိုက်တော့ရာ တကိုယ်လုံး ကျကင်နဲဖြာသွားရသည်။ ခခင်သငိန်းမှာ ရုတ်တရက်ပင် သူမ၏ဖင်ကြီးကို ပြန်ကြွကာ နောက်တခါဆောင့်ရန်အတွက် လီးတန်ကြီးကို ချက်ချင်းပြန်ဆွဲမထုတ်နိုင်သေးပေ။ ခဏတာနားရင်း သူမ၏စောက်ပတ်အဝကို လီးတန်ကြီးအရင်းတွင် ဖိကပ်ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ဝေ့ဝိုက်ပေးနေပြန်ပါသည်။ ပြီးမှ သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကို ကြွကာ ကြွကာဖြင့် ဆက်လိုးပါတော့သည်။ ခခင်သငိန်း၏ခါးလေးကို ကိုကင်ာ အောက်မှ ပင့်လိုးပေးရင်း သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ေနေသာ ဝင်းစိန်သည်လည်း ကာမစိတ်တွေ ပြင်းပြသထက် ပြင်းပြလာကာ နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် အားရပါးရစို့ေနေတာ့ရာ သူမ၏နို့သီးလေးတွေထိပ်မှ နို့ရည်လေးများ တန်းကနဲ တန်းကနဲ ပန်းထွက်လာတော့သည်။ ထွက်လာသမျှ နို့ရည်တွေကိုလဲ ဝင်းစိန်က မြိရနည်ယှ်ရကည် မျိုချလိုက်ေလေတာ့သည်။ ခခင်သငိန်း၏ဆောင့်ချက်များနှင့် ဝင်းစိန်၏အောက်မှ ပင့်ဆောင့်ချက်များမှာ တစထက်တစ ပိုပြင်းထန်လာသလို တခါတခါဆောင့်လိုက်တိုင်း နှုတ်ခမ်းလေးနှစ် လွှာ ဖျတ်ကနဲပွင့်ရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော ခခင်သငိန်း၏လေအန်သံလေးများနှင့် လီးတန်ကြီးကေစာက်ခေါင်းလေးထဲ ပွတ်တိုက်လိုးဆောင့်သံများကလည်း ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပင် ထွက်ပေါ်လာေလေတာ့သည်။ ” ပလွတ်..ဖွတ်..ဟင့်..ပြွတ်..ပလွတ်..အင့်..အဟင့်..ဖွတ်..ပြွတ်..ဟင်း.. ” အတန်ငယ်မျှကြာလာသောအချိန်တွင်တော့ ခခင်သငိန်း၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်တုန်ယင်ယင်လေးဖြစ်လာရာက သူမ၏ဆောင့်ချက်များမှာ နှေးကွေးလာရာမှ ဆောင့်အားမှာလည်း ကျဆင်းလာရေတာ့သည်။ ဝင်းစိန်သည် စင်းကျေနေသာ သူ၏မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စို့ေနေသာ ခခင်သငိန်း၏နို့ကြီးကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ခါးကို အားယူကာ ကြုံးထလိုက်သည်။ ခခင်သငိန်းကလဲ သူမ၏ဖသင်ားကြီးများကို ဝင်းစိန်ပေါရင်င ်းတွင် ဖိကပ်ထိုခင်ျလိုက်တော့သည်။ ဝင်းစိန်၏ကိုယ်လုံးကြီးတဘက်တချက်တွင် ကွေးထားသော သူမ၏ဒူးကို ဖျတ်ကနဲ ဆန့်လိုရကာက ဝင်းစိန်၏အေနာက်ဖက်သို့ ဆန့်၍စင်းထားလိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏လကေ်ကလးနှစ်ဖက်က ထိုရင်က်သားဖြစ်ေနေသာ ဝင်းစိန်၏ခါးကြီ းကို သိုင်းဖက်လိုက်ပါတော့သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ဝင်းစိန်က မွေ့ယာပေါ်တွင် ခြေဆင်း၍ ပေါင်နှစ်လုံးကပ်ကာ ထိုရင်က်သားဖြစ်နေပြီး ခခင်သငိန်းက သူ့ပေါရင်င်းမှာဖင်ကြီးတွေကို ချရင်း ခြေနှစ်ချောင်းကို စင်းလျက် ဝင်းစိန်ကိုခွထိုင်ေနေသာ အေနအထားသို့ ရောက်သွားသည်။ လီးချောင်းကြီးကတော့ ခခင်သငိန်း၏စောက်ပတ်လေးထဲမှမထွက် သွင်းလျက်သားပင် ရှိေနေသးသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် တေယာက်ခါးကိုတေယာက်ဖ်ရကင်း တငြိမ့်ငြိမ့်ဆောင့်ကာ လှုပ်ကာဖြင့် လိုးကြပါတော့သည်။ စောစောက လိုးကြရင်း နှစ်ယောက်စလုံး၏ရမ္မက်သွေးများသည် အပြင်းထန်ဆုံးဖြ စ်လာပြီး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လုနီးပါးဖြစ်ခဲ့ကြသည်။
