ခင်နွဲ့ရီရဲ့လိုအင်

ဖြံ့ထြားကားစြင့္ လုံးတစ္ေနေသာ တင္သားအစုံေပၚသို့ သန္မာေသာ လက္ဖဝါးႏွစ္ခုက ဘယ္ညာေပါင္ထိပ္အေပၚနားဆီမွ က်ေရာက္၍လာသည္.။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေနာက္သို့ ျပဳံးေယာင္သန္းေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ သမင္လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..။ “ဟင့္……ကို….“ သံရွည္ေလးႏွင့္ မူလိုက္စဥ္ တင္သားအစုံေပၚက လက္ႏွစ္ဖက္က ခင္ႏြဲ႕ရီအားေနာက္ေက်ာမွ ေန၍ သိုင္းဖက္လိုက္သည္..။ “ကို….ကလဲကြာ……..“ ခင္ေမာင္လြင္၏ မ်က္ႏွာက ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ မ်က္ႏွာေဘးသို့ ကပ္လိုက္ရင္း ပါးျပင္ေလးတစ္ဖက္ကို အသံမထြက္ေအာင္ နမ္းလိုက္သည္..။ “ရီေလး…လာကြာ….တို့ တစ္ခ်ီေလာက္ ဆြဲၾကရေအာင္….“ “ဟာကြာ…ကို ကလဲ..ခုမွ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ရွိေသးလို့လဲ…ရီေလး တင္ပါးႀကီးေတြ ပိန္က်သြားမွာေပါ့….“ ခပ္ခၽြဲခၽြဲ အသံေလးအဆုံး ခင္ေမာင္လြင္က သက္ျပင္းကို မၽွင္းမၽွင္းေလး ခ်လိုက္သည္.။ “မလုပ္ရတာ တစ္ပတ္ရွိသြားၿပီေလ…..ရီေလး..ရဲ့…“ “အင္းပါ….ေနာက္ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ေလာက္ေနမွ လုပ္ကြာ..ေနာ္…ကိုကလဲ…..“ ခင္ေမာင္လြင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီကို သိုင္းဖက္ထားေသာ လက္အစုံကိ ဖယ္ရွား႐ုတ္သိမ္းလိုက္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေနာက္သို့လွည့္၍ ခင္ေမာင္လြင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္..။ “ကိုယ္ကလဲ…အိမ္ေထာင္က်တာ ၁၂ ႏွစ္ပဲ ရွိေနၿပီ ဥစၥာ..သားေတာင္မွ ၆ တန္း ေရာက္ေနၿပီ…မေလၽွာ့ေသးဘူး….“ ခင္ေမာင္လြင္ ဘာမွ စကားျပန္မေျပာမိ…။ သုန္သုန္မြဳန္မြဳန္ ျဖစ္ေနေသာ မ်က္ႏွာႀကီးႏွင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီကို ျပန္၍ ၾကည့္ေနသည္..။ “ကဲပါ…စိတ္ေကာက္မေနပါနဲ႔…ေနာက္ ၃ ရက္….ဟုတ္လား…ရီေလး ကတိေပးပါတယ္….ကဲ…ရီေလး ေဈးသြားအုံးမယ္…ကိုက ဒီေန႔ အလုပ္နားေတာ့ သားကို က်ဴရွင္ သြားႀကိဳေပး.ဟုတ္လား…“ “အင္း…….“ ခင္ေမာင္လြင္ မလွမ္းခ်င္လွမ္းခ်င္ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေက်ာခိုင္း၍ ထြက္သြားေတာ့မွ ခင္ႏြဲ႕ရီက မွန္တင္ခုံေရွ႕ လွမ္းလာၿပီး အလွျပင္ေတာ့သည္..။

ခင္ေမာင္လြင္က အသက္ ၄၀ ထဲ ေရာက္ေနၿပီ..။ ခင္ႏြဲ႕ရီက ၃၅ ႏွစ္..၊ ကေလးတစ္ေယာက္အေမဆိုေပမယ့္ မ်ိဳးရိုးေၾကာင့္လားမသိ..။ ခင္ႏြဲ႕ရီက လုံးဝ က်မသြား..။ သူမကိုယ္ကို လည္း သူမ ဂ႐ုစိုက္သူမို့ အလွအပေတြက အရာမယြင္း..။ လွျမဲ လွလ်က္…။ ရင္းႏွီးသူမ်ားက အပ်ိဳတုံးကထက္ပင္ ပို၍ လွလာသည္ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳရသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီကို ေတြ႕ေသာ ေယာက္်ားတိုင္းက သူမကို ေငး၍ မဆုံး..။ အနားမွာ ေယာက္်ားျဖစ္သူ ပါတာေတာင္မွ အေရးမထားၾက..။ ခင္ႏြဲ႕ရီကို ငမ္းၾကသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီတို့ေနတာက ေတာင္ဒဂုံ (………) ရပ္ကြက္တြင္ ျဖစ္သည္..။ ခင္ပြန္းသည္က ႐ုံးတက္ ၊ သားက ေက်ာင္းသြားဆိုေတာ့ မနက္ကို ႐ုံးခ်ိန္ေက်ာင္းခ်ိန္ မွီေအာင္ ရပ္ကြက္ထဲက ပ်ံက်ညေန ေဈးေလးကိုပဲ အျမဲ သြားဝယ္ေလ့ရွိသည္..။ ေဈးသို့ ထြက္လာေတာ့ ညေန ၅ နာရီ ေလာက္ရွိ္ၿပီ..။ ေဈးသို့အသြား လမ္းတေလ်ာက္၌ ေယာက္်ားေတြက သူမကို ေစာင္း၍ တစ္မ်ိဳး ငဲ့၍ တစ္ဖုံ ၾကည့္ၾကေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ စိတ္ထဲ ပီတိ ျဖစ္မိသည္..။ ပ်ံက်ေဈးေလးထိပ္ဖက္နားတြင္ ရွိေသာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သို့ ေရာက္လ်င္ လက္ဘက္ရည္ႀကိဳက္ေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီတစ္ေယာက္ လမ္းမအစပ္တြင္ ရွိေသာ စားပြဲတြင္ ထိုင္၍ လက္ဘက္ရည္ေသာက္သည္..။ ေဘးမွ ေခြးေျခေပၚသို့ ေဈးျခင္းေတာင္းကို တင္လိုက္သည္..။ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္း ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ မ်က္လုံးက ေဘးဘီသို့ ကစားလိုက္မိသည္..။ “ဟင္……….“ အသံေလးကေတာ့ လည္ေခ်ာင္းဝတြင္ ေပ်ာက္သြားသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ ပန္းႏုေရာင္သန္းသြားသည္..။

