သူရသည် ဆေးစွဲကာ ပျက်စီးနေသော လူငယ်လေး တစ်ယောက် ဖြစ်၏။ သူ့ အသက်အရွယ်နဲ့ မလိုက်ဖက်အောင်ပင် ဆိုးသွမ်းလွန်းသဖြင့် မိဘကလည်း လွတ်ထား၏။ သည်နေ့တွင် သူဆေးပြတ်နေသဖြင့် အိမ်တစ်အိမ်ကို ဝင်ခိုးရန် စဉ်းစားလိုက်၏။ စဉ်းစားပြီးနောက် မဆင်မခြင်ပင် ဝင်ခိုးလိုက်တော့သည်။ သူဆေးပြတ်နေပြီ မဟုတ်ပါလော။ လောလောနဲ့ ဝင်သွားသည်မို့ ဘာဘာ ညာညာ မစဉ်းစားမိ။ သူ သတိထားမိသည်က သည်အိမ်တွင် လူဝင်လူထွက်မရှိ။ အမြဲ တံခါးပိတ်ထားသည်။ ရသလောက် ခိုးပြီး မှောင်ခိုးဈေးနဲ့ ရောင်းကာ ဆေးဝယ်ဖို့သာ သိသည်။ အသွားမတော် တစ်လှမ်းဖြစ်ချေပြီ။ “မလုပ်နဲ့”“……..”သူမေ့သွားရာမှ သတိရလာသည်။ “မင်းအတွက်…”သူ့လက်မောင်းကြောထဲ ဆေးသွင်းလိုက်သည်။ သူလန်းဆန်းသွားသည်။ သူမျက်လုံးများ ပြန်လည် ရှင်သန်လာသည်။ အလွန်လှပသော အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦးက သူလိုအပ်သော နံပါတ်ဖိုးကို သွင်းပေးလာသည်။ ဘယ်သူလဲ။ ဘာလဲသူမသိ။ သူသိသည်က အလွန်လှပလွန်းလှသော နတ်ဖန်ဆင်းထားသော နတ်သမီးတစ်ဦးဟု ထင်သည်။
သူဆေးလိုအပ်နေချိန် ဆေးရသည် မဟုတ်လော။ ရွှေရောင် ဝတ်စုံဖြင့် ရှုမငြီးနိုင်လောက်အောင် လှပလွန်းလှသည်။ “ခင်ဗျား.. ဘယ်သူလဲ” သူရုန်းထမည်ကြံမှ လက်ရောခြေပါ ချည်ထားသည်ကို သတိထားမိသည်။“ရှုး” ဟုဆိုကာ သူ့နဖူးကို နမ်းသည်။ နွေးထွေးသော အနမ်းကြောင့် သူရင်ခုန်သွားသည်။ ဆေးကြောင့် သူပြန်မှိန်းကျသွားသည်။ သူပြန်သတိရလာတော့ အမျိုးသမီးက ဆေးပြန်သွင်းပေးသည်။ ဘာပဲပြောပြော သူ့အတွက် အမြတ်ချည်းဖြစ်သည်။ လေးငါးရက်ကြာတော့ ခြေတွင် သံကြိုးဖြင့်ချည်ထားပြီး အခန်းတွင်းသွားလာစေသည်။ “ဒီနေ့ ဆေးကုန်သွားပြီ” ထိုသို့ပြောခါမှ သူဆေးပိုဆာလာသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးယားယံလာသည်။ သူချက်ချင်း လေးဘက်ထောက်တောင်းပန်မိသည်။ “မမ” ရွှေစင်သည် ကောင်လေးအား ပိုင်လောက်ပြီဆိုကာမှ ချည်နှောင်လိုက်သည်။ သူမ ခွင်ထဲ ရောက်ပြီ။ ရှေ့မှောက် လေးဘက်ထောက်တောင်းပန်နေသော ယောကျ်ားတစ်ယောက်ကို သူမ ရရှိခဲ့ပြီ။
ဘဝ တစ်လျှောက်လုံး သို့မဟုတ် နှစ်ပေါင်း ၂၀ ကျော်သူမ ယောကျ်ား တကာထံ ဒူးထောက်ခဲ့ရသည်။ ယခု သူမထံ ဒူးထောက်သော ယောကျ်ားတစ်ယောက် ရပေပြီ။ ယောကျ်ားတစ်ယောက် ဒူးထောက်နေသော အရသာကို သူမ အပြည့်အဝ ခံစားလိုက်သည်။ ခေါင်းကို ခြေဖဝါးဖြင့် ဖိလိုက်သည်။ သူရသည် သူမခြေဖဝါးကို ယူက တရွှတ်ရွှတ်နမ်းသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ငါ့အလှည့်ပဲ ဟုရွှေစင်တွေးသည်။ သူမ စုပ်ခဲ့ရသော ခြေမပေါင်းများစွာ ကို ပြန်မြင်မိသည်။ ဖီးလာလိုက်။ ရွံလိုက်။ ကြောက်လိုက် ဖြစ်သွားသည်။ ခြေဖဝါးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေသော သူရကို ကြည့်ရင်း နောက်ခြေဖြင့် ပါးတစ်ဖက်ကို ပွတ်သည်။ သူရက ခြေဖဝါးများကို လျှက်ပေးသည်။