ထိုအချိန်မှာပင် သူတို့နှစ်ယောက် ပုံစံပြောင်းလိုက်ကြသဖြင့် လိုးဆောင့်ခြင်းကို ခဏရပ်လိုရကသည်ြဖ်ရစာ ထကြွလွန်းေနေသာ ရမ္မစိတ်များသည် အတန်ငယ်မျှပြန်လည် ညိမ်ကျသွားရသည်။ ယခုပြောင်းလိုက်သော ပုံစံမှာလည်း စိတ်ထတငိုင်းဆောင့်လို့ရေသာ ပုံစံမဟုတ်သဖြင့် သူတို့၏အီဆိမ့်ေ နေသာအရသာတွေကို ကာလတာရှည်အောင် ဆွဲဆန့်၍ရေနသည်။ ဒီအေတာအတွင်းတွင် တေယာက်ခါးကို တေယာက်ဖက်လျက် တငြိမ့်ငြိမ့်တလ ှုပ်လှုပ်ဖြင့် လိုးရင်း ထူးကဲလှသောအရသာကို ဇိမ်ယူခံစားနိုင်လေသည်။ ခါးလေးတွေကို ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် လီးတန်ကြီး အဝအင်ထွက်ဖြစ်နေရုံမျှလေး လိုးနေကြရင်း ဝင်းစိန်က ခခင်သငိန်း၏ပါးပြင်လေးတွေကို နမ်းသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ပခုံးသားလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ကိုက်စုပ်ပေးနေသည်။ ” အသိန်း.. ကောင်းလားဟင် ” ” ကောင်းတယ် ကိုရယယ်.. အသိန်းဖြင့် ကိုယ့်ကိုမခွဲနိုဘင်ူး သိလား.. ” နှုတ်ခမ်းဖျားလေးတွေ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ခခင်သငိန်းက တိုးတိုးလေး မောလျှစွာဖြင့် ပြန်ပြောသည်။ ကတုံကယင်လေးပြောေနေသာ ခခင်သငိန်း၏ချစ်စရာမျက်နှာလေးကို ကပ်ကြည့်ရင်းမှ မချိတကင်ဲဖြစ်လာသော ဝင်းစိန်သည် သူမ၏ဖူးအိေနေသာန ှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဆွဲ၍စုပ်နမ်းပြစ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မျက်လုံးလေးများစင်းကျသွားကြသည်။ ခါးလေးတွေ ကော့၍ကော့၍ လိုးနေတာကေတာ့ မပျက်ပေ။ ဒီပုံစံသည် စိတ်ထတငိုင်းဆောင့်၍ မရသဖြင့် ရှိပြီးသား ရမ္မက်သွေးကို သိသိသာသာထကြွစေခြင်းမရှိသော်လည်း လ်ရကှိခံစားနေရေသာ အရသာကို တာရှည်ေစေလသည်။ ဝင်းစိန်က နှုတ်ခမ်းများကို ပြွတ်ကနဲေနေအာင် ဆွဲခွာလိုက်သည။ နှစ်ယောက်သား မျက်လုံးလေးများက ပြိုတင်ူလိုပွင့်လာကြပြီး တလှုပ်လှုပ်လိုးနေရင်းကပင် တေယာက်ကိုတေယာက် တပ်မက်စွာဖြင့် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်နေကြသည်။ ခခင်သငိန်းသည် ဝင်းစိန်၏ခါးကြီးတွေကို ဖက်ထားသော သူမ၏လက်လေးတွေကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဝင်းစိန်၏ဆန့်ထားသော ေြခေထာက်တဖက်တချက်ဘေးတွင် နောက်ပြန်ထောက်လိုက်သည်။ ဝင်းစိနေ်ကတာ့ သူမ၏ခါးလေးတွေပေါ်မှလက်ကို မဖယ်ဘဲ ခပ်လျှော့လျှော့ လေးဖက်ထားသည်။ ယခုအခါတွင်တော့ သူတို့၏ကိုယ်လုံးများသည် အတန်ငယ်မျှ ကွာသွားလေပြီ။ ခခင်သငိန်းက သူမ၏ခါးလေးကို ကော့ကာ ဝိုက်ကာဖြင့် တလှုပ်လှုပ်ဆောင့် ပေးသည်။ ဝင်းစိန်၏မျက်နှာကြီးက သူမ၏ရသင်ားတွေပေါ်သို့ အပ်ကျလာပြီး နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေ စို့နေပြန်ပါတော့သည်။ လုပ်ေနေသာ ပုံစံမှာ အားမလိုအားမရဖြစ်နေရေသာပုံစံပင်ဖြစ်သည်။ ဒီလိုအားမလိုအားမရေလးဖြင့် စကားတေပြာပြောဖြင့်ဖြစ်စေ၊ တေယာက်ကိုတေယာက် ယုယစွာနမ်း၍ဖြစ်စေ လိုးနေကြတာကလဲ ထူးကဲလှသော ကာမအရသာတမျိုးပင်ဖြစ်သည်။