ၾကည့္ပါအုံး…အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ရွည္ရွည္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕နားက ကြမ္းယာဆိုင္ေပၚမွေန သူမကို အငမ္းမရ စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ေနသည္..။ ေကာင္ေလးက ရွိလွမွ ၁၈ ၊ ၁၉ ေပါ့..။ ခင္ႏြဲ႕ရီေမြးလ်င္ သူမ၏ သားအရြယ္ေလာက္ပင္ ရွိအုံးမည္..။ ဒီေကာင္ေလး ဘယ္သူဆိုတာ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေကာင္းေကာင္းသိသည္..။ သူမ သားရဲ့ သူငယ္ခ်င္း၏ အစ္ကို ေဇယ်ာ ဆိုေသာေကာင္ေလး ျဖစ္သည္..။ ေန႔တိုင္း ဒီကြမ္းယာဆိုင္မွာ လာ၍ ထိုင္ေနတာ ေတြ႕ရသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ထိုင္ေနရာႏွင့္ ေကာင္ေလးထိုင္ေနရာက ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး..။ ေကာင္ေလး၏ မ်က္လုံးေတြက သူမရဲ့ တစ္ကိုယ္လုံးကို လြြမ္းျခဳံထားသည္..။ “ဟင္…ငါ….ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ…“ ခင္ႏြဲ႕ရီ သူမကိုယ္ သူမ အံ့ၾသမိသည္..။ ကိုယ့္သားေလာက္ရွိေသာ ေကာင္ေလး၏ အၾကည့္ေၾကာင့္ အပ်ိဳျဖန္းေလးလို သူမ ရင္ေတြ ခုန္ေနသည္..။ ေဘးရွိ ေခြးေျခေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ေဈးျခင္းေတာင္းက သူမ၏ ေအာက္ပိုင္းကို ကြယ္ထားသလို ျဖစ္ေနသည္..။ ေဈုးျခင္းေတာင္းကို ယူ၍ ေျမႀကီးေပၚသို့ ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ လက္ဘက္ရည္ကို ဇိမ္ခံ၍ အခ်ိန္ဆြဲ ေသာက္ေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေကာင္ေလးဖက္သို့ ျဖတ္ခနဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမကို စူးရဲစြာ ၾကည့္ေနေသာ ေဇယ်ာႏွင့္ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံမိသည္..။ ထိုအခိုက္ ခင္ႏြဲ႕ရီ ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး မ်က္လြြာခ်ကာ ေရေႏြးၾကမ္းကို ငွဲ႕၍ ေသာက္ေနလိုက္သည္..။ ေဇယ်ာ ထိုင္ေနရာမွ ထ၍ သူမဆီသို့ ဦးတည္ေလၽွာက္လာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ၏ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္လာသည္..။

ေကာင္ေလး အနားေရာက္လာေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္..။ “လာေလ..သား …..လက္ဘက္ရည္ေသာက္အုံး…..ေလ…“ “ဟင့္အင္း…မေသာက္ေတာ့ဘူး..အန္တီ…“ “သား….ထိုင္ေလ..“ ခင္ႏြဲ႕ရီက သူမေဘးရွိ ေစာေစာက ေဈးျခင္းေတာင္း တင္ထားေသာ ေခြးေျခခုံကို ထိုးေပးသည္..။ ေကာင္ေလးကလဲ ခပ္ရဲရဲ ပင္ ဝင္၍ ထိုင္လိုက္သည္..။ “မင္း အေမေရာ ေနေကာင္းရဲ့ လား….၊ မေတြ႕တာေတာင္ ၾကာၿပီ….“ “ေနေကာင္းတယ္..အန္တီ..အေမလဲ ညီေလးနဲ႔ အလုပ္ရြဳပ္ေနတယ္….“ “အင္း….လက္ဘက္ရည္ေသာက္ပါလား….သား…မွာလိုက္မယ္…“ “ဟင့္အင္း..ေသာက္ၿပီးၿပီ….အန္တီရဲ့….“ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ အသံေတြက မူမွန္မဟုတ္ေၾကာင္း သူမကိုယ္ သူမ သိေနသည္..။ ေဇယ်ာက ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို ေဘးလူမ်ား မသိေအာင္ ျဖတ္ခနဲ ၾကည့္သည္..။ အထူးသျဖင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ဖြံ့ဖြံ့ထြားထြား ရင္သားအစုံကို အၾကည့္မ်ားသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနေသာ္လည္း ေကာင္ေလးႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ ထိုင္ေနရသည္ျဖစ္၍ မေနတတ္မထိုင္တတ္ ျဖစ္လာရသည္..။ “ကဲ…အန္တီ ေဈးဝယ္လိုက္အုံးမယ္….ေနာ္…သား…“ “ဟုတ္ကဲ့…..သားလဲ ဟိုဖက္ ခဏေလၽွာက္လိုက္အုံးမယ္…“ ေကာင္ေလးက အရင္ထ၍ ေဈးတန္းဘက္သို့ ထြက္သြားသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ လက္ဘက္ရည္ဖိုးရွင္းကာ ေဈးတန္းဖက္သို့ ေလၽွာက္လာၿပီး ေဈးဝယ္သည္..။ ဝယ္စရာရွိသည္မ်ား ဝယ္ျခမ္းၿပီးေသာအခါ ခင္ႏြဲ႕ရီ မ်က္လုံးကစားၾကည့္ေတာ့ ေဇယ်ာဆိုေသာ ေကာင္ေလး ေဈးတစ္ဖက္ထိပ္နားတြင္ မေယာက္မလည္ႏွင့္ ရပ္၍ သူမကိုပဲ..ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်ၿပီး ေဈးမွ ျပန္ခဲ့ေလသည္..။

ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ မနက္ပိုင္း တစ္ႀကိမ္ ၊ ေန႔လည္ပိုင္း တြင္ တစ္ႀကိမ္ ေဇယ်ာဆိုေသာ ေကာင္ေလး အိမ္ေရွ႕မွ စက္ဘီးႏွင့္ ျဖတ္ရင္း အိမ္ဖက္သို့ လွည့္ လွည့္ၾကည့္သြားသည္ကို ခင္ႏြဲ႕ရီ ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ညေနေဈးထြက္ေတာ့ ခါတိုင္းထက္ပို၍ ခင္ႏြဲ႕ရီ အလွျပင္မိသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ေဇယ်ာက သူမေသာက္ေနရာစားပြဲေဘးရွိ စားပြဲတြင္ ဝင္ထိုင္ကာ လက္ဖက္ရည္ မွာေသာက္သည္..။ သူတို့ႏွစ္ေယာက္ ေဘးမွ လူေတြအလစ္တြင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးခ်င္းဆိုင္ ၾကည့္မိလိုက္ ျပဳံး၍ ျပလိုက္ၾကႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ ရင္ထဲတြင္ေတာ့ တစုံတခုကို သိေနသလို ခံစားေနရေလသည္..။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္လည္း ထိုနည္းတူပင္…။ ေလးရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို့ ေရာက္ေတာ့ ေဇယ်ာ့ကို မေတြ႕ရ..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဘးဘီသို့ မ်က္လုံးကစားရင္း ရွာၾကည့္သည္..။ မေတြ႕ရ…။ ေဈးတန္းဖက္သို့ လွမ္း၍ ၾကည့္သည္…။ ေကာင္ေလးကို မေတြ႕ရ…။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေနမထိ ထိုင္မထိ ျဖစ္လာရသည္..။ ေဇယ်ာမ်ား လာအုံးမလားဟု လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ခါတိုင္းထက္ ပို၍ ၾကာၾကာေလး ထိုင္ေနမိသည္…။ ေမွာင္ရီပ်ိဳးလာေတာ့မွ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဈးတန္းထဲ ေလၽွာက္လာၿပီး ေဈးဝယ္သည္..။ ေဈးထဲတြင္ပင္ လူအေတာ္ရွင္းေနေခ်ၿပီ….။ တခ်ိဳ့ဆိုင္ေလးေတြဆို သိမ္းဖို့ပင္ ျပင္ေနၾကၿပီ…။ ခင္ႏြဲ႕ရီ စိတ္ထဲ အေတာ္ပင္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္ေနသည္…။ ဝယ္ရင္းျခမ္းရင္း ေဈးတန္းအလယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့မွ…ဟင္….ခနဲျဖစ္ကာ ခင္ႏြဲ႕ရီ ရင္ထဲမွာ ဖိန္းရွိန္းသြားသည္..။