သူမက နံပါတ်ဖိုးမှုန့်ကို ခြေဖမိုးပေါ်တွင် ဖြူးလိုက်တော့ သူရက အငမ်းမရ လျက်သည်။ သူမ အောင်မြင်လေပြီ။ အချိန် တစ်ရက်နှစ်ရက် ကုန်သွားသည်။ သူရလည်း အပိုးကျိုးသွားသည်။ အဓိက ဆေးရဖို့ ဖြစ်နေပြီ။ နီရဲတွတ်နေသော စောက်ဖုတ်ကို သူလျက်ပေးရဲပြီ။ ရွှေစင်သည် ပေါင်ကို ကားထားရင်း ကောင်လေးကို ကြည့်သည်။ ကောင်လေးက ဆေးစွဲသည်မှ တပါး ဖြူစင်ပါသည်။ ရိုးသားပါသည်။ ဒါသည်ပင် သူမအတွက် အခွင့်ထူးဖြစ်သည်။ “အား…….” လီးများစွာနဲ့ ကင်းကွာခဲ့ပြီးနောက် ပထမဦးဆုံးခံစားရသည့် စောက်ဖုတ်ကိုလာထိသော လျှာအရသာကို ရွှေစင် ဖီးလ်အပြည့်ဖြင့် ခံစားသည်။ ပေါင်ကိုကားကာ လက်ချောင်းဖြင့် ဖြဲပေးလိုက်သည်။ လျှာဖြင့် စောက်ခေါင်းကို ထိုးမွှေလာသည်။ စောက်အုံကိုလျက်သည်။ စောက်စေ့ကို ကလိသည်။ သူမ တအင်းအင်း ညည်းညူခံစားသည်။
သူရသည် ရွှေစင်ဆိုသည့် မိန်းမအကြောင်းကို စဉ်းစားမရ ဖြစ်မိသည်။ လှလိုက်သည်မှာ အပြစ်ဆို၍ မဲ့တစ်ပေါက်မှ မရှိ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း အချိုးအဆစ်ကျနလှသည်။ ဘာကြောင့် တစ်ကိုယ်တည်း နေသနည်း။ ဘာကြောင့် သူ့ထံမှ ကာမကို ရိုင်းစိုင်းစွာ လိုချင်နေသနည်း။ သူ မသိ။ သူ့လီးကို လက်ပြန်ကွင်းတိုက်ပေးရင်းမှ ဒစ်ကို လျှာဖြင့် ဝှိုက်လျက်ပေးကာ မော့ကြည့်လာသည်။ အကြည့်ချင်းဆုံတော့ ပြုံးပြသည်။ သူ ရှေ့နည်းနည်းတိုးပေးတော့ နုအိနေသော နှုတ်ခမ်းသားကို လီးထိပ်နဲ့ ထိုးမိသည်။ ရွှေစင်က လီးထိပ်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းကို ပွတ်ဆွဲသည်။ လီးထိပ်ကို ငုံပြီး လျှာနဲ့ ဝှိုက်ပေးသည်။ “အူး…” “လာ…” သူ့လီးကို ဆွဲ၍ ကုတင်ပေါ် အိပ်ပေးသည်။ သူလည်း မှောက်အိပ်ချသည်။
နံကြားလက်ထောက်၍ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ နောက် တေ့ကာ စိုက်ချလိုက်သည်။ “အင့်..” မျက်နှာ တစ်ချက်ညိုးကျသွားသည်။ ဖီးလ်အပြည့်ခံစားနေသည်။ တင်းကြပ်လှသော နို့အုံကို ပွတ်သပ်ရင်း တစ်ချက်ချင်းစီ ဆောင့်သွင်းသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးက တန်းမတ်စွာ မြုပ်ဝင်သွားသည်။ သူ့လီးကို ရွှေစင်မှ ပြုပြင်ထားပေးသဖြင့် လိုအပ်သည်ထက် ပိုကြီးနေသည်။ ရွှေစင်သည် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကိစ္စရပ်များတွင် ဘုရင်မ တစ်ဆူအဖြစ် ရပ်တည်ခဲ့ဖူးသောကြောင့် ဘာမဆို သိနေသည်။ “ဒီတစ်ခေါက် ဖင်လိုးပေးနော်” “ဟုတ် မမ” လေးငါးရက်အတွင်း စောက်ဖုတ်ကို အကြိမ် ၂၀ နီးပါး နည်းမျိုးစုံနဲ့ လိုးရသည်။ ဆေးကိုလည်း စိတ်ကြိုက်သုံးစွဲရသည်။ အားလျှင် ဖူးကားပဲ ကြည့်ကြသည်။
တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်ထားကြပြီး သူ့ဟာ ကိုယ့်ဟာ ကိုင်ကစားကြသည်။ သူကတော့ နို့ကို ပိုစို့ပေးသည်။ ဖင်လိုးချင်သည်ဟု သူတောင်းဆိုဖူးတော့ စောသေးသည်တဲ့။ ကနေ့ ဖင်ချခွင့်ရပြီ။ မတ်တပ်ရပ်နေသော ရွှေစင်နောက်ကို ဒူးထောက်ဖက်ကာ တင်သားများကို စုပ်ပေးသည်။ ရွှေစင်သည် အိုးကို ပွတ်ချေရင်း ဖင်ပေါက်ကို လျက်ပေးသည်ကို ကုန်းခံပေးလိုက်သည်။ ပေါင်ကား ပေးလိုက်သည်။ သူရက မတ်တပ်လိုက်ရပ်ကာ သူ့ဟာကြီးဖြင့် ဖင်ညောင့်ရိုးမှ တေ့ကာ ဖင်ပေါက်ဆီ လီးကို ဆွဲချပြီး သိပ်ထည့်သည်။ လီးပေါင်းစုံ ဝင်ခဲ့ဖူးသည့်ဖင်ထဲသို့ ခုတခါ ဝင်လာသော လီးမှာ သူမဆန္ဒဖြင့် ဝင်လာသော ပထမဦးဆုံးလီး ဖြစ်သည်။ သို့ကလို စဉ်းစားရင်း သူမ အတိတ်ကို စိတ်ကူးများ လွှင့်ပါးသွားသည်….ပြီးပါပြီ။