သူမ၏နို့ကြီးတွေကို ဘယ်ပြန် ညာပြန်စို့ေနေသာ ဝင်းစိန်သည် အားမရနိုင်ဖြစ်ကာ နို့ကြီးတွေကို အားရှိသေလာက် စုပ်၍ စုပ်၍ စို့နေပြန်ပါသည်။ ထိုအခါ ပန်းထွက်လာသော နို့ရည်လေးများကို ဝင်းစိန်က အားပါးတရပင် မျိုချနေသည်။ တေဖြးဖြေးအားမရနိုလင်ွန်းသဖြင့် လိုးနေကြသူနှစ်ဦးမှာ တုန်တုန်ယင်ယပင် င်ဖြစ်လာကြရသည်။ ” ကို.. အသိန်းကို နာနာဆောင့်ပြီး လိုးပေးပါတော့..အကိုရယ်..နော်.. ” မိန်းမသားပီပီ စိတ်တင်းကာ မခံစားနိုင်တော့သော ခခင်သငိန်းက မပီမသေလးဖြင့် ညီးညီးညူညူလေးပြောလိုက်ပြီးချိန်တွင်တော့.. ဒီနေ့တော့ဦးမောင်မောတေင်ယာက် အေတာ်ဆာနေသည်။ ခခင်သငိန်း သူ့ဆီလာ မကုန်း တာ နဲနဲကြာပြီ။ ခုတော့ သူမေယာကျာ်းကလဲ အိမ်ပေါ်ကဆင်းသွာ းပြီဆိုတော့ ဦးမောင်မောတေင်ယာက် သူတို့အိမ်ပေါ်အထိ သွားစားချလင်ာသည်။ ခခင်သငိန်းတေယာက် ကေလးထိန်းရင်း အိမ်မှာပဲရှိမှာ သေချာသေလာက်ဖြစ် သည်။ သူတို့လမင်ယားကုတင်ပေါ်မှာ ခခင်သငိန်းကို တက်လိုးလိုရကရင်ဟူသော အေတွးနဲ့ ဦးမောင်မောင် ထန်နေသည်။ – – – – – – – – -အခန်း၃ ချိုချိုတေယာက်ထဲ ကေလးထိန်းရင်း မခသငိန်းတို့အခန်းကိုလဲ ရှင်းလင်းပေးရသည ်။ မခသငိန်းက အေစာကြီးထဲက အိမ်မှထွက်သွားသည်။ ချိုချိုတေယာက် ဒီတေလာ စိတ်တွေထေနသည်။ အောမင်င်းကလဲ အားမကိုးရ။ ခခင်သငိန်းနဲ့ မေရှးမေနှာင်းပင်ထွက်သွားသည်။ သူမေယာကျာ်းကလဲ အိမ်ထောကင်ျခါစမှသာ ချိုချို့ကိုကောင်းကောင်းလိုးပေးသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် တော့ တချီကောင်းသာ ဖြုတ်နိုင်တော့သည်။ တချို့ညေတွဆို မူးမူးနဲ့ပြန်လာပြီး တန်းအိပ်သွားတတ်သေးသည်။ ချိုချိုအိမ်ထောကင်ျပြီးကတည်းက ကိုတင်အောင်နှင့် မလုပ်ဖြစ်တော့။ ကိုတင်အောင်၏လီးကြီးကိုလည်း တမ်းတေနမိသည်။ အစ်မဖြစ်သူက ဒီလိုလီးကြီးကိုတောင် ပစ်ပြီးနောကေ်တယ ာက်နဲ့ နောက်မီးလင်းနေသည်ဆိုတော့ ချိုချို မနာလိုသလိုလိုတောင်ဖြစ်မိသည်။ ခုနေများ ကိုတင်အောအငိမ်ပြန်လာလျှင် ချိုချို ကောင်းကောင်း အလိုးခံလိုက်ချင ်သည်။ အို..ကိုတင်အောင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အောမင်င်းပဲဖြစ်ဖြစ်လာရင် သူမကုန်းပေးမိမှ ာပါပဲ။ ကေလးလေးကို ပုခက်ထဲမှာ သိပ်ပြီးနောက် ချိုချို ခခင်သငိန်းတို့ လမင်ယားကုတင်ပေါ် တက်လှဲနေလိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်ဆီမှ ချိုးချိုးချွတ်ချွတ်အသံတွေကြားတော့ ချိုချိုအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာ ခုပြန်လာတာ ခခင်သငိန်းမဟုတ်ပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းနေမိသည်။ ဧည့်ခန်းကိုဖြတ်ကာ အိပ်ခန်းဆီ လျှောက်လာတဲ့ခြေသံက ပိုင်နိုရင်ဲတင်းလွန်းလှသည်။ မခသငိန်းမဟုတ်ပါက ကိုတင်အောသင်ာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ အိပ်ခန်းအဝမှာ ခြေလှမ်းတုံ့သွားတာမို့ ချိုချိုမျက်လုံးလေးမှေးကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကိုတင်အောမင်ဟုတ်ပဲ ဦးမောင်မောင်ကြီးပါလား။