ေဇယ်ာက ေဈးတစ္ဖက္ထိပ္ လမ္းေဘးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္၍ သူမရွိရာဖက္သို့ ေငးၾကည့္ေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ ေဇယ်ာရွိရာသို့ ဦးတည္၍ ေလၽွာက္လွမ္းသြားမိသည္..။ ၿပီးမွ သူမကိုယ္ သူမ သတိထားမိေတာ့ ေဇယ်ာရွိရာႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း တဖက္ေဈးထိပ္နားပင္ ေရာက္လို့ေနၿပီ…..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ကိုယ္ရွိန္သပ္၍ ရပ္လိုက္သည္..။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဈးထိပ္ဆုံးတြင္ ေရာက္ေနၿပီး သူမ၏ ေရွ႕တြင္ ပီနံအိတ္ေလးခင္း၍ ၾကက္သြန္ေလးေတြ ပုံ၍ ေရာင္းေနေသာ အဖြားႀကီး တစ္ဦး…။ “အဖြား….ဘယ္လိုေရာင္းလဲ…..“ “တစ္ပုံကို တစ္ရာပါ….တူမႀကီး….“ “တစ္ပုံေပးပါ….“ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဇယ်ာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမခပ္လွမ္းလွမ္းသို့ တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည့္သည္..။ ဓါတ္မီးတိုင္ တစ္တိုင္ေလာက္အကြာတြင္ လမ္းေဘး၌ ေပါက္ေနေသာ က်ဴျမက္႐ုံေတြ ရွိသည္..။ ေဇယ်ာဘက္သို့ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ျပန္သည္..။ သူမကို ၾကည့္ေနေသာ ေဇယ်ာကို က်ဴျမက္႐ုံေတြ ရွိရာသို့ ေမးေငါ့ျပသည္..။ ေဇယ်ာ သူ႔ေနာက္သို့လွည့္ၾကည့္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္ကာ ထၿပီး က်ဴျမက္႐ုံေတြ ရွိရာသို့ ေလၽွာက္သြားသည္..။ “ဒီမွာ…ၾကက္သြန္ေလ…တူမ….“ “ေအာ္….ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့…..“ ၾကက္သြန္ထုတ္ကို ယူၿပီး ေဈးျခင္းေတာင္းထဲ ထည့္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ ေငြတစ္ရာထုတ္၍ အဖြားႀကီးကို ေပးလိုက္ၿပီး ေဈးတန္းထဲသို့ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..။ အမွန္ေတာ့ အိမ္တြင္ ၾကက္သြန္ က တစ္ပိႆာေလာက္ ဝယ္ထားၿပီးသား ရွိသည္..။ ေဈးတန္းထဲတြင္ လူလဲ အေတာ္ရွင္းေနၿပီ….။

ခင္ႏြဲ႕ရီေနရာတြင္ပင္ ရပ္ၿပီး လမ္းေဘးႏွစ္ဖက္ရွိ ေဈးဆိုင္မ်ားကို တစ္ဆိုင္ခ်င္းနီးပါး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္သည္..။ခင္ႏြဲ႕ရီပုံစံက ဘာဝယ္စရာ က်န္ေသးလဲဟု ရပ္ၿပီး စဥ္းစားေနတဲ့ ပုံ…။ ေဈးဆိုင္ေတြ သိမ္းဖို့ျပင္ေနၾကၿပီ..။ သူမကို ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ေနသူ တစ္ေယာက္မွ မရွိ..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ သုတ္ခနဲ ေလၽွာက္ကာ က်ဴျမက္႐ုံေတြဆီသို့ သြားသည္..။ ျမက္႐ုံေတြနား ေရာက္ေတာ့ ေဇယ်ာက ျမက္႐ုံတစ္႐ုံအတြင္းနားတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး သူမကို ၾကည့္ေနသည္..။ အနားတြင္ အိမ္ေတြက က်ဲသည္..။ သူတို့ကို မျမင္နိုင္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ရပ္လိုက္ၿပီး လမ္းသြားလမ္းလာ ရွင္းမရွင္း ခဏၾကည့္လိုက္ရာ အသြားအလာ တစ္ေယာက္မွ မရွိ..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ျဖတ္ခနဲ က်ဴျမက္႐ုံထဲ လွမ္းဝင္ကာ ေဇယ်ာ့ ေရွ႕တြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ ေဇယ်ာကလည္း သြက္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ လည္ပင္းကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္း၍ ဆြဲယူဖက္လိုက္ၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကို အငမ္းမရ နမ္းလိုက္သည္..။ ေဇယ်ာက ခင္ႏြဲ႕ရီကို လွမ္း၍ ဖက္ကာ ဆြဲယူလိုက္ရင္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနရာမွ ဒူးေထာက္လ်က္သား ျဖစ္သြားေတာ့ သူ႔ပုဆိုးထဲမွ ေတာင္ထေနေသာ လီးႀကီးက ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ေပါင္တန္ကို ထိုးေထာက္မိေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ တစ္ကိုယ္လုံး အပ်ိဳမေလးသဖြယ္ ဖ်န္းခနဲ ၾကက္သီးေတြ ထသြားသည္..။ ပါးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းၿပီးသြားေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ မ်က္ႏွာကို သူ႔ပခုံးတစ္ဖက္ ႏွင့္ ေမွးထားလိုက္ရာ ခင္ႏြဲ႕ရီက ေဇယ်ာ့ ပုခုံးကို သူမနဖူးႏွင့္ ေမွးတင္၍ ေအာက္သို့ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္…။ ေဇယ်ာက က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ နို့အုံတစ္ဖက္ကို အုပ္ကိုင္၍ ဖ်စ္ညႇစ္ကာဆြဲသည္..။

နဖူးေမးတင္၍ ငုံ႔ၾကည့္ေနေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီသည္ ပုဆိုးထဲမွ တဆတ္ဆတ္ ေတာင္ထေနေသာ လီးႀကီးကို တစိုက္မတ္မတ္ ၾကည့္ေနမိသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ နို့ႀကီးတစ္လုံးကို ေဇယ်ာက ဖ်စ္ညႇစ္ေနရင္း ပါးတစ္ဖက္ကိုလည္း ရွိုက္ ရွိုက္နမ္းသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီတစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္း၍ တုန္ခိုက္ေနသည္..။ ေဇယ်ာ အသက္ရြူသံကလည္း တရြူးရြူးျပင္းထန္ေနသည္..။ “ေတာ္ၿပီ..ကြာ..ေနာ္…..“ တိုးတိုးေလးေျပာၿပီး…ခင္ႏြဲ႕ရီ မတ္တတ္ထရပ္လိုက္ေတာ့ ေဇယ်ာက လည္း ဆတ္ခနဲ ထရပ္လိုက္ၿပီး ခင္ႏြဲ႕ရီ ကိုယ္လုံးကို ဆြဲဖက္လိုက္သည္..။ သန္လိုက္တဲ့ ေကာင္ေလး…။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အသက္ရြူမရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားသည္..။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဟာႀကီးက ေပါင္ထိပ္ကို ဟိုေထာက္သည္ေထာက္နဲ႔ အေတာ္ႀကီးကို သန္မာတာပဲ…။ “ေတာ္…..ၿပီ ကြယ္…….“ ေဇယ်ာ ခင္ႏြဲ႕ရီကို လြြတ္ေပးလိုက္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဇယ်ာ၏ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလး ၾကည့္ရင္း ပါးတစ္ဖက္ကို ရြြတ္ခနဲ လွမ္းနမ္းလိုက္ၿပီး က်ဴျမက္႐ုံထဲမွ လမ္းေပၚသို့ လွမ္း၍ တက္လိုက္သည္..။ ဘာမၽွ မၾကာ..။ သုံးမိနစ္မၽွသာ ၾကာသည္..။ ေဘးဘီသို့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိ..။ အက်ႌလုံခ်ည္ေတြ ဆြဲဆန႔္ရင္း လက္တစ္ဖက္က ေဈးျခင္းေတာင္းကို ကိုင္ကာ ခပ္သြက္သြက္ ထြက္ခဲ့သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ထဘီေနာက္တြင္ လက္သီးဆုပ္ခန႔္ စို၍ ကြက္ေနသည္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိသလို ရပ္ၿပီး က်န္ေနခဲ့ေသာ ေဇယ်ာမွာလည္း သူ႔လီးႀကီးကို ပုဆိုးေပၚမွ အုပ္ကိုင္ရင္း အသက္ရြူသံေတြ ျပင္းကာ က်န္ခဲ့ေလသည္..။ခင္ႏြဲ႕ရီႏွင့္ ေဇယ်ာတို့ ညေနတိုင္း လမ္းေဘးက်ဴျမက္႐ုံတြင္ ေတြ႕ေနခဲ့သည္မွာ ေလးရက္ခန႔္ ရွိခဲ့ေခ်ၿပီ..။