ဒီလူကြီးက ချိုချို့တကိုယ်လုံးကို လွှမ်းခြုံကြည့်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို လျှာနဲ့သပ်လိုက်ပုံက အရသာရှိလှတဲ့ တခုခုကို စားတော့ဝါးရေတာ့မယ့်အတိုင်းပါ။ ချိုချိုဆက်ပြီး အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။ ကုတင်ခြေရင်းက ကြည့်ေနေတာ့ ချိုချို့အမို့အမောက် အချိုမ့်အဝှမ်းတွေကို သူသေချာမြင်နေရမှာပေါ့။ ဦးမောင်မောကင် သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ပါတယ်။ မတ်တောင်ေနေသာ လီးတန်ကြီးက ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲဖြစ်ကာ မတ်မတ်တန်းနေသည်။ ဦးမောင်မောရင်ဲ့အသားရောအင်တိုင်း ညိုပြီး လုံးပတ်ကလည်း တုတ်သည်။ ဒစ်ကြီးကလည်း လန်ေနေသးသည်။ ဒါကြီးနဲ့အကြမ်းခံလိုရကရင်တော့ သေပြီဆရာ။ ချိုချို့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ထူပူပြီး ဘာဆက် လု်ရပမှန်းမသိတော့ဘူး။ ချိုချိုရှိရာကို တဖြည်းဖြည်းကပ်လာသံကိုကြားရပါတယ်။ ဦးမောင်မောကင် ချိုချိုအိပ်ပျော်နေဆဲဆိုပြီး ဟိုကိုဒင်ီကိုင်။ ဦးမောင်မောကင် ချိုချိုအင်္ကျ ီလေးကို လှန်ကာ ဗိုက်သားပြင်လေးကို ပွတ်သပ်သည်။ ထို့နောက် ထမီလေးကို ဖြေချပြီး စောက်ဖုတ်အုံကို ပတင်ီလေးပေါ်မှ အုပ်ကိုလငိုက်သည်။ ဘောင်းဘီကြိုးလေးကြားမှ အရည်တွေ ရွှဲေနေသာ စောက်ပတ်လေးကို လက်ချောင်းကြီးနှင့် ဆွနေသည်။ ပြီးနောက် ချိုချို့ပတင်ီလေးကို ရေအာခင်ျွတ်တော့သည်။ ချိုချိုမှာ ဆက်ပြီးပဲအိပ်ပေ ျာ်ချင်ယောင်ဆောင်နေရမလားမသိတော့။ ” အို..ဦးလေး..ဒါဘာလုပ်တာလဲ.. ” ဦးမောင်မောကင် ချိုချို့စောက်ဖုတ်လေးပေါ်မျက်နှာအပ်လိုက်တော့သည်။ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ချိုချို့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ကျကျနနကိုင်ပြီး ဖြဲလိုက်သည်။ ချိုချို့စောက်ပတ်မှာ ဟပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားပြီး ထင်းထင်းကြီးပေါ် လာတော့သည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်မှ စောက်စေ့ကေလးလည်း ထောထေင်နသည်။ စော်ရကည်ကြည်များကလဲ စိမ့်ထွက်နေသည်။ စောက်ပတ်လေးမှာ နီရဲပြဲအာနေလျက် စောက်စေ့လေးမှာ ထိုးထိုးထောင်ထေ ာင်ဖြစ်လို့နေသည်။ ” အား..ရှီး..အမေလး..လေး.. အိုး..အိုး.. ” ဦးမောင်မောကင် သူမေစာက်ပတ်လေးက ပါးစပ်နှင့် ကျကျနနအုပ်ပြီး မရွံမရှာ စုပ်နမ်းလိုရကာ ချိုချို့ တကိုယ်လုံးတုန်တက်ပြီး အော်ပစ်လိုရကသည်။ ဦးမောင်မောကင် ချိုချို့စောက်ဖုတ်ကို နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလို စုပ်ယူလိုရကာ စောက်ပတ်အတွင်းသား ပါးစပ်ထဲတိုးဝင်မလို ဖြစ်သွားချိန်တွင် လျှာကြီးဖြင့် အတွင်းသားများကို ထိုးထည့်ကလိပေးလိုက်လေသည်။ ” အား..ပါး..ပါး.. ကောင်းလိုက်တာ..အာ့..အာ့… ” ဦးမောင်မောကင် သူ့ရဲ့လျှာကြီးကို လိပ်ပြီး ချိုချို့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား အတွင်းပိုင်းကို ထိုးသွင်းလိုက်၊ ထုတ်လိုက်နဲ့လုပ်နေရင်း စောက်ခေါင်းပတ်လ ည်နံရံတွေကိုလည်း ထိုးမွှေပေးနေရာ ချိုချိုမှာ စောက်ဖုတ်အယက်ခံရတာထက် ကောင်းသွားလေသည်။ ဦးမောင်မောင်၏ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး သူမေစာက်ဖုတ်နှင့် ထိသထက်ထိအောင် ဆွဲကပ်ထားသည်။ ဦးမောင်မောကင်လ ည်း ချိုချို့အကြိုက်ကို သိသွားပြီြဖ်ရစာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ပါးစပ်နှင့်စုပ် ယူထားရင်း စောက်ပတ်အတွင်းသို့ လျှာအား တဆုံးထိုးသွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ” အား..အာ့..အိုး..ဦးရယ်..အာ့..ကျွတ်.ကျွတ်..အား..အား.. “ချိုချိုမှာ ဦးမောင်မောင်၏လျှာအစွမ်းကြောင့် ကိုယ်လုံးလေး ကော့ပျံလူးလွန့်လျက် ဦးမောင်မောင်၏ခေါင်းကို လကေ်ကလးများဖြင့် တအားဆွဲက်ရပင်း ဖင်ကြီး ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ဦးမောင်မောမင်ှာ ပါးစပ်ထဲ ပန်းဝလင်ာသော စော်ရကည်များကို မျိုချလိုရကင်းမှ စောက်ဖုတ်ကို ကပ်ထားသော နှုတ်ခမ်းများကို ခွာလျှက် စောက်ပတေ်တကြာကို လျှာဖြင့် အပြားလိုက်ယက်ပေးလိုက်သေးသည်။ ချိုချိုခမျာ မလှုပ်ချင် မရှားချသင်လို ဖြစ်သွားရပြီး ဒူးထောင်ပေါကင်ားလျက် တန်းလန်းဖြင့် လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုယ်လုံးလေးဘေး ဘုတ်ကနဲပစ်ချပြီး ငြိမ်သက်သွားလေသည်။
ချိုချို့မျက်လုံးများကမူ ကာမဆန္ဒမြေပေပျာက်သေးသည့် ပုံစံဖြင့် ဦးမောင်မောကငို လှမ်းကြည့်နေသည်။ လီးချောင်းကြီးဖြင့် စောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်းလိုးခြင်းကြောင့် ပြီးသွားသောအရသာက စောစောက ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ယက်၍ ပြီးသွားသော အရသာထက် ပိုကောင်းမည်ဖြစ ်ကြောင်း သိထားသောကြောင့် လိုးသွင်းစေချင်ပြီဖြစ်သည်။ ” ကောင်းရဲ့လားဟင်..ချိုချို ” ” ဟင်း.. သူများအိပ်နေတုန်း အတင်းအနိုကင်ျင့်ပြီးတော့.. ” ” ဒါပေမဲ့ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား ချိုလေးရယ် ” ” ဟိုလေ..ဟို..ဟို.. ” ” ချို.. ဦးလေး လိုးချင်ပြီကွယ်..နော် ” ” အို..ဦးကလဲ.. ” ငြင်းဆန်သံက ခပ်တိုးတိုးသာထွ်ရကဲ့။ ချို အလိုးတော့မည်မှန်းသိ၍ စော်ရကည်တွေ ထပ်စိမ့်ထွက်လာရသည်။ ချို့ခါးလေးကို ဦးကထိန်းရင်း တစ်ဖက်လှည့်ကာ ကုန်းစေပါတယ်။ ချိုလဲ တံတောဆင်စ်တွေကို အားပြုရင်း ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပစ်ကာ သေဘာရှိအလှူပေးလိုက်ပါတယ်။ ဦးမောင်မောကင် ချို့စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတေလျှာက် ပွတ်သပ်ပြီးမှ တွင်းလေးထဲကို တထစ်ခြင်းဖိသွင်းပါေလေရာ။ ဦး လက်နက်ကြီးဟာ ချို လက်ခံဖူးသမျှ တွေထဲ အကြီးဆုံးပါပဲ။ ဦးက အတွင်းထဲရောက်သထက်ရောက်အောင် ဖိသွင်းလိုက်တာ နောက်ဆုံး အဆုံးထိ ဒုတ်ဒုတ်ထိ သူ့ဟာကြီးတစ်ခုလုံး အရင်းကပ်သွားပါတယ်။ ” အာ့..