ခင္ႏြဲ႕ရီ အိမ္သို့ ျပန္ေရာက္တိုင္း မေနတတ္ မထိုင္တတ္ႀကီး ျဖစ္ေနရၿပီး စဥ္းစားမိတိုင္း ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြက စိမ့္စိမ့္ထြက္လာတတ္ၾကသည္..။ ဒီလိုခံစားေနရတာကိုပဲ ခင္ႏြဲ႕ရီ သာယာႏွစ္ၿခိဳက္ေနမိသည္..။ “ရီေလး….ညက်ရင္ေနာ္…..“ ခင္ေမာင္လြင့္ အသံေၾကာင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေနာက္သို့ လွည့္ၾကည့္သည္..။ ခင္ေမာင္လြင္က သူမကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္လိုက္သည္..။ “ဘယ္လိုလဲ…ဟင္ ရီေလး….“ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းျပကာ ေရွာင္လြြဲေနရတာ ဒီေန႔ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေရွာင္လို့မရေတာ့မွန္း ခင္ႏြဲ႕ရီ သိလိုက္သည္..။ “ကိုယ့္သေဘာပဲ…ေလ…..“ “အင္း……“ ခင္ေမာင္လြင္သည္ ခင္ႏြဲ႕ရီကို ေနာက္မွ ဖက္ထားရင္း ပါးကို ငုံ႔နမ္းၿပီး လက္က ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ တင္ပါးႀကီးမ်ား ၊ ေပါင္တံႀကီးမ်ား ကို ပြတ္သပ္ဖ်စ္ညႇစ္၍ ကိုင္ရင္း ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို့ ထိုးႏွိုက္လိုက္သည္..။ “ဟာ….ရီေလး….အရည္ေလးေတြ ထြက္ေနတယ္…“ “အို့…ကိုက ဒီေလာက္ေတာင္ ဖက္ၿပီး ကိုင္ေနတာ မထြက္ပဲ ေနမလား…လို့…“ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေနာက္သို့ လွည့္လိုက္ၿပီး ခင္ေမာင္လြင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ေခါင္းကို ခင္ေမာင္လြင့္ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္သည္..။ အမွန္ေတာ့ ေစာေစာက ေဇယ်ာနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တာေတြ စဥ္းစားမိကာ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္..။ “ကဲပါ…ကိုရယ္…ဖယ္အုံး ညက်မွ ေတြ႕တာေပါ့… ရီေလး ေဈးသြားဖို့ ျပင္လိုက္အုံးမယ္…..“ “ရီေလးကလဲကြာ….ႏွစ္ရက္စာေလာက္ ဝယ္ၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားလိုက္ပါလား… ရီေလး သြားရလာရတာ ပင္ပန္းတာေပါ့….ကြယ္…“ “ဟြန္း…..သူ႔မီးက လာတယ္မို့လား….ကိုယ့္ေယာက်္ားကို လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ စားေစခ်င္လို့ …..ဒါမွ အားရွိမွာ….ဟုတ္ဖူးလား…..“ “ဟဲဟဲ…..ဟုတ္ပါတယ္…ဟုတ္ပါတယ္…“ ေဈးသြားဖို့အတြက္ ခင္ႏြဲ႕ရီ စိတ္တိုင္းက် အလွျပင္ေနမိသည္..။

ၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာ ဝတ္မည္လုပ္ၿပီးမွ မဝတ္ေတာ့ပဲ တီရွပ္တစ္ထည္ကို ေခါင္းမွ စြပ္၍ တစ္ထပ္တည္း ဝတ္လိုက္သည္..။ ဝတ္ရင္း ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ မ်က္ႏွာေလး ဘာစဥ္းစားမိသည္ မသိ နီရဲသြားသည္..။ ကေလးတစ္ေယာက္အေမျဖစ္ေသာ္လည္း ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ နို့အုံထြားထြားေတြက ပုံပ်က္မသြား ၊ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ တြဲမေန…။ တင္းတင္းမာမာျဖင့္ အလုံးမပ်က္ လွေနဆဲ ျဖစ္၍ တစ္ထပ္တည္း ဝတ္၍ ၾကည့္ေကာင္းသည္..။ ၿပီးေတာ့ ကေလး အေမလည္း ျဖစ္၍ လူအျမင္ မတင့္တယ္စရာမရွိ..။ သူမေဈးသြားေတာ့ အခ်ိန္က ေမွာင္ရိပ္သန္းေနၿပီ…။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ျပင္ဆင္ၿပီး ေဈးျခင္းေတာင္း ဆြဲ၍ ထြက္သည္..။ အိမ္ေပါက္ဝ ေရာက္မွ စိတ္ထဲ မလုံသည္မို့ …. “သားနဲ႔ ကို ေဈးလိုက္ၾကအုံးမလား……..“ “သားေတာ့ မလိုက္ခ်င္ဘူး….မီးလာတုန္း..ဗန္ဒိန္း ကားဆက္ၾကည့္လိုက္အုံးမယ္….ေမေမ…“ “ဒါဆို ….ေမေမ သြားေတာ့မယ္..ေနာ….ကို.ရီေလး သြားၿပီ……“ “အင္း…..အင္း……….“ ေဈးထြက္လာေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီ ရင္ထဲတြင္ ခါတိုင္းေန႔ေတြလိုပင္ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္ေနသည္..။ ထုံးစံအတိုင္း ေဇယ်ာက က်ဴျမက္႐ုံထဲတြင္ ေစာင့္ေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီက သူ႔ေရွ႕သို့အေရာက္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ေဇယ်ာက လွမ္းၿပီး ဖက္ကာ နမ္းသည္..။ ၿပီးေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ နို့ေတြကို ကိုင္ဆြဲကာ ဖ်စ္ညႇစ္ေတာ့ ဘရာစီယာ ခံဝတ္ထားသည္ႏွင့္ မတူပဲ တီရွပ္တစ္ထပ္တည္းသာ ဝတ္ထားသျဖင့္ အကိုင္ခံရေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီ ႏွင့္ ကိုင္ေနေသာ ေဇယ်ာတို့မွာ အသားခ်င္းထိကာ ကိုင္ရသလို အရသာေတြ႕လွသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီက သူမ၏ နဖူးကို ေဇယ်ာ၏ ပခုံးေပၚ ေမွးတင္၍ အကိုင္ခံေနရင္းက ေဇယ်ာ၏ ပုဆိုးထဲမွ ေထာင္ထေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို လက္ကေလးျဖင့္ လွမ္း၍ အသာအုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။

ေဇယ်ာ တြန႔္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္..။ ၿပီးေတာ့ လီးကို ပုဆိုးေပၚမွပင္ အသာကိုင္၍ ပြတ္ေပးျပန္ေတာ့ ေဇယ်ာက သူမကို အတင္းတိုး၍ ဖက္ၿပီး နို့ကိုင္တာေတြက ၾကမ္းလာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အရသာ ေတြ ပိုေတြ႕လာသည္..။ ေဇယ်ာ၏ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆြဲျဖဳတ္ခ်လိုက္ေတာ့ လီးက ေထာင္ခနဲ ထြက္လာသည္..။ ရွင္းသန႔္လွေသာ လူပ်ိဳလီး…။ ဒစ္ပင္ မျပဳတ္ေသး…။ အသာေလး လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္ေပးသည္..။ ေဇယ်ာ့ လီးမွာ သူမေယာက္်ား ခင္ေမာင္လြင္၏ လီးေလာက္ မႀကီး..။ အရွည္ကေတာ့ အတူတူေလာက္ပင္..။ အင္း…ခုမွ ငယ္ငယ္ေလး ရွိေသးတာပဲ …ဆက္ၿပီးထြားလာမွာေပါ့…ဟု ေတြးကာ ေမးသိုင္းႀကိဳးေနရာကို လက္မေလးျဖင့္ ဖြဖြေလး ဖိကာ ပြတ္ေပးလိုက္သည္..။ လီးႀကီးက ဆတ္ခနဲ ..ဆတ္ခနဲ ႐ုန္းေနသည္..။ လီးထိပ္အေပါက္ေလးမွ အရည္ေလးေတြ စို့ထြက္လာသည္..။ “ေတာ္ၿပီ…ေနာ္…..ေမာင္….“ ေျပာလဲေျပာ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ တအားဆုပ္ညႇစ္လိုက္ၿပီး ခင္ႏြဲ႕ရီ မတ္တတ္ထရပ္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားေတြကို ျပန္၍ စန႔္ရင္း အျပန္လမ္းသို့ လွမ္းခဲ့သည္..။ – “ကို…ကလဲကြာ…အေစာႀကီး ရွိေသးတယ္ေလ….ခုမွ ရွစ္နာရီေလာက္ပဲ ရွိေသးတာ…“ “ရီေလးကလဲ…ကြာ…သားလည္း အိပ္သြားၿပီပဲ…..“ အိပ္ယာေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္၍ အိပ္ေနေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီကို ၾကဳံး၍ ဖက္လိုက္သျဖင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ လန႔္သြားၿပီး ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီက ညေနက ေဇယ်ာႏွင့္ ကိစၥကို စားျမဳံ႕ျပန္ေနျခင္း ျဖစ္သည္..။ ခင္ေမာင္လြင္က ဖက္႐ုံသာမဟုတ္..။ လက္ႏွစ္ဖက္က ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ တစ္ကိုယ္လုံးအႏွံ့ကို ကိုင္ေနၿပီး မ်က္ႏွာက ခင္ႏြဲ႕ရီကို နမ္းသည္.။ ခင္ႏြဲ႕ရီ မခံခ်င္..။ ဒါေပမယ့္ သူက ခင္ႏြဲ႕ရီရဲ့ လင္..။ မခံ၍ မျဖစ္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ စိတ္ထဲ ေဇယ်ာက လြြမ္းမိုးေနသည္..။ သူမ၏ မ်က္စိထဲ ေဇယ်ာ့ လီးႀကီးက မထြက္..။ မခံ၍ မျဖစ္ေတာ့…။ သူ႔ကို ျမန္ျမန္ ၿပီးေအာင္ လုပ္မွပဲ…။ ငါ သူနဲ႔ မၿပီးခ်င္ဘူး..။

မိန္းမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ အေတြးအေခၚအတိုင္း ခင္ႏြဲ႕ရီ သုံးပစ္လိုက္သည္..။ “ကဲ…ပါ….ကို…….ပက္လက္လွန္လိုက္….“ ခင္ေမာင္လြင္ ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ့ သူမက ပုဆိုးကို ဆြဲ၍ ခၽြတ္လိုက္သည္..။ ေထာင္းခနဲ ထြက္လာေသာ လီးႀကီးက ထိပ္ႀကီး နီရဲေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ လက္တစ္ဖက္က ခင္ေမာင္လြင္၏ လီးႀကီးကို ကိုင္၍ ဂြင္းတိုက္ေပးၿပီး…ခင္ေမာင္လြင္၏ ႏြဳတ္ခမ္းကို ဖိကပ္၍ စုပ္ေပးသည္..။ ခင္ေမာင္လြင့္ လက္တစ္ဖက္က ခင္ႏြဲ႕ရီကို ဖက္ထားၿပီး လက္တစ္ဖက္ကနို့ကို လွမ္းဆြဲနယ္သည္..။ ႏြဳတ္ခမ္းခ်င္း ခြာလိုက္ေတာ့ ခင္ေမာင္လြင္ ၾကဳံး၍ ထသည္..။ “ကိုယ္….ၿပီးေတာင္ ၿပီးခ်င္ေနၿပီ…ကြာ….“ “ရီေလးလဲ ကိုယ့္လိုပဲ……ကြယ္…“ ေျပာရင္း အိပ္ယာေပၚသို့ ခင္ႏြဲ႕ရီက ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္သည္..။ “ကို…ရာ မခၽြတ္ေတာ့ဘူးေနာ္….ဒီတိုင္းပဲ…လုပ္ေတာ့..“ ခင္ႏြဲ႕ရီက ဝတ္ထားေသာ ထဘီကို ခါးထိလွန္တင္ေပးသည္..။ သူမဝတ္ထားသည္က ရွပ္အက်ႌ လက္တိုေလး တစ္ထပ္တည္းမို့ ရင္ဘတ္က အက်ႌ က်ယ္သီးေတြ ကို ျဖဳတ္ၿပီး နို့ႏွစ္လုံးကို ေဖာ္ေပးလိုက္သည္..။ ခင္ေမာင္လြင္က သူမ၏ လင္ဆိုေတာ့လဲ တာဝန္ေက်ရေပမည္..။ အေတာ့္ကို စိတ္ထေနပုံရေသာ ခင္ေမာင္လြင္က ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္၍ ဒူးေထာက္ဝင္လိုက္ၿပီး လီးကို ေတ့ကာ ေလၽွာခနဲ သြင္းလိုက္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီက ေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္လာေသာ လီးကို ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ညႇပ္၍ ညႇစ္ေပးလိုက္သည္..။ ခင္ေမာင္လြင္ လီးကို တဆုံးသြင္းထားရင္း ခင္ႏြဲ႕ရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ.. “ရီေလးက ခေလးတစ္ေယာက္ေမြးခဲ့ေပမဲ့ ဗိုက္ေၾကာေတြ ျပတ္မေနေတာ့ ငါကံေကာင္းတာပဲ…“ ဟုေတြးၿပီး ခင္ႏြဲ႕ရီ ကိုယ္ေပၚသို့ ေမွာက္ခ်လိုက္ကာ နို့တစ္လုံးကို ဆြဲ၍ စို့ရင္း ဖင္ႂကြၿပီး ေဆာင့္လိုးလိုက္သည္..။

ပထမ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ခပ္ေျဖးေျဖး ေဆာင့္လိုက္ၿပီး သည္ႏွင့္ မနားတမ္း ဒရစပ္ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္..။ “အ….အ…..ေကာင္းလိုက္တာ…ကို ရယ္….အင္း..ခ်စ္…တယ္…သိပ္ခ်စ္တာပဲ…ေဆာင့္..ေဆာင့္…..အမေလး…ကိုရယ္….“ အငမ္းမရပုံျဖင့္ ညီးကာ ညြဳသံေလး ေပးသည္..။ ပါးစပ္က မ သံေလး ေပးရင္း ခါးက ေကာ့ေကာ့တင္ေပးကာ ေစာက္ပတ္ထဲက လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေပးသည္..။ ခင္ေမာင္လြင္ အသက္ရြူသံေတြ ျပင္းကာ ႏွာမြဳတ္သံႀကီးက တရြူးရြူး ျဖစ္လာသည္..။ အျမဲ ခံေနက်မို့ ခင္ေမာင္လြင္ ၿပီးကာနီးၿပီကို ခင္ႏြဲ႕ရီ သိလိုက္သည္..။ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးျဖင့္ အလိုးခံေနရမွေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီမွာလည္း ဖီလင္ေတြ နဲ႔ ဆိမ့္စျပဳလာသည္..။ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ထားၿပီး သူမေစာက္ပတ္ထဲလိုးေနေသာ လီးက ခင္ေမာင္လြင္၏ လီးျဖစ္ေသာ္လည္း သူမစိတ္ထဲ ညေနကေတြ႕ခဲ့ေသာ ေဇယ်ာ ၏ လီးဟု စိတ္ကူးယဥ္ကာ ေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ တစ္ကိုယ္လုံး ရြတက္လာသည္..။ ၿပီးလို့ မျဖစ္ေသး…။ ခင္ေမာင္လြင္၏ လီးနဲ႔ မၿပီးခ်င္တာ စိတ္ထဲ စြဲေနသည္..။ သူ႔ကို ျမန္ျမန္ ၿပီးခိုင္းလိုက္မွ ျဖစ္မယ္ လို့ ေတြးလိုက္သည္..။ ခင္ေမာင္လြင္၏ တရစပ္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ခုတင္ႀကီး တစ္ခုလုံး တကၽြိကၽြိ ျမည္ေနသည္..။ “လုပ္….လုပ္..ကို ……ရီေလး ၿပီးေတာ့မယ္…..ျမန္ျမန္ေလး…ေဆာင့္…အား….အ….အင္း…..“ အားသြန္၍ ေဆာင့္လိုးလိုက္ေသာ ခင္ေမာင္လြင္မွာ လီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲ တဆုံးထိုးႏွစ္ စိုက္သြင္းလိုက္ၿပီး သုတ္ေရမ်ားကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ၿပီးခ်င္စိတ္ကို မနဲ ေအာင့္ထားလိုက္ရသည္..။ ခင္ေမာင္လြင္က ခဏအၾကာ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ကိုယ္ေပၚမွ ဆင္းၿပီး ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီက ထထိုင္ၿပီး ခင္ေမာင္လြင္ကို ပုဆိုး ျပန္စြပ္ေပးလိုက္သည္..။

ၿပီးေတာ့ သူမ ခါးထိလွန္ထားေသာ ထဘီေလးကို ျပန္ဆြဲခ်ရင္း အိပ္ယာေပၚ ျပန္၍ လွဲခ်လိုက္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ၿပီးခ်င္ေသာ စိတ္ကို အေတာ္ပင္ ခ်ဳပ္တည္း၍ ထားလိုက္ရသည္..။ လူတစ္ကိုယ္လုံး ႏြမ္းနယ္၍ ေနသည္..။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ခင္ေမာင္လြင္ထံမွ ေဟာက္သံက ထြက္လာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အိပ္ယာေပၚမွ အသာအယာထ၍ ခုတင္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ခုတင္ ေျခရင္းဖက္သို့ လာကာ ထဘီေဟာင္းတစ္ထည္ျဖင့္ သူမ၏ ေပါင္ၾကားတြင္ ေပက်ံေနသည္မ်ားကို သုတ္သည္..။ ထိုအခိုက္မွာပင္ လမ္းေဒါင့္ဆီမွ ဂစ္တာတီးသံ ထြက္ေပၚလာ၍ ခင္ႏြဲ႕ရီ နားစြင့္မိလိုက္သည္.. ။ ဒီေနရာတြင္ ဂစ္တာတီးသံ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးခဲ့ပါ..။ ဂစ္တာသံေနာက္မွ သီခ်င္းသံက ထြက္ေပၚလာသည္..။ “သံေယာဇဥ္….သံေယာဇဥ္…………“ “ဟင္…ဒါ..ဒါ..ေဇယ်ာ့ အသံပဲ…ပတ္ဝန္းက်င္ကမ်ား ….အို….ဒီနားမွာ အပ်ိဳေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတာပဲ….“ နားစြင့္ေနရင္း လက္ထဲမွ ထဘီျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို ဆက္၍ မသုတ္ေသးပဲ အသာအုပ္ကိုင္ထားသည္..။ နားေထာင္ရင္း နားေထာင္ရင္းျဖင့္ ေဇယ်ာ့ အသံမွန္းလဲ သိေနေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ စိတ္ေတြက ႂကြလာသည္..။ ေစာေစာက ခင္ေမာင္လြင္ လိုးသျဖင့္ ၿပီးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနေသာ စိတ္က နဲနဲ ၿငိမ္ေနရာမွ ဟုန္းခနဲ ထ၍ လာသည္..။ “ေယာက္်ားက အသံ…“ ဆိုသည့္အတိုင္း ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဇယ်ာ၏ အသံကိုၾကားၿပီး စိတ္ေတြ ဟုန္းခနဲ နိုးထလာသည္..။ လက္ထဲမွ ထဘီေလးျဖင့္ ေစာက္ပတ္ကို ဖိဖိပြတ္သည္..။ အရသာေတြ႕လာေတာ့ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ရင္း ေဇယ်ာ၏ အသံကို နားစြင့္သည္..။ မ်က္လုံးထဲတြင္ေတာ့ ညေနက ျမင္ခဲ့ရေသာ ေဇယ်ာ့ လီးႀကီးကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ သူမစိတ္ကို မထိန္းနိုင္ေတာ့…။ မ်က္လုံးဖြင့္၍ ခုတင္ေပၚ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္.။ ခင္ေမာင္လြင္က မွန္မွန္ႀကီး ေဟာက္၍ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္..။

ခင္ႏြဲ႕ရီ အံေလး တစ္ခ်က္ႀကိတ္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ လက္ထဲမွ ထဘီေဟာင္းေလးကို ေဘးသို့ခ်လိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပန္ေထာက္၍ ဖင္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးမွ ေပါင္ကို ကားလိုက္ကာ မတရားေဖာင္းတင္းလာေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္၍ ပြတ္သည္..။ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္ညႇိုးထိပ္ျဖင့္ ကလိသည္..။ နားက ေဇယ်ာ ၏ အသံကို အဆက္မျပတ္ နားစြင့္ ရင္း မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးထဲမွာ ေဇယ်ာ့ လီးႀကီးကို ျမင္ေယာင္ကာ လက္ညႇိုးလက္ခလယ္ ပူး၍ ေစာက္ေခါင္းထဲ ထိုးသြင္း၍ ထုတ္ခ်ီသြင္းခ်ီျဖင့္ ခပ္ၾကမး္ၾကမ္း ထိုးသည္..။ “အင္း…ဟင္း…..ေဇယ်ာရယ္…..သား….ရယ္…..“ ခဏအတြင္း ခင္ႏြဲ႕ရီတစ္ေယာက္ ၿပီးခ်င္လာသည္..။ လက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း ခပ္သြက္သြက္ေလး ထိုးထဲ့၍ လိုးသည္..။ “ေဇယ်ာ….မမ..ၿပီး…ေတာ့ မယ္….အ…..အ…အား….“ ခင္ႏြဲ႕ရီတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ရြဳံ႕မဲ့၍ ဖင္ႀကီးဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ ျဖစ္ကာ ၿပီးသြားရေတာ့သည္..။ ေနာက္ေန႔တြင္ ခင္ႏြဲ႕ရီသည္ မနက္ပိုင္း ထဲက ေဈးသို့သြား၍ ညေနပိုင္းက်ေတာ့ ပ်ံက်ေဈးေလးကို မသြားေတာ့ေပ..။ ထို့ေၾကာင့္ ေဇယ်ာႏွင့္ မေတြ႕ရ..။ ေတြ႕ခ်င္ေသာ စိတ္က အဆမတန္ ရင္ထဲတြင္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဒီစိတ္ကို အတင္းမ်ိဳသိပ္ ခ်ဳပ္တည္းထားၿပီး ခင္ႏြဲ႕ရီသည္ ေဇယ်ာကို ေရွာင္ေနခဲ့သည္..။ ည ၉ နာရီ ထိုးၿပီ..။ သားႏွင့္ လင္ျဖစ္သူ ခင္ေမာင္လြင္တို့ အိပ္၍ သြားၿပီ..။ ညေနက မေသာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ခင္ေမာင္လြင္ကို ခင္ႏြဲ႕ရီကပင္ စကားစ၍ အရက္ေသာက္ျဖစ္ေအာင္ ဆြယ္ကာ အျမည္းေကာင္းေကာင္း လုပ္ေပးကာ အရက္တိုက္ခဲ့သည္..။ ခင္ေမာင္လြင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ တစ္ေရး မနိုးနိုင္ေတာ့…။