အ..အာ့..အား..ဟင့်.. ” ချို့ ပါးစပ်က ခပ်အုပ်အုပ် ညည်းညူသံသာ ထွက်နိုပင်ါတော့တယ်။ ” ချိုချိုရယ်..နင့်စောက်ပတ်လေးက ကျဉ်းလိုက်တာ..နင့်အစ်မထက်တောင် ကျပ်သေးတယ် ” အို..ဒါဆို ခခင်သငိန်း ကုန်း နေတာ ဦးမောင်မောင်ပေါ့။ ချိုချိုခမျာ သူ့အစ်မကို လိုးခဲ့ဆော်ခဲ့သော ဒုတ် တွေကို လိုက် ခံ နေရသလိုပင်။ အခုတော့လဲ ချို့ စောက်ခေါင်းထဲ တဆုံးဝင်နေတဲ့ လီးချောင်းကြီးကပေးနေတဲ့ ကာမဆိပ်တွေကလွဲလို့ သိပ်စဉ်းစားနိုင်တာလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ” ကျွတ် “အဆုံးထိထိုးသွင်းထားရင်း နှဲ့နေတာ ချို့ စိတ်တွေကို မရိုးမရွဖြစ်စေပ ါတယ်။ ဦးမောင်မောကင် လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိထိုးသွင်းထားပြီး ခဏငြိမ်ကာ အရသာခံနေလျက် တေဖြးဖြေးချင်းဆွဲ ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ တချက်ချင်း လိုးညှောင့်ပေးလိုက်သည်။ ချို့တပင်ါးအစုံကို ဆုပ်ကိုရင်င်း အဆုံးစွန်ထိ တစ်ချက်..အဆုံးစွန်ထိ နောက်တစ်ချက်..အာ..အ။ ” အိုး..အား..အီး..အီး..အိုး.. ” လီးချောင်းကြီးက သူမေစာက်ပတ်လေးထဲ တိုးဝင်ပြီး လိုးလိုက်တိုင်း ချိုချိုမှာ အားရေကျနပ်စွာ ညည်းညူေနေလသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှေးနေရာကေန သွက်သထက်သွက်လာတယ် ဆောင့်ချက်တွေက။ ဦးရဲ့လီးကြီးက တုတ်လဲတုတ်၊ ရှည်လဲရှည်၊ ကြီးလဲကြီးဆိုတော့ ချို့ သားအိမ်ဝဆီ လီးထိပ်ကြီးက တန်းဝလင်ာတိုင်း အောင့် ကောင်းကြီးဖြစ်သွားရသည်။ ” အ..အ..အား..ကျွတ်ကျွတ်..ထိလိုက်တာ..ဦးရာ..အဲ့တချက်က..အာ့..အား.. ” လီးကြီးက ချို့ စောက်ခေါင်းထဲ အရှိန်ပြင်းထန်စွာ ထိုးထည့်၊ အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်လိုးနေသည်။ သူ့မွှေချက် ဆောင့်ချက် တွေဟာ ချို့ အတွက် တကယ့်အရသာပဲ။ ဦးရဲ့လီးလုံးပတ်ကလဲ အေတာ်တုတ်တာမို့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ သိပ်သိပ်သည်းသည်း ပြည့်ပြည့်ဝဝ တနင့်တပိုးကြီး ပွတ်တိုက်ပြီး စေးပိုတင်င်းကြပ်နေတာပေါ့။ ဦးကလဲ ချို့ဖသင်ားကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ရုံနဲ့ အားမရေတာ့ဘူး ထပင်ါရဲ့။ လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ချိုချိုဖင်ကြီးကို တဖျန်းဖျန်း ရိုက်ေနေလရဲ့။ ဖြူဝင်းနေတဲ့ ချိုဖင်ကြီးကေတာ့ လက်ချောင်းရာတွေနဲ့ နီရဲေနေတာ့မှာပဲ။ ချိုလဲ လက်တဖက်နဲ့ မမှီမကမ်းလေး သူ့တပင်ါးကို နောက်ပြန်ကိုကင်ာ ဆွဲယူမိပါရဲ့။
ဦးရဲ့ဂွေးအုတွဲကြီးတွေကလဲ ချို့ စောက်စေ့ပြူးပြူးလေးကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်နဲ့။ ရာနှုန်းပြည့် ထိထိမိမိ စီးစီးပိုပငိုင်ကြီး အလိုးခံရင်း ကာမအရသာကို တအီတဝကြီး ခံစားနေရပါတော့သည်။ အချက်ပေါင်းရာကျော် အဗျင်းခံလိုက်ပြီးနောက် ချိုချို့တကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွား၏။ ဟင့်ခနဲ ဟင့်ခနဲ ဖင်ကြီးကိုရမ်းကာ စောက်ရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်။ ဦးမောင်မောကေင်တာ့ ခပ်သွက်သွက် ဆက်ဆောင့်နေဆဲ။ ချို လကေ်ကလးပင် ထောက်မထားနိုင်တော့။ နို့ကြီးတွေကို အိပ်ယာနှင့် ထိနိုသင်မျှကပ်ထားရင်း ဖင်ကြီးပါထောင်ပေးလိုက်သည်။ ဝင်းစိန်သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို အသာလေး ခါးမှပွေ့ကာ သူမ၏အောက်မှဆန့်ထားသော သူ၏ေြခေထာက်နှစ်ချောင်းကို တေဖြးဖြေးကွေးကာ ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ခါးမှပွေ့ရုံသာမကဘဲ အသာလေး မကာ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ချလိုရကင်း သူ၏ေြခေထာက်တွေကို ဒူးထောက်လိုက်သည်။ ခခင်သငိန်း၏ကိုယ်လုံလေး ပက်လက်ဖြစ်သွားချိန်တွင်တော့ သူမက ေြခေထာက်လေးနှစ်ဖက်ကို ဒူးကွေးလိုက်ပြီး ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို ကား၍ထောင်ပေးလိုက်ေလေတာ့ရာ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ လှေကြီးထိုးပုံစံသို့ ပြောင်းလဲသွားပါတော့သည်။ သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်ေနေသာ လီးချောင်းကြီးမှာ အခုတော့ နောက်ဆုတ်ကာ လက်သုံးလုံးခန့်ထွက်၍နေသည်။ သူတို့နှစ်ဦးနေသားတကျဖြစ်ချိန်မှာတော့ ဝင်းစိန်က လီးတန်ကြီးကို ဆောင့်၍ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ” ဖွတ်..အင့်.. ” လီးချောင်းကြီးမှာ အရည်တွေရွှဲေနေသာ ခခင်သငိန်း၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝသင်ွားချိန်မှာပင် ဝင်းစိန်က သူမကိုယ်လုံးလေးကို မက်မောစွာ လှမ်း၍ကြည့်နေသည်။ ” လိုး..လိုးတော့လေ..ကို..ဟင့်.. ဆောင့်ပစ်လိုက်စမ်းပါ.. ” နှာထန်နေပြီဖြစ်သော ခခင်သငိန်းမှာ ဒီအချိန်လေးကိုပင် သည်းမခံနိုရင်ှာတော့ပေ။ ဝင်းစိန်ကလဲ သူ၏လက်ကြမ်းကြီးများဖြင့် သူမ၏နို့အုံကြီးတွေကို အုပ်ကိုဖင်ျစ်ညှ ်ရစင်း လီးတန်ကြီးကို သူမေစာက်ပတ်လေးထဲမှ ဒစ်ကြီးပေါ်ကာနီးအထိ ဆွဲ ဆွဲထုတ်ကာ အားမနာတမ်း ဆောင့်လိုးပါေလေတာ့သည်။ ” ပြွတ်..ဖွတ်..ဟင့်..အင့်..ဖွတ်..ဖွတ်..ပြွတ်..ပလွတ်..အင့်..ဟင့်.. ” ဝင်းစိန်၏မညှာမတာဆောင့်လိုးချက်များကို မဖြုံသောခခင်သငိန်းမှာ သူမ၏ေြခေထာက်လေးများကို မြှောက်ကာ ဝင်းစိန်၏ခါးကြီးကို လှမ်းချိတ်ပြီး အားယူရင်း သူမ၏ဖောင်းကားနေသော စောက်ပတ်ဖြူဖြူလေးကို ကော့ ကော့ပေးေနေသးသည်။ လိုးနေသူငနဲသားမှာလည်း စောစောက အားမရနိုင်ဖြစ်ခဲ့သမျှကို အတိုးချကာ မညှာတမ်းပင် ဆောင့်လိုးနေသည်။ ပြီးတော့ သူ၏လက်ထဲမှ ခခင်သငိန်း၏အယ် ထွက်ေနေသာ နို့အုံကြီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုပ်လိုက် နယ်လိုက်လုပ်နေရာ နို့ရည်လေးများ ထွက်လာရသည်။ ဝင်းစိန်၏ဆောင့်ချက်များကြောင့် ကုတင်ကြီးပင် တကျွီကျွီ မြည်လို့နေသည်။ ” ပြွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်..ပြွတ်.. ” ” ဟင့်..ဟင့်..ကို.. သိန်းကိုချစ်လားဟင်.. ” ” အင်း ” ” အေမနဲ့ ဘယ်သူ့ကို ပိုချစ်လဲ.. ” ” သိန်းကို..ပိုတာပေါ့ ” ” ဟင့်.. လိုးရတာရော ဘယ်သူက ပိုပြီးအရသာရှိလဲဟင်.. ” ” သိန်းက ပိုကောင်းတာပေါ့ ” ” ဟင့်..ဟင့်.. လုပ်..လုပ်.. တအားလိုး..တအားဆောင့်..အာ့..သိန်း ပြီးကာနီးပြီ..အ ဟင့်..ဟင့်.. ပြွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်.. ” တဖက်ခန်းမှ သူတို့နှစ်ယောက် မေရာက်မှီမှာပင် တည်းခိုခန်းသို့ ကြိုရောက်နေနှင့်ပြီး ချောင်းကြည့်ေနေသာ တထင်ွန်းသည် သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး တဆတ်ဆတ် တေငါက်ငေါက်ဖြစ်သော သူ၏လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့်ဆုတ်လို က်သည်။
ခခင်သငိန်းတို့ လိုးေနေသာ ကုတကင် အောမင်င်းချောင်းကြည့်ေနေသာ နံရံကို ကပ်ထားသည်ဖြစ် ၍ ရှင်းလင်းစွာ တွေ့နေကြားနေရသည်။ ခယ်မနှင့်ယောက္ခထီးကြီးတို့၏လိုးပွဲကို ကြည့်ရင်း အောမင်င်းသည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်းဆုတ် ကိုရင်င်း သွက်သွက်ပင် ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်လိုက်တော့ရာ ဆယ်ချက်မျှထုလို က်ရုံဖြင့် သူ၏လီးတန်ကြီးထိပ်မှ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ အောမင်င်း၏စိတ်ထ ဲတွင်တော့ သူသည် ခခင်သငိန်းကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ လက်မလွှတ်နိုင်တော့။ ရေအာကငို လိုးမည်ဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်စဉ်မှာပင်… အိမ်တွကင်ျန်ခဲ့သော ဇနီးချောလေး ချိုချိုမှာ ဝက်ဝက်ကွဲအောင် အလိုးခံရင်း နောက်ဆုံးတော့ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းဝယ် ဦးမောင်မောင်၏သ ု်ရတည်များနဲ့လျှံေနေအာင် အဖြည့်ခံလိုေ်ရကလသည်။လီးကြီးသေလာက် အချိန်ကြာကြာဆွဲလိုးနိုင်သော ဦးမောင်မောင်ကြောင့် ချို ကောင်းကောင်းနဲ့ ဖင်ကြီးကို နောက်ပစ်ပစ်ပြီး ပြန်ဆောင့်ပေးသည်။ လီးကြီးကိုလည်း ညှစ်ညှစ်ပေးသည်။ “အင်း…အင်း….အ…ရှီး…ငါ…ငါ….ပြီးတော့မယ်” ဦးက စက်သေနတ်ပစ်သလို မညှာမတာဆောင့်လိုးနေရင်းမှ တုန်တခိုက်ခိုက် လေသံမျိုးနှင့်ပြောပါတယ်။ ဦးရဲ့လီးရည်တွေ ချို့စောက်ခေါင်းလေးထဲ တေဖျာဖျော ပန်းဝလင်ာတော့ ချိုလဲရှိသမျှစော်ရကည်တွေ ထွက်ကု်ရနင်း နောက်တချီပြီးသွားရပြန်ပါတယ်။ ” အား..အား..ဦးရယ်ကောင်းလိုက်တာ..ရှီး.. “လို့ညီးရင်း ချိုချိုခမျာ ဆန့်ငဆင်န့်ငင်ေ လး အိပ်ယာပေါ်ကို မှောက်ချလိုေ်ရကတာ့သည်။ ဦးမောင်မောမင်ှာလည်း ညီအစ်မနှစ်ယောက်လုံး၏ စောက်ဖုတ်ကြီးများကို လိုးလိုရကပြီဖြစ်သဖြင့် အားရေကျနပ်စွာ လီးချောင်းထဲမှာ သုက်ရေပူများကို ရေပြွတ်နှင့်ပန်းသည့်အလား တေဖျာဖျော ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် လီးချောင်းကြီးကို သူမေစာက်ဖုတ်လေးထဲ အရင်းထိစိုက်ကာ ချိုချို့ကိုယ်လ ုံးနွေးနွေးလေးပေါ်မှေးရင်း ချိုချိုနှင့် ခခင်သငိန်းတို့ နှစ်ယောက်လုံး၏ စောက်ပတ်များကို ဖွတ်ဖွတ်ေြကေအာင်လိုးဖို့ ပလန်ဆွဲေနေလေတာ့သတည်း………ပြီးပါပြီ။