ခင္ႏြဲ႕ရီ တြက္ထားသည့္အတိုင္း ည ၉ နာရီ ေက်ာ္လ်င္ ဂစ္တာသံႏွင့္ ေဇယ်ာ့ သီခ်င္းသံက ထြက္ေပၚလာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အိပ္ယာေပၚတြင္ အသာလွဲ၍ ေဇယ်ာ၏ အသံကို နားစြင့္ရင္း ဖီးတက္ေနမိသည္.။ ထဘီထဲ လက္ထည့္၍ ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္သည္..။ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္ညႇိုးထိပ္ေလးနဲ႔ ကလိသည္..။ ခဏအတြင္း ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက မတရားေဖာင္း၍ ခုံးထလာၿပီး ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးေတြက စိုရြြဲ၍ လာသည္..။ ေဇယ်ာ ၏ အသံကို နားစြင့္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ကို ကလိလိုက္ နားလိုက္လုပ္ကာ အရသာခံေနလိုက္သည္..။ သီခ်င္း သုံးပုဒ္ ၿပီးေတာ့မည္..။ ေဇယ်ာ မေန႔က သီခ်င္း သုံးပုဒ္ၿပီးေတာ့ ျပန္သြားသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ကပ်ာကယာ အိပ္ယာေပၚမွထ၍ ေခါင္းဖီးၿပီး မ်က္ႏွာကို မိတ္ကပ္တို့လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕ တံခါးကို အသာေလး ဖြင့္လိုက္သည္..။ ဒီအခိုက္မွာပင္ ဂစ္တာတီးၿပီးသြားေသာ ေဇယ်ာက လွမ္း၍ အၾကည့္ျဖင့္ ဆုံသျဖင့္ လက္ယပ္လွမ္းေခၚလိုက္သည္…။ ခင္ႏြဲ႕ရီတို့ အိမ္က ေဒါင့္အိမ္ ..။ အိမ္ေရွ႕တြင္ က ပန္းစိုက္ေရာင္းေသာၿခံရွိသည္..။ လူေနသည့္တဲက ဟိုတစ္ဖက္တြင္ ေတာ္ေတာ္ေဝးသည္..။ ေျခရင္းဘက္က လမ္း ..။ လမ္းတစ္ဖက္က အိမ္ကလည္း ေဝးသည္..။ တဲသာသာ အိမ္ေလး ျဖစ္၍ ၿခံစည္းရိုးပင္ေတြက တဲကိုပင္ မျမင္ရ..။ ေခါင္းရင္းဘက္ကအိမ္က လူမေန..။ အိမ္က ပ်က္စီးေနၿပီ..။ ဒီေန႔မီးပ်က္ေသာ ရက္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ညဦးထဲက ၿခံစည္ရိုးတံခါးကို ေစ့ထားသည္..။ ေဇယ်ာ ဂစ္တာကိုင္၍ ၿခံစည္းရိုးတံခါးကို တြန္းဝင္လာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အိမ္တံခါးကို ျပန္ေစ့၍ ေအာက္သို့ ဆင္းလိုက္သည္.။

ေဇယ်ာက ၿခံစည္းရိုးအတြင္းဖက္တြင္ ဂစ္တာကို ေထာင္ခဲ့ၿပီး ခင္ႏြဲ႕ရီဆီ ေလၽွာက္လာသည္.။ ႏွစ္ေယာက္သား ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး..ေထြးေနေအာင္ ဖက္ကာ နမ္းၾကသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီတို့ ၿခံစည္းရိုးက လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိေသာ ဝါးကပ္ၿခံစည္းရိုး ျဖစ္သည္.။ ဒီေန႔ေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီက ေဇယ်ာကို အတင္းၾကဳံး၍ ဖက္ထားမိသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီမွာ ညအိပ္ရန္ဝတ္ထားေသာ ရွပ္အက်ႌလက္တိုကို ရင္ဘတ္ က်ယ္သီးေတြျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္..။ ေကာင္ေလးက ခ်က္ခ်င္းပင္ မ်က္ႏွာကို ထိုးအပ္ကာ နို့ႏွစ္လုံးကို ဆြဲစို့သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့၍ ေကာ့၍ ေပးၿပီး နို့ႏွစ္လုံးကို ကေလးနို့တိုက္သလို လက္ျဖင့္မကိုင္ကာ တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး အစို့ခံသည္..။ ေစာက္ေရေတြကလည္း တစိမ့္စိမ့္ ယိုစီးက်ေနၿပီ.။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အိမ္ေပၚသို့ တစ္ခ်က္နားစြင့္ၾကည့္သည္.။ လင္ျဖစ္သူ ခင္ေမာင္လြင့္ ေဟာက္သံကသာ အဆက္မျပတ္ ထြက္ေနသည္..။ ေဘးဘီသို့ မ်က္လုံး ကစားၾကည့္သည္..။ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံး ေမွာင္မဲ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး ဘာလြဳပ္ရွားမြဳမွ မေတြ႕ရ…။ “အန္တီ့ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲ…“ “တို့လဲ သားကို ခ်စ္တယ္… အင္း….မမလို့ေခၚေတာ့ေနာ္….ခုပဲ…တို့ကို မယားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေတာ့မွာမို့လား….မမလဲ..ေမာင္ေလးလို့ေခၚမယ္…သိလား….“ “အင္း……“ “ကဲ….လာ….“ ခင္ႏြဲ႕ရီသည္ ေဇယ်ာကို အိမ္ေဘးသို့ ေခၚလာသည္..။ အိမ္ေဘး ျမက္ႏုႏုေလးမ်ား ေပါက္ေနေသာ ေနရာေရာက္ေတာ့ …. “ဖင္ခ်ၿပီး ထိုင္လိုက္….“ “ေျခေထာက္ဆင္း….ဟုတ္ၿပီ….ေနာက္ကို တံေတာင္ဆစ္ေထာက္ၿပီး ကိုယ္ကို နဲနဲ လွဲလိုက္…ရၿပီ….ေမာင္ေလး…..“ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဇယ်ာ၏ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆြဲဲျဖဳတ္ခ်လိုက္သည္..။ ေဇယ်ာ့ လီးႀကီးက မတ္ခနဲ ထြက္၍လာသည္..။

ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဘးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ေနရာမွ ငုံ႔၍ လီးကို လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ အသာကိုင္ကာ ငုံ႔နမ္းသည္..။ ၿပီးေတာ့ နီရဲရြြမ္းစိုေနေသာ သူမႏြဳတ္ခမ္းေလးျဖင့္ လီးဒစ္ႀကီးကို ဖြဖြေလး စုပ္သည္..။ ေဇယ်ာ တြန႔္ခနဲ တြန႔္ခနဲ ျဖစ္ေနသည္..။ ထို့ေနာက္ လၽွာကို တစ္လစ္ေလး ထုတ္ကာ ယက္႐ုံမၽွ မက လုံးတစ္ေနေသာ ေဂြးဥႀကီးကိုပါ ငုံ႔၍ နမ္းလိုက္ၿပီး ႏြဳတ္ခမ္းျဖင့္ ငုံစုပ္လိုက္ လၽွာေလးျဖင့္ ယက္ေပးလိုက္ လုပ္ေနသည္..။ ၿပီးေတာ့ အေမြြးေလးေတြ ခပ္ပါးပါး ေပါက္ေနေသာ ေဇယ်ာ၏ ဆီးခုံကိုပါ လၽွာျဖင့္ ယက္သည္..။ လီးထိပ္တြင္ စိမ့္ထြက္လာေသာ အရည္ၾကည္ေလးေတြက လီးတန္ႀကီးေပၚသို့ လိမ့္၍ ဆင္းလာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ မမွီ မကမ္း ထိုအရည္ၾကည္ေလးေတြကို လိုက္၍ ယက္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေပါင္ၿခံတစ္ခုလုံးလည္း စိုရြြဲလို့ ေနၿပီ… “သိပ္ခ်စ္တာပဲ….ေမာင္ရယ္….လုပ္ရေအာင္ေနာ္….မမ…မေနနိုင္ေတာ့ဘူး…..“ တုန္ခိုက္စြာ ၿငီးသံေလးျဖင့္ တစ္ခ်က္ေျပာလိုက္ၿပီး ေဇယ်ာ၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ကာ ပါးျပင္တစ္ဖက္ကို ရြြတ္ခနဲ နမ္းသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အံတစ္ခ်က္ႀကိတ္ခါ သူမ၏ ထဘီေလးကို မ၍ ေဇယ်ာ့ေပါင္ခြဆုံေပၚသို့ ခြ၍ တက္လိုက္သည္..။ လက္တစ္ဖက္က တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေသာ ေဇယ်ာ၏ လီးႀကီးကို အသာထိမ္း၍ ဆုပ္ကိုင္ကာ စိုရြြဲေနေသာ သူမေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ကာ ေစာက္ေစ့ထိပ္ကို လီးဒစ္ႀကီးျဖင့္ ပြတ္လိုက္ၿပီးမွ အထဲသို့ဝင္ေအာင္ ဖိခ်သြင္းယူလိုက္သည္..။ အားရေက်နပ္သြားေသာ ပီတိအဟုန္က ခင္ႏြဲ႕ရီ တစ္ကိုယ္လုံး ပ်ံ႕ႏွံ့၍ သြားသည္..။ ေဇယ်ာ၏ ဆီးခုံႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝတို့ဖိကပ္၍ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို ေစာက္ပတ္ထဲ သြင္းထားၿပီး ဖင္ကို ႏွဲ႕ကာ လွည့္ေပးသည္..။

“မမရယ္….ဟင္း…ဟင္း….“ ခင္ႏြဲ႕ရီ ဖင္ကိုႂကြၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္း လိုးသည္..။ ခင္ႏြဲဲ့ရီ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ အရည္ေတြက မတရား ထြက္ေနသျဖင့္ တဘြတ္ဘြတ္ အသံေတြက ထြက္ေပၚ၍ ေနသည္..။ ေဇယ်ာက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ နို့ႏွစ္လုံးကို တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး ကိုင္သည္..။ ျဖစ္ညႇစ္သည္..။ နို့သီးေလးေတြကို ေခ်ေပးသည္..။ လိုးေနေပမဲ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ မ်က္လုံးကို မွိတ္မထားပါ..။ ရမၼက္ထန္ေသာ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ ေဇယ်ာ၏ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးကို ၾကည့္ကာ အားပါးတရ ေဆာင့္၍လိုးသည္..။ “ေမာင္ရယ္…..ေမာင္….ဟင္းဟင္း….အင္း…ေအာက္ကေန ပင့္ေပး…..ပင့္ေပးပါလား…ေမာင္….အင္း……ဟင္း…..ေကာင္းလိုက္တာ….ကြယ္…..“ ရမၼက္ေတြ ဆူေဝလာေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ အားမရနိုင္ ျဖစ္လာရသည္..။ ေဇယ်ာကလည္း ေအာက္က ပင့္တင္ကာ ေဆာင့္ေပးသည္..။ လူပ်ိဳေပမဲ့ ၾကည့္ဖူးေသာ အေခြေတြက မနည္းေတာ့..။ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ လီးကေခ်ာင္သလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ အေတာ္ပင္ ေက်နပ္အားရျဖစ္ေနမိသည္..။ မၾကာမီ ခင္ႏြဲ႕ရီ တစ္ကိုယ္လုံး ဆိမ့္တက္လာသည္..။ “ေက်ာခ်ၿပီး လွဲလိုက္….“ ေဇယ်ာေထာက္ထားေသာ တံေတာင္ဆစ္ကိုျဖဳတ္၍ ေက်ာကို ခ်လိုက္ေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီက ေဆာင့္ေၾကာင့္အေနအထားမွ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး ေဇယ်ာ၏ အေပၚသို့ ေမွာက္ခ်ကာ ဖက္လိုက္ၿပီး ဖင္ႂကြ၍ ေဆာင့္သည္..။ ေဇယ်ာကလည္း မတတ္တတတ္ႏွင့္ ေအာက္မွ ပင့္ေဆာင့္ေပးသည္..။ “အား…..ေမာင္…..ေမာင္ရယ္….မမ ၿပီး……အား…..ၿပီး ၿပီ….အား…….အား….“ “အ…မမ….အင္း…….“ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၿပိဳင္တူၿပီးကာ အရည္မ်ား အိုင္ထြန္းသြားသည္..။

သူတို့ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ လြတ္ထြက္သြားမွာ စိုးသည့္အလား အတင္းဖက္၍ အငမ္းမရ နမ္းလိုက္ၾကပါေတာ့သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီႏွင့္ ေဇယ်ာတို့ ညစဥ္ ပုံစံမ်ိဳးစုံ ႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ လိုးခဲ့ၾကသည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီ…။ အရက္ကို ႀကိဳက္ေသာ္လည္း မိန္းမက တားသျဖင့္ မေသာက္ပဲ ေနခဲ့ရေသာ ခင္ေမာင္လြင္မွာလည္း မိန္းမက လိုလိုလားလား ရွိသျဖင့္ ေန႔စဥ္ ေသာက္ခဲ့သည္မွာ မ်က္ႏွာပင္ အမ္းတမ္းတမ္း ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ..။ ျပဴတင္းေပါက္ ကို မ်က္ႏွာေပး၍ ရပ္ေနေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ေနာက္သို့ ခင္ေမာင္လြင္ က တိုးကပ္လိုက္ၿပီး သူမ၏ တင္သားအစုံကို လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္လိုက္သည္..။ “ရီေလး ေတာ္ေတာ္ေလး က်သြားတယ္ေနာ္… ေနေရာ ေကာင္းရဲ့လား….“ “ေကာင္းပါတယ္…ကိုရဲ့…ရီေလး အသက္လဲ ျပန္ၾကည့္အုံးေလ…၊ ၃၅ ထဲ ေရာက္ေနၿပီ…ၿပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္က်တာလဲ ၁၃ ႏွစ္ထဲ ေရာက္ေနၿပီဟာ….“ “အင္း……..“ “ၿပီးေတာ့ ရီေလးက ဟိုကိစၥကို သိပ္ၿပီး စိတ္မသန္လို့ ဒီေလာက္ တင္ေနတာ…ဟုတ္ဖူးလား….ကိုရဲ့….“ ဟုတ္ဖူးလား ဟု ၿပီတီတီေလး လွည့္ေျပာလိုက္ေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ပါးေလး တစ္ဖက္အား ခင္ေမာင္လြင္က ရြြတ္ခနဲ ေနေအာင္ နမ္းလိုက္ပါေတာ့သည္….. ၿပီးပါၿပီ